Advertisement
Published: September 16th 2013
Edit Blog Post
We zijn de dag begonnen waar we gisteren hadden moeten eindigen, bij de Red Rocks van Dixie National Forest. We waren er mooi op tijd, rond 7:45 en het vroege ochtendlicht creëerde een fantastisch contrast tussen de rode, in zonlicht badende rotsen en de strakblauwe hemel erboven. Hierna zijn we doorgereden naar Bryce Canyon National Park waar we de hele rest van de ochtend hadden om dit te verkennen. Bryce Canyon is vooral befaamd om z'n hoodoo's. Dit zijn vrijstaande pilaren van rotsen die zijn ontstaan doordat water er zijdelings langs heeft gestroomd. Hiervan zijn er in Bryce National Park vele honderden, zo niet duizenden, te vinden.
Helaas was de mooiste wandelroute door Bryce afgesloten: in verband met de vele regenval die hier de laatste dagen is gevallen zijn de steile paden erg slipperig en bestaat er het risico van vallende rotsen. Het was gelukkig vandaag wel heel mooi weer en we hebben met een man of zeven een andere wandeling kunnen doen die naar beneden de canyon inliep en langs vele hoodoo's leidde, de Queen's Garden Trail. De natuur hier is heel bijzonder, elke vijf meter kijk je weer naar een totaal ander uitzicht. Over een vrij korte en
eenvoudige afdaling van hooguit anderhalf kilometer hebben we ruim een uur gedaan omdat we ons constant verbaasden over de vele panorama's en deze uiteraard vast wilden leggen. Omdat het volledige Queen's Garden Trail ook afgesloten was zijn we halverwege bij een dood punt weer omgekeerd en hadden we de steile klim omhoog langs dezelfde route in een kwartiertje overwonnen.
Hierna hebben we een lange wandeling langs de rand van de canyon gelopen die ons talloze nieuwe uitzichten bood en ons door een groene streek bracht naar een uitzichtpunt dat uitkeek over een groot deel van Bryce Canyon. Daar wachtte de bus ons op voor de lange reis dwars door het zuiden van Utah naar Moab, onze volgende overnachting. Onderweg reden we door schitterende woeste landschappen met vergezichten van soms vele tientallen kilometers, in enkele gevallen zelfs aan beide zijdes van de bus tegelijk, met diepe kloven aan beide kanten van de weg. We zijn een aantal keer gestopt om foto´s te kunnen maken en buiten was ook de klimaatverandering goed merkbaar terwijl we door verschillende landschaptypes trokken: bij de groene canyons rondom Bryce was het weer zacht, bij een woestijnachtige vlakte werd het warmer, daarna trokken we een bergketen
door waar het ronduit fris was en we ook weer door een fikse bui heenreden, en uiteindelijk kwamen we in een hete en kurkdroge woestijn terecht waar niets groeide. En dit allemaal in één dag.
Tegen het eind van de middag kwamen we aan bij Capitol Reef National Park, waar een enorme rotsvallei het landschap in tweeën splijt en in de 18e en 19e eeuw westwaardse pioneers de weg versperde. Op verschillende punten langs de rotswand zijn petrogliefen, oftewel rotstekeningen, te vinden die hier zo'n duizend jaar geleden door Fremont Indianen zijn achtergelaten. Van hieruit was het nog 3 uur rijden naar ons hotel in Moab, waar we wederom niet veel keuzemogelijkheden hadden voor het diner, en maar weer eens bij Denny's zijn aangeschoven. Vandaag was met afstand de langste dag (6:45 op, 21:45 weer in de hotelkamer) maar het was meer dan de moeite waard.
Advertisement
Tot: 0.086s; Tpl: 0.012s; cc: 13; qc: 46; dbt: 0.0511s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb