Advertisement
Published: September 8th 2010
De outback van Australië is een woestijn vele malen groter dan Europa, in het hart van de woestijn ligt Alice Springs en zijn bekende omgeving met name de Uluru Rock, één een van de zeven wereldwonderen, de
Uluru Rock is een reusachtige rotsformatie die ongeveer in het midden van Australië ligt, in het Noordelijk Territorium. Voor de Aborigines, de Anangu, is Uluru een belangrijke religieuze plaats. De rots is verbonden met hun mythologie, de Tjukurpa, ook bekend als Droomtijd.
Om een indruk te krijgen van de outback hebben wij een tour geboekt in Cairns, voor het bedrag dat we daarvoor moesten betalen kun je in Nederland op vakantie naar Ibiza gaan
Met de overtreffende gedachten "we komen hier nooit meer terug" hebben het stof van onze creditcard moeten blazen.
Hoe dan ook de outback is schitterend en de enige manier om hier te komen is met een vliegtuig of eigen vervoer wat drie dagen rijden in beslag neemt.
The Red Center Voordat de werkelijke tour begon werden we geplaatst in een hostel in Alice Springs, een nogal saaie stad en idem hostel, veel mensen die hier verbleven hadden een tijdelijke baan in Alice Springs en overnachten enkele weken
tot maanden in een dorm kamer, vaak zien zij de gedeelde dorm als hun eigen prive terrein, je pikt de mensen die te lang blijven hangen er snel tussenuit, vaak onderuitgezakt en levenloos staren in een lege ruimte.
Dag één een begon om tien over zes in de ochtend om op tijd te zijn voor zonsondergang bij de Uluru Rock, Uluru ligt ongeveer vijf uur rijden vanaf Alice Springs, tussendoor zijn er verschillende stops gemaakt die erg leuk waren maar om niet te diep in detail te treden zal ik deze overslaan en direct vertellen over de echte highlights zoals de busrit op zichzelf... behalve de
Kata Tjuata, deze dient benoemd te worden! een grappig uitziende formatie van rotsen, net alsof je een Mario Bros game binnen stapt, je vraagt je af hoe in hemelsnaam deze rotsen op die plek terecht zijn gekomen, het was rond de klok van drie uur en gruwelijk heet, gelukkig stroomde een verkoelend beekje door de bergen.
Tijdens een tour is het altijd spannend wie er met jou drie dagen een tour gaat maken, de mensen die bij onze tour zaten waren echt hilarisch, achttien toeristen uit het Azië, voornamelijk Japan en Korea
Camouflage
ton sur tonen zes westerse toeristen waarvan Anne uit Duitsland die geen woord heeft gewisseld met ons en meer tijd heeft doorgebracht door op haar telefoonscherm te kijken dan haar omgeving, Gemma uit Canada een uitputtend portret dat heel graag op de voorgrond van elke foto stond en enkele malen verzocht werd om minder te praten. Christine uit Los Angeles waar Anka het ook goed mee kon vinden omdat beide graag de reality serie "the hills" keken wat opgenomen is in L.A.
Binnen drie minuten van het eerste contact ging het bij de vrouwen over hoe men een visgraat-staart maakt door verschillende vlecht technieken (zie foto) met haar, ik deelde mijn kennis over Bear Grylls met Martin uit Engeland die gelukkig net als ik even enthousiast was over kampvuur maken en barbecueën op de mannelijke manier en dus niet met gas of elektriciteit.
Tijdens de introductie ronde in de bus richting Uluru waren de Koreanen veruit het meest origineel, in plaats van vertellen waarom ze naar Australië zijn gekomen vertelde er één dat hij " nu al van ons allemaal houd " een andere Japanner vertelde dat hij " facebook vrienden wil worden ", hierbij was ons vooroordeel dat deze mensen
saai zouden zijn direct verdwenen, ze waren eigenlijk heel grappig en lief zonder dat ze zich hier zelf bewust van waren.
Aangekomen bij Uluru Rock rond de klok van zes uur waren wij zeker niet de enige toeristen, een heuse linie van toeristen stond op de uitkijk post voor zonsondergang, degene die er het meest uitsprongen moeten wel de bejaarden tourgroep zijn geweest voor de rijker bedeelde onder hen, hier stonden gedekte tafels en obers in zwarte smokings die champagne serveerde voor hun gasten terwijl zij kostelijk genoten van hun steak met hollandaisesaus.
Voor de gewone mensen was er een uitkijkpunt waar het niet zo druk was, eigenlijk waren wij de enige
op deze plek. Ik ga niet vertellen hoe mooi het wel niet was, kijk daarvoor maar naar de foto's, wat foto's niet weergeven is dat er die avond een vleugje romantiek in de lucht te proeven was, vandaar de fles rode wijn, en check de foto's van ons in een swag onder de sterrenhemel die nergens zo mooi stralen als in de woestijn, die avond straalde ze allemaal voor Anka, omdat ze zich bewezen heeft de afgelopen vijf maanden, en toen ze daar zo op de
Nerdie foto van ons
We waren de 'happy couple' foto's een beetje zat vandaar deze pose koude woestijngrond lag in de minst prettige periode in de maand van een vrouw wist ik het zeker, als we terug in Nederland zijn ben ik klaar voor de volgende stap in onze relatie. (dat zijn enkele stappen verwijderd van kinderen)
Midden in de nacht werd ik een aantal keren wakker en keek wild om me heen, de maan was nu echt weg en de sterren verlichten onze omgeving, achter mij was het vuur inmiddels gedoofd.
Een swag is overigens een zak met daarin een camping-mat, daarin leg je je slaapzak.
De volgende ochtend vroeg na het ontbijt reden we terug naar Uluru om nu de zonsopgang te zien, dezelfde bejaarden club zat er nu weer, nu met jus d'oranje. Wederom een spectaculair wonder om te zien hoe vreemd één steen eruit kan zien. Voor de Aboriginals is, zoals eerder beschreven de steen heilig, het is spiritueel beladen en soms vinden er gebeden plaats op de steen, dat is de reden waarom de Aboriginals het een schande vinden wanneer mensen op de rots klimmen. Omdat de westerse regering van Australië in 1985 de steen terug hebben gegeven aan de oorspronkelijke bezitters van het landgoed met een aantal
Anka en Roel
In de bekende Daly Waters Pub voorwaarden kunnen toeristen die er schijt aan hebben nog steeds de steen beklimmen, ondanks alle borden die weergeven dat mensen respect dienen te tonen voor het geloof van de bezitters van de steen, en deze dus met rust dienen te laten. Uiteindelijk sta je ervan te kijken hoeveel mensen er toch voor kiezen om via een steile ladder zich met risico voor het leven naar boven wagen.
Nog niet zo lang geleden zijn er toeristen gestorven toen deze tijdens het klimmen grip verloren en dit niet hebben overleefd, voor een Aboriginal is dit een schending voor de heilige grond en heeft een impact dat zijn weerga niet kent.
Wij hadden ervoor gekozen om om de steen heen te lopen, wat ongeveer drie tot vier uur in beslag neemt, daarna een introductie omtrent de Aboriginal cultuur. De toch naar Kings Canyon duurde behoorlijk lang maar was absoluut niet saai te noemen, onderweg werd er hout gesprokkeld voor het kampvuur iets wat voor mij ook onder de hoogtepunten viel, Anka vond de eerste tak maar wat we zochten waren bomen, nu bleek dat een bepaalde boom zich makkelijk liet breken, deze boom was trouwens giftig, dus enige waakzaamheid was geboden.
Happy camping
wij, Luke de guide, Gemma, Christine en Martin Zowat twee uur voor op schema kon ik me niet meer inhouden en heb het vuur aangestookt tot alle belangstelling van de Aziatische mensen, die volgens mij niet veel vaker een kampvuur gezien hadden, ze riepen in koor " ooh... en ...aah " telkens wanneer ik of Martin enorme stammen op het vuur gooide. Gelukkig sliepen we deze nacht wederom in een swag.
vroeg in de ochtend vertrokken we richting
Kings Canyon, een ravijn. De omgeving was wederom erg mooi en vooral de kleuren van de stenen blijven verbazen, donker rood tot oranje. Het was een behoorlijk zware klim naar de top maar dat maakt het resultaat alleen maar indrukwekkender, helaas was het die dag bewolkt en erg koud waardoor de stenen glibberig werden, de steile afgrond was akelig maar mooi. Via de ravijn loop je door verschillende gebieden waaronder " the garden of Eden ", een groene vegetatie waar een rivier doorstroomd, op deze plek komen diersoorten voor die nergens anders voorkomen zoals een bepaald soort kikker en verschillende vogels.
Er is één ding wat elke Aziaat vanaf zijn geboorte heeft mee gekregen en dat is het " peace " of " victory " teken, ongeacht of deze
mensen weten waarvoor het staat, iedereen doet het en omdat wij in de minderheid waren passen we ons makkelijk aan. Die avond arriveerde en sliepen wij in het zelfde hostel als daarvoor maar wat wie hier tegenkwamen overtreft elke eerste indruk.
Tot zover hebben wij met weinig spontane en leuke receptionisten van een hostel te maken gehad maar deze moet echt minstens al maanden ongesteld zijn geweest voordat wij op kwamen dagen. Hoe dan ook ze stuurde ons naar kamer "27".
Aangekomen in kamer 27 met onze kersverse vrienden, zat een jongen frustrerend op zijn Iphone te tikken, mijn aandacht werd direct afgeleid door een enorme teddybeer en twee gigantische kussens met een kante randje eraan. Martin vroeg van wie de enorme teddybeer was, na enige seconden vertelde de jongen op de stoel dat hij deze meegenomen had uit de gevangenis en bleef starend voor zich uit kijken.
Ik vroeg hem of hij daadwerkelijk gevangenis bedoelde en niet iets anders, hij zei " ik heb een week vastgezeten voor een moord die ik niet heb gepleegd ". Iedereen in de kamer ontmoette elkaars blik behalve die van de jongen voorovergebogen op zijn stoel. Voor enkele seconden wist niemand
een woord uit te brengen, de jongen was ons voor en zei " iedereen heeft verkeerde verklaringen afgelegd "
hij leunde achterover en maakte gelukkig oogcontact " het gekke is dat ik niet eens op de plaats van het delict was en een andere verklaring gaf aan dat ik een plastic mes gebruikte " zei hij. Ik keek naar de teddybeer en wist meteen dat dit een verkeerd teken moet zijn, deze gast is gestoord. Na heel zijn levensloop te hebben verteld was het voor ons tijd om even terug te trekken, iedereen was vol van deze nogal ongewone ontmoeting. Het viel ons duidelijk op dat hij iets vrouwelijk had, vooral in zijn stem.
De teddy beer baarde mij misschien net zo veel zorgen als zijn verhaal, ik heb het niet over een knuffelbeertje maar een 50 centimeter lange beer, naast twee zijde grote kussen.
De receptie was dicht en dus konden we niet van kamer verwisselen, alle andere kamers waren bezet en ik moest iets doen want in mijn fantasie werden we allemaal om zeep geholpen. Ik ben uiteindelijk naar de kamer gegaan alsof ik iets uit mijn tas moest pakken en vroeg hem of hij ook nog
wat gaat rond reizen, " ja " zei de gast en vertelde op bezoek te zijn geweest in Sydney waar zijn familie woont, hoe verder hij richting het noorden reist, hoe meer problemen er komen vertelde hij. De jongen lag nu met zijn kleren aan in bed en ging naar het toilet, hier greep ik mijn kans om vlug onder zijn kussen te kijken, gelukkig trof ik geen wapen aan maar ik vond hem nogal op zijn hoede, waarom zou hij anders met kleren aan in bed liggen? om snel weg te rennen wanneer de politie komt? of waarom zat hij in het midden van de kamer... en in godsnaam waarom een teddybeer van 50 centimeter, en dat roze shirt van hem en zijn roze armbandjes?
Hij kwam zo nichterig over dat er geen kans bestaat dat hij mij imponeerde, tenzij we slapen natuurlijk...
Een hele reeks van bovenbeschreven rampenscenario ging er aan vooraf tussen ons vieren totdat Anka en ik uitgeput in slaap vielen. Toen ik wakker werd zag ik het knaapje stevig zijn teddybeer knuffelen terwijl zijn hoofd lag te rusten op zijn zijde kussens. Uiteindelijk bleef het hier niet bij, niemand is gewond geraakt gelukkig maar
Stuart Highway
De wegen zijn oneindig lang ik vind me toch een telefoongesprek op dat moet gewoon gedeeld worden. Wederom deed ik net alsof ik mijn tas aan het inpakken was en gaylord stond op het balkon te bellen met waarschijnlijk een vriend en zei " in Sydney is het niet nodig om iemand te verkrachten, seks is daar zo makkelijk, toen ik mijn medegevangenen zag staan wilde ik seks met ze hebben en toen ik vrijgelaten werd wilde ik maar één ding" de arme jongen had na deze nare ervaring zo veel zin in seks dat hij hiermee direct aan de slag is gegaan tot een Ranger hem betrapte in de woestijn toen hij er van door ging met zijn broek op zijn enkels. Dit verhaal heeft hij wel drie keer herhaald maar niet vanaf het balkon maar gewoon op zijn bed terwijl iedereen bezig was met de dagelijkse dingen die je doet als je op reis bent.
Genoeg over deze snuiter, oh ja één ding nog, hij gaf te kennen gestopt te zijn met school omdat hij vice-president van Australië wil worden.
Alice Springs naar Darwin Deze 1500 kilometer lange afstand werd afgelegd in drie dagen. Dat een tour afhankelijk is van
de mensen met wie je reist bewees deze tour vooral. Er werd nauwelijks gesproken, een Nederlander die achter ons zat heeft werkelijk geen woord gewisseld met ons, zelfs niet wanneer we ons best deden.
Dit betekend dat je elkaar dient te plezieren en dat kan natuurlijk op allerlei manieren maar niet in een bus, dan doe je gezellig kaart spelletjes, eentje die Anka geleerd had van iemand van de vorige tour en het heet
"speed" een zenuwslopend spel wie het snelst door zijn kaarten heen is heeft gewonnen.
Van de ongeveer vijftig potjes die we gespeeld hadden had ik er slechts twee gewonnen. Desalniettemin had deze tour naar Darwin een aantal interessante tussenstops, waarvan Devil's Marvals de meest leuke was.
Devils Marbles is een soort speeltuin van enorme vooral ronde stenen die hier en daar verspreid liggen
hoe en waarom deze stenen hier terecht zijn gekomen is ons een raadsel, de Aboriginals beschouwen deze plek, hoe kan het ook anders, heilig.
In
Daly Waters ligt de oudste pub in het Noorden van de outback en waarschijnlijk meest afgelegen pub ter wereld, elke reiziger die via de Outback naar Darwin wil rijdt hier langs, het hangt er in de pub
dan ook vol met foto's van mensen die er geweest zijn. Iemand die we allemaal kennen, Floortje Dessing is hier met RTL Travel ook geweest. Anka en ik hebben als enige een paar pinten gedronken en een pasfoto die ergens in mijn portemonnee verscholen zat vast geniet tussen de honderd duizend andere foto's en visitekaartjes uit de hele wereld.
Die avond had Anka vrouwelijk gezelschap gevonden met andere dames uit Frankrijk en Duitsland, gelukkig heeft dit ons negatief beeld van Fransen en " je ne parle pas Anglais " voor een deel opgekrikt, zodra het ging over vriendjes en andere onzinnige klets vond ik het tijd om eens lekker bij het vuur onder de sterren te gaan liggen en weg te dromen. Ik had ook niet zozeer de behoefte om met die twee andere gasten te praten, deze zaten doodstil voor zich uit te staren.
Terwijl ik daar zo lag besefte ik dat de Outback echt heel erg mooi was, vooral bij zonsondergang, naast mij lag de Lonely Planet van South East Asia.
De volgende ochtend vroeg vertrokken we verder richting Darwin met als tussenstop
Katherine Gorge, een vallei waar een rivier door stroomt, omdat er onlangs
zoutwater krokodillen zijn waargenomen werd het ontraden om te zwemmen. Later die avond reed de bus het centrum van Darwin binnen om ons af te zetten bij Elkes Backpacker hostel, duur en chagrijnig maar we zijn hier nog slechts een paar dagen.
Na eindeloos zoeken op internet zijn we eruit, we gaan naar Vietnam, we hebben er lang over na gedacht eerst naar de Filipijnen te gaan, dit doen we nu op het laatst wanneer we Sri Lanka hebben bezocht. De reden waarom we eerst naar Vietnam gaan en niet de Filipijnen is om dat de Filipijnen in de Tyfoon gordel van zuid oost Azië zit, een tyfoon trekt geregeld richting noord west van Filipijnen in de maanden September tot November. Omdat wij hoge verwachtingen hebben van de Filipijnen met name het snorkelen en de tropische stranden wachten we tot het juiste moment, de maanden vanaf December. Tot die tijd zullen wij ons kostelijk vermaken in Zuid Oost Azië waar de landen Vietnam, Cambodja, Loas en het noorden van Thailand zullen bezoeken om vervolgens Sri Lanka een bezoek te brengen...
Wanneer ik onze blog terug lees, zie ik dat we nogal wat vooroordelen hadden, gelukkig wanneer je
reist leer je veel en met nog zo veel tijd en vrijheid krijgen we een stoot energie wanneer we eraan denken om terug te gaan naar Zuid Oost Azië.
Wat zullen we daar loempia's eten, en krijg ik eindelijk weer mijn camping-figuur terug.
Anka is druk bezig met zich mentaal en fysiek voor te bereiden, sommige dingen zoals bijvoorbeeld tampons is moeilijker te verkrijgen in Azië, anti-muggen gel en zonnebrand idem. Een groot voordeel is dat bier er goedkoop is.
Het volgende blog zal vanuit Vietnam zijn, bedankt voor het lezen van ons blog! jullie blijven ons verrassen met commentaren!
Advertisement
Tot: 0.145s; Tpl: 0.037s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0678s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
mr roy
non-member comment
no comment
jullie zijn nog steeds goed bezig! :)