Bungle Bungles.

---

Woensdag 1 november.

Om de warmte voor te zijn, wordt er meestal om 4u opgestaan. Ook vandaag zijn we weer voor dag en dauw op stap, nu naar de Piccaniny Creek en de Piccaniny Loukout.
We lopen door de uitgedroogde en sterk geërodeerde kreekbedding tussen het Bungle Bungle gebergte. Door de eeuwen heen is het massief herleid tot koepelvormige rotsformaties met geelachtige horizontale strepen in de roodbruine rotsen.

Na de lunch bezoeken we Cathedral Gorge. De relatief smalle kloof eindigt met een verbreding. Er is daar onder andere een poel omgeven door overhangende rotsen. Het is duidelijk te zien dat hier, als het hard geregend heeft, het water als een waterval in de kloof stroomt die dan in een rivierbedding verandert.

Het hoogtepunt van de 9 daagse safari is de helikoptervlucht over de Bungle Bungle… het was adembenemend om de canyons te zien vanuit de lucht.

’s Avonds vind Jay weer een mooi plekje waar we onze tenten kunnen opstellen.
Na het heerlijke avondeten valt iedereen moe van de hitte in zijn swag in slaap.



Donderdag 2 november.

De dag begint zoals gewoonlijk weer om 4 uur.
Kort na het vertrek stoppen we even bij een holle en oversized boab.

Na een zwempartijtje in de Molly’s springs zijn we weer afgekoeld en in staat om verder te trekken.
Na de lunch nabij Lilly Lagoon in Kunnunurra, rijden we verder naar Lake Argyle dat gevormd wordt door de Ord River die op een strategische plaats tussen allemaal bergformaties is afgedamd door de Ord River Dam.
Het is het 2e grootste waterreservoir van Australië en diverse vroegere bergtoppen vormen er nu eilandjes.
Er zitten ongeveer 25.000 à 30.000 zoetwater krokodillen in het meer hetgeen de gids er niet van weerhield om al heel snel een zwempartij in te lassen. Een raar gevoel … je ziet ze niet, maar ze zijn er wel.

Na een boottochtje van 30 minuten, waarbij we dan toch een tweetal kroks te zien kregen, enkele mooie watervogels en ook kunnen waarnemen hoe een hele school katvissen in een paar seconde hele broden naar binnen werken die de gidsen in het water gooien, kwamen we aan bij het onbewoond eilandje waar we zouden overnachten. Het was een rotsachtig geval met aan één kant een vlakker en zanderig gedeelte waar we onze swags konden neerleggen, de tenten hadden we deze keer niet mee.
De bootsman en plaatselijke gids trakteerde ons op schuimwijn met stukken mango om het vertrek uit West Australië en de aankomst in de Northern Teritories te vieren.
Jay zorgde voor een heerlijke Mexicaanse schotel.

Uitgerekend deze nacht moest het natuurlijk even regenen. Voordien stak er een heerlijke koele bries op, tijdens de bui konden we ervaren dat swags wel degelijk waterdicht zijn maar dat het in een dichte swag heel snel drukkend warm is: snel maar weer open, ondanks de regen.

---