Advertisement
Published: January 27th 2008
Mexico stad! Allereerst even wat algemene beschouwingen;
In totaal ben ik vier dagen in en om Mexico Stad gebleven, maar had er gemakkelijk dubbel zo lang kunnen blijven, want er is genoeg te zien en te doen! Het is een indrukwekkende stad, alleen al als je een aantal getallen bekijkt: ruim 8 miljoen inwoners, maar met alle voorsteden etc. erbij ruim 28 miljoen (achtentwintig!) en dat alles op een hoogte van gemiddeld 2.240 meter. Even wat anders dan Cancun!
Ik kwam er 's middags aan na een vlucht van twee uur in een vliegtuig van Mexicana (creatief bedachte naam!) en nam een aardig hotel midden in de stad. Dit hotel leek mij best goedkoop gezien de uitstekende locatie, maar de kamer bleek voorzien van kingsize bed, kabel TV, bad én bidet (!) Hoe dan ook; gelijk na aankomst maar, met een soort frisse tegenzin (omdat Josje er ineens niet meer bij was), naar de Zócalo gegaan. Dat is het enorme centrale plein van de stad. Daar aangekomen lag ik in een deuk, want men had er een gigantische ijsbaan gebouwd, compleet met tribunes er omheen! Navraag aan een willekeurige dichtbijzijnde Mexicaan leerde dat dit voor het eerst was. Later
las ik in de krant dat men uit heel het land hierheen kwam om ijs te zien en er (gratis) op te kunnen schaatsen. Vanaf nu gaan ze dit ieder jaar doen en wil men de hoofdstad zijn met grootste ijsbaan! Grappig om te zien dat zeker de helft van alle 'schaatsers' zich krampachtig in een langgerekte slinger voortbewoog met twee handen aan de rand. Ook heeft men er een record neergezet in het Guinness book of records, door de langste slinger van schaatsers te vormen die elkaar al schaatsend vasthielden! Ik geloof rond de 240 mensen, dat moeten wij in Nederland toch kunnen evenaren!
Verder opvallend om te zien was het feit dat de winkels zich groeperen naar branche. Zo was er een straat met alleen maar boekhandels, één met trouwjurken en waren er ook een aantal winkels waar je geweren etc. kon kopen. Naast mijn hotel zat een passage met winkels waar je alles kon kopen om je eigen (Christelijke) kerk te beginnen!
Mexico heeft een uitstekend metro-netwerk; met 175 stations en 11 lijnen het grootste in Latijns Amerika. Men vervoert dagelijks 4 miljoen mensen! Voor slechts twee pesos (13 eurocent) reis je naar elk station dat
je wilt! Net als in Parijs of Londen heeft elke lijn een cijfer of een nummer en een kleur, maar ook elk station heeft hier een plaatje dat correspondeert met de naam. Zo had je de sprinkhaan of een fontein bij Salto de Agua. Dit is gedaan omdat ten tijde van het openen van de eerste lijn in 1969, het analfabetisme aan de hoge kant was. Ook zijn er stations waar 's avonds de mannen worden gescheiden van vrouwen en kinderen! God weet waarom, want uiteindelijk moeten ze toch samen de straat weer op, maar het zal wel ergens goed voor zijn...
Rijdend in deze metro word je om de haverklap verrast door een aantal korte stukjes bekende muziek die achter elkaar zijn gezet. Deze muziek komt dan uit de rugzak van een stakker die CD's met hits wil verkopen. Je zou denken dat deze arme drommels toch doof moeten zijn om/door de hele dag naar dezelfde deuntjes te luisteren, maar het geval wil dat ze vaak juist blind of stom zijn. Alhoewel stom... ook al heb ik maar één keer iemand een CD zien kopen, hun vaste kosten zijn erg laag, want voor twee pesos zijn ze de
hele dag onder de pannen! Ook hebben ze soms DVD's die ze laten zien en grappig zijn degenen die pillen verkopen. Zodra de metro begint te rijden krijg je dan een luide opsomming voor de kiezen van alle pijntjes en kwalen waar deze wonderpillen goed voor zijn. En dat zijn er heel wat! Die opsomming eindigt pas (precies) bij het volgende station. Er waren ook minder komische gevallen, zoals de vrouw zonder benen die om aalmoezen door de metro heen schuifelde.
Een andere tekenende situatie van de armoede was een jochie dat leek te slapen tegen een verkeerslicht. Toen het echter op rood sprong, sprong hij op om druk met zijn armen te zwaaien en daar even later bij de wachtende auto's geld voor te vragen. Bij het volgende stoplicht vormden drie kinderen een menselijke toren, de bovenste in een leeuwenpak!
Op de eerste dag heb ik een bezoek gebracht aan het beroemde Antropologisch museum van Mexico. Dit ligt in het schitterende Chapultepec park, dat de longen van de stad is en bewoond wordt door leuke tamme eekhoorntjes. Ik had al gelezen dat het museum immens was en dat klopte ook; voor iedere beschaving was er een aparte zaal.
De 'paraplu' in het Antropologisch museum
Let niet op de rommel...
Het museum is om dit architectonisch en bouwkundig hoogstandje heen gebouwd (eathquake-proof!)Want je hebt niet alleen de Maya's, nee, ook Olteken, Azteken, Zapoteken en bibliotheken. Vijf uur en duizenden stenen, potten en beeldjes later kwam ik in ieder geval tot de conclusie: die gasten konden wel goed kleien! Ik kon geen beeldje meer zien en had echt last van een culturele overkill die gelukkig wat wegtrok na een wandeling door het park.
De tweede dag ben ik met metro en bus naar Las piramides gegaan. Die heten zo om de verwarring wat groter te maken, je zou bijna denken dat je in Egypte was, maar het zijn eigenlijk de ruines van Teotihuacán. Het busritje duurde zo'n drie kwartier, terwijl een medepassagier de hele reis ongegeneerd en keihard zat te snurken.
Het is geen Egypte, maar toch zijn de oppervlakte en buitenmaten van 'tempel van de zon' vrijwel gelijk aan die van de piramide van Chéops! En verschillende bouwwerken zijn exact geënt op het verloop van zon, maan en sterren. Ze konden toch wel iets meer dan alleen kleien en beeldhouwen... Deze grootste tempel is 64 meter hoog en als inmiddels ervaren tempelklimmer moest ik natuurlijk ook deze reus bedwingen. Er was nog te lezen dat begin vorige eeuw een of
andere archeoloog de buitenlaag van de tempel volledig heeft verwoest met... dynamiet! Het bijbehorende museum heb ik in een recordtempo achter mij gelaten, want dat was een soort mini Antropologisch museum en dat kende ik nu wel. Ook waren er prachtige overblijfselen van muurschilderingen te zien, maar deze plek moest het vooral van het formaat van de tempels (piramides) hebben.
De derde en vierde dag had ik uitgetrokken om de stad zelf te bekijken. Ik voelde me echter niet opperbest, zodat ik een versnelling terug heb geschakeld. Hoogtepunten waren de enorme muurschildering van de (in ieder geval in Mexico wereldberoemde) schilder Diego Rivera, die gespecialiseerd was in gigantische muurschilderingen waarop hij zoveel mogelijk mensen probeerde af te beelden. Ze hadden hier dan ook loungebankjes neergezet, zodat je in alle rust kon kijken naar al deze bekende en minder bekende figuren uit de geschiedenis van Mexico. Het Palacio de Bellas Artes, even verderop, was niet alleen van de buitenkant schitterend, maar binnenin leek je een sprong terug in de tijd te maken door het volledig Art Deco interieur, compleet met stijlelementen uit de Maya-tempels! Het postkantoor (geheel terecht 'Palacio Postal' genaamd) was ook schitterend, maar mijn reisgids had gelijk met
De Piedra del Sol
Even in perspectief plaatsen: dit steentje heeft een diameter van 3,6 meter, een dikte van 1,22 meter en weegt 24 ton! Werd opgegraven op de Zócalo (centrale plein) van Mexico en de Azteken maakten hem in 1479. de omschrijving van het 'museum': "A rather uninspiring collection of old mailboxes."
De laatste dag genoot ik 's ochtends, op 139 meter hoogte, van het uitzicht op de hele stad bovenop de Torre Latino-Americana. Deze toren hoort bij de club van 's werelds grootste gebouwen. Nooit geweten dat dit bestond, maar het is een exclusief cluppie, waarvan de leden nooit bijeen komen... Bovenop werd ik plots verrast door hetzelfde klokgelui als dat van de Big Ben! Geen klokken te zien daarboven, maar het geluid kwam uit een paar grote speakers. Bleek er een paar verdiepingen lager een klein carrillon te staan dat versterkt werd. Ook speelde dit op gezette tijden het Mexicaanse volkslied.
Op dezelfde verdieping was een soort expositie gewijd aan het feit dat de toren zowel de aardbeving van 1957 als die van 1985 zonder problemen heeft doorstaan. Die laatste was er een van 8.1 op de schaal van Richter! Foto's die lieten zien wat er over bleef van omringende gebouwen maakten dat ik toch blij was om even later weer beneden te staan! Verder nog een aantal gebouwen en de kathedraal (inclusief het dak ervan) bezocht en 's middags naar het
Frida Kahlo museum gegaan. Dit viel
echter tegen, want er waren maar weinig werken te zien. De echte fan kwam denk ik wel aan zijn trekken, want de collectie strekte zich bijna uit tot het boodschappenlijstje en de metrokaartjes van deze vrouw die wenkbrouwen had waar die van mij een potloodlijntje bij lijken (én een grote snor niet te vergeten!).
Al met al was Mexico City (in de volksmond: 'D.F.' (lang verhaal)) een enorme meevaller, want ik had vooral een vieze stad verwacht met veel verkeer en smog. Nou zie je af en toe wel mensen lopen met een mondkapje, maar vooral in de binnenstad is helemaal niet veel verkeer. En er is zeker smog, duidelijk te voelen aan mijn lenzen en een voortdurende dorst, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door alle mooie, interessante en spectaculaire bezienswaardigheden!
De volgende dag ben ik vroeg met de bus vertrokken naar Oaxaca. In deze eerste klas bus ging de chauffeur eerst even voor de groep staan met microfoon om nog een keer te vertellen waar we heen gingen. Daarna werd een film vertoond over het belang van de veiligheidsgordel. Ik voelde al onder mijn stoel naar het reddingsvest, maar in plaats daarvan startte een aardige film. Toch
net als in het vliegtuig dus...
P.S. Helemaal bovenaan deze pagina is trouwens mijn afgelegde route tot op dit moment te zien. Hoe de rest verloopt is ook voor mij nu nog een vraag!
Nog:
00
DAYS
00
HOURS
00
MINS
00
SECS
Advertisement
Tot: 0.166s; Tpl: 0.015s; cc: 11; qc: 60; dbt: 0.0978s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
tonenvic
non-member comment
Mexico
Wat zie je veel,zeg .In de metro zelfs!!Een grote stad hoor. Hoe hoger je klimt hoe meer je ziet. Leuk ook die route erbij En die mooie foto's. Mooi blog weer! Je kunt er wel een boek van maken!!Nog drie weken, het schiet al op! Groetjesen hou doe.