Disney!!!!!!

---

Omdat ik zeven dagen lang niet mag steunen op mijn linkervoet, heb ik nu zeeën van tijd, dus heb ik geen excuus meer om het schrijven van mijn volgende blog uit te stellen. Wanneer het kerstvakantie is in Miami, zijn er heel wat leukere dingen te doen dan een blog schrijven. Maar door een stom ongelukje, waar ik later meer over zal vertellen, zal ik de rest van mijn vakantie helaas zittend doorbrengen.



Na de examens (waarvoor ik geslaagd ben) was het natuurlijk aftellen naar Disneyworld! Voor ik het wist was ik mijn koffer aan het inpakken en even later zat ik achterin de auto met Amber en Ryan (Amber’s oudere broer). Het duurde iets meer dan vier uur om er te geraken. Tijdens het laatste uur verbonden we mijn iPod met de geluidsinstallatie zodat we naar Disneyliedjes konden luisteren (en meebrullen). Met die gezellige sfeer reden we Disneyworld binnen. Het eerste indrukwekkende dat we te zien kregen was ons hotel. Het noemde het Art of Animation Hotel en het had prachtige illustraties tegen de muren hangen van Disney personages, zowel zeer vroege schetsen als afgewerkte tekeningen (zie foto’s). Het hotel was onderverdeeld in verschillende gebouwen, waarbij elk gebouw aan een specifieke Disneyfilm gewijd was. Wij hadden de Lion King suite in het Lion King Resort. Buiten stonden enorme beelden van de personages van the Lion King, en de kamer was ook prachtig afgewerkt, zoals de foto’s waarschijnlijk veel beter kunnen tonen dan ik het kan uitleggen.

Het eerste dat op het programma stond was de Disney Christmas Parade. De avond dat we arriveerden was de allerlaatste avond dat deze parade getoond zou worden, dus we vertrokken meteen naar het Magical Kingdom (één van de Disney parken). Toen we door de grote toegangspoort wandelden, kon ik in de verte het kasteel van Disney zien. Het was al donker dus het hele kasteel was met duizenden lichtjes verlicht. Het was supermooi en indrukwekkend! We wandelden door de Disney Main Street naar het kasteel toe en onderweg begon het te sneeuwen! Omdat het in Florida zelfs in de winter niet sneeuwt was het natuurlijk niet echt, maar het voelde nat en koud aan en het verdween zodra het in contact kwam met je huid. Dus het voelde allemaal heel echt aan (buiten het feit dat ik gekleed was in short en t-shirt gerekend). Net toen we het kasteel bereikten moesten we langs de kant van de weg gaan staan omdat de parade zou beginnen! De parade was al even indrukwekkend als het kasteel en de sneeuw! Verschillende Disney personages dansten over de straat of werden door koetsen voortgetrokken. Ze droegen prachtige kostuums en alles was tot in de puntjes afgewerkt! Schitterend!!

Na de parade volgde er een indrukwekkende lichtshow. Er werden beelden van verschillende Disney films op het kasteel geprojecteerd. Dit werd gevolgd door een schitterend vuurwerk. Na de parade, de lichtshow en het vuurwerk was ik al heel diep onder de indruk, en eigenlijk moest ons Disney-avontuur nog beginnen!

De rest van de avond gingen we attracties verkennen. Ik maakte kennis met het beroemde Haunted Mansion, dat niet zo eng was als verwacht (deze attractie was uiteindelijk kindvriendelijk dus het kon niet te griezelig zijn). Een topattractie was Space Mountain, een rit door het donker met af en toe fel verlichte tunnels. Het was over voor je het wist maar ik wou meteen nog eens! We gingen de avond afsluiten met Pirates of the Caribbean, een attractie waar ik al heel lang naar uitgekeken had omdat die de aanleiding had gevormd voor één van mijn favoriete filmreeksen! We waren net vertrokken in de bootjes wanneer we plotseling stopten. Even later hoorden we iemand afroepen dat er iets mis was met de attractie en dat we tijdelijk zouden stoppen. Een halfuur later zaten we daar nog steeds. Toen de attractie eindelijk weer in gang schoot geraakten we weer wat verder toen we vlak voor Jack Sparrow weer in panne vielen. Het duurde nogmaals een halfuur voor we te weten kwamen dat de attractie definitief niet meer in gang zou schieten en dat we dadelijk gered zouden worden. Even later gingen alle lichten aan, stopten de poppen met bewegen en ging er ergens een nooduitgang open. Daar kwam iemand uit die in het water stapte en ons bootje naar de uitgang duwde. Toen moesten we achter de schermen via een andere uitgang het gebouw verlaten en kregen we nog enkele Fast Passes als vergoeding (deze kaartjes zorgen ervoor dat je een wachtende rij kan voorbijsteken zodat de wachttijd aanzienlijk wordt verkort). Het uur dat we in dat bootje gespendeerd hebben was dan toch niet helemaal voor niets geweest.

Toen we terug arriveerden in het hotel waren we allemaal supermoe. We gingen meteen naar bed want morgen zouden we een hele dag van ’s ochtends tot ’s avonds in het Magical Kingdom spenderen!

Zaterdag was super! We gingen in superveel attracties, wandelden door het Disney kasteel, ontmoetten Disney personages (waaronder Jack Sparrow!), kochten leuke souvenirs, zagen een andere parade (de Disney Electronic Parade die supermooi belicht was) en dineerden in een bekend en chique restaurant genaamd Derby’s. De leukste attractie was de alombekende en gevreesde Tower of Terror. Het is een attractie waarbij je in een lift moet zitten die enkele keren een vrije val maakt. Een beetje zoals de Dalton Terror maar tien keer beter en enger! Een andere superattractie was de RocknRoller Coaster. Het was een rit door het donker met af en toe flikkerende lichtjes, zoals Space Mountain, maar dan met loopings erbij! Super!

De volgende ochtend stond er iets heel leuks op het programma: de Disney brunch. Dit was een brunch in een heel chique gebouw waar verschillende Disney personages aanwezig zouden zijn. Het eten was verrukkelijk en de Disney personages zorgden voor heel wat entertainment. Amber, Ryan en ik kregen de kans om op de foto te staan met Mary Poppins, Winnie the Pooh, Tigger, Alice (van Alice in Wonderland) en de Mat Hatter (van dezelfde film).

Helaas komt aan alle leuke vakanties een eind, en zeker een weekend is zo voorbij. Op onze laatste dag deden we nogmaals al onze favoriete attracties, kochten we nog enkele last minute souvenirs en namen we helaas afscheid van DisneyWorld. Omdat we nog het meeste van onze dag wilden maken vertrokken we pas heel laat, zodat we rond 2u ’s nachts thuis aankwamen. Iedereen was uitgeput maar heel gelukkig. Het was een topweekend geweest!



Een week later was het Kerstmis. Toen vond ik het wel jammer dat ik niet thuis was, uiteindelijk is Kerstmis het familiefeest bij uitstek. Ik was al bijna vijf maanden weg van thuis en ik begon het gemis echt te voelen. Gelukkig was ik niet alleen en werd ik uitgenodigd door de Walters om Kerstmis bij hen te vieren. Ondertussen zijn zij ook een beetje mijn familie dus dat maakte het dan wel goed. Bovendien was de Kerstman mij blijkbaar niet vergeten, ik kreeg enkele leuke cadeautjes in de thema’s van UM, Engeland en Disney.



Een weekje later was het alweer Oudjaar. Omdat bijna al mijn vrienden en klasgenoten in hun thuisland/thuisstaat waren, kende ik niet veel mensen hier om mee weg te gaan. Toch vond ik een leuke groep die enkele toffe cafeetjes in de buurt wisten zijn. Het was geweldig om voor de eerste keer in mijn leven oudjaar te vieren met een mooi kleedje aan, zonder een winterjas mee te sleuren en zonder kou te lijden. Dat was super! We konden om 1 januari in het midden van de nacht gekleed in een jurk buiten van het vuurwerk genieten!



De eerste week van het nieuwe jaar spendeerde ik aan het monteren van onze kortfilm Onverdedigbaar. Ik was er al eerder in de kerstvakantie aan begonnen, maar nu begint het eindelijk wat op gang te komen. Gisteren had ik de laatste scene van de kortfilm bereikt en dacht ik om de laatste week van mijn vakantie nog eens goed van mijn vrijheid te genieten. Dus ik maakte plannen om naar het strand te gaan, te gaan shoppen, etc. Gisterenavond gebeurde er echter iets dat al die plannen dwarsboomde.



Ik was dit weekend aan het ‘housesitten’ en ‘petsitten’ voor de Walters, die met Amber op weekend waren. Ryan was eerst ook meegegaan, maar die was dezelfde dag nog teruggekomen omdat hij zich niet goed voelde (dit bleek later erg van pas te komen). Ik kwam terug aan bij hun huis en wandelde met mijn fiets langs een stapel marmeren tegels (de Walters zijn hun slaapkamer aan het renoveren) toen één van die tegels vanachter op mijn voet viel, net boven mijn hiel. Toen ik keek werd ik even misselijk, want ik kon mijn spieren zien (toen wist ik nog niet wat het was, maar wit weefsel zien tussen het bloed kan nooit een goed teken zijn). Gelukkig was één van Ryan’s vrienden op de oprit aan het wachten en die sprong meteen op. Hij legde er ijs op en zei dat we naar de spoed moesten gaan (als Ryan niet was teruggekomen was ik dus alleen geweest). Daar aangekomen hoorde ik dat ik enorm veel geluk had gehad, dat de steen mijn achillespies bijna had gescheurd en als dat was gebeurd dan had mijn herstel veel langer geduurd en zou ik problemen hebben gehad om mijn voet te buigen. Nu was het ‘slechts’ een wond die moest gehecht worden. Ik kreeg meteen dertien hechtingen, waarvan enkele zonder verdoving wat niet heel prettig was en nu moet ik voor minstens een week op krukken lopen.

Niet mijn ideale manier om de laatste week van mijn vakantie door te brengen, maar er is niets aan te doen. Als ik mijn voet nu niet goed laat rusten komt mijn achillespees alsnog in gevaar dus ik zal maar niets riskeren. Gisteren was mijn voet nog verdoofd maar toen ik vanochtend wakker werd had ik wel pijn. Gelukkig had de dokter mij pijnstillers voorgeschreven en ondertussen voel ik me weeral beter. Nu zal ik dus maar goed naar de dokter luisteren en een hele week lang niet te veel bewegen. Skype-telefoontjes zijn steeds welkom om mij een beetje af te leiden 😉 En anders: tot de volgende blog!

---