De eerste dagen

---

Beste,

Zo en daar zit je dan aan de andere kant van de wereld. Nooit gedacht dat ik, over het algemeen toch wel een gezelschapsmens, er in mijn eentje erop uit zou trekken. Ik met mijn stugge kop ben dan ook weer van mening: "als we het doen, dan doen we het goed". Ik kan jullie vertellen op dit moment zit ik in een achtbaan van emoties... Het is een prachtig land (dat wat ik heb gezien tot nu toe) en ik ben blij dat ik dit avontuur ook aan ben gegaan. Maar van de andere kant voel ik me zo misplaatst en helemaal alleen.

Vooral na het mooie afscheid wat ik heb mogen nemen van mijn familie en kameraden waar de nodige tranen zijn gevloeid. Waar ik iedereen ook nogmaals voor wil bedanken, toch weer even heel duidelijk dat er mensen zo om je geven.



Laten we bij het begin beginnen. Het begon allemaal maandag waar ik samen met Kirsten, na een korte tussenstop bij mijn schoonmoeder, richting mijn ouders gingen. Eenmaal thuis aangekomen kreeg ik een klein doosje van mijn ouders met daarin persoonlijke spullen waar ik later op terug zal komen. Zo rond de middag werd er vertrokken naar Schiphol waar om 22 uur mijn vlucht zou vertrekken. Tijdens deze reis naar Amsterdam kon ik niets anders dan opzien tegen de reis, of was het toch meer het aankomend afscheid waar ik tegenop keek? Na een redelijk emotioneel afscheid van Pap, Mam en Kirsten kon ik het treurige gevoel gelukkig wel wat van mij afschudden, en begon ik met veel plezier vooruit te kijken. Samen met een studiegenoot van mij (Michelle) begonnen wij aan onze 33 uur afzien in verschillende vluchten. Amsterdam naar Dubai, Dubai naar Brisbane, Brisbane naar Auckland en als laatste door naar International airport of Palmerston North.

Alle vluchten verliepen stuk voor stuk rustig, waar enkel de laatste benoemens waardig was met een klein propeller vliegtuigje waar maximaal een man of 20 inzaten werd er geland op International Airport Palmerston North.... Het was een klein gebouwtje met een verlengde landingsbaan en bovengenoemd vliegtuig was dan ook het enige wat luchtwaardig te noemen was. Uiteindelijk heb ik mijn koffer van de enige bagage claim band gehaald die er was, waarna ik vol goede moed de taxi in ben gestapt.

Jullie moeten weten dat ik natuurlijk redelijk vermoeid was en ik uitkeek naar een lekkere douche en wifi zodat ik contact kon opnemen met het thuisfront. Eenmaal aangekomen bij 231 Prendergast Road bleek het huis in een angstvallig verwaarloosde toestand te verkeren. Toch liet ik mij niet meteen kennen want WiFi was op dit moment het belangrijkste, wellicht zou dit toch nog aanwezig zijn??? De man met de sleutel arriveerde een kleine 10 minuten later waarna we naar binnen gingen. Mijn eerste vraag was dan ook, is er wifi??? waarop hij antwoordde "No". Toen zakte eigenlijk vrijwel alle overgebleven moed weg. Het huis bleek van binnen totaal in een verwaarloosde staat te zijn. Hier en daar was electra geïmproviseerd, behang wat vrijwillig van de muur afkwam noem het eigenlijk maar op. De man met de sleutel vroeg of ik wilde tekenen nadat ik alles was nagelopen of het klopte. Uiteindelijk had hij zelf ook wel door dat hij dit niet kon maken. Uiteindelijk heeft hij me in de stad afgezet waar wel WiFi was en waar ik een hapje kon eten. Voor die eerste avond hoefde ik ook geen huur te betalen...

De eerste avond ben ik dan ook niet echt met een lekker gevoel in slaap gevallen, al heb ik wel makkelijk en snel geslapen. De bovengenoemde persoonlijke spullen die ik van pap en mam had meegekregen hebben mij wel echt door die eerste nacht heen geholpen. En vandaag (middag tweede dag) eigenlijk ook nog steeds. Positief is wel dat de tweede dag meer positieve dingen heeft.

Maar dat lezen jullie in mijn volgende Blog

---

Comments

[irene]

Hallo Rik, natuurlijk hoorde ik alle verhalen van Kirsten. En toch vind ik het ook heel fijn om alles in deze blog nogmaals te lezen. Ik heb ook foto's gezien van je kamer. Ik ben blij dat jij de stad en het land al aan het verkennen bent voordat Kirsten komt. Rik ik wens je een fijne dag toe, jij gaat beginnen en ik ga naar bed, en ook een fijn weekend toe gewenst! Ik kijk uit naar je volgende blog!liefs irene

[René Eggen]

Kop op
Hey Rik, verhaal gelezen, mijn eerste woning in Spanje tijdens mijn stage was ook niet je van het. De details zal ik besparen. Gewoon op zoek gaan naar iets anders. Fijne dag vandaag en niet direct bij de pakken neer gaan zitten. René.