Twas weer de moeite!

---

Woensdag 30 April 2014



Vandaag ga ik terug de baan op! Of dat was het plan allesinds. Als ik het grootste deel nog moet inpakken is het al bijna 11u. Ik besluit om maar ter plekke te blijven. Ik verwittig Jille&Andrew. Nu ik niet echt iets gepland heb, is het de ideale moment om vanalles op te zoeken. De route een beetje plannen voor de komende dagen en slaapplaatsen zoeken. Nog wat e-mailwerk naar ambassades en dergerlijke voor het volgende hoofdstuk van men trip. Ik weet me goed bezig te houden en de tijd vliegt. Ik ga nog even naar de winkel want ik ben vanavond kok van dienst. Aangezien het hier zo goed winter is, ga ik voor spinaziepuree. Het was eigenlijk een stralende dag dus van verre nog geen winter. Jille&Andrew zijn aardig verrast dat er gekookt wordt. Zo, ik ben voor het grootste deel terug bijgewerkt. Morgen waag ik een nieuwe poging om door te rijden.



Donderdag 1 Mei 2014:



Het is vandaag dag van de arbeid maar ik heb niet de indruk dat ze dat hier vieren. Ik ben niet bepaald vroeg maar ik ben wel terug op de baan. Binnen in huis is er een liftje om van het eerste verdiep naar beneden te gaan, handig met zoveel fietstassen. Ik sluit de garage en spurt naar buiten voor de dicht is. De eerste stop is de winkel want er is nieuwe energie nodig. Ik neem een rustige weg die me weer ferm zal doen klimmen. Om Hastings te verlaten, heb ik best wel wat verkeer. Langzaam mindert dit. Ik begin dan aan Gentje Annie, zo word route genoemd van Hastings naar Taihipe. Gente zal het allesinds niet worden. De eerste 20km zijn vlak en dan stijg ik langzaam naar 300m. Dit gaat vlot, rondom me is er veel landbouwgebied met groene heuvels. Dan rijdt ik een beschermd bos binnen en dan begint het. De volgene etappe brengt me boven de 750m en sommige stukken gaan hard omhoog. De zon is vandaag aanwezig en brandt mooi op me. Dit maakt de beklimming des te intenser. Na 16u is het in de schaduw koud. Men adem dampt zelfs. De laatste plekjes met zon zijn dan weer warm. Het laatste stuk daalt naar 500m terug voor ik op de doc-camping kom. Ik word verwelkomt door wat paarden die staan te grazen. Het stukje gravel mondt uit op een groot grasveld maar er is niemand in de omtrek. Ondanks de mooie grasplekjes zoek ik me iets meer beschut. Dan wandel ik naar de rivier voor water. Dit is best een eindje. De rivier langs de bergen is wow, spijtig dat het bijna donker is. Dan begint de missie om men met water gevulde wash-tile terug aan de tent te krijgen. En jawel, dit lukt zonder maar al teveel verlies. Kort daarna begin ik maar te koken want de duisternis komt eraan. Het koelt ook goed af. Dat wordt een frisse nacht. Gelukkig heb ik genoeg thermisch materiaal om me hiertegen te wapenen.



Vrijdag 2 Mei 2014:



En jawel, het was een koude nacht. Tegen de morgend ben ik een oordopje verloren en word ik ook wakker van de koude. Ik leg men jas over me, blaas warme lucht in de slaapzak maar ik kan het niet echt meer warm krijgen. Men gsm is ontregeld en het uur klopt niet meer. Ik wou om 7u opstaan maar de werd dus 8u dankzij het alarm dat niet ging. De zon is aanwezig maar met dat ik in de schaduw sta, is het nog zeer kil. Tegen 10u rijd ik uit en zeg ik de paardjes vaarwel. Ik daal nog een beetje verder over de rivier. Een bordje met STEEP GRADE zegt genoeg. En jaweln steil gaat het. Ik kan me al direct te pletter zweten. Ik kom iets boven de 700m uit om vervolgens terug af te dalen naar het niveau waar ik ben gestart. Wat een flauwe grap. Dit gebeurt nogmaals! Weer steil klimmen om terug naar het beginpunt af te dalen. Ik haal met moeite een gemiddelde snelheid van 9km/h in de morgend. Onderweg zijn er best wat road-kills, plat gewalste dieren. Als ik eentje passeer, komt hier een mega zwerm vliegen af, ieuwww. Net voor de luch is het dan zover. Ik mag naar het hoogtepunt van de dag klimmen. Het gaat weer relatief steil maar ik haal de 960m. Oef wat een opluchting. Ik kom oog in oog te staan met een kolossale berg bedekt met sneeuw, wow! Dit belooft! Voldaan begin ik aan men pauze. Hier heb ik ook het gezelschap van wat vliegen en jawel ook enkele sandflies. Zouden die me gevolgd zijn uit het zuiden en me eindelijk ingehaald hebben? Voor men voeten doet een kever een dansje. Rond men voorlicht ontdek ik een hele cluster van spinnenwebben. Ik zie ook de boosdoener, tijd voor grote kuis! Na het eten blijf ik nog een tijdje boven de 900m en dan valt de weg weer naar beneden tot aan een river. Ik verlies weer verschillende 100-den meters. Vervolgens klimt het weer omhoog. De vermoeidheid begint in de benen te kruipen en qua afstand heb ik nog niet zoveel gedaan. Iets boven de 800m blijft het niveau stabiel. Een tegenligger is aan het spookrijden en ik kom er met de schrik vanaf. De middag is al goed gevorderd en de GPS voorspeld men aankomst om 22u. Dat is ni bepaakd interessant als het om 17u30 donker is. Gelukkig daal ik en maak zo wat vooruitgang. Vervolgens rijd ik een tijdje plat langs een rivier om zachtjes te klimmen daarna. Het laatste stuk daalt weer en zo ben ik net om 17u30 in Taihape. Dit dorp is tot mijn verbazing redelijk groot en er is zelfs een grote supermarkt. Na het winkelen is het echt wel pikdonker en ik moet nog 3km tot de camping doen. Dit laatste stuk gaat over de grote SH1 met best wat verkeer. Gelukkig is het al wat minder met de avond maar gezellig is anders. Tot de rand van het dorp is er nog wat straatverlichting dan geheel duister. Ik kom goed en wel aan op de camping die een beetje verlaten is. De eigenaar is kort en correct maar geen tijd voor een praatje. Ik zet de tent en pak een hete douche. Zalig want het laatste stuk was weer best koud. In de keuken knoei ik met men GSM, deze geeft een vals contact en laadt niet meer op. Ik had het voorheen en toen kreeg ik het opgelost, nu vrees ik ervoor. Ik haal de batterij eruit om het laatse restje energie te sparen.



Zaterdag 3 Mei 2014:



Het was weer een koude nacht maar men merino maakte het al iets aangenamer. Als ik 's nachts naar het toilet aanschouw ik kort de impressionante sterrenhemel. Ik ben op tijd wakker voor de rit van vandaag. Ik ontmoet nog wat mensen op de camping die per toeval ook een samsunglader hebben. De GSM reageert er niet echt op dus ik denk dat het game over is. Het zal echter nog een week duren vooraleer ik in een voldoende beschaafde stad kom op dit probleem aan te pakken. Ik start men rit met 2km op de SH1 maar het verkeer valt prima mee, het is dan ook zaterdag. Ik sla de backroads in. Er volgt een zachte klim en dan een iets steilere maar niets in vergelijking met gisteren. De rit gaat een pak vlotter dan gisteren ondanks er ook gewerkt moet worden maar het is allemaal geleidelijker. Onderweg sla ik er weer in om men als Messias voor wat koeien te profileren en de troep volgt me. Eentje lijkt uitgebroken te zijn en staat in het midden van de weg. Ik laat de heilige koe ongemoeid. Na een de geleidelijke klim volgt een ferme afdaling die me onder de 500m brengt. Het is vandaag grijs met een fris windje, af en toe komt er een streepje zon door. Sommige stukken weg zijn ook gravel en als ik terug moet stijgen, gebeurt dit op zo'n weg maar het valt reuze mee. Ik krijg weer een zicht op de ondergesneeuwde bergketen van gisteren. Het laatste stukje is vlak op een laatste makkelijke klim na. Ik kom in Ohakune waar ik de I-site binnenstap om me te informeren over de Tongario Alpine Crossing. Een stevige wandeling over de bergketen. De top is blijkbaar ijzig en besneeuwd dus goed schoeisel is vereist. Als ik mijn schoenen laat zien aan de Doc-ranger zegt deze zonder twijfel NEEN. Ik moet dus op zoek naar stevig schoeisel en gelukkig is er een verhuurcenter in het dorp. Daar aangekomen blijkt dat het laatste paar net verhuurd is. Ze verwachten nog een paar terug van een klant maar ze weten niet of dit voor sluitingstijd zal zijn. Ik zoek men onderkomen in de Alpine Lodge waar ik de enige gast ben voorlopig. Ik heb het koningrijk voor mezelf. Tegen 17u bel ik met het laatste restje energie in men GSM terug naar de winkel en ze hebben nog een paar terug gekregen dat ik kan passen. Deze maat 44 is helaas ook te groot. Uiteindelijk doen de mannen een effort en halen een nieuw stel maat 43 dat ze dan maar openstellen voor de verhuur. Met nog een paar sokken en een wandelstok ben ik gesteld. De shuttle pikt me op om 7u15, auw vroeg! De Tongario Crossing gaat voor de Lord of De Rings kenners door het land van Mordor en zal men zicht geven op Mount Doom, als het weer het toelaat tenminste.



Zondag 4 Mei 2014:



Ik heb een korte onrustige nacht achter de rug. Met men GSM die ik niet meer kan gebruiken, moet ik zien dat ik me niet overslaap. Ik heb nog een alarmfunctie op men GPS maar heb deze nog nooit gebruikt. Ik ben op tijd wakker en de GPS piept ook. Om 7u15 pikt de bus me op. Met lichte vertraging zijn we op weg nadat we nog wat andere mensen opgepikt hebben. De bus brengt ons naar de start van Tongariro Alpine Crossing van 19,5km. We moeten onze details nog doorgeven in het geval van een vulkaanuitbarsting. Er staan overal waarschuwingen en in het geval van een uitbarsting moeten we zo snel mogelijk evacueren, alsof dat lukt als je daar boven op de berg staat. Met deze geruststelling ga ik van start. Het begint met een zachte klim en al mooie zichtjes op top. Na een anderhalf uur stappen, staat er een ander bord dat je in Alpine hooggebergte komt en dat je voorbereid moet zijn voor verschillende weersituaties. Als ik sommige mensen zie in hun jeans en sportschoenen met gaten in, heb ik daar zo men twijfels over. Dan begint een stevige klim omhoog langs de Devil's Staircase. Het is 600m omhoog en velen staan regelmatig doodop te puffen langs de kant. Op de top is er even tijd voor rust, het volgende stuk gaat vlakker door een sneeuwvlakte. Het is ijzig en met momenten glibberig. Ik ben blij dat ik een wandelstok heb. Een volgende stijging kondigt zich aan en deze eindigt met zicht op de Red Crater. De minerelenmix zorgen voor mooie kleuren. Hier en daar stijgen ook dampen op met een geurtje. Het is overduidelijk dat dit gebied nog actief is. Een deel van de grond voelt warm aan. Een stukje verder is er zicht op verschillende meren waarvan het ene al helder blauw is dan het andere. De afdaling die volgt gaat stroef. Het is los zand wat regelmatig je grip doet verliezen. Achter men staat een horde ongeduldige mensen. Het is best druk hier. Er volgt weer een stuk door de sneeuw en dan een klimmetje. De zichten blijven spectaculair. Er volgt een volgende waarschuwing dat je door een actieve zone gaat. In de verte is een enorm meer waarneembaar. Langs de flanken van één berg ontsnappen er verschillende dampen. In 2012 was hier nog een uitbarsting. De weg begint te dalen over een goed pad. Het zigzagt omlaag en komt dan uiteindelijk uit ben een hut waar ik nog eens pauzeer. Het lijk even of het ging overtrekken maar de zon blijft schijnen. Ik ben veel te warm aangekleed en met dat thermisch ondergoed is het niet evident van zich even om te kleden. Ik puf verder naar beneden met men breedbeeld HD cinema voor me. De laatste 3km gaan door het bos en dit is een verademing, lekker koel. Ik kom ruim op tijd op de parking aan waar ik nog even kan rusten voor de bus doorrijdt. Ik vergeet mijne men gehuurde wandelstok! De bus zet ons terug af in het dorp. Nog even naar de winkel. Het avondmaal smaakt na dit zoveelste spectaculair avontuur!



Maandag 5 Mei 2014:



Ik word vroeg in de ochtend wakker van klapperende deuren of een inbreker. Tegen de ochtend wordt het duidelijk dat het de wind is. Om te starten ga ik men gehuurde schoenen in wandelstok inleveren. Ik vraag nog voor een fietsroute naar Taupo maar buiten de grote omweg is er enkel de drukke hoofdweg. Ik ga dan nog even naar de bib om te internetten om men defecte gsm te compenseren. Als ik na de winkel het dorp uitrijd, is het al snel duidelijk dat de wind sterk is. Ik word een paar keer in de berm geblazen en dan is het nog maar een zijwind. En ik moet weldra afslaag en dan heb ik een kopwind en vele hoogtemeters te overbruggen. De beslissing is dan ook snel gemaakt om terug af te druipen richting dorp en nog een nachtje te blijven. Ik ben ook best stijf van de wandeling gisteren dus wat rust kan geen kwaad. De middag breng ik terug door in de bib op zoek naar info voor de komende dagen en ook wat over Azië. Als avondmaal had ik nog een overschotje pasta dat zou aangevuld worden met wat noedels maar dat is buiten fish 'n chips gerekend! Oh dat smaakt. Tijd voor een filmavondje nu en morgen een hopelijk succesvollere poging.



Dinsdag 6 Mei 2014:



Vandaag doe ik nog eens een poging om te vertrekken en jawel het lukt. Het is grijs en het waait nog maar al een pak minder als gisteren. Ik zie wel hoever ik kom. De weg klimt langzaam. Van de besneeuwde bergtoppen van een paar dagen terug is niets meer te zien. Dit maakt de rit een beetje saai doordat alles wat verstopt zit. Af en toe vallen er wat druppels maar deze houden gelukkig niet aan. Ik klim tot 900m en ga een paar keer op en neer die hoogte. Ik kom nog voorbij een watervalletje en wat stroomversnellingen. Als ik dan stevig begin af te dalen begint het hard te regenen. Ik kom nat aan op de camping die ook een hostel heeft. Volgens de webiste toch want hier aangekomen is het enkel camping en hutten. De dame zoekt nog even mij naar een alternatief. Ondertussen begint het nog harder te regenen! Μik besluit om verder te rijden tot Turangi. Het is ondertussen over en ik kom voorbij een meer. Door de opklaringen komt de zon er wat door wat een mooi beeld geeft. Ik heb nog een klim van 150m vooraleer ik in het dorp kan afdalen. Ik zie een bordje met backpackers en volg dit. Ik kom terecht in een redelijk grote hostel en ik beland op een kamer van 8 met 3 benomen bedden. De kamer is echter een slagveld en ik kan upgraden naar een 1-persoonskamer en dat voor 1$ meer dan gisteren dus die luxe laat ik me niet ontgaan.



Woensdag 7 Mei 2014:



Als ik klaarsta om te vertrekken, passeert er een Duitser met een pakje bier op zen buik. Ik zou het niet kunnen zegt hij. Ik moet is lachen. Het doet net nog een stevige bui. Ik rijd vandaag naar Taupo en er is niet echt een andere weg dan de drukke SH1. In het begin heb ik nog een beetje ruimte maar om sommige plekken wordt het zeer nauw en meandert de weg ook. Het verkeer komt in golven. De grote trucks zijn het minst aangename. Aan men linkerzijde heb ik het meer van Taupo van me. Dit compenseert grotendeels de onaangename rit van vandaag. Ik heb echter nog een klim van een dikke 100m en hier heb ik niets van ademruimte langs de zijkant. Er zitten héél wat bochten in en het is zwaar omhoog trappen. Dit is best een akelig stukje. Maar eind goed, al goed. Ik daal af terug richting meer en wat later zit ik te picknicken met een prachtig zicht. Het is nog een klein stukje tot Taupo nu en het laatste stuk is zelfs relatief rustig. Ik verblijf in de jeugdherberg waar ik men fietskorting weer krijg. Ik ga nog even op wandel in het dorp voor men gsm-probleem. Ik kom terug met een nieuwe laadkabel en soms lijkt hij op te laden maar het is van verre nog niet perfect. Als ik 's avonds op men bed zit, begint dit ineens te wiebelen. Ik denk dat ik een aardbeving beleef. Het gaat gelukkig niet hard maar het is wel een aparte belevenis.



Donderdag 8 Mei 2014:



Het is tijd om Taupo te verkennen. De meeste siteseeing bevindt zich echter te Noorden van de stad. Er blijkt enkel onbetrouwbaar vervoer te zijn dus dat wordt fietsen! Ik neem een achterwegje dat vlot bolt maar dan gaat het bergop! Even wat laagjes uitspelen. Daarna zoef ik richting stuwdam. Van hieruit is het een korte wandeling naar wat uitzichtpunten over de Huka stroomversnellingen. Het is best mooi. In de verte zie je ook een electriciteitscentrale. Ik start vervolgens een pad langs de rivier dat naar de watervallen leidt. Ik lunch eerst en dan hoor ik een sirene. Dat wil zeggen dat de sluizen open gaan en dat de stroomversnellingen nog spectaculairder worden. Je moet eigenlijk op verschillende plaatsen tegelijk zijn voor het spektakel. Ik neem positie aan de sluis. Langzaam vult de watermassa het bassin en gutst het water verder langs de rotsen. Voor mij is het tijd om verder te rijden naar de Huka wattervallen. Het weggentje dat ernaartoe leidt is soms wel wat steil. Aangekomen bij de waterval is er een nauwe rivier waar een massa water door kolt die dan uitmondt in de waterval waar het met volle kracht naar beneden davert. Groot is hij niet maar de kracht die erachter zit is wel enorm. Via een klein weggetje kom ik op de hoofdbaan en ga ik richting de Craters of the Moon, een geothermisch park. Een wandeling van een uurtje voert je door langs smeulende openingen in de grond waar stoom langs ontsnapt. Na Ijsland vorig jaar is dit een beetje een teleurstellende versie. Wat wel nieuw is, zijn wat kokende modderpoelen! Het wordt stilaan donker dus ik rep me terug naar het stadje. Ik ontdek later dat ik wat dingen heb overgeslagen maar helaas was er tijdsgebrek.



Vrijdag 9 Mei 2014:





Vandaag vertrekken men kamergenoten, het Schots meisjes en de Taiwanezen. Er is weer een kleine aardbeving. Ikzelf trek naar het dorp vandaag. Ik ga naar het museum met waar jurken tentoongesteld staan, hier ben ik zeer snel door. Dan is er nog een Maori ontmoetingshuis en wat andere artefacten. Het laatste luik gaat over de streek rond Taupo zelfs met de bosontginning en het rijke verleden in geothermische activiteit zoals vulkaanuitbarstingen. Als asluiter is er nog een klein gezellig tuintje. Net op de moment dat ik wil doorgaan gaan de hemelsluizen hard open. Wat later eet ik iets in de McDonalds. Deze heeft een uniek stuk ter locatie, een oud vliegtuig, een DC-3. Je kan binnenin het vliegtuig zitten om te eten. Voor men nonkel die een zware fan is van het toestel maak ik het nodige beeldmateriaal. Daarna ga ik nog wat windowshoppen voor ik terug naar de herberg keer. Ik heb nieuwe kamergenoten, een Engelsman en 2 Argentijnse meisjes. De avond gebruik ik voor nog wat opzoek -en planwerk.

---