Advertisement
Published: April 25th 2013
Edit Blog Post
steen graveren
Veerle is op een drukbezochte dag in de oudste stenen kerk van Nieuw Zeeland een steen aan het graveren. Hoewel zeer talentvol, zijn er twee oefenzaterdagen aan vooraf gegaan. Waarschuwing: iets langer stuk omdat we hier vijf weken zaten.
Samenvatting: Vijf weken gewerkt, (21 uur per week) in ruil voor accomodatie (receptie en schoonmaak), via de Coastal Pathway naar de lokale (biologische) brouwerij gefietst, model geweest, leuke mensen ontmoet, de Pouakai Crossing gelopen met een gids, steen gegraveerd, strand, gezwommen, de lokale art gallery, musea, dierentuin bezocht en nog veel meer.
Halverwege het afdalen van de Mount Taranaki, zie vorige blog, kregen we een sms, of we in een hostel wilden werken. Een Schots stel was niet op komen dagen zodat de email van Veerle op een advertentie opeens zin had gehad.
Het hostel
Het hostel/ hotel heet Ducks and drakes (een Engelse uitdrukking) en is goed gerecenseerd door backpackers (www.ducksanddrakes.co.nz en bbh.co.nz). Het was ook erg leuk. Goed ingericht ( een lange tafel, gratis handdoeken, opgemaakt bed, aparte tv en leeskamer) en alle voorzieningen (supermarkt, strand, centrum, park) op loopafstand. Veerle deed met name de receptie, meestal 's middags of 's avonds. Dirk-Jaap deed het schoonmaken, tuinieren en andere klusjes, meestal 's ochtends. De meeste dagen dat we er waren was er een team van vier backpackers die in ruil voor accomodatie werkten. Twee
Te Henui wandeling
op de begraafplaats liggen alle geloven netjes gescheiden ter afwisseling in de receptie, twee in de schoonmaak en ondersteund door de, enigzins excentrieke, eigenaresse Jane en vaste hulp Helene.
New Plymouth
Op zich niet een erg bijzondere stad wat betreft uiterlijk. Een beetje doorsnee Nieuw Zeelandse stad en het kan zo ingewisseld worden voor Hamilton of zelfs Auckland. Het is echter wel ideaal gelegen met aan de ene kant de altijd zichtbare Mt. Taranaki en aan de andere kant de surfstranden aan de Tasman Sea. De stad heeft een aantal mooie parken, twee kleine riviertjes en langs de kust is een acht kilometer lang wandel/fietspad (the Coastal Pathway) aangelegd. In de jaren vijftig zijn in de omgeving ook zo'n 20.000 Nederlanders neergestreken. In een groentezaakje troffen we dan ook een kleine Nederlandse hoekje aan met onder andere overpriced Euroshopper appelstroop en Maggi jus. Omgerekend bijna 4 euro voor een klein potje appelstroop. Niet gekocht overigens:-).
Een keer in de week hadden we een dag vrij en twee keer vielen die samen. Daarin planden we de grotere uitstapjes.
Het eerste uitstapje besloten we om onze fietsspieren wat te trainen en zijn we, via een stukje van de Coastal Pathway, naar een lokale brouwerij gefietst (www.organicbeer.co.nz). Het biologische
Te Henui wandeling
de Te Henui is een klein beekje die vanaf het gebied rond de Taranaki via New Plymouth naar zee stroomt. Deze mooie bloem groeide er ook. bier smaakte wat apart maar de spieren waren dan toch eindelijk weer eens getraind. Het was ook de enige keer in die vijf weken dat we een fatsoenlijke afstand hadden afgelegd. Dom natuurlijk en toen we na vijf weken weer op de fiets stapten voelden alle spieren weer alsof we geen honderden kilometers achter de rug hadden.
Het tweede uitstapje hebben we gebruikt om de Pouakai Crossing te doen, onderdeel van het Egmond National Park waar ook Mt. Taranaki in ligt. Samen met Rob, shuttle bus eigenaar die bijna elke dag backpackers bij het hostel kwam ophalen, een auteur voor een reismagazine en twee vrienden van Rob. Rob was de gids en gaf het tempo aan. De Crossing was erg gevarieerd. We begonnen in dichte begroeing en bomen en gaandeweg de dag stegen we naar de vegetatiegrens waar bijna niets meer groeit. Om vervolgens te dalen naar een moeras tussen twee bergen in. Een zijpad genomen naar Bells Falls maar door de droogte was deze een stuk minder imposant dan hij normaal gesproken zou kunnen zijn. Duidelijk zichtbaar tijdens de wandeling was de schade die possums aanrichten, hele stukken wit tussen al het groen. Helaas hebben we niet de
de renbaan
Overal in New Plymouth is de Taranaki te zien. Zeker op een bijna wolkvrije dag als deze. vleesetende slakken gezien maar wel een zeldzame Fernbird.
De andere vrije ochtenden/middagen gebruikten voor strandbezoek, bezoek aan de bieb, art galleries en museum. Daarnaast uitgezette wandelingen gedaan, de historische wandeling ook, de lokale 'dierentuin' bezocht. Zo'n beetje alles wat New Plymouth te bieden heeft.
Veerle en Dirk-Jaap als model
'hair model wanted' zagen we in de paars zwart uitgedoste etalage van een kapsalon in New Plymouth. Zo'n aanplakbiljet hadden we in verschillende steden al vaker gezien maar meestal moest je dan een afspraak maken voor de week erop. Hier in New Plymouth was daar voor het eerst tijd voor. Veerle trok de stoute schoentjes aan en liep naar binnen en maakte een afspraak voor de dinsdag erop. Zie foto voor resultaat.
Een paar uur eerder had Dirk-Jaap gebeld naar het nummer van een advertentie waarop stond.... 'model wanted for an art class'. Na een eerste kennismaking bleek dat de art class zou bestaan uit een bachelorette feest waarvan alleen de bruid en nog twee anderen ook daadwerkelijk konden tekenen:-). Het leverde zeer artistieke tekeningen op van Dirk-Jaap in onderbroek in poses als 'de denker'. Als afgestudeerde historicus hou je alle opties open op de banenmarkt:-). Steen
Steen
High School
netjes gescheiden jongens en meisjes scholen. Iedere school heeft ook zijn eigen kleur uniform, in het geval van de New Plymouth Boys High School grijs. graveren
Als afgestudeerd erfgoedspecialist, moet je je af en toe toch verdiepen in de plaatselijke monumenten. New Plymouth bleek uitermate geschikt, met haar 'oudste stenen kerk van Nieuw-Zeeland'. Het eerste bezoekje aan de kerk bleek voor Veerle niet de laatste te zijn. Binnen een paar dagen was ze vrijwilliger voor een feestelijk weekend waarin geld werd ingezameld voor een nieuwe 'garden of rememberence' voor bij de kerk. Veerle's taak was het graveren van stenen die in deze tuin gelegd zouden worden. Mensen konden tegen betaling een boodschap op de steen laten zetten. Veerle was 1 van de vrijwilligers die ervoor zorgde dat de tekst er ook daadwerkelijk op kwam te staan. Eerst geoefend op haar eigen steen, daarna en tijdens het feestelijke weekend ook andere boodschappen gedaan. Opdrachten worden aangenomen, maar pas bij terugkomst in Nederland :-)
Bijzondere mensen: De 72 jarige alleen door NZ fietsende Duitse, de down to earth Kiwi, Helene, die wel hield van een glaasje, de aardige maar ietwat rascistische Belg die het niet zo had op luie negers, de Amerikaanse pro deo advocaat die opkwam voor een Filipijns meisje, een Amerikaanse die als schoonmaakster op Antartica had gewerkt etc.
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 48; dbt: 0.0536s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
aalt
non-member comment
hoi Veerle en Dirk-Jaap, dit waren weer jaloersmakende foto's. maar wetende wat er aan gaat komen voor de volgende blog viel daar duidelijk mee te leven. Waren de tekeningen niet van dien aard, dat daarvan een kopie kon worden opgenomen in de foto-serie. of waren de tekening in wat meer pikante sfeer afgemaakt? hartelijke groeten, aalt