Usa & Hawaii 2011

---

USA-CANADA-HAWAII 2011

WASHINGTON –BOSTON –NIAGRAFALLS –HAWAII –OAHU – BIG ISLAND – MAUI –SAN FRANCISCO –NEW ORLEANS-MEMPHIS.





2 oktober 2011, Zondag.



Na een kort nachtje, we waren op het feest van Jan en Inge (beiden 50 jaar geworden), brengt Cees ons om 8.15 uur door een redelijk dichte mist naar Schiphol.

De vlucht over 6.199 km duurt 8 ½ uur en we landen in Washington op de luchthaven Washington DC Dulles in de regen.

Het is fris, volgens het nieuws is het in tijden niet zo koud geweest deze tijd van het jaar.

De shuttle bus brengt ons naar het Channel Inn Hotel wat prachtig aan de rivier ligt. We komen hier om 17.00 uur aan.

Achter ons hotel liggen woonboten en drijvende (vis)restaurants.

Natuurlijk gaan we gelijk ontdekken wat er waar is van een gekoesterd verleden, geëerde oorlogshelden en politieke schandalen.

Vanaf ons hotel zien we de obelisk boven alles uitsteken en daar gaan we als eerste naar toe. Het is fris maar droog.

De marmeren obelisk van 170 meter hoog staat midden op een prachtige plaats waar je uitzicht heb op het witte Capitol. Het Capitool in de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C. is de zetel van de volksvertegenwoordiging van de Verenigde Staten, en het Lincoln Memorial. Het Lincoln Memorial is een gedenkteken aan de Amerikaanse president Abraham Lincoln.

De eerste steen werd op 12 februari 1915 ten tijde van de Eerste Wereldoorlog gelegd. Het monument werd op 30 mei 1922 opgedragen aan de overleden president Abraham Lincoln. In het monument bevindt zich een groot marmeren beeld van de oud-president, gemaakt door Daniel Chester French. Het monument is in een typische klassieke stijl gemaakt. Het monument telt 36 massieve pilaren, elk 10 meter hoog. De 36 pilaren staan voor de 36 Amerikaanse staten die er op het moment van Lincolns dood waren.
Op de muur in het monument staat de volgende tekst:

IN THIS TEMPLE

AS IN THE HEARTS OF THE PEOPLE

FOR WHOM HE SAVED THE UNION

THE MEMORY OF ABRAHAM LINCOLN

IS ENSHRINED FOREVER

(In deze tempel, gelijk in de harten van de mensen voor wie hij de unie redde, is de nagedachtenis van Abraham Lincoln voor eeuwig).



Het is al donker en Jan maakt mooie foto’s.

We lopen en stukje van de National Mall met tuinen, fonteinen, bomen, bloemenperkjes tussen Lincoln Monument en het Capitol, met het Washington monument ( naald ) in het midden.

We lopen nog wel naar het Witte Huis. Het Witte Huis is het werkterrein en de ambtswoning van de zittende president van de Verenigde Staten. Het lijkt kleiner dan op de TV en met de bewaking valt het wel mee. Je kan en mag gewoon aan het hek hangen. Er overheen klimmen wordt een ander verhaal.

Morgen gaan we alles van dichtbij bekijken.

Na een broodje en salade duiken we ons bed in.



3 oktober 2011, maandag.



De D.C. dat overal achter de naam Washington vermeld staat, wordt genoemd om verwarring met de staat Washington aan de westkust te voorkomen. D.C. is de afkorting van District of Columbia de naam van de staat waar deze stad in ligt.

Het is zwaar bewolkt, maar gelukkig wel droog.
Met de metro gaan we naar het Pentagon. Het Pentagon is het gebouw van het Amerikaanse Ministerie van Defensie in Arlington, Virginia nabij Washington D.C., dat in de vorm van een regelmatige vijfhoek (pentagon) is gebouwd. Het is het hoofdkwartier van de Amerikaanse strijdkrachten. In de ochtend van 11 september, op de dag af 60 jaar na het begin van bouwwerkzaamheden, boorde een vliegtuig - American Airlines-vlucht 77 - zich in het Pentagon als onderdeel van de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Door de crash stortte een deel van het gebouw in. Het vliegtuig kwam op het net gerenoveerde (en dus ook sterkere) deel, waardoor het aantal doden beperkt bleef tot 184.
De renovatiewerkzaamheden werden na 11 september weer hervat en waren eind 2010 af.
Het is het grootste gebouw ter wereld en alleen al de drukte en beveiliging zijn indrukwekkend. Jan denkt even een foto te maken, er staan uiteraard borden dat dit niet mag, maar gelijk wordt hij aangesproken door de Pentagon Police. Uit het niets zijn ze er. Het Pentagon bezoeken gaat niet zomaar maar is wel mogelijk als je een week van te voren een aanvraag doet.

We gaan wel naar het monument ter nagedachtenis aan de aanslag op 11 september 2001.

Dit is een kippenvelmoment. Het monument staat op een groot vierkant plak terrein met grind en af en toe een boom. Van de ene naar de andere kant over het hele terrein loopt per geboortejaar van de slachtoffers twee stalen banden. Een tijdslijn. Het begint bij Dana Falkenberg 3 jaar oud tot John D. Yamnicky 71 jaar. Tussen die banden staan marmeren slanke ‘lichamen’ met hun naam erop. De mensen die in het vliegtuig zaten hebben hun naam richting Pentagon de mensen die in het Pentagon zaten hebben hun naam de andere richting op. Zeer indrukwekkend. Het Pentagon is hersteld maar je ziet het kleurverschil van de stenen welk stuk hersteld is.



De volgende stop is Arlington National Cemetery. De grootste begraafplaats van de VS waar 300.000 mensen begraven liggen. De veteranen van alle oorlogen die het land gevoerd heeft, van de Amerikaanse Revolutie tot de oorlog in Irak, in sommige graven liggen ze samen met partner en kinderen. Elke week vinden hier nog 100 begrafenissen plaats. We zagen op een plaats mensen met uniformen maar we zijn niet gaan kijken.

De wisseling van de wacht en de ceremonies bij het graf van de onbekende soldaat zijn indrukwekkend.

We bezoeken het graf van de Kennedy’s, het Arlington House waar generaal Lee woonde, het Carillon dat Nederland heeft geschonken en het monument Iwo Jima.

Je loopt van monument naar monument langs de groene velden met de witte grafstenen erop. Uren kan je hier lopen. Er staat bij 1 grafsteen een ballon met happy birthday. Deze soldaat ligt hier vanaf 2009.



We lopen over de mooie Arlington bridge naar Lincoln Memorial. Het grote witte gebouw met alle staten op de gevel genoemd en 2 staten. Alaska en Hawaii (sinds 1959) op de grond. Lincoln zit groot en statig op zijn stoel. Alles in wit marmer en heel groot. En natuurlijk, zoals in veel films, gaan wij ook op de trappen aan zijn voeten zitten.

Voordat je naar binnen loopt staan er woorden van Martin Luther King op de grond.

Zijn beroemdste woorden sprak hij vanaf de trappen van het Lincoln Memorial op 28 augustus 1963:

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal." I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at a table of brotherhood. I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state, sweltering with the heat of injustice and sweltering with the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice. I have a dream that my four children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character. I have a dream today.

Vertaling:

Ik heb een droom dat op een dag dit land zal opstaan en de ware betekenis van haar credo zal naleven: "Wij vinden de volgende waarheden vanzelfsprekend: dat alle mensen gelijk geschapen zijn". Ik heb een droom dat op een dag, op de rode heuvels van Georgia, de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders in staat zullen zijn samen aan te schuiven aan een tafel van broederschap. Ik heb een droom dat op een dag zelfs de staat Mississippi, een staat, die blakert in de hitte van onrecht en blakert in de hitte van onderdrukking, veranderd zal worden in een oase van vrijheid en gerechtigheid. Ik heb een droom dat mijn vier kinderen op een dag zullen leven in een land waar zij niet beoordeeld zullen worden op hun huidskleur, maar naar de inhoud van hun karakter. Ik heb een droom vandaag.



We zijn behoorlijk moe en drinken een bakje koffie en eten de chips die over zijn van gisteren op bij een kioskje, af en toe regent het licht, maar de meeste tijd is het droog.

100 meter verder is het volgende monument. Het Korean War Veterans Memorial. Het monument is aangelegd in de vorm van een driehoek die een cirkel kruist. Binnen de driehoek staan 19 roestvrije stalen beelden ontworpen door Frank Gaylord. Het zijn soldaten, van meer dan 2 meter hoog, die een squad op patrouille voorstellen. Deze bestaat uit 15 Army, 2 Marines, 1 Navy Medic, and 1 Air Force Observer, gekleed in hun volle uitrusting, verspreid tussen stroken graniet en jeneverbesstruiken, die het ruwe Koreaanse terrein voorstellen. Ten noorden van de beelden ligt een pad, dat één zijde van de driehoek vormt. Daar achter, in het zuiden, strekt zich over een lengte van 50 meter, een zwarte granieten muur uit, ontworpen door Louis Nelson. In deze muur zijn fotografische beelden gezandstraald die soldaten, uitrusting en mensen die betrokken waren bij de oorlog uitbeelden. Dit vormt de tweede zijde. De derde zijde van de driehoek, gericht naar het Lincoln Memorial is open gelaten. Noord van de beelden en het pad treft men de United Nations Wall aan, een lage muur met een lijst van de 22 leden van de Verenigde Naties die troepen hebben ingezet of medische ondersteuning boden in het kader van de Koreaanse Oorlog. België en Nederland staan hierbij vermeld. Aan Belgische zijde sneuvelden 106 militairen, aan Nederlandse zijde 123 militairen.

De cirkel bevat de Pool of Remembrance, een ondiepe vijver, met een diameter van ruim negen meter, omlijnd met zwarte graniet en omgeven door een groep bomen en banken. De inscripties vermelden het aantal Amerikaanse doden, gewonden, vermisten en krijgsgevangenen. Op een nabije plaat staat geschreven: "Our nation honors her sons and daughters who answered the call to defend a country they never knew and a people they never met." (Onze natie eert haar zonen en dochters die de roep beantwoorden om een land te verdedigen dat ze nooit kenden en mensen die zo nooit hebben ontmoet). Een andere granieten muur draagt de simpele boodschap, ingelegd in zilver: "Freedom is not free" .

Daarna lopen we naar het monument van Martin Luther King. The Stone of hope. Een grote witte rots waar Martin Luther King is uitgehouwen. Op de rots staan spreuken. Hij kijkt uit over het water.



Aan de andere kant van het meer staat het Jefferson Memorial. We lopen langs het meer en komen bij het Rooseveldt Memorial. Het omvat vier afzonderlijke kamers in de openlucht, een voor elke termijn dat Roosevelt president was. Het opvallendste aan deze kamers zijn de verschillende watervallen, die in de eerste kamer nog eenvoudig en strak zijn, maar steeds groter en chaotischer worden. Uiteindelijk stort het water zich op een ruïne aan rotsblokken. Het water staat symbool voor de vrede, die naarmate de jaren ’30 vorderden en de Tweede Wereldoorlog uitbrak, steeds verder weg leek. Roosevelt zelf heeft het einde van de oorlog niet meer meegemaakt. Naast water worden de zalen gesierd door standbeelden, reliëfs en opmerkelijke citaten. In de eerste zaal treft men naast een bezoekerscentrum, een standbeeld van Roosevelt gezeten in zijn rolstoel aan.

Eindelijk komen we bij het Jefferson Monument. Jefferson staat groot in het midden van een witte koepel met een zuilengallerij. Het beeld is zwart. Aan de muren en op de plafonds zijn teksten van Jefferson te lezen. Ook is de preambule tot de Onafhankelijkheidsverklaring te lezen.



Overal waar we lopen heb je als herkenningspunt de Naald, de Obelisk het Washington Monument.



Onze voeten doen zeer en we pakken de metro naar het Witte Huis. Bij daglicht is het anders. Alleen de eekhoorntjes hoppen in en uit. Ik vroeg een bewaker of de presidentthuis is maar dat mocht hij niet zeggen. Er stonden 2 vrouwen te schreeuwen en te demonstreren. Dat was wat minder maar er werd niet ingegrepen door de bewakers.



Het is zeker de moeite waard om Ford’s Theatre te bezoeken. Ford's Theatre is een historisch theater in Washington, D.C.In dit theater werd op 14 april 1865 (Goede Vrijdag) de Amerikaanse president Abraham Lincoln neergeschoten door John Wilkes Booth tijdens de opvoering van het stuk Our American Cousin. Een Ranger verteld het hele verhaal en dat Lincoln naar een huis aan de overkant is vervoerd om dat er wel dokters in zaal zaten maar die wilden hem in een bed hebben.



Om de hoek staat het Hoover gebouw, het FBI. Het staat niet op de gevel maar de politieauto’s met FBI erop staan voor het grote lelijke gebouw.



Weer in de metro gesprongen naar het Capitol. Dit gebouw is niet wit, meer creme, en veel groter dan het op de TV lijkt. Het straalt macht uit. Hier zetelt de senaat. We zijn er helemaal erom heen gelopen maar naar binnen konden we niet meer want het was al dicht. Het Capitol is omgeven door imposante gebouwen zoals de Library of Congress, Supreme Court, Jefferson building, Senate Office Buildings en de Botanische Garden.



Met de metrogaan we weer terug naar de gezellige wijk waar het Ford Theater ligt en gaan wee naar het Hard Rock Café. Even zitten met een biertje en een wijn, frietjes en uienringen.



Dupont Circle is een gezellige wijk waar veel restaurantjes zijn en daar sluiten we de avond af.



Het was een zeer indrukwekkende dag en het Pentagon Memorial heeft op mij de meeste indruk gemaakt.



4 oktober 2011, dinsdag.



Vandaag loopt de wekker om 4.00 uur af. Om 8.30 uur vliegen we, 653 km, naar Boston maar de taxi wilde de files voor zijn. Vandaar dat we vroeg op de luchthaven zijn. De Starbuck is open we hebben een lekkere cappi en we kunnen internetten.



Om iets voor 10.00 uur landen we in Boston. We halen de auto op en nemen geen upgrade maar kunnen kiezen uit 3 auto’s. We nemen de kleinste, een Fiat 500.

Het weer is redelijk, soms schijnt de zon.

Met deTom Tom zijn we binnen 15 minuten bij Hotel Copley House .

2 leuke dames ontvangen ons, zorgen voor een parkeerplaats (overal is het erg duur om te parkeren). De kamer is nog niet gereed en we bellen met George en Myrnn dat we bij het hotel zijn.

Zij hebben geen Tom Tom en kunnen het hotel niet vinden, Na veel gebel treffen we elkaar bij het Prudential Building, We gaan lunchen en praten wat bij. George heeft last van zijn voet dus veel lopen gaat niet. Myrna loop nog een stukje de Freedom Trail mee. We volgen het Freedom Trail , een looproute van ongeveer 4 kilometer, aangegeven door een rode lijn op de trottoirs, die de belangrijkste bezienswaardigheden verbindt. De route begint op de Boston Common, het oudste publieke park in Amerika, dat oorspronkelijk gebruikt werd om vee te laten grazen, als legerkamp voor Britse soldaten en als galgenveld. Andere hoogtepunten langs het Freedom Trail zijn het State House, waar de staatsregering van Massachusetts zetelt, de begraafplaats Old Granary, waar revolutionairen als Samuel Adams, John Hancock en Paul Revere begraven liggen, het Old South Meeting House, een kerk waar de burgers de besluiten namen die leidden tot de Boston Tea Party, het Old State House, waar vóór de revolutie de Britse gouverneur zetelde. Voor het gebouw vond de Boston Massacre plaats, Faneuil Hall, een marktgebouw dat ook voor vergaderingen werd gebruikt, samen met de ernaast gelegen Quincy Market is het nu een toeristengebied met veel winkeltjes en kleine restaurants, het North End, het oudste deel van Boston, nu een wijk met veel Italiaanse immigranten, met de Old North Church, waarvan de toren in 1775 door de revolutionairen gebruikt werd om met lichtsignalen aan te geven dat het Engelse leger op weg was om wapens van de patriotten in beslag te nemen. Dit gaf de patriotten de gelegenheid zich op de komst van de Britten voor te bereiden, wat resulteerde in de eerste veldslagen van de revolutie, bij Lexington en Concord, en de USS Constitution, het oudste, officieel nog actieve, oorlogsschip van de Amerikaanse marine, dat deelnam in de oorlog van 1812 tegen de Britten.

Het Holocost monument staat midden in een parkje. Er staat een zwarte grote steen met spreuken om die tijd niet te vergeten ( hoe zou je het kunnen vergeten) en er staan 4 hoge glazen kokers waar rook uitkomt en waar je doorheen moet lopen. De kokers staan voor de concentratiekampen. Heel bizar. Verder is het een leuke oude stad met veel oude en nieuwe gebouwen. Veel sfeer en leuke winkels en markten. En veel oude begraafplaatsen door de stad heen.

Langs de haven lopen we richting het Aquarium en de boten naar de eilanden. Het begint weer wat te regenen.

We lopen nu de trail van Beacon Hill. Prachtige hoge herenhuizen met mooie voortuinen en luiken en deuren. Ook veel leuke winkels.

Het begint hard te regenen en we schuilen in een portiekje. Toch later in de regen doorgelopen naar “Cheers” van de tv serie. We nemen een best basket of fries met bier en jus, en maken wat foto’s. Waar wij zitten lijkt het op de bar uit Cheers, beneden is de echte bar met de entree uit Cheers maar deze bar hebben ze verbouwd.

Het is weer droog en we lopen door het Park naar ons House. Er staat een prachtig groot gebouw met Public Library op de gevel en we nemen een kijkje binnen. Dit is zeer de moeite waard. Mooie zalen en trappen en veel boeken.

Het is donker als we eruit komen en brengen de spullen naar het hotel en gaan 2 straten verder op zoek naar een eettentje, we komen uit in een Pizza en Pasta bar, erg druk en niet echt geweldig. Daarna naar het hotel, de TV doet het niet, Internet wel, maar de TV wordt gemaakt. We slapen vannacht in een lekker ruim appartement.



5 oktober 2011, woensdag.



Deze ochtend brengen we een paar uur door in Fenway Park. Het stadion van de Red Sox. In 2012 bestaat het 100 jaar. Het oudste Stadion van North USA.

We krijgen een rondleiding door het stadion en de geschiedenis wordt verteld. Ook de rode stoel tussen de groene stoelen van het artikel bij ons in de krant.

Daarna rijden we naar Sandwich in Cape Cod. Daar ontmoeten we Myrna in de biep. Zij zoekt familiehistorie uit. Met George drinken we cappi bij MarieLou’s cafecorner.

George laat ons in een 2 uur durende tocht door Cape Cod de huizen en het plaatsje Chatham zien. In Chathem heeft de tijd stilgestaan. De Kennedy’s hadden een huis op Cape Cod maar waar is een goed bewaard geheim. Het kan overal zijn want de meeste huizen zijn erg groot.



Om 16.30 uur rijden we naar ons slaapadres. Bij Polly op haar landgoed. Het is inderdaad een giga huis en we worden hartelijk ontvangen. Polly heeft een puppy zwarte golden retriever, Anlo, nog meer honden, kippen en paarden. De paarden gaan we voeren en op hooizolder zitten katten.

We drinken koffie in de keuken. Er wonen nog zeven mensen in het grote huis en een paar komen kennis maken.

Onze kamer is mooi en ruim met eigen badkamer.



Vlakbij het landgoed is een grote mall. Daar eten we bij Wicked. Een prima keuze, lekker eten en leuke bediening.

Vandaag is Steve Jobs overleden. Medeoprichter en topman bij Apple.





6 oktober 2011, donderdag.



Het is mooi weer,

Na een ontbijt in de keuken van Polly staat vandaag een bezoek aan Martha’s Vineyard op het programma. Martha’s Vineyard is een eiland bij de Verenigde Staten, ten zuiden van Cape Cod. Het maakt deel uit van de staat Massachusetts. De bewoners van New England noemen het eiland soms simpelweg the Vineyard (de wijngaard). Martha’s Vineyard was in vroeger tijden bekend om de walvisvaart en de grote dovengemeenschap die er woonde. Nu geniet het eiland vooral faam als een zomerverblijf voor toeristen en rijke mensen, wegens het aangename klimaat en de mooie stranden. Onder andere Bill Clinton en David Letterman komen er regelmatig. Oorspronkelijk werd Martha’s Vineyard bewoond door de Wampanoag-indianen. Het eiland heette in hun taal ‘’Noepe’’, wat ‘’land in de stroming’’ betekent. Er woont nog steeds een aanzienlijk aantal indianen op het eiland. Er wonen 15.000 mensen. Hier is de film Jaws opgenomen. Het heeft mooie zandstranden en er groeit veel wilde wingerd over het hele eiland. Eerst halen we George en Myrna op in hun hotel en rijden, 140 km, naar Woods Hole om de ferry naar het eiland te nemen. De overtocht duurt circa 45 minuten. We zitten op het dek heerlijk in het zonnetje en leggen aan in Vineyard Heaven. Het is een leuk stadje met oude huizen. Na een heerlijke lunch nemen we de bus naar Edgartown. Hier staan stijlvolle herenhuizen gebouwd door voormalige zeelieden. Vroeger was hier veel walvisvaart. We pakken de bus weer en rijden langs de kust weg met de verlaten stranden naar Oak Bluffs. Aan de haven staan Victoriaanse huizen aaneen, waarvoor kleurige boten in het water liggen te schommelen. In de stad staan ‘peperkoekhuisjes’ met fraaie decoraties in zuurstokkleuren. Op iedere veranda staan schommelstoelen. Het lijkt of je door een sprookje loopt.

Om 18.15 uur nemen we de boot terug naar het vaste land, George rijdt ons met zijn grote Ford weet terug naar hun hotel en daarna rijden wij door naar Westwood en zijn om 22.00 uur weer terug bij Polly.

Iedereen is al naar bed maar Polly klopt nog even op de deur en vraagt of we een fijne dag hebben gehad. Ja dat hebben we.



7 oktober 2011, vrijdag.



Vroeg op want we hebben een lange rit van 750 km te gaan vandaag.

Ons ontbijt staat al klaar. Gingerkoek, scones en grapefruit.

Arlo ligt nog in de bench en er is nog niemand op maar Brett is de 1^ste die beneden komt. We vragen hem Polly te bedanken voor de fijne tijd hier en we stappen om 7.30 uur in de auto.



We rijden bijna in een rechte lijn naar de Niagara watervallen.

Route I-90.

Om 10.00 uur verlaten we de staat Massachusetts en rijden de staat New York binnen. Nog 527 km te gaan. Het is fris maar de zon schijnt volop.



De bomen en struiken langs de weg kleuren langzaam rood, geel en bruin. Een mooi kleurenpaneel. Er zijn veel meren en af en toe Hollandse koeien. We stoppen een keertje of 4 en om 16.00 uur zijn we bij onze slaapplaats. Nataya B&B. We hebben een grote kamer en een grote badkamer. Het is een mooi groot huis. En……………..we zijn in Ontario, Canada.



De Niagarawatervallen behoren tot de grootste en bekendste watervallen ter wereld. De waterval bestaat uit drie delen: de Horseshoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil Falls. Ze liggen op de grens tussen de Verenigde Staten en Canada tussen de gelijknamige steden Niagara Falls in de Amerikaanse staat New York en Niagara Falls in de Canadese provincie Ontario. De steden zijn verbonden door de Rainbow Bridge, een brug over de rivier de Niagara.

Het verval van de watervallen is niet groot, gemiddeld 60 meter totaal, maar de breedte en de hoeveelheid water die de Niagarawatervallen passeert, maken ze tot een spektakel. Vanaf de Amerikaanse kant sta je naast het water dat over de rand naar beneden valt. Vanaf de Canadese kant kun je niet alleen de American Falls maar ook de Horseshoefalls bewonderen.

Er wordt in Niagara elektriciteit opgewekt en de hoeveelheid water die over de watervallen naar beneden stort is nauwkeurig geregeld. De watervallen bewogen zich in geologisch ijltempo door het dal van de Niagar. Stroomafwaarts is te zien met welke kracht het gevallen water de rotsen aan de voet uitgeholde. Er zijn daar nauwe sleuven van meters diep in de rotsen gevonden waar nauwelijks een mens in past.
De Horseshoe Falls, ook bekend als Canadian Falls, is het bekendste deel van de Niagarawatervallen. Ongeveer 90%!v(MISSING)an het water van de rivier de Niagara stroomt over de Horseshoe Falls, terwijl ongeveer 10%!o(MISSING)ver de American Falls stroomt. De naam 'hoefijzerwaterval' komt van de halfronde vorm die deze waterval heeft. Dit deel van de Niagarawatervallen ligt op de grens van de Verenigde Staten en Canada, voor het grootste deel op Canadees grondgebied, om precies te zijn tussen Terrapin Point op Goat Island in de staat New York en Table Rock House in Ontario.

De Horseshoe Falls is 671 meter breed. In het midden van de Horseshoe Falls is het water ongeveer 3 meter diep en passeert het de rand van de waterval met 32 km/h. De hoogte van de waterval is 53 meter. De diepte van de rivier aan de voet van de watervallen is zelfs meer dan de hoogte van de waterval, namelijk 56 meter naar schatting.

Tussen Horseshoe Falls en de twee andere watervallen ligt Goat Island. Twee bruggen boven de watervallen verbinden het eiland met de Amerikaanse kant.

De American Falls is de grootste van de twee Niagarawatervallen die volledig in de Verenigde Staten liggen, maar is kleiner dan de Horseshoe Falls. De breedte aan de top van American Falls is ongeveer 253 meter in een rechte lijn. De totale lengte van de gebogen rand is ongeveer 290 m. De hoogte van de waterval is 21 meter waarna het water neerslaat op een partij rotsen die door een grote verschuiving daar in 1954 terecht zijn gekomen. De diepte van het water aan de top van American Falls bedraagt slechts 0,6 m.

In de American Falls ligt een eilandje, Luna Island, zodat deze waterval uit twee delen bestaat: rechts de eigenlijke American Falls en links de kleinste van de drie watervallen, Bridal Veil Falls. Net als de American Falls ligt deze waterval volledig op grondgebied van de Verenigde Staten, tussen Luna Island en Goat Island. De breedte aan de top van de Bridal Veil Falls is slechts 17 meter. Het verval van Bridal Veil Falls is 24 m, gemeten tot aan de rotsblokken onderaan de watervallen. Aan de voet van de watervallen ligt, 31 m onder de top, de Maid of the Mist Pool. Het totale verval bedraagt 55 meter.

Een voetbrug boven de waterval verbindt Goat Island met Luna Island.

Naar de waterval is het 5 minuten lopen vanaf onze B&B en naar de horseshoe waterval 20 minuten. Het is een waar spektakel. Al het water wat naar beneden valt. We eten wat en als het donker is gaan we terug naar de watervallen omdat er een lichtshow is. Het water kleurt rood, blauw en geel. Om 21.00 uur is er een schitterend vuurwerk bij de waterval.

Bij de waterval is er een actie voor Pink Ribbon. Een heel team grote gespierde kerels van de BILLS, een footballteam signeren alles en nog wat voor het goede doel. Petjes, T-shirts, papier en lichamen.



We lopen een straat in met veel neonlichten en komen er achter dat het daar een gekkenhuis is. Spookhuizen, casino’s en veel eettenten. Veel gepikt van Las Vegas maar de uitvoering is een beetje mislukt.



Morgen gaan we de watervallen aan de USA kant bekijken.



8 oktober 2011, zaterdag.



Na een heerlijk ontbijt op de patio lopen we over de Rainbow Bridge naar USA om de watervallen aan de Amerikaanse kant te bekijken. (Zorg dat je 50 dollar cent in je zak hebt anders kom je er niet door). Je kijkt vanaf deze kant meer op de waterval en je ziet al het water waar het vandaan komt.



Om 11.00 uur zijn we weer aan onze eigen kant en maken een journey behind the falls. Je krijgt een regencape. Via trappen en een lift daal je af bij de waterval. Het is een gaaf gezicht maar achter de waterval kan je niet lopen. Alleen via een tunnel maar dan zie je het water niet. Er zijn 2 gaten in de tunnel gemaakt waar je wel het water ziet. Een andere mogelijkheid is een plateau beneden vlak naast de waterval. Hier word je lekker nat van. Het is behoorlijk warm en zonnig dus we zijn zo weer droog.

Maar niet voor lange tijd want we nemen de boot, maid of the mist. We varen recht op de waterval af en weer zijn we helemaal nat.



We lopen naar onze B&B en trekken droge schoenen aan en nemen de auto om wat van de omgeving te zien. Veel ruimte en mooie huizen. Bij de bierbrouwerij zitten we heerlijk op het terras en genieten van de drankjes, hapjes en mooie weer.



De avond brengen we door met een laatste blik op de watervallen en we eten een broodje falafel.



Morgen wordt een vliegdagje naar Hawaï.



9 oktober 2011, zondag.



Vroeg op, 5.30 uur tandenpoetsen en op weg naar het vliegveld in Buffelo.

Eerst vliegen we naar Chicago, 756 km en vliegen vrijweg direct door naar Hawaï, 6.827 km verderop. Het is totaal 9 uur vliegen en om 13.00 uur landen we in Honolulu op het eiland O’ahu. Het tijdsverschil met thuis is precies 12 uur.

De Ford Focus staat al klaar en we rijden naar ons hotel EWA bij Waikiki Beache. Het is erg druk op de weg en er staan veel hoge gebouwen. Geen romantisch uitzicht wat je altijd in gedachten heb bij Hawaï. Geen bloemen om onze nek, die kan je wel kopen. Jan zegt dat er na 34 jaar wel het een en ander is veranderd.

Onze hotel kamer is ruim en we gaan gelijk op zoek naar Pearl Harbor.



Pearl Harbor Monument zagen we al vanuit het vliegtuig liggen in de haven. Het is een kwartiertje rijden vanaf ons hotel.

Het is een groot complex en stappen op de boot om de Arizona te bezoeken. Het schip ligt deels onderwater en over het schip is een witte overkapping gebouwd. Hier lopen we overheen en we kunnen aan de zijkanten en door een gat in het midden de boot zien liggen. Meer dan 1100 soldaten liggen nog in het schip. De namen zijn in marmer platen geschreven op de muur. Er lekt na al die jaren nog olie uit. De Arizona zonkt op 7 december 1941.

Terug aan de wal bezoeken we nog een onderzeeër. In de film springen de zeelui soepel door de nauw doorgangen maar wij wurmen ons er tussen door. Verder bezoeken we het museum en alle foto’s en plakkaten die er te zien zijn over het terrein verspreidt. Het is indrukwekkend.



Om 18.00 uur parkeren we de auto bij ons hotel en gaan langs het strand en boulevard lopen. De zonsondergang is prachtig en al om 18.00 uur. De zee is rustig maar de tientallen surfers wachten op de grote golf. Ze gaan snel staan en surfen naar het strand om daarna weer terug te peddelen en te wachten op de volgende golf. De stranden zijn wit met palmbomen. Langs het strand vinden we standbeelden van Koning Kamebameba en Duke Kahanamoku. Hij deed aan 3 Olympische spelen mee en won goud en bronzen medailles met zwemmen. Aan de kant van de winkels staat de Kawaiaba’s Church, de 1^ste Christian Church. Verder veel luxe winkels, luxe hotels en restaurants om te eten langs een smalle strook strand.

We eten heerlijke salade en pizza. Langs het strand lopen we terug. Veel muzikanten en entertainment is op de boulevard te zien.



34 jaar geleden zag je alleen Hawaiianen en Amerikaanse toeristen die logeerden in de dure Amerikaanse hotels.

Nu zie je dat er heel veel Amerikanen wonen en dat Hawaï overspoelt wordt door Aziatische toeristen, m.n. veel Japanners. Deze zie je in een lange rij staan voor de dure winkels waaronder de Uggs shop.

Ook daklozen en de straatmuzikanten, die je in andere wereldsteden ook ziet, zijn hier nu aanwezig.

De oorspronkelijke Hawaiianen zie je eigenlijk niet zo veel, Met angstaanjagende Tattoos zitten ze met big mama en een hoop kids in de McDonald.

De meeste hebben toch aardig wat overgewicht.

Hun historie zie je soms vermeld in states parks en in culturele centrums. Net als de Indianen van het vaste land van Amerika zijn ze een hoop eigen cultuur en land kwijt. Wel zie ik soms spandoeken en teksten dat de Hawaiianen bezig zijn om te vechten om hun eigen land en cultuur weer terug te krijgen.



10 oktober 2011, maandag.



Bruine boterhammen met een eitje gegeten en daarna naar de Starbuck op de hoek voor een goede cappi. Het hoost maar de temperatuur is goed en het is maar een bui.

Vandaag gaan we een rondje “eiland “ doen. Zodra we Waikiki Beach en de grote weg verlaten krijg ik steeds een beter beeld van Hawaï zoals ik het in gedachten had. Het eiland staat vol palmbomen, bloemen en is groen met veel bergen ontstaan uit lava. De huizen staan op hoge palen. Er staan grote huizen tussen maar veelal zijn het de kleinere huizen. De stadjes zien er wel gezellig uit.



Onze 1^ste stop is Dole Plantation. Als we de brug over rijden zien we veel bananenbomen maar het blijkt achteraf om een ananasplantage te gaan. Er zijn marktjes en restaurants we zijn snel weer weg en rijden verder naar het noorden. Hier rijden we langs kilometers lange ananasvelden met aan de andere kant van de weg suikerriet. Deze velden zijn mooi om te zien.

De 2^de stop is in het historische plaatsje Hale’iwa. Ik loop een leuk bakkertje binnen koop wat koekjes en vraag of er schildpadden in de buurt zijn. De schildpadden zijn dichterbij dan we denken. Zij zei: Brug over en 1^ste strand of verderop in de bocht.

Op het 1^ste strand zien we 2 grote schildpaden zwemmen. De schutkleur is zo goed dat je 2x moet kijken. Het zijn net rotsen als ze stil liggen. Op het 2^de strand zijn er heel veel en 2 schildpadden komen zelfs het strand op. Beter en dichterbij kan je je niet wensen.

Bij Turlte Bay Resort, helemaal in het noordelijkste topje, zien we ook nog schildpadden.



We gaan weer naar het zuiden en op diverse stranden zijn we gestopt om te genieten van het mooie uitzicht. Jan gaat nog even zwemmen in de sterke branding. Aan de oostkust is een koffie en macademia plantage. Het was wel commercieel maar leuk.

Bij Hahauma Bay stoppen we om te kijken of hier nog schildpadden zijn. Het strand gaat dicht maar het is een mooi park met strand en zee. Je moet hier betalen om binnen te komen maar het is prachtig.



Jan fotografeert de zonsondergang en we lopen Kalakua Avenue weer in op zoek naar een hapje.

We willen bij de Cheesecake Factory eten maar we moeten meer dan een uur wachten. We gaan wat drinken en het uur was zo om.







11 oktober 2011, dinsdag.



Onze laatste ochtend op Waikiki. We rijden naar de Aloha toren bij de oude haven. Er ligt hier koraal in de haven en we zien de prachtig gekleurde vissen in het heldere water zwemmen. Je hoeft niet eens te snorkelen. Jan is 30 jaar geleden ook naar de toren geweest maar herkent alleen de toren en alle winkels erom heen niet. Verderop staan mannen hun maaltje bij elkaar te vissen. Het is erg warm en Waikiki strand ligt al vol.



Op naar Diamond Head Crater. Dit is maar 5 minuten rijden en je bent gelijk uit de drukte. De trail loopt omhoog via trappen en tunnels. Bovenop de krater heb je een prachtig uitzicht over de krater, Waikiki en de zee. Omdat er veel wind staat is de hitte goed uit te houden.



Nog een keertje terug gereden, 50 km, naar het historische plaatsje Hale’iwa, en eten een geweldig broodje bij de bakery. Als je hier ooit komt moet je daar een broodje eten. En natuurlijk brengen we weer een paar uurtjes door bij de schildpadden. Er spelen er veel in het water en er liggen er 2 op het strand. Je kan ze goed bewonderen.



Het is tijd om naar het vliegveld te gaan maar we rijden nog eenmaal langs Pearl Harbour. Het blijft indrukwekkend.



We nemen afscheid van het zonnige eiland O’ahu met zijn bloemen, palmen, het groene landschap, de schildpadden en gaan naar het volgende eiland. Big Island, 274 km verderop.



Daar landen we om 19.30 uur in het donker. We halen de auto op en moeten nog 170 km rijden waar we 2 ½ uur over doen door de bochtige wegen.



Slapen doen we vlakbij het Volcano National Park in de Aloha Volcano Inn. Hier is niemand en het regent. Na veel gezoek en gedoe vinden we een envelop met sleutel en beschrijving. We dachten al in de auto te moeten slapen maar om 23.00 uur stappen we onze Bamboo Room in. Klein maar leuk.



12 oktober 2011, woensdag.



Vandaag is het vulkanendag. Tenslotte bestaat Hawaï uit een reeks vulkanische eilanden die ontstaan zijn boven de breuklijnen van de “Pacific Plate”. Het Big Island bestaat uit 5 vulkanen waarvan er 2 in HVNP liggen. The Big Island ligt precies boven een zogenaamde hot spot, dat is een plek waar magma vanuit het binnenste van de aarde door de aardkorst omhoog komt. De 1.247 meter hoge Kiauea vulkaan is de meest actieve ter wereld, er komen hier vaak uitbarstingen voor maar niet al te heftig. De flora en fauna is er gevarieerd rondom de vulkanen. De grote hoogte verschillen en flinke verschillen in regenval hebben er voor gezorgd dat er woestijn gebied en weelderig begroeide regenwouden zijn. Lavastromen zorgen ervoor dat het landschap steeds veranderd. Op plaatsten waar gestolde en afgekoelde lava te recht komt is het landschap kaal en doods. Op andere plekken, tientallen jaren na de lavastroom, begint er weer iets te groeien. Om 9.00 uur rijden we Hawaï Volcanoes National Park binnen.

Bij de Visitor Centre horen we dat er vandaag geen lava in zee stroomt. Daar had ik mij toch wel erg op verheugd. Dat is een behoorlijke tegenvaller maar de natuur blijft de natuur.

Maar er is genoeg te doen en te zien. We rijden met de auto de Crater Rim Drive daarbij kom je langs kraters en je rijdt kilometers door lavavelden. Maar eerst rijden we naar het Jagger museum. Hier zie je veel stoom uit de krater komen. Op ander plekken kan je er dichterbij en voel je de hitte.

Verderop zetten we de auto neer en gaan het Kilauea Iki Crater Trailhead wandelen. 6,5 km. We starten in het regenwoud en klimmen en dalen de krater in en lopen dwars door de krater aan de andere kant weer naar boven. Prachtig mooie wandeling.

Bij Thuston Lava Tube loop je een tunnel in om onder de lava te lopen.

Verder kijken we onze ogen uit en stoppen bijna bij iedere outlook.

Aan het einde van de Crater Rim Drive wordt de weg geblokkeerd door een grote lava stroom uit 2003. Klimmen en klauteren over de lava om bij zee te komen en te zien hoe het ooit er in is gestroomd.

Om 14.30 uur rijden we het park uit om via Pahoa naar de andere kant van HVNP te gaan om te kijken of daar lavastromen actief zijn.

Even buiten Pahoa is Lava Tree State Park. Hier staan hele hoge bomen omringd door klimplanten maar er staan ook bomen die na de uitbarsting zijn blijven staan maar versteend zijn door lava.



Aan het einde van Highway 130 stop de weg ook door een lavastroom. De laatste stroom was hier januari 2011. Het is een kaal en doods gebied maar er staan toch nog een paar huizen. De mensen blijven hier gewoon wonen. Helaas ook hier geen actieve lava. Wel zie je in de verte stoom en misschien zie een gloed als het donker is.

Wat nog 1 ½ uur duurt. De Rancher zegt dat vlakbij een mooi strand is en vandaar uit kan je de gloed ook zien. We volgen zijn advies op en het strand heeft zwart lavazand. Op de lava zitten we heerlijk naar de ruige zee te kijken waar 4 surfers proberen de golven te pakken.

We eten hier een broodje gezond en worden voor het eerst geprikt door muggen.

Het is donker maar er is geen gloed, wel komt de maan omhoog gekleurd door de ondergaande zon, wat een mooi gezicht is.



We gaan de 50 km terug naar Volcano Village en Jan zegt nog het HVNP in te willen want je weet maar nooit.

We rijden naar het Jagger Museum waar de stoom uit de krater komt en ja hoor, een prachtige rode gloed in het donker van de hitte.



Verder is er in dit gat niets te beleven dus we gaan vroeg naar bed.





13 oktober 2011, donderdag.



Na een heerlijk bananapancake ontbijt rijden we om 9.00 uur naar Hilo. Hier rijden we langs de kustlijst naar het noorden. Het uitzicht is prachtig over de oceaan.

Onze 1^ste stop zijn de Akaka Falls. Een kleine wandeling brengt ons bij 2 kleine watervallen. Altijd mooi om te zien. Het is erg warm de zon brandt goed.



Weer verder bij Laupahoehoe is een leuk klein trein museum waar we natuurlijk moeten stoppen. In de tuin staan veel fruitbomen tussen treinen.



Via een scenic weg lopen we nog enkele trails en in een park staat een monument voor mensen die zijn overleden door een tsunami in 1946.



In Waimea eten we een broodje en drinken een Starbuck cappi. Hier vandaan kan je de Mauna Kea berg oprijden, 4.200 meter hoog is deze berg. We rijden een heel stuk omhoog.



Inmiddels is het groene landschap overgegaan in veeteelt en later in droog en dor terrein.



Na de berg rijden we naar de westkust, naar Pu’ukohola Heiau National Historical Park en Spencer Beach Park.



De stranden hebben geen tentjes waar je iets kan drinken dus dit doen we in Mauna Lani Resort. Hier drinken we een biertje en een smoothie met veel noten die we kregen.



Op naar Kona en ons hotel, Kona Seasite hotel, ligt op een mooi plekje vlakbij zee en de winkels, pubs en restaurants.

Jan wil nog snel de zonsondergang fotograferen maar de zon gaat net aan de andere kant onder en we lopen en zoeken een hoge plek om foto’s te maken.

Aan de overkant van ons hotel zijn de schildpadden zegt de receptioniste. Nog niets gezien misschien morgen.

We winkelen wat en eten in de Kona brouwerij. Een leuke tent.

Nog steeds kan je lekker in je korte broek en T-shirt buiten zitten.



Alweer een fijne dag voorbij.



14 oktober 2011, vrijdag.



Het is alweer de laatste dag op Big Island. Afgelopen zaterdag was hier de Iron Man Race. 3,86 km zwemmen, 180,25 km fietsen en 42,195 km hardlopen binnen de limiet van 17 uur. Start en finish is precies voor ons hotel. Vandaag leek het wel of er een alternatieve Iron Man was want er waren veel zwemmers bij de startpaal en omdat het er veel waren kon je ook goed zien hoever ze de zee in moesten zwemmen. Op de eilanden hardlopen, zwemmen en fietsen de mensen toch veel. Je ziet altijd wel iemand sporten. Genietend van ons ontbijt kunnen we alles mooi bekijken.

Met de auto rijden naar het zuiden en bij een mooi strandje maken we het laatste uurtje vol. Jan gaat zwemmen, er zouden hier schildpadden zijn maar ze zijn er niet, ik zit in de schaduw een boek te lezen.

Om 11.40 uur zitten we al in de lucht, 10 minuten te vroeg iets wat we nog nooit hebben meegemaakt, naar Maui. Een kwartiertje later landen we alweer. Het was ook maar 148 km vliegen.

Dit eiland ziet er toch anders uit. Natuurlijk bestaat Maui ook uit lava maar het is veel lichter van kleur zodat het meer op aarde lijkt dan op lava. Waarschijnlijk is deze lava veel ouder en dus ook begroeid. Maui wordt ook wel “Valley Isle” genoemd doordat de vulkanen elkaar overlappen en daardoor een vallei vormen.

We halen de auto op en rijden naar het hart van het eiland naar de vulkaan Haleakala (the House of the Sun) in The Haleakala National Park. De weg naar de top is een klim van 61 kilometer tot een hoogte van meer dan 3000 meter. Het uitzicht is spectaculair de krater is 914 meter diep en 11 kilometer breed en kleurt rood, bruin, grijs, zwart, oranje. Als je de andere kant opkijkt zie je de oceaan. Het is zo mooi dat je vergeet hoe koud het hier boven is.

We dalen weer af en gaan naar onze B&B What a Wonderfull World. TomTom brengt ons er heen maar we twijfelen of we hier goed zitten. Toch maar even aanbellen en ja we zitten goed. Een maal binnen is dit een fantastisch plek. We krijgen een warm welkom van onze aardige host Eva met haar 3 hondjes. Mooie grote kamer en een patio met uitzicht op zee. Je mag hier alles gebruiken. DVD’s, popcorn mag je maken, je kan boeken lezen en surfboard en stoeltjes mee nemen naar het strand.

Wij laden snel de tassen uit, het is inmiddels 17.30 uur, en gaan naar het strand om de sunset te zien. De zonsondergang hebben we gisteren half gemist. Nou, hier is het prachtig. 18.00 uur gaat de zon onder en om 18.30 uur is het pikke donker.

We zien een rolschaatsbaan tegen het strand aan, wat lekker druk is, apart om dat hier te zien.

Verderop vinden we een Irish Pub met harde muziek, waar we lekker buiten eten.

Het is heerlijk om s avonds laat in je T-shirt en korte broek te lopen.



15 oktober 2011, zaterdag.



Vandaag gaan we The Road to Hana and beyond rijden na een heerlijk ontbijt met vers fruit en uitzicht op zee.



We hebben de hele dag over The Road to Hana gedaan omdat er van alles te zien en te doen is. De route is 68 mijl lang met 620 bochten en 59 “one-lane bridges”. De kust is spectaculair met de zwarte lavarotsen en woeste golven. De andere kant heeft prachtige bossen met veel tropische planten en bloemen in combinatie met veel watervallen.

De Road start in het historische stadje Paia. Na een paar kilometer stoppen we bij Valley Isle Memorial Park. Op een groot grasveld lijkt het of er alleen bloemen in vazen staan maar dichtbij ligt er een gedenktekenplaat plat op de grond. Na veel geslinger en gekronkel wandelen we door Ke’anae Arboretum waar bloemen en planten bij elkaar staan van heel Hawaï.

Aan de ander kant van de weg is Ke’anae Peninsula waar de golven hoog op de lava rotsen beuken.

Weer verderop worden we erg vies bij Pua’a ka’a. Hier moet je een stuk klimmen en klauteren om bij de waterval te komen en in de pool kan je zwemmen. Het regent hier hard en het pad is een modder pad geworden. Je moet door beekjes en over hoge enge roosters lopen en tot slot een rivier instappen die onder de berg door stroomt dus vies en nat zijn we geworden maar zeer de moeite waard. Jan zwemt in de pool bij de waterval. Gelukkig is er bij terugkomst een kraan om alle modder af te spoelen.

In Hana is het feest. De bevolking is verzameld op een grasveld en er wordt gezongen en spulletjes verkocht.

We bestellen een veggie burger als lunch maar ik hap in een echte burger. 1000x excuus maar we hoeven geen andere burger meer. De salade en drankjes hoeven we niet te betalen.

Beyond Hana rijden we NP Haleakala in. Aan de andere kant van waar we gisteren waren. Ook hier een prachtige waterval waar je kan zwemmen. Ohe’o en we wandelen door bamboebossen. De weg is erg kronkelig en niet breed, dus we moeten soms even wachten om een tegenligger te laten passeren

Heel mooi om te zien is dat in deze omgeving van Hana veel oorspronkelijke Hawaiianen wonen met hun eigen cultuur.

Het is tijd om terug te gaan maar we stoppen bij Waianapanapa. Een prachtig zwart strand. Op de parkeerplaats lopen allemaal kleine fretjes.

De Road is ook bekend om de verkoop van bananabread. Dit nemen we als lunch.

Om 9.00 uur gestart en we zijn in het donker terug.

We eten weer in dezelfde gebied waar we gisteren ook waren aan de kustweg vlak bij ons B&B.



Het was een fijne tocht.



16 oktober 2011, zondag.



Zelfde tijd op en weer een goed fruitig ontbijt.

Na afscheid te hebben genomen van Eva, rijden we nog een stukje naar het zuiden om misschien turtles te zien.

Op heel Hawaï zie je veel mensen sporten, op de racefiets of hardlopen of wandelen. We komen bij een paar mooie kleine strandjes, waar de bevolking zich al aan het installeren is voor een mooie zondag aan het strand. Men snorkelt, duikt, kanoot en zwemt hier allemaal. We zien geen turtles, wel veel kleine visjes. Na wat pootje baden gaan we richting de airport voor de vlucht naar San Fransisco, Deze vertrekt om 12:30 uur voor een vlucht van 3.761 km en duurt 4 ½ uur, maar we komen om 20.00 uur aan door het tijdsverschil.



Met de shuttlebus naar hotel Astoria gebracht. De bedden zijn schoon maar verder stelt het hotel niks voor. Het hotel ligt op een goede plek en we lopen al snel in de straten van SF. Hapje gegeten en op het dakterras van The Cheesecake Factory op Union Square een cappi met cheesecake genomen.



Het is niet zo warm als op Hawaï maar de temperatuur blijft goed.



17 oktober 2011, maandag.



De auto op halen is 2 tellen werk en dan op pad.

Op naar PIER 39 om te kijken of er walvissen zijn maar de boor vaart alleen vrijdag. Jammer voor ons. Wel liggen mijn vrienden, de zeeleeuwen, in de haven bij PIER 39.

Er liggen er wel 100. Ze duwen elkaar van de vlotten af en bijten elkaar.

Dan via de kust naar de Golden Gate Bridge. Het is mijn 3^e en Jan’s 5^e keer in SF maar bij de Golden Gate is niets veranderd. Er is wel een nieuw recreatiegebied aangelegd, waar men nu fietst en hardloopt. Natuurlijk maak ik weer en hoop foto’s.

Over de Golden Gate rijden we naar Muir National Park. Hier lopen we een trail langs de Redwoods. Grote hoge bomen. In dit park is in 1945 de United Nations officieel gesticht.

Het weer is prachtig.

Langs de kust rijden we naar het Noorden via leuke dorpjes waar we lunchen.

Er vliegen gieren in de lucht. De weg kronkelt en het landschap is dor met aan de andere kant de oceaan.

Op de terug weg stoppen we in Sausolito. Dit is wel erg veranderd. Er is veel bijgebouwd maar het oude centrum herkennen we wel.



De laatste uren van deze dag lopen we op Chiradeli, Fisherman’s Warf en PIER 39. Hier eten we bij de Italiaanse SanFranciscaan.

De auto staat in de straat geparkeerd bij het hotel. Dit is gratis tot morgenochtend 7.00 uur. Dan moet ik geld in de meter gaan doen want de politie sleept de auto anders weg. Of ik kan de auto voor 28$ in de parkeergarage zetten.



We zitten nu in een Irish Pub voor een afzakkertje met een goede livezanger !



18 oktober 2011, dinsdag.



Om 7.00 uur loop ik snel naar de parkeermeter om er 3$ in te gooien voor 1 uur parkeren. Parkeren is in alle steden een ramp.



Om 8.00 uur zitten we in de auto op weg naar Coit tower. Een uitkijktoren van 64 meter hoog. Het is vroeg maar ook lekker rustig om te rijden en de toren te bekijken. Het ligt hoog op een heuvel met een standbeeld van Columbus er voor. Het weer is mooi , maar fris, Er komt wel mist over de bergen en de hoogste gebouwen staan in de mist.

Ik maak wel mooie foto’s.



Vlakbij is Crookedest street. De straat staat bekend als de meest bochtige straat van de wereld. Eerst lopen we naar boven en daarna kronkelen we langs de hortensia’s naar beneden. Blijft leuk dit straatje.



Even verderop, je moet het wel weten, staan rondom een prachtig park een hele rij grote mooie Victoriaanse huizen. Deze huizen hebben als enige de aardbeving van 1903??? overleefd. In het park laat iedereen zijn hond uit en kan je tennissen.



Op naar Mission District. Een prachtige Spaanse wijk met een Missie post en muur schilderingen. We rijden de wijk door naar de wijk Castro. Heel gezellig allemaal.

We kopen hier koffie en ceriales met yoghurt en bosbessen.

We zien leuke en onbekende delen van SF.



We rijden de stad uit naar Santa Cruz via de Highway en stoppen in een Mall om bij Best Buy te kijken naar een iPad of Galaxy. We zijn er nog niet uit. Het verschil in prijs met Nederland is ongeveer de BTW. 20% dus.



Santa Cruz is een leuk stadje en we gaan naar het strand. Het weer is niet super mooi. Het is mistig.



Via Half Moon, dit is een historisch stad geheel in Halloween stijl, dat een nog leuker stadje is via de kust weg terug naar SF. We stoppen natuurlijk nog bij vuurtoren en diverse uitkijk punten. Het landschap is redelijk groen maar op veel plaatsen helemaal oranje door de pompoenen.



Om 17.00 uur terug in SF, leveren de auto en wandelen via Powellstreet richting de kust. We komen door een gezellige Italiaanse wijk en eten hier een hapje.

Het gaat een beetje regenen.



In de Irish Pub sluiten we de avond weer af.

























19 oktober 2011, woensdag.



Onze laatste ochtend in SF. We huren fietsen en gaan eerst naar mijn vrienden op PIER 39. Die waren lekker druk met zwemmen en elkaar vervelen. “Ride the Bridge. Dat gaan we doen. Langs de kust en over de Golden “Gate Bridge naar Sausolito. Het is pittige klimmen met een straf windje maar we halen het en fietsen door naar Sausolito waar we een hele lange afdaling maken. Niet erg natuurlijk maar dat moeten we ook weer omhoog fietsen. Na een cappi in Sausolito rijden we om 12.30 uur terug maar via de highway101. Dit is minder stijl omhoog, hierna weer de brug over. Nogmaals langs mijn vrienden, fiets in leveren, tassen ophalen en wachten op de airportshuttle. Deze is op tijd en iets later dan gepland, 17.00 uur, vliegen we naar New Orleans. Bijna 5 uur vliegen en 3.083 km.



We logeren in het mooie Hotel St Marie in het French Quater, de wijk van NO. Hier komen we om 00.00 uur aan maar we gaan toch nog een biertje drinken in Bourbonstraat, om de hoek bij het hotel.

De straten zijn vol met mensen en er is veel (harde) muziek uit de kroegen.

Politie te paard staan verspreidt door de straat.

Morgen de mooie panden maar bij daglicht bekijken.



20 oktober 2011, donderdag.



Iets uitgeslapen, en lekker ontbeten.

Voor ons is het heerlijk weer boven de 20 graden maar voor de tijd van het jaar is het koud in NO.

Daarna door het French Quarter gelopen en de mooie panden bekeken.

Langs de Mississippi gelopen naar Canal street en de ferry naar Algiers genomen, We zien de 2 oude Steam Raderboten liggen. In Algiers wat rondgelopen, veel mooie houten sfeervolle huizen.

Hierna weer met de ferry terug. Gelopen naar Jackson Place. Met de Franse Kathedraal. Er is veel muziek op straat en in de andere straat artiesten.

Lekker broodje bij een oude kruidenierszaak gegeten vlakbij de French Market.

Hierna langs de andere kant van het FQ naar het park Louis Armstrong gelopen.

Nog even de Mall in en foto’s van de raderboot gemaakt bij zonsondergang.

Gegeten bij het Hard Rock, hier kan je altijd een veggie burger bestellen.



Na een paar afzakkertjes op Bourbonstreet waar toch het meeste te zien is. We zien ook de 2^e baseballwedstrijd tussen Texas en Louisville in een tent met wel 8 TVs.

We zijn aardig gesloopt en gaan om 10.30 uur naar het hotel terug.



21 oktober 2011, vrijdag.



Voordat we NO verlaten bezoeken we eerst Lafayette Cemetery. Dit is een indrukwekkende, zeer oude begraafplaats.

Hier liggen veel Duitsers begraven. We lopen rond en bekijken de grote familie graven die boven de grond zijn gebouwd. De lichamen liggen ook boven de grond en zijn na ongeveer 1 ½ maand vergaan.

Nu hebben we een lange rit naar Memphis te gaan meer dan 600 km maar we willen graag naar Graceland. Graceland is de naam van het landgoed in Memphis, in de wijk Whitehaven (adres: 3764 Elvis Presley Boulevard), waar Elvis Presley van 1957 tot zijn dood in 1977 woonde. Hij kocht het voor ongeveer 100.000 dollar om er samen met zijn ouders te wonen. Later namen ook veel vrienden hun intrek in het huis. Vernon, de vader van Elvis, verhuisde in de jaren zeventig naar een aangrenzend huis met zijn nieuwe vrouw Dee.

Graceland is het meestbezochte woonhuis dat als museum fungeert in de VS, na het Witte Huis. Graceland werd op 7 november 1991 geregistreerd in the National Register of Historic Places.

We rijden de eerste kilometers door Louisiana, waar heel veel water en moeras is.

De snelweg ligt op betonnen palen over het water.

We rijden even later de staat Mississippi in en na wat stops en het rijden langs hoge dennenbomen, kleurende bomen, weilanden met koeien en katoenvelden komen we om 17.30 uur bij het Heartbreaker Hotel aan tegenover Graceland.

Het is een mooi hotel en natuurlijk met foto’s en film van Elvis. Muziek wordt volop gedraaid. Het zwembad is in de vorm van een hart.

Het weer is de hele dag zonnig en een beetje fris voor de tijd van het jaar.



We rijden naar de opname studio, SUN records waar Elvis en nog vele andere beroemdheden hun 1^ste plaat hebben opgenomen. Jan laat Memphis zien maar daarna rijden we terug naar Graceland en eten in een “ELVIS” restaurant. Hier staat live een zanger Elvis na te doen. Het hoort allemaal een beetje bij.

In het hotel nog een biertje onder het genot van een Elvis concert op het grote doek.

De dag zit er weer op. Morgen vroeg om 9.00 uur gaan we naar Graceland.



22 oktober 2011, zaterdag.



Het Heart Breaker Hotel is een erg leuk hotel. Na het ontbijt gaan we naar Graceland.

Het huis is mooi maar niet pompeus. Het ligt nu aan een flinke dubbelbaans autoweg met vele hotelletjes en diners.



Elvis woonde hier met zijn gezin zijn ouders en oma. De beneden etage mogen we bekijken. Op de bovenetage in de badkamer is hij gestorven. De vele gouden en platina platen zijn ontelbaar. Alles hangt aan de muur en met een audio tour wordt je door het huis geloodst. Overal Elvis muziek. In de basement heeft hij een bar en 3 tv’s. In een andere kamer staat de piano waar hij 10 minuten voor hij overleed nog op heeft gespeeld. De tour eindigt bij zijn graf. Hij ligt samen met zijn broertje, moeder, vader en oma.

Om het huis zijn nog veel stallen en garages waar diverse spullen zijn opgeslagen van mensen die nog steeds naar Elvis zaken opsturen

Er zijn ook nog paarden, maar die zien we niet.

We bezoeken nog zijn vliegtuig(en), zijn auto’s en nog meer kleding.



Dan is het tijd om in de auto te stappen en ruim 500 km richting NO te rijden. We zouden het in 2 etappes doen maar vlak voor NO hebben we een hotel gevonden.

We rijden vanuit Tennessee, Mississippi in en daarna weer Louisiana.

Hier zijn veel moerasgebieden met krokodillen. Je ziet huisjes op palen in en langs het water staan, deze zijn alleen met de boot te bereiken.

We zijn even later in een gebied van Louisiana, dicht bij de rivier de Mississippi, waar veel plantages met slaven zijn geweest en we bezoeken een plantage.

Het huis is mooi en groot en in de schuur sliepen de slaven. Nu was er een feestje in voorbereiding op het mooie landgoed.

Louisiana en Mississippi hebben grotendeels een zwarte bevolking.

Er zijn lokale verkiezingen voor Burgemeester en Sheriff, en overal zijn vlaggen met kandidaten neergezet langs de wegen.



Nog een biertje en een wijntje in een voodoobar. Klinkt enger dan dat het was.



Ik ben geen super fan van Elvis maar om Graceland te bezoeken is wel heel bijzonder.



23 oktober 2011, zondag



Vanochtend bekijken we nog 2 plantages en rijden nog een beetjes in het moerasgebied rond, zien een groot kerkhof en drukte bij de kerken.

Om 10. 30 uur tanken we de auto vol en leveren we hem in en gaan naar de vliegveld.

Om half 1 vertrekken we met een klein toestel van NO naar Washington. 1.538 km.

Er is veel turbulentie, maar de vlucht duurt maar 11/2 uur.

We zien uit de lucht nog wel de Washington MALL in de zon.

We vertrekken om half 6 PM met de vlucht naar Amsterdam. De laatste 6.199 km.



Om 7.00 uur geland in een koud, maar droog Amsterdam.



ENGLSH BY GOOGLE TRANSLATE

------------------October 2, 2011, Sunday.---------------------------------





After a short night, we were on the feast of John and Inge (both 50 years old), Cees brings us to 8.15 pm by a fairly dense fog at Schiphol.

The flight takes about 6199 km and 8 ½ hours we land at the airport in Washington DC Washington Dulles in the rain.

It is fresh, according to the news is at times not been cold this time of year.

The shuttle bus takes us to the Channel Inn Hotel as beautiful on the river. We arrive here at 17.00 hours.

Behind the hotel are lined with houseboats and floating (fish) restaurants.

Of course, we immediately discover what is true of a cherished past, honored war heroes and political scandals.

From our hotel we see the towering obelisk and here we go first to go. It's cool but dry.

The marble obelisk stands 170 meters high in the middle of a beautiful place where you have views of the white Capitol. The Capitol in the U.S. capital Washington, DC is the seat of the Assembly of the United States, and the Lincoln Memorial. The Lincoln Memorial is a memorial to U.S. President Abraham Lincoln.

The first stone was on February 12, 1915 during the First World War laid. The monument was dedicated on May 30, 1922 to the deceased President Abraham Lincoln. In the monument there is a large marble statue of the former president, created by Daniel Chester French. The monument is a typical classical style. The monument consists of 36 massive pillars, each 10 meters high. The 36 pillars represent the 36 states that at the time of Lincoln's dead.
On the wall of the monument is the following:

IN THIS TEMPLE

AS IN THE HEART OF THE PEOPLE

HE SAVED THE UNION For Whom

THE MEMORY OF ABRAHAM LINCOLN

FOREVER is enshrined

(In this temple, as in the hearts of the people he saved the union, the memory of Abraham Lincoln forever).





It's getting dark and Jan makes beautiful pictures.

We walk and part of the National Mall with gardens, fountains, trees, flowers, lawns between Lincoln Memorial and the Capitol with the Washington Monument (needle) in the middle.

We still walk to the White House. The White House is the sphere and the official residence of the incumbent President of the United States. It looks smaller than on TV and the monitor is not so bad. You can and should just hang on the fence. Climb over it is a different story.

Tomorrow we get a closer look.

After a sandwich and salad we dip our bed.





October 3, 2011, Monday.





The DC Washington that everywhere the name is mentioned, is called to avoid confusion with the state of Washington on the west coast to avoid. DC stands for District of Columbia the name of the State in which the city lies.

It was overcast, but fortunately it was dry.
By underground we go to the Pentagon. The Pentagon is the building of the U.S. Department of Defense in Arlington, Virginia near Washington DC, in the form of a regular pentagon (pentagon) was built. It is the headquarters of the U.S. military. On the morning of September 11, on the day 60 years after the start of construction, drilled a plane - American Airlines flight 77 - in the Pentagon as part of the terrorist attacks of September 11, 2001. By the crash collapsed part of the building. The plane arrived at the newly renovated (and therefore stronger) part, so the death toll was limited to 184.
The renovation work was resumed after September 11 and by the end of 2010.
It is the largest building in the world and the sheer noise and security are impressive. January pauses a picture, there are signs that this is of course not, but as he approached the Pentagon Police. Out of nowhere they are there. The Pentagon does not just visit but still possible if you have one week in advance a request.

We do go to the monument commemorating the attack on September 11, 2001.

This is a goosebump moment. The monument stands on a large square slab area with gravel and the occasional tree. From side to side across the road goes by the birth of the victims two steel bands. A timeline. It starts at 3 years old Dana Falkenberg to John D. Yamnicky 71 years. Between these bands are slender marble 'bodies' with their name on it. The people on the plane have their name towards the Pentagon who were in the Pentagon have their name in the other direction. Very impressive. The Pentagon is restored, but you see the color difference which part of the stones recovered.





The next stop was Arlington National Cemetery. The largest cemetery in the U.S., where 300,000 people are buried. The veterans of all wars that the country has conducted of the American Revolution to the war in Iraq, some graves together with partner and children. Every week 100 burials here. We saw a place people with uniforms but we're not going to look.

The changing of the guard and the ceremonies at the tomb of the Unknown Soldier are impressive.

We visit the tomb of the Kennedy's, the Arlington House where General Lee lived, the Netherlands Carillon which has donated the monument and Iwo Jima.

You walk from monument to monument along the green fields with white tombstones on it. You can walk for hours here. There is a tombstone in a balloon with happy birthday. This soldier is here from 2009.





We walk on the beautiful Arlington Bridge to Lincoln Memorial. The large white building with the facade called on all states and 2 states. Alaska and Hawaii (since 1959) on the ground. Lincoln's tall and stately in his chair. All in white marble and very large. And of course, as in many movies, we go on the stairs at his feet.

Before you walk there are words of Martin Luther King on the ground.

His most famous words he spoke from the steps of the Lincoln Memorial on August 28, 1963:

I Have a Dream That One Day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We Hold These truths to be self-evident: that all men are created equal." I Have a Dream That One Day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners Will Be Able to sit down together at a table of brotherhood. I Have a Dream That One Day as the state of Mississippi, a state, sweltering with the heat of injustice and sweltering with the heat of oppression, Will Be transformed enter an oasis of freedom and justice. I have a dream thats my four children Will one day live in a nation where They Will not be judged by the color of Their skin but by the Content of Their Character. I have a dream today.

Translation:

I have a dream that one day this nation will rise up and the true meaning of its creed will observe: "We find these truths self-evident: that all men are created equal". I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at a table of brotherhood. I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state which blakert in the heat of injustice and blakert in the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice. I have a dream that my four children will one day live in a country where they will not be judged on their color, but by the content of their character. I have a dream today.





We are pretty tired and drinking a cup of coffee and eat the chips left over from yesterday with a kioskje, occasional light rain, but most times it's dry.

100 meters further to the next monument. The Korean War Veterans Memorial. The monument was built in the shape of a triangle that crosses a circle. Within the triangle are 19 stainless steel statues designed by Frank Gaylord. They are soldiers, over 2 meters high, which propose a squad on patrol. It consists of 15 Army, 2 Marines, 1 Navy Medic, and 1 Air Force Observer, dressed in full gear, dispersed among strips of granite and juniper bushes, which the rough Korean terrain proposals. North of the images is a path that one side of the triangle. Behind, in the south, extends over a length of 50 meters, a black granite wall, designed by Louis Nelson. These walls are photographic images sandblasted the soldiers, equipment and people involved in depicting the war. This is the second side. The third side of the triangle, facing the Lincoln Memorial is left open. North of the images and the path is found at the United Nations Wall, a low wall with a list of the 22 members of the United Nations troops have deployed or medical assistance provided under the Korean War. Belgium and the Netherlands are hereby acknowledged. On the Belgian side were killed 106 soldiers, 123 soldiers on the Dutch side.

The circle contains the Pool of Remembrance, a shallow pond with a diameter of nine meters wide, lined with black granite and surrounded by a group of trees and benches. The inscriptions indicate the number of Americans killed, wounded, missing and prisoner of war. On a nearby plate is written: "Our nation honors her sons and daughters who Answered the call to defend a Country They Never Knew and a People They Never Met." (Our nation honors her sons and daughters who answer the call to defend a country they never knew and never met such people). Another granite wall bears the simple message, inlaid in silver: "Freedom is not free."

Then we walk to the monument to Martin Luther King. The Stone of Hope. A big white rock where Martin Luther King was carved. On the block spells. He overlooks the water.





On the other side of the lake is the Jefferson Memorial. We walk along the lake and arrive at the Rose Memorial Shacklebolt. It includes four separate rooms in the open air, one for each time that Roosevelt was president. The most striking of these rooms are several waterfalls in the first chamber is simple and sleek, but are growing and chaotic. Finally poured water on the ruins of rocks. The water symbolizes the peace that as the '30s progressed and the Second World War, seemed farther away. Roosevelt himself, the end of the war no longer seen. Besides water, the rooms decorated with statues, reliefs and notable quotes. In the first room is found next to a visitor, a statue of Roosevelt sitting in his wheelchair.

Finally we come to the Jefferson Memorial. Jefferson is in the middle of a big white dome with a portico. The picture is black. The walls and the ceilings are texts to read Jefferson. Also, the preamble to the Declaration of Independence read.





Everywhere we walk, you as a landmark of the Needle, the Obelisk the Washington Monument.





Our feet hurt and we catch the subway to the White House. In daylight it is different. Only the squirrels hopping in and out. I asked a guard whether the president's home but he could not say. There were two women shouting and demonstrating. That was less but there was no intervention by the guards.





It is definitely worth visiting Ford's Theatre. Ford's Theatre is a historic theater in Washington, DCIn this theater was on April 14, 1865 (Good Friday), U.S. President Abraham Lincoln shot by John Wilkes Booth during the performance of Our American Cousin the piece. A ranger tells the whole story and that Lincoln into a house opposite was transported to that room there are doctors who wanted him, but sat in a bed.





Around the corner is the Hoover Building, FBI. It is not on the wall but police cars with FBI insist the big ugly building.





Jumped back into the subway to the Capitol. This building is not white, more cream, and much larger than it looks on TV. It radiates power. Here the Senate seat. We are all walking around inside but we could not because it was already closed. The Capitol is surrounded by imposing buildings like the Library of Congress, Supreme Court, Jefferson Building, Senate Office Buildings and the Botanical Garden.





By underground we go back to the cozy neighborhood where the Ford Theater is woe and go to the Hard Rock Cafe. Sit down with a beer and wine, fries and onion rings.





Dupont Circle is a nice neighborhood where many restaurants are there, and we close the evening.





It was a very impressive day and the Pentagon Memorial has made the greatest impression on me.





October 4, 2011, Tuesday.





Today the alarm goes off at 4.00 am. At 8.30 we fly, 653 km, but the taxi to Boston wanted the files for it. So we asked at the airport. Starbucks is open, we have a nice cappi and we can use the internet.





Something for 10.00 hours we landed in Boston. We pick the car up and take no upgrade but can choose from 3 cars. We take the smallest, a Fiat 500.

The weather is reasonable, sometimes sunny.

With Tom, we deTom within 15 minutes at Copley House Hotel.

2 nice ladies received us, provide a parking space (wherever it is very expensive to park). The room was not ready and we will call George and Myrnn us at the hotel.

They have no Tom Tom can not find the hotel, after a lot of bells we meet at the Prudential Building, we have lunch and talk with. George has trouble with his foot so far does not run. Myrna walk a bit along the Freedom Trail. We follow the Freedom Trail, a walking route of about 4 km, indicated by a red line on the sidewalks, which connects the main attractions. The route begins at Boston Common, the oldest public park in America, was originally used for cattle grazing, as a military camp for British soldiers and a gallows. Other highlights along the Freedom Trail are the State House, where the state government of Massachusetts sits, the cemetery Old Granary, where revolutionaries like Samuel Adams, John Hancock and Paul Revere are buried, the Old South Meeting House, a church where the people's decisions names that led to the Boston Tea Party, the Old State House, where before the Revolution the British governor sat. The building was the Boston Massacre site, Faneuil Hall, a market building for meetings was used, together with the adjacent Quincy Market is now a tourist area with many shops and small restaurants, the North End, the oldest part of Boston, Now a neighborhood with many Italian immigrants, the Old North Church, whose tower in 1775 by revolutionaries used to use light signals to indicate that the English army was on its way to destruction of the patriots to seize. That gave the Patriots the opportunity for the arrival of the British to prepare, resulting in the first battles of the Revolution, at Lexington and Concord and the USS Constitution, the oldest, officially still active warship of the U.S. Navy, that participated in the war of 1812 against the British.

Holocost The monument is surrounded by a park. There is a large black stone with spells at that time not to forget (how you could forget) and there are 4 large glass tubes where smoke comes out and that you have to walk. The tubes represent the concentration camps. Very bizarre. It is also a lovely old town with many old and new buildings. Atmosphere and nice shops and markets. And many old cemeteries throughout the city.

Along the harbor we walk to the Aquarium and the boats to the islands. It starts to rain a bit.

We now walk the trail of Beacon Hill. Beautiful high mansions with beautiful gardens and for shutters and doors. Also many shops.

It starts to rain heavily and we take shelter in a doorway. Still later walked in the rain to "Cheers" of the TV series. We take a basket or best fries and gravy with beer, and make some pictures. Where we are it looks like the bar in Cheers, below is the real Cheers bar the entrance of the bar but they have grown.

It's dry and we walk through the park to our House. There is a large building with beautiful Public Library on the wall and we take a look inside. This is very worthwhile. Beautiful rooms and staircases, and many books.

It was dark when we come out and bring the stuff to the hotel and go 2 blocks away in search of an eatery, we come in a Pizza and Pasta bar, very busy and not very good. Then to the hotel, the TV does not have internet, but the TV is made. We sleep tonight in a nice spacious apartment.





October 5, 2011, Wednesday.





This morning we spend a few hours at Fenway Park. The stadium of the Red Sox. In 2012 there is 100 years. The oldest stadium in North USA.

We get a tour of the stadium and its history is told. The red chair in the green seats of the article in our newspaper.

Then we drive to Sandwich on Cape Cod. There we meet Myrna at the beep. She seeks out family history. By George, we drink to cappi MarieLou's cafe corner.

George leaves us in a 2 hour trip from Cape Cod town of Chatham and the houses look. In Chathem time has stood still. The Kennedys had a house on Cape Cod but where is a closely guarded secret. It could be anywhere because most homes are very large.





At 16.30 we drive to our sleeping place. By Polly on her estate. It is indeed a giant house and we are warmly received. Polly has a black golden retriever puppy, Anlo, more dogs, chickens and horses. The horses we introduce and hayloft are cats.

We drink coffee in the kitchen. There are seven people living in the big house and a few are acquainted.

Our room was nice and spacious with private bathrooms.





Near the estate is a big mall. There we eat at Wicked. An excellent choice, good food and nice service.

Today Steve Jobs deceased. Founder and CEO at Apple.







October 6, 2011, Thursday.





The weather is nice,

After breakfast in the kitchen of Polly is today a visit to Martha's Vineyard on the program. Martha's Vineyard is an island in the United States, south of Cape Cod. It is part of Massachusetts. The inhabitants of New England called the island sometimes called simply the Vineyard (the vineyard). Martha's Vineyard was known in ancient times to whaling and the large deaf community who lived there. Now enjoy the island especially famous as a summer resort for tourists and rich people, because of its pleasant climate and beautiful beaches. Include Bill Clinton and David Letterman appear regularly. Martha's Vineyard was originally inhabited by the Wampanoag Indians. The island was called in their language Noepe''''what''country''means the flow. There still lives a considerable number of Indians on the island. 15,000 people live there. Here is the movie Jaws recorded. It has beautiful beaches and lots of wild vine grows all over the island. First we get George and Myrna in their hotel and drive, 140 km, to Woods Hole to the ferry to the island to take. The crossing takes about 45 minutes. We sit on the deck and enjoy the sunshine over in Vineyard Heaven. It's a nice town with old houses. After a delicious lunch we take the bus to Edgartown. There are elegant mansions built by former sailors. Once it was a lot of whaling. We take the bus again and drive along the coast road to the deserted beaches to Oak Bluffs. At the port are Victorian houses together, where colorful boats in the water to fluctuate. In the city are gingerbread houses with beautiful decorations in candy colors. On each veranda rocking chairs. It looks like you walk through a fairy tale.

At 18.15 we take the boat back to the mainland, George drives us to know his big Ford back to their hotel and then we drive through to Westwood at 22.00 and back at Polly.

Everyone has gone to bed but Polly knocks on the door a little and asks if we had a good day. Yes we do.





October 7, 2011, Friday.





Early on because we have a long drive of 750 km to go today.

Our breakfast is ready. Ginger cake, scones and grapefruit.

Arlo is still in the bench and there is nobody but Brett is the first that comes down. We ask him to thank Polly for the nice time here and we step into the car at 7.30.





We drive almost in a straight line to Niagara Falls.

Route I-90.

At 10.00 hours we leave the state of Massachusetts and drive the state of New York. Another 527 km to go. It's cool but the sun is shining.





The trees and bushes along the road slowly colors red, yellow and brown. A nice color panel. There are many lakes and occasionally Dutch cows. We stop one time or 4 and at 16.00 we are at our sleep. Nataya B & B. We have a large room and a large bathroom. It's a nice big house. And ... ... ... ... ... .. we are in Ontario, Canada.





The Niagara Falls are among the largest and most famous waterfalls in the world. The waterfall consists of three parts: the Horseshoe Falls, American Falls and Bridal Veil Falls. They are on the border between the United States and Canada between the same cities Niagara Falls in the U.S. state of New York and Niagara Falls in the Canadian province of Ontario. The cities are connected by the Rainbow Bridge, a bridge across the Niagara River.

The decay of the falls is not large, averaging 60 meters total, but the width and the amount of water passes Niagara Falls, making it a spectacle. From the American side you stand beside the water that falls over the edge. From the Canadian side, you can not just American Falls but the Horse Hoof Randalls admire.

There is electricity generated at Niagara and the amount of water that rushes down over the falls is closely monitored. The falls were moving into geologically top speed through the valley of the Niagar. Downstream is to see with what force the water cases the rocks at the base hollowed. There are as narrow slots of meters deep in the rocks where scarcely a man found fit.
The Horseshoe Falls, also known as the Canadian Falls, is part of the famous Niagara Falls. Approximately 90% of the water of the Niagara River flows over the Horseshoe Falls, while approximately 10% over the American Falls flows. The name "Horseshoe Falls" comes from the semicircular shape this waterfall. This part of the Niagara Falls on the border of the United States and Canada, largely on Canadian territory, to be precise, between Terrapin Point on Goat Island in New York and Table Rock House in Ontario.

The Horseshoe Falls is 671 meters wide. In the middle of the Horseshoe Falls the water is about 3 meters deep and passes it to the edge of the waterfall 32 km / h. The height of the waterfall is 53 meters. The depth of the river at the foot of the falls even more than the height of the waterfall, which is estimated to 56 meters.

Between Horseshoe Falls and the other two waterfalls Goat Island. Two bridges connect the island above the falls with the American side.

The American Falls is the larger of the two Niagara Falls, which lie entirely in the United States, but is smaller than the Horseshoe Falls. The width at the top of American Falls is about 253 meters in a straight line. The total length of the curved edge is approximately 290 m. The height of the waterfall is 21 meters and the water deposited on rocks by a party there in 1954 a major shift ended. The depth of water at the top of American Falls is only about 0.6 m.

The American Falls is an island, Luna Island, so it falls into two parts: the actual right and left American Falls the smallest of the three falls, Bridal Veil Falls. Like the American Falls, this waterfall is entirely in the territory of the United States, between Luna Island and Goat Island. The width at the top of Bridal Veil Falls is only 17 meters. The decay of Bridal Veil Falls is 24 meters, measured to the rocks below the falls. At the foot of the waterfalls, 31 m below the summit, the Maid of the Mist Pool. The total drop is 55 meters.

A footbridge connects Goat Island above the falls by Luna Island.

To the waterfall is 5 minutes walk from our B & B and the horseshoe waterfall 20 minutes. It is a true spectacle. All the water that falls. We eat what and when it gets dark we go back to the falls because there is a light show. The water turns red, blue and yellow. At 21.00 pm there is a magnificent fireworks at the falls.

At the waterfall there is an action for Pink Ribbon. A very big muscular guys team of Bill, a football team, sign anything and everything for charity. Caps, T-shirts, paper and bodies.





We walk in a street with lots of neon lights and find out that it there was a madhouse. Haunted houses, casinos and many eateries. Many stolen from Las Vegas but the execution is somewhat failed.





Tomorrow we go to the waterfalls on the U.S. side.





October 8, 2011, Saturday.





After a delicious breakfast on the patio we walk across the Rainbow Bridge to USA for the falls on the American side. (Make sure you have 50 cents in your pocket otherwise you are not). You look more from this side of the waterfall and you will see all the water where it comes from.





At 11.00 hours we are back on our side and make a journey behind the falls. You get a rain cape. Via stairs and an elevator to head down the waterfall. It's a cool face, but behind the waterfall you can not walk. Only through a tunnel, but then you see the water. There are two holes in the tunnel where you have made the water. Another possibility is a lower platform near the waterfall. Here you will enjoy wet. It's pretty hot and sunny so we are so dry again.

But not for long as we take the boat, Maid of the Mist. We sail right to the waterfall and again we are all wet.





We walk to our B & B and pull dry shoes and take the car to some of the surroundings. Lots of space and beautiful homes. At the brewery we are relaxing on the terrace and enjoy the refreshments and beautiful weather.





We spend the evening with a last look at the waterfalls and we eat a falafel sandwich.





Tomorrow is a day flying to Hawaii.





October 9, 2011, Sunday.





Early on, 5.30 hours brushing teeth and headed for the airport in Buffalo.

First we fly to Chicago, 756 km vrijweg and fly directly to Hawaii, 6,827 km away. It is 9 hours total flight hours and at 13.00 we landed in Honolulu on the island of O'ahu. The time difference from home is just 12 hours.

The Ford Focus is ready and we drive to our hotel in Waikiki Beach EWA. It's very busy road and there are many tall buildings. No romantic view of what you always have in mind in Hawaii. No flowers around our necks, that you can not buy. Jan says that after 34 years is a thing has changed.

Our hotel room is spacious and we will look similar to Pearl Harbor.





Pearl Harbor Memorial we saw from the plane lying in the harbor. It is a fifteen minute drive from our hotel.

It is a large and complex steps on the boat to the Arizona visit. The vessel is partially submerged and the ship is a white roof built. Here we walk over and we can at the sides and a hole in the middle of the boat see it. More than 1100 soldiers are still in the ship. The names are written in marble slabs on the wall. After leaking oil all these years. The Arizona zonkt on December 7, 1941.

Back on shore we visit a submarine. In the film the sailors jump smoothly through the narrow passage, but we squeeze us in between. Furthermore, we visit the museum and all the photos and placards on display on the site spreads. It is impressive.





At 18.00 hours we parked the car at our hotel and go along the beach and seafront promenade. The sunset is beautiful and already at 18.00. The sea is calm but the dozens of surfers waiting for the big wave. They go fast up and down the beach to surf again to paddle back and wait for the next wave. The beaches are white with palm trees. Along the beach we find statues of King and Duke Kahanamoku Kamebameba. He was on three Olympic Games and won gold and bronze medals in swimming. On the side of the shops, the Kawaiaba's Church, the first Christian Church. Furthermore, many luxury stores, luxury hotels and restaurants to eat along a narrow strip of beach.

We eat salad and pizza. We walk back along the beach. Many musicians and entertainment to the boulevard to see.





34 years ago, you only Hawaiians and American tourists who stayed in the expensive U.S. hotels.

Now you see that there are many Americans living here, and Hawaii flooded by Asian tourists, especially many Japanese. This can be seen in a long queue for expensive shops, including the Ugg shop.

Also homeless and the street, you also see in other world, are now available.

The original Hawaiians do not really see much, with fearsome tattoos they end up with big mama and a lot of kids in McDonald.

Most are still quite a bit overweight.

Their history shows sometimes stated in states parks and cultural centers. Like the Indians of the mainland of America, they are a lot of their own culture and country lost. I do see some banners and texts that Hawaiians are doing to fight their own country and culture to regain.





October 10, 2011, Monday.





Brown bread with an egg eaten and then to the Starbucks on the corner for good cappi. The pouring temperature but is good and it's only a shower.

Today we are going round "island" do. Waikiki Beach and once we leave the road I get a better picture of Hawaii as I had in mind. The island is full of palm trees, flowers and greenery with many mountains created from lava. The houses are on high poles. There are big houses between but mostly it's the smaller houses. The towns sure look cozy.





Our first stop is Dole Plantation. As we drive over the bridge we see many banana trees, but it turns out to be a pineapple plantation. There are markets and restaurants we have to leave quickly and drive further north. Here we drive through miles of pineapple fields on the other side of the road sugarcane. These fields are beautiful to see.

The second stop is in the historic town of Hale'iwa. I walk in a nice bakery and buy some biscuits whether turtles in the area. The turtles are closer than we think. She said the first bridge and down the beach or bend.

On the first beach we see two large turtles swim. The camouflage is so good that you should look at 2x. They are like rocks as they lie still. On the beach there are many second and even two turtles on the beach. Better and closer can you not want.

In Turlte Bay Resort, in the far northern tip, we also turtles.





We go back to the south and on various beaches we stopped to enjoy the beautiful view. January is a little swim in the strong surf. On the east coast is a coffee and macadamia plantation. It was commercial but fun.

In Hahauma Bay we stop to see if turtles are here. The beach is closed but it is a beautiful park with beach and sea. You have to pay to get in but it is beautiful.





January photograph the sunset and we walk back Kalakua Avenue in search of a snack.

We want to eat at the Cheesecake Factory but we need more than one hour wait. We are going to drink and it was so for hours.









October 11, 2011, Tuesday.





Our last morning in Waikiki. We drive to the Aloha Tower in the Old Port. Here there is coral in the harbor and see the beautifully colored fish swimming in the clear water. You do not even snorkeling. January was 30 years ago to the tower but was only recognizes the tower and all the shops around it. Their men are away to fish meal together. It is very hot and Waikiki beach is already full.





On to Diamond Head Crater. This is only 5 minutes drive and you're right out of the crowd. The trail goes up by stairs and tunnels. On top of the crater have a great view of the crater, Waikiki and the ocean. Because there is much wind, the heat well to keep.





One last drive back, 50 km, to the historic town of Hale'iwa, and eat a great sandwich at the bakery. If you ever come to you as a sandwich. And of course we'll spend a few hours by the turtles. There are a lot of play in the water and there are two on the beach. You can admire them well.





It's time to go to the airport but once we drive along Pearl Harbor. It remains impressive.





We say goodbye to the sunny island of O'ahu with flowers, palm trees, the green landscape, the turtles and go to the next island. Big Island, 274 km away.





As we land at 19.30 hours in the dark. We get the car to 170 km drive and still have 2 ½ hours that we do through the winding roads.





We sleep near the Volcano National Park in the Aloha Volcano Inn. There is none and it's raining. After much searching and stuff we find an envelope with a key and description. We thought the car to sleep, but at 23:00 we get our Bamboo Room. Small but nice.





October 12, 2011, Wednesday.





Today is vulkanendag. Finally, Hawaii consists of a series of volcanic islands that have arisen over the fault lines of the "Pacific Plate". The Big Island is composed of five volcanoes, two of which lie in HVNP. The Big Island is located just above a hot spot, which is a place where magma from deep within the earth by the earth's crust rises. The volcano is 1,247 meters high Kiauea the most active in the world, there are eruptions are often but not too heavy. The flora and fauna is varied around the volcanoes. The large height differences and large differences in rainfall have ensured that desert and lush rainforests. Lava flows ensure that the landscape is always changing. In places where lava cooled and solidified to right, the landscape is barren and lifeless. Elsewhere, decades after the lava flow, something begins to grow. At 9.00 pm we drive Hawaii Volcanoes National Park.

At the Visitor Centre we hear today that there is no lava into the sea. There, I nevertheless very pleased. This is a significant setback, but it is nature nature.

But there is plenty to do and see. We drive by car to the Crater Rim Drive while you pass your driving miles through craters and lava fields. But first we drive to the Jagger Museum. Here you see a lot of steam coming from the crater. At other places you can get closer and feel the heat.

Further we put the car down and going to Kilauea Iki Crater Trailhead walk. 6.5 km. We begin in the rainforest and climb and descend into the crater and walk through the crater on the other side up. Beautiful walks.

When you run a Thuston Lava Tube tunnel to run under the lava.

Furthermore, we look our eyes and stop at almost every outlook.

At the end of the Crater Rim Drive is the road blocked by a large lava flow from 2003. Climbing and clambering over the lava to the sea to come and see how there ever has flown.

At 14.30 we drive through the park to the other side of Pahoa HVNP going to see if there are active lava flows.

Just outside Pahoa Lava Tree State Park. There are very large trees surrounded by vines but there are also trees that remain after the eruption, but petrified lava.





At the end of Highway 130 route also stop by a lava flow. The stream was last here in January 2011. It is a barren and lifeless area but there are still a few houses. People stay here just to live. Unfortunately no active lava. Do you see in the distance steam and maybe see a glow in the dark.

What is 1 ½ hours. The Rancher says that close to a beautiful beach and from there you can also see the glow. We followed his advice and the black lava sand beach. We enjoy sitting on the lava to the rough seas 4 to see where surfers try to catch the waves.

We eat a sandwich here and be the first bitten by mosquitoes.

It is dark but there is no glow, but the moon comes up colored by the setting sun, what a pretty face.





We enter the 50 km back to Volcano Village, and Jan says HVNP still want to because you never know.

We drive to the Jagger Museum where the steam comes out of the crater and yes, a beautiful red glow in the dark of the heat.





Furthermore, there is nothing in the hole to do so we go to bed early.







October 13, 2011, Thursday.





After a delicious breakfast we BananaPancake at 9:00 to Hilo. Here we drive along the north coast list. The view is beautiful over the ocean.

Our first stop is the Akaka Falls. A short walk brings us to two small waterfalls. Always nice to see. It is very hot the sun is good.





Again at Laupahoehoe is a nice little train museum where we obviously have to stop. The garden has many fruit trees between trains.





Via a scenic route we walk some trails and a park is a monument to those who are deceased by a tsunami in 1946.





In Waimea we eat a sandwich and drink a Starbuck cappi. From here you can drive up Mauna Kea mountain, 4,200 meters high is this mountain. We drive up a lot.





Meanwhile, the green landscape turned to livestock and later in dry and barren land.





After the mountain drive to the west coast, to Pu'ukohola Heiau National Historical Park and Spencer Beach Park.





The beaches have no tents where you can drink something so we do this at Mauna Lani Resort. Here we drink a beer and a smoothie with many notes we received.





On to our hotel and Kona, Kona Seasite hotel is a good spot near the sea and the shops, pubs and restaurants.

January is still fast shooting the sunset but the sun is just on the other side and we walk in and find a high spot to take pictures.

Across the street from our hotel, the receptionist says the turtles. Have not seen maybe tomorrow.

Some we shop and eat in the Kona brewery. A nice place.

Still you can enjoy in your shorts and T-shirt outside.





Another nice day is over.





October 14, 2011, Friday.





It's already the last day on the Big Island. Last Saturday was the Iron Man Race here. 3.86 km swim, 180.25 km cycling and 42.195 km running within the limit of 17 hours. Start and finish is right for our hotel. Today it seemed like there was an alternate Iron Man because there were many swimmers at the start post and because there were a lot you could easily see how far they were swimming in the sea. On the islands, running, swimming and biking a lot of people anyway. You always see someone sport. Enjoying our breakfast, we all look beautiful.

By car drive to the south and a beautiful beach, we the last full hour. John will go swimming, there were turtles are here but they are not, I sit in the shade reading a book.

At 11.40 we're already in the air, 10 minutes early to something we have never experienced, to Maui. Fifteen minutes later we land again. It was only 148 km flight.

The island remains very different. Of course, Maui lava but it's also much lighter in color so it looks more like Earth than lava. Probably the lava is much older and therefore covered. Maui is also called "Valley Isle" because volcanoes called overlap and thus form a valley.

We pick up the car and drive to the heart of the island to the volcano Haleakala (the House of the Sun) in The Haleakala National Park. The road to the summit is a climb of 61 km to a height of over 3000 meters. The view is spectacular of the crater is 914 meters deep and 11 km wide and bright red, brown, gray, black, orange. If you look the other way you see the ocean. It is so beautiful that you forget how cold it is here above.

We descend and go to our B & B. What a Wonderful World. TomTom brings us back but we doubt whether we are properly seated. Anyway ring the bell and we're so good. Once inside, this is a fantastic place. We get a nice warm welcome from our host Eve with her three dogs. Nice big room and a patio with sea views. You can use anything here. DVDs, you can make popcorn, you can read books and surf boards and chairs with them to the beach.

We load the bags off quickly, it is now 17.30, and go to the beach to see the sunset. The sunset yesterday, we missed half. Well, here it is beautiful. 18.00 hours the sun sets at 18:30 and is sickle dark.

We see a skating rink on the beach, which is very busy, separate to that shown here.

Further, we find an Irish pub with loud music, where we eat outside.

It's great to late at night in your T-shirt and shorts to walk.





October 15, 2011, Saturday.





Today we are The Road to Hana and beyond driving after a delicious breakfast with fresh fruit and sea views.





We have the whole day on The Road to Hana done because there is plenty to see and do. The route is 68 miles long with 620 curves and 59 "one-lane bridges." The coastline is spectacular with the black lava rocks and big waves. The other side has beautiful forests with many tropical plants and flowers with many waterfalls.

The road starts in the historic town of Paia. After a few miles we stop at Valley Isle Memorial Park. On a large lawn seems that there are only flowers in vases, but there is a memorial plate near flat on the floor. After much squirming and geslinger walk through Ke'anae Arboretum, where plants and flowers to each other in all of Hawaii.

On the other side of the road is Ke'anae Peninsula where the waves are high on the lava rocks beech.

Again later when we are very dirty Pua'a ka'a. Here you have a lot to climb and clamber to the waterfall and into the pool for swimming. It's raining hard here and the path has become a muddy path. You have to have high and narrow streams running schedules and finally boarding a river which flows beneath the mountain so we have become dirty and wet, but very rewarding. January swims in the pool at the waterfall. Fortunately there when you return to a faucet to rinse all the mud.

Hana is the party. The population is gathered on a lawn and it is sung and sold stuff.

We order a veggie citizen for lunch but I bite into a real citizen. 1000x excuse but we do not need other people more. The salad and drinks we do not have to pay.

Beyond Hana drive in Haleakala National Park. On the other side of where we were yesterday. Again a beautiful waterfall where you can swim. Ohe'o and we walk through bamboo forests. The road is very winding and not wide, so we sometimes have to wait for an oncoming vehicle to pass

Very nice to see that in this environment of many native Hawaiians Hana live with their own culture.

It's time to go back but we stop at Waianapanapa. A beautiful black sand beach. Walking in the parking lots of small ferrets.

The Road is also known for selling banana bread. This we take for lunch.

At 9.00 and we started back in the dark.

We eat again in the same area where we were yesterday on the coastal road near our B & B.





It was a great trip.





October 16, 2011, Sunday.





Same time and again a good fruity breakfast.

After saying goodbye to Eve, we drove a bit south to maybe see Turtles.

In Hawaii, you see very many sports, road cycling or running or walking. We arrive at a few nice small beaches, where the population is already installing a beautiful Sunday at the beach. One snorkel, dive, swim and Kanot all here. We do not see turtles, a lot of small fish. After some paddling we go to the airport for the flight to San Francisco, which leaves at 12:30 for a flight of 3,761 km and takes 4 ½ hours, but we are at 20.00 hours by the time difference.





The hotel shuttle bus to Astoria charged. The beds are clean, the hotel but otherwise nothing. The hotel is a good place and we will very rapidly in the streets of SF. Bite to eat and on the rooftop of The Cheesecake Factory in Union Square with a cappi cheesecake made.





It's not as warm as in Hawaii, but the temperature remains good.





October 17, 2011, Monday.





Pick up the car is 2 seconds and then work on the road.

On to PIER 39 to see if there are whales, but the only speed drill Friday. Too bad for us. Or are my friends, the sea lions in the harbor at PIER 39.

There are there are 100. They push each other off the raft and bite each other.

Then via the coast to the Golden Gate Bridge. It's my third and fifth time in January's SF but at the Golden Gate is not changed. There is a newly built recreation area, where they now ride and run. Of course I hope again, and photos.

We drive over the Golden Gate to Muir National Park. Here we walk a trail through the Redwoods. Large trees. This park was created in 1945 officially established the United Nations.

The weather is beautiful.

Along the coast we drive north through small villages where we have lunch.

Vultures are flying in the air. The road winds and the landscape is arid with the ocean on the other side.

On the way back we stop in Sausalito. This is very changed. Much has built the old town but we recognize it.





The last hour of the day we walk on Chiradeli, Fisherman's Wharf and PIER 39. Here we eat at the Italian SanFranciscaan.

The car is parked in the street to the hotel. This is free until 7:00 tomorrow morning. Then I have money in the meter to do because the police towed the car away otherwise. Or I can car in the garage for $ 28 put.





We are now in an Irish pub for a nightcap with a good live singer!





October 18, 2011, Tuesday.





At 7:00 am I walk quickly to the parking to make $ 3 to pitch for one hour parking. Parking is a disaster in every city.





At 8.00 we sit in the car on the way to Coit Tower. A tower of 64 meters high. It's early but really quiet to drive and the tower view. Situated high on a hill with a statue of Columbus there. The weather is nice, but fresh, There'll be fog on the mountain and the highest buildings in the fog.

I'll make beautiful pictures.





Nearby is crookedest street. The street is known as the most winding street in the world. First we walk up and then we meander along the hydrangeas down. This street still fun.





A little further, you must know, standing around a beautiful park, a beautiful row of large Victorian houses. These houses have only the earthquake of 1903?? survived. The park allows everyone and his dog can play tennis.





On to Mission District. A beautiful Spanish Mission district with a post and wall paintings. We drive through the neighborhood to the Castro district. Very nice all.

Here we buy coffee and ceriales with yogurt and blueberries.

We see great and unknown parts of SF.





We drive out of town to Santa Cruz via Highway and stop in at Best Buy Mall to look at an iPad or Galaxy. We're still not out. The difference in price with the Netherlands is about the VAT. So 20%.





Santa Cruz is a nice town and we go to the beach. The weather is beautiful. It's foggy.





Via Half Moon, this is an historic city entirely in Halloween style, which is an even nicer town via the coast road back to SF. We stop at Lighthouse course and several viewpoints. The landscape is quite green but in many places all through the orange pumpkins.





At 17.00 hour in SF, return the car and walk across Powell Street towards the coast. We come from a nice Italian neighborhood here and eat a snack.

It's a little rain.





The Irish Pub, the meeting again.

































October 19, 2011, Wednesday.





Our last morning in SF. We rent bicycles and go first to my friends at PIER 39. They were quite busy with swimming and other bored. "Ride the Bridge. Let's do it. Along the coast and over the Golden 'Gate Bridge to Sausalito. It's tough climbing with a penalty but we get the wind and cycle on to Sausalito where we have a very long descent. Not very natural but we must also back up bike. After a cappi in Sausalito we drive back at 12.30, but through the highway101. This is less steep, again below the bridge. Again by my friends, bike delivery, pick up bags and wait for the airport shuttle. This is on time and slightly later than planned, 17.00 pm, we will fly to New Orleans. Nearly five hours flying and 3083 km.





We stay in the beautiful Hotel St. Marie French Quater in the area of ​​NO. Here we arrive at 00.00 hours but we still have a beer in Bourbon Street, around the corner from the hotel.

The streets are full of people and a lot of (hard) music from the bars.

Police on horseback are spreading through the streets.

Tomorrow the beautiful buildings, but in daylight viewing.





October 20, 2011, Thursday.





Something slept, and delicious breakfast.

For us it is great weather above 20 degrees but for the time of year is cold in NE.

Then through the French Quarter and walked the beautiful buildings looked.

Along the Mississippi walked to Canal Street and the ferry to Algiers taken, we see the two old Steam Paddle Boats lie. In Algiers walked around, lots of beautiful wooden houses, charming.

After the ferry back to back. Walked to Jackson Place. The French Cathedral. There is plenty of music on the streets and other street performers.

Tasty sandwich eaten at a grocery store near the old French Market.

After the other side of the FQ Louis Armstrong walked to the park.

Soon the Mall and photographs of the paddle steamer made at sunset.

Ate at the Hard Rock, here you can always order a veggie citizen.





After a few afzakkertjes on Bourbon Street where is the most visible. We also see the second baseball game between Texas and Louisville in a tent with up to 8 TVs.

We are pretty torn down at 10.30 and go back to the hotel.





October 21, 2011, Friday.





Before we leave NO we visit Lafayette Cemetery. This is an impressive, very old cemetery.

Here lie buried many Germans. We walk around and view the large family tombs are built above ground. The bodies are also above the ground and after about 1 ½ months gone.

Now we have a long drive to Memphis to go more than 600 km but we would like to Graceland. Graceland is the name of the estate in Memphis, in the Whitehaven district (address: 3764 Elvis Presley Boulevard), where Elvis Presley from 1957 until his death in 1977 lived. He bought it for about $ 100,000 to be with his parents live. Later, many friends moved into their house. Vernon, Elvis's father, moved into the seventies to an adjacent house with his new wife Dee.

Graceland is the most visited house that serves as a museum in the U.S., after the White House. Graceland was on November 7, 1991 registered in the National Register of Historic Places.

We drive the first miles through Louisiana, where many water and swamp.

The highway is built on concrete stilts over the water.

We drive a little later the state of Mississippi and after some stops and driving through tall pine trees, coloring trees, meadows with cows and cotton fields, we arrive at 17.30 at the Hotel Heartbreaker on opposite Graceland.

It is a nice hotel and of course with pictures and movies of Elvis. Music is fully rotated. The pool is in the shape of a heart.

The weather was sunny all day and a bit chilly for this time of year.





We drive to the recording studio, Sun Records where Elvis and many other celebrities have recorded their first album. Lets see Memphis in January but then we drive back to Graceland and eat in a "ELVIS" restaurant. Here is a live singer Elvis imitation. It's all a bit.

In the hotel another beer while enjoying an Elvis concert on the big screen.

The day is over. Tomorrow morning at 9.00 we go to Graceland.





October 22, 2011, Saturday.





The Heartbreaker Hotel is a very nice hotel. After breakfast we go to Graceland.

The house is nice but not pompous. It is on a major highway with dubbelbaans many hotels and dinners.





Elvis lived here with his family, his parents and grandmother. The ground floor we can see. On the top floor in the bathroom, he died. The many gold and platinum records are innumerable. Everything hangs on the wall and with an audio tour you will be guided through the house. Elvis music everywhere. In the basement has a bar and three TVs. In another room the piano 10 minutes before he died, he still played. The tour ends at his grave. He lies with his brother, mother, father and grandmother.

Around the house are many stables and garages where stuff is stored on several people who still send things to Elvis

There are also horses, but we do not.

We visit his plane (and) are more cars and clothes.





Then it's time to get into the car and over 500 km NE direction to drive. We would do it in two stages, but just for NO, we found a hotel.

We drive from Tennessee, Mississippi and then Louisiana.

There are many wetlands with alligators. You see houses on stilts and along the water, these are only accessible by boat.

We are a little later in an area of ​​Louisiana, near the Mississippi River, where many plantations with slaves and we have been visiting a plantation.

The house is nice and big and the slaves slept in the barn. Now there was a party in preparation for the beautiful estate.

Louisiana and Mississippi have a largely black population.

Local elections for Mayor and Sheriff, and all flags are candidates put down along the roads.





Another beer and wine in a voodoobar. It sounds scarier than it was.





I'm not a super fan of Elvis but to Graceland to visit is very special.





October 23, 2011, Sunday





This morning we visit two plantations and drive a little bit in the swamp area, see a large cemetery and held in the churches.

At 10. 30 hours, we fill the car full and we deliver it in and go to the airport.

At 0:30 we start with a small unit of NO to Washington. 1538 km.

There is a lot of turbulence, but the flight only takes 11 / 2 hours.

We see from the air still, the Washington Mall in the Sun

We leave at 5:30 PM with the flight to Amsterdam. The last 6199 km.





At 7:00 am landed in a cold but dry Amsterdam.

---