Advertisement
Published: November 7th 2016
Edit Blog Post
De bus tussen Puebla en Chihuahua bleek ongeveer 25 uur te duren in plaats van de beloofde 19 dus dat was een hele lange reis. Gelukkig kon ik wel slapen het grootste gedeelte van die reis. Het gevolg van het uitlopen van die reis was alleen wel dat ik na zonsondergang aankwam. Toen vervolgens ook nog eens bleek dat het hostel uit mijn gids niet meer bestond heb ik maar een klein hotel gevonden vlak bij het treinstation. Het ticket office sluit echter om vijf uur 's avonds dus kon ik geen tickets meer kopen voor de volgende dag. Dat betekende dat ik om 5 uur in de ochtend in de rij kon gaan staan, want de trein vertrekt om 6 uur.
Ik had dus een korte nacht, maar omdat mijn hotel tegenover het treinstation lag kon ik toch zo lang mogelijk doorslapen. Om kwart over vijf stond ik in de rij voor de chepe. De officiële naam is Chihuahua Pacífico linea, afgekort tot ch-p, wat je uitspreekt als chepe. Het ticket office was nog niet open om vijf uur in de ochtend want de openingstijden zijn onbetrouwbaar. Toen de deuren opengingen kreeg de eersteklas rij uiteraard voorrang en aangezien
er maar een iemand de loketten bemande werd de tweede klasse niet geholpen. Dus moesten we maar instappen zonder ticket en het met de conducteur uitvechten zodra die langskwam, wat binnen een half uur zou gebeuren zo werd mij beloofd.
Inmiddels waren we twee uur verder en ik had honger, want ik had nog niks gegeten. Maar ik mocht niet uit de wagon tot de conducteur langs was gekomen voor de tickets. Dat duurde zo lang dat ik hoop begon te krijgen dat ik niks hoefde te betalen. Maar helaas, na vier uur zwart rijden werd ik toch betrapt en kon ik eindelijk mijn kaartje kopen en, want dat was toen hard nodig, een kop koffie halen in de kantine.
Het goede nieuwe was dat ik nog geen uitzicht gemist had want dat was tot dan toe een beetje teleurstellend. Mij waren bergen goud beloofd (nou ja, eigenlijk alleen bergen) maar tot dan had ik alleen heuvels gezien. De heuvels groeide echter langzaamaan tot grote hoogtes tot het hele bergketens werden. En die bergen werden weer uitgesleten door watervallen en riviertjes wat uiteindelijk uitmondde in een prachtige bergmeren. Bovendien had de machinist uitgekiend dat we precies tijdens zonsondergang
bij die meren aankwamen. En dat zag er zo mooi uit dat zelfs de foto's het geen eer aandoen.
Eenmaal aangekomen in los mochis ben ik gelijk naar het bus station gegaan en heb ik de eerste bus gepakt die weggaat uit die stad. Iederen zei namelijk dat zowel Chihuahua als Los Mochis lelijke steden zijn. Ik ben echter een gecombineerd totaal van 12 uur in die tweede steden geweest, waarvan geen minuut in het licht, dus ik ben geen expert op het gebied van die steden. Maar ik wil best geloven dat ik er ook geen minuut meer had moeten verblijven.
En dus zit ik nu in de bus richting Guadalajara, terwijl ik dit schrijf, na te genieten van de uitzichten van de afgelopen dagen.
Advertisement
Tot: 0.14s; Tpl: 0.01s; cc: 10; qc: 50; dbt: 0.0455s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb