Advertisement
Published: July 15th 2012
Waitomo Glowworm Cave
Dit is hoe de glowworms uitzien als je in de grotten bent, ook al kan je de boot en de mensen natuurlijk niet zien omdat het pikkedonker is. Afgelopen twee dagen was ik in Waitomo, een plaats die bekend staat om zijn grotten. Een van de attracties was de zogenaamde 'Black Abyss', een vijf-uur durend ondergronds avontuur. Hier kon ik uiteraard niet omheen, dus daar heb ik mijn weekend omheen gepland.
Vrijdag ben ik in Waitomo aangekomen met de bus, en na wat spullen gedumpt te hebben bij het hostel waar ik zou overnachten ben ik richting de Waitomo Glowworm Caves gelopen. Dit zijn de grotten die Waitomo op de kaart geplaatst hebben, de aanwezige glowworms zijn namelijk zeer uniek! Ze bieden allerlei tours aan door de plaatselijke grotten, en overal zul je wel een paar glowwormpjes tegenkomen. Ik heb twee tours gevolgd door de grotten, een door de Waitomo Glowworm Caves en een door Ruakuri. Tijdens de Glowworm Caves tour vertelde een gids van alles over de grotten, hoe ze gevormd zijn, waar ze uit bestaan, over de glowwormpjes, etc. Aan het einde van de tour gingen we met z'n allen in een bootje zitten en vaarden we in het pikkedonker de grot uit, waardoor we de wormpjes in volle glorie konden aanschouwen. Zoals jullie al geraden zullen hebben geven glowworms licht, en aangezien ze in grote
Ruakuri Cave
Dit is een typisch uitzicht van de Ruakuri grot, waar ik tijdens de tweede tour doorheen gelopen ben en waar ik tijdens de Black Abyss van alles gedaan heb. aantallen aanwezig zijn zie je dus een plafond vol kleine blauwe lichtjes, prachtig! Wat jullie niet geraden zullen hebben, is dat het eigenlijk helemaal geen wormpjes zijn maar maden. Dit klonk minder aantrekkelijk dan wormpjes dus om wat touristen aan te trekken hebben ze het beestje maar een ander naampje gegeven! Wanneer deze maden uit hun eitje komen, eten ze eerst even al hun ongeboren broertjes en zusjes op, waarna ze de afval stoffen verbranden om licht te maken. Dit licht doet het lijken alsof het plafond van de grot de sterrenhemel is, waardoor de aanwezige insectjes vrolijk naar boven vliegen. Wanneer ze bij het plafond in de buurt komen, worden ze gevangen in de slijmslierten van de glowwormpjes. Slimme beestjes, die glowworms!
Binnen in de grotten mochten we vrijwel nergens foto's maken, en op de paar plekken waar dat wel mocht, was het niet erg interessant om dat te doen. Om jullie een beetje mee te laten genieten, heb ik een paar foto's van touristen-sites gesnoept.
Na de Glowworm caves ben ik wat rond gaan lopen door Waitomo (waar echt niks te beleven viel buiten de grotten) en heb ik hier en daar wat foto's gemaakt. Tegen
Wet-suit foto
Hier hadden wij ons net aangekleed, wat een gedoe zeg! het eind van de middag stond mijn tweede grotten-tour op de planning: Ruakuri. Wederom werden we de grotten ingeleid en kregen we allerlei informatie over de grotten en formaties enzo. De Ruakuri tour duurde een stuk langer dan de Glowworm tour en we hadden ook een veel leukere gids (Scuba). We hebben een stuk door het pikke-donker gelopen zodat we de glowworms op het plafond goed konden zien, en dit vond ik zelf veel cooler als het boot-tochtje. Ook zijn we door een spiraal naar beneden gelopen. In die spiraal was echt geweldige akoestiek en ze hebben daar ook de liedjes uit The Hobbit opgenomen! Scuba vroeg of iemand wilde zingen en dat leek me toch wel heel erg cool dus ik heb een stukje opera voor ze gezongen en dat klonk echt bijzonder machtig daar! Net als ik was de rest erg onder de indruk en ik kreeg een daverend applaus, echt super leuk :D
Na de tour werden we weer in Waitomo afgezet en ik heb daar nog even met Scuba gekletst over de Black Abyss tour die ik de dag erna zou volgen. Na een hapje gegeten te hebben, was het tijd om richting het hostel
te gaan. Ondertussen was het hartstikke donker buiten en aangezien het echt een gat was, was er ook geen verlichting op de weg. Ik ben over de witte wegstrepen aan de buitenkant van de weg gaan lopen aangezien die nog heel licht zichtbaar waren door het maanlicht. Een meter aan weerszijde van me kon ik echter niks zien (en ik schrok me dus ook een ongeluk toen een paard naast me opeens hinnikte). Gelukkig had ik eerder al wat spulletjes gedumpt bij het hostel dus wist ik het wel terug te vinden! Het was maar een kwartiertje lopen dus dat viel allemaal reuze mee. In het hostel zelf was het lekker warm en er waren heerlijke banken. Ik heb de rest van de avond met andere reizigers zitten kletsen en ben daarna een poging gaan doen tot slapen.
De ochtend daarop was het tijd voor het avontuur waar ik al een week naar uitkeek: The Black Abyss. Er waren nog 6 anderen die de tour volgden en we hadden twee gidsen, Inge en Steve. Als je denkt: "Inge? Dat klinkt wel heel erg Nederlands!" Dan heb je gelijk, ze heeft namelijk Nederlandse ouders. Steve daarentegen was een echte kiwi,
en hij deed me echt heel erg denken aan Jim Carrey. Hij maakte ook heel veel grapjes, wat dat imago natuurlijk erg versterkte! Na wat gezondheids verklaring ondertekend te hebben, werd het tijd om ons in de wet-suits te hijsen. Dit was echt een gedoe en volgensmij zijn we meer dan een kwartier daarmee bezig geweest! Het was niet echt een warme dag (8 graden) en alle kleren waren nat en koud, dus dat begon al lekker. Na enkele minuten begon het echter al op te warmen door je lichaamstemperatuur en had ik het warmer dan ik het eerder had met m'n gewone kleren aan! Na een foto gemaakt te hebben van onze prachtige nieuwe outfit zijn we richting de grotten vertrokken, waar we een mini-cursus abseilen kregen. Deze cursus was al-omvattend en duurde welgeteld 10 minuten, waarna we klaar waren om al hangend aan een touwtje 37 meter door een pikzwarte grot naar beneden te sjezen. Ik bood me aan als vrijwilliger om als eerste naar beneden te gaan en het was echt heel cool! Het enige dat je kon zien was je abseil-gereedschap dankzij een mini-lichtje op de voorkant van je helm, en vanuit je ooghoeken zag je
dan overal om je heen muren. Boven je kon je een klein lichtje zien van de buitenlucht, maar beneden je was echt helemaal niks te zien! Ervaren abseiler als ik was na 2 keer geoefend te hebben, was ik na een minuutje ofzo beneden en kon ik wachten tot de rest de afdaling maakte. Zodat de rest dezelfde belefenis kon hebben, moesten de helm-lichtjes weer uit en konden we dus in het pikke-donker (op een paar glowwormpjes na dan) wachten.
Toen iedereen beneden was zijn we naar het volgende onderdeel vertrokken. Hiervoor moesten we ons vasthaken aan touwen zodat we veilig met z'n allen langs een afgrond konden scharrelen. Op een gegeven moment was het kleine beetje houvast dat we hadden op en was het tijd voor het volgende onderdeel: The Flying Fox. Hierbij werden wij aan een kabelbaan vastgesnoerd en de afgrond ingeduwt, wederom in het pikkedonker. Echt geweldig! Na een seconde of 10 was je beneden en was het weer een kwestie van wachten tot de rest beneden was. Hierna kregen we wat te eten (een of ander geconcentreerd cake'je van granen en suiker: een energiebom dus) en wat te drinken (warme chocomel).
Nu we helemaal
warm waren, was het natuurlijk tijd voor het volgende onderdeel... Het water inspringen terwijl je een zwemband onder je kont hield. Dit zag er heel erg cool en efficient uit van een afstandje, maar ondanks de grote band onder onze kont werden we toch volledig ondergedompelt in het water bij het landen. Het water was 7 graden, dus ondanks de wet-suit was de eerdere warmte compleet weg, brrrr! Vervolgens zijn we met de banden de grot in gepeddelt, en werden we opgedragen veel wilde bewegingen te maken zodat het water binnen onze wet-suit warm werd. Dit werkte redelijk dus wij baanden al boogiënd onze weg naar het eind van de rivier. Hier maakten we een rijtje met ons allen, waarbij je de benen van de persoon achter je vasthield en vervolgens zijn we met onze lichten uit de stroming gaan volgen. Hierdoor hadden we een prachtig zicht op de glowworms (al zij het erg koud). Na een minuutje of vijf zo verder gestroomt te zijn, lieten we de banden achter en zijn we verder gelopen door de rivier, die nu nog maar tot ons middel kwam. Zolang je bovenlichaam niet in het water was, was het niet eens zo heel
erg koud dankzij onze wet-suits! Vervolgens hebben we een minuut of 10 over 'Drunken Man's Road' gelopen, een oneffen stuk rivier met overal losse stenen. Niemand is compleet gevallen maar we zijn allemaal heel vaak in de buurt gekomen, haha!
Na weer wat opgewarmt te zijn (en een foto gemaakt te hebben), zijn we begonnen aan de laatste onderdelen van The Black Abyss: kruipen door een doolhof en het beklimmen van een waterval! Dit was echt heel erg cool om te doen, vooral het klim-gedeelte. Je kon elkaar niet meer horen door het gebulder van de waterval dus met hand-gebaren werd ons duidelijk gemaakt waar wij onze voeten en handen moesten zetten om de lastige stukjes te beklimmen, op plekken waar meerdere houvasten waren, mochten we op eigen houtje klimmen wat natuurlijk veel leuker was! Aan het einde van de waterval konden we daglicht zien en bij het verlaten van de grotten werden uiteraard weer foto's gemaakt. Het was echt een geweldige tocht, al was het soms echt bijzonder koud, en ik zou het zo weer doen!
Toen we weer bij het beginpunt aankwamen, mochten we lekker douchen en kregen we een warm kopje soep en wat brood
aangeboden om op te warmen. Hierna hebben we nog een tijdje zitten kletsen en hier heb ik nog wat mooie tips opgedaan voor de rest van mijn verblijf hier in NZ! Daarna was het echter tijd om te vertrekken en na afscheid genomen te hebben, ben ik vertrokken naar mijn busje terug naar Hamilton.
Tot snel!
Advertisement
Tot: 0.083s; Tpl: 0.019s; cc: 10; qc: 45; dbt: 0.0471s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Naud
non-member comment
Jij hebt een prachtige vakantie Koen!