27 September: Twin Peaks to Mission

---

Salinas ligt vlak bij San Francisco dus we reden vandaag in enkele uurtjes weer dwars door Silicon Valley terug naar ons beginpunt: San Francisco. Hier heeft het grootste deel van de groep nog twee dagen om deze stad te verkennen, hoewel ikzelf nog een paar dagen langer blijf om wat bij te komen van de lange trip en om ook een deel van de rest van de Bay Area te verkennen.

Nadat alle bagage bij het hotel was gedropt (hetzelfde 4-sterrenhotel als de eerste nacht van de Djoserreis), zijn we meteen doorgereden naar Twin Peaks. Dit zijn twee heuvels vlak naast elkaar die het hoogste punt vormen van San Francisco en als zodanig in alle windrichtingen een spectaculair uitzicht over de stad bieden -- zover het weer dit toestaat natuurlijk, dat is in San Francisco altijd het heikele punt. Dat was vandaag echter geen probleem, het zicht was nu beter dan ik het ooit gezien heb, met een onbedorven uitzicht over niet alleen de hele stad maar de hele Bay Area, tot aan Napa County en Silicon Valley toe.

Een mooiere plek was niet denkbaar om afscheid te nemen van Bruce: waar de reis feitelijk nog twee dagen doorloopt, gaat onze reisleider er vandaag al vandoor omdat zijn volgende groep overmorgen al klaarstaat in Los Angeles. Een zeer vreemde zaak wat mij betreft, volgens mij heb ik voor 25 dagen voor een reisleider betaalt, en als er nu iets geks gebeurt (en reken daar maar op) dan zijn we ineens op onszelf aangewezen. Blijkbaar niet uniek want Ron en Corien hebben het al eens vaker meegemaakt (ben alleen vergeten te vragen of dat bij Djoser was). Hoe dan ook, de rest van de groep krijgt vanmiddag nog een rondleiding per bus door San Francisco van Bruce, zoals hij dat ook in LA met ons gedaan heeft, maar dit heeft voor mij natuurlijk weinig nut dus ik heb Bruce de hand geschud en ben in m'n eentje verder gegaan.

Vanaf het uitkijkpunt vlak onder de Twin Peaks waar Bruce met de bus was gestopt heb ik eerste de Twin Peaks zelf beklommen want ja, als je er zo dichtbij bent, waarom dan niet helemaal naar de top? Het uitzicht werd er niet heel veel anders op maar ik ben er toch maar geweest. Hiervanuit ben ik afgezakt naar Noe Valley, wat er direct onder Twin Peaks ligt. Bergop zou dit een zeer stevige klim zijn geweest dus ik was Bruce dankbaar voor de lift, bergaf was het een stuk beter te doen. In Noe Valley was niet heel veel te doen, een rustig woonwijkje met alleen in 24th Street wat meer activiteit, deze straat is zowiezo over bijna de gehele lengte (die door drie verschillende wijken heenloopt) één van de meest populaire winkelstraten van San Francisco.

Waar Noe Valley overgaat in de wijk Mission ben je vlakbij Dolores Park, misschien wel het mooiste park van de stad: het combineert een uitzicht dat bijna gelijkwaardig is aan Twin Peaks met het beste klimaat van de Bay (het ligt te hoog boven het water om last te hebben van de vele mistbanken die over lagergelegen gebieden heen trekken) en een prachtig parklandschap waar San Franciscenaren uit de omliggende wijken graag komen om te zonnebaden, hun honden en kinderen uit te laten en om mensen te kijken. Met name in het weekend wordt het ook wel Dolores Beach genoemd omdat het aantal zonnebaders meer aan een strand doet denken dan aan een park. Ook op deze vrijdagmiddag was hier al wat van te zien.

Na een anderhalf uurtje in het gras te hebben genoten van de zon ben ik teruggelopen in de richting van Twin Peaks om de opulente Victoriaanse architectuur van Liberty Street te kunnen bewonderen (helaas viel het licht vrij ongelukkig in dit smalle straatje waardoor het niet goed te fotograferen was). Aan de andere kant van deze straat kwam ik uit in Castro, de bakermat van de homo-emancipatiebeweging wereldwijd. Hier hangen overal trots regenboogvlaggen en is vrijwel iedereen op straat een man: het was behoorlijk druk op straat maar ik heb welgeteld zeven vrouwen gezien (en de meeste daarvan waren duidelijk toeristen); de segregatie hier is nog erger dan in de meest conservatieve moslimlanden waar ik ooit ben geweest. Blijkbaar hebben de lesbiennes van San Francisco ergens anders een eigen wijkje gevonden...

Zo bizar als Castro was, zo klein was het ook, binnen 10 minuten was ik er doorheen en stond ik weer op Market Street. Deze ben ik maar een stukje afgelopen voordat ik weer Mission ben ingetrokken. Deze wijk is vernoemd naar Mission Dolores (officieel genaamd Mission San Francisco de Asis), de Spaanse missie-post rondom welke het stadje Yerba Buena is ontstaan, wat uiteindelijk na de goudkoorts van 1849 zou uitgroeien tot de metropool San Francisco. Dit is altijd een immigrantenwijk geweest, en waar hier in het verleden vooral Scandinaviërs en Ieren woonden daar is het nu het domein van de Latino's, hoewel de artistieke hipster gemeenschap hier ook z'n intrek heeft genomen.

Na een tijdje in het westen van Mission te hebben rondgewandeld ben ik via Union Square Park (waar een kunstmarktje was) en Chinatown (om mijn volgende hotel van de laatste paar dagen alvast te verkennen) weer teruggegaan naar het hotel om de rest van de groep op te wachten. Hier bleek dat er het nodige was misgegaan met de kamerindeling en de bagage, wat we nu zonder dus zonder hulp van Bruce of Djoser met het hotelpersoneel mochten uitvechten, wat al met al zeker een uur kostte (Bruce had Daniëlle als plaatsvervanger aangewezen, feitelijk alleen om de groepsshuttle naar de luchthaven te regelen, zij mag wel een factuur voor haar werkzaamheden naar Djoser sturen). Daarna ben ik met drie dames (Marloes, Renate en Daniëlle) nog snel wat gaan eten bij een Italiaan vlak naast het hotel.

---

Photos

Mission Dolores
Geboorteplaats van San Francisco

24th Street
Zo hoog op de heuvel trekt het aanzienlijk minder publiek dan verder beneden

De oorspronkelijke Levi's spijkerbroekenfabriek
Nu een school