Advertisement
Published: February 22nd 2013
Edit Blog Post
Ik was van plan om een auto te huren en zelf te rijden naar Melbourne via 'The Great Ocean Road' maar zag af van dit plan omwille van mijn voet. Het laatste wat ik wil is hier een auto-ongeval hebben dus boekte ik met wat tegenzin een tour met Groovy Grapes van Adelaide naar Melbourne.
Met meer dan een uur vertraging werd ik aan mijn hostel op de ochtend van de 16de februari opgepikt. Op het menu stond de eerste dag iets meer dan 400km rijden waardoor ik dus aardig wat tijd doorbracht in een busje. Dat busje zat zo goed als vol met 23 andere personen en de gids/bestuurder. Het was ook een oud ding waardoor de rit niet bepaald comfortabel was.
In de late namiddag kwamen we aan in 'The Grampians National Park' waar we ook zouden overnachten in een hostel. Voor we aan onze accommodatie aankwamen wandelden (strompelen in mijn geval) we eerst naar de bodem van Mackenzie Falls – u kan het al raden- een waterval. Naast deze mooie waterval kregen we zo ook al een stukje te zien van 'The Grampians' die zeker en vast de moeite waard zijn. Dit nationaal park ligt in
het zuidwesten van de staat Victoria en omvat een zandsteengebergte. De naam komt van de Schotse Majoor Thomas Mitschell die het gebied op de Grampian Mountains in Schotland vond lijken. Het beslaat in totaal 1672 vierkante kilometer. Je vind er oa grote eucalyptus bomen en varens en meer dan 970 andere plantensoorten.
Vlak voor het avondeten gingen we ook nog wat kangoeroes en emoes spotten.
De volgende dag was er een vrij lange wandeling gepland in 'The Grampians' van een redelijk zwaar niveau. Aangezien de wandeling over 1 pad naar boven en naar beneden ging besloot ik te zien tot waar ik kon geraken zonder mij te forceren. Ongeveer halverwege kreeg ik het te moeilijk en besloot terug te keren op mijn eigen tempo.
Na de lunch reden we dan naar het begin van 'The Great Ocean Road' en stopten onderweg aan de 'Bay of Martyrs', 'London Bridge' en 'Loche Ard Gorge'. We sloten het einde van de dag na het avondmaal af met de zonsondergang aan 'The Twelve Apostles'.
De 3de en laatste dag van de tour trokken we na het ontbijt naar 'Otway National Park' waar we een kleine wandeling maakten. Dit
park is eigenlijk een regenoud en doordat het hier een van de natste regio's van Victoria is, is het bijgevolg dus ook een van de groenste. Volgens onze gids tref je hier na de grote sequoias in de Sierra Nevada de 2de grootste soort bomen ter wereld. Verder was hier ook een cultuur centrum van de locale Aboriginals, zoals rond Uluru. Het centrum is pas vrij recent gebouwd. Er bleef echter niet veel meer over van de originele Aboriginals om mee te werken dus bracht men hier wat meer 'facts'. Ik las hier dan ook meer over de locale Aboriginals, hun strijd tegen de kolonisten dan in dat andere centrum.
Nadien ging het verder over 'The Great Ocean Road' naar het historische deel ervan dat daar WO1 veteranen werd aangelegd. Men had dat project opgestart om die mensen iets om handen te geven en om de reis over land tussen Adelaide en Melbourne aanzienlijk te verkorten. De hele 'road' is trouwens een van de spectaculairste kustroutes ter wereld, 240 km lang en ligt tussen de steden Torquay en Warrnambool, beiden in de staat Victoria. De kust is zo spectaculair daardat de stevige wind en water al miljoenen jaren inbeuken
op de rotsen hier waardoor eerst grotten onstaan die steeds groter worden en in bogen veranderen voor de boel onder zijn eigen gewicht instort. Zo onstaan er na verloop van tijd rotseilandjes zoals je ze vandaag ziet. Vanuit een rechte lijn gezien hier is het enigste dat je zou tegenkomen Antarctica, vandaar dat het water hier ook vrij koud is en woelig is.
We maakten onderweg naar Melbourne ook nog halt in de kustdorpen van Apollo Bay, Lorne Anglesea, Bells Beach and Torquay (geboorteplaats van de merken Billabong en Rip Curl.) Rond Lorne Anglesea zijn we ook even Koala's gaan spotten, die had ik tot dusver nog niet gezien.
Ik kwam aan in mijn hostel rond 19.00, na in volle spits doorheen het centrum van Melbourne met het busje nog eens een overvolle tram te moeten nemen.
Al bij al was 'The Great Ocean Road' met zijn spectaculaire beelden een van de hoogtepunten van mijn reis maar ik ben minder te spreken over de tourmaatschappij. De gids/bestuurder was overal gehaast, zowel op de weg als tijdens de wandelingen. Hij vertelde ook enkel iets als we aankwamen op een plaats en dan enkel dingen die je zou kunnen
opzoeken op pakweg Wikipedia. De gidsen tijdens mijn 'outback' tour waren duidelijk van een andere klasse dan deze kerel.
Advertisement
Tot: 0.216s; Tpl: 0.026s; cc: 15; qc: 67; dbt: 0.0837s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb