Advertisement
Het was even een reis per vliegtuig, meerdere bussen en taxi's, maar daar stonden we dan: bij de telefooncel aan het begin van The Skye Trail! Een smal paadje leidde ons naar het noordelijkste puntje van Skye, waar de "Lookout Bothy" zich bevond. Een bothy is een soort schuilhut, die gewoon open is en waar je kosteloos gebruik van kunt maken als je alles maar weer netjes achter laat en je afval meeneemt. Deze was wel erg prachtig gelegen met uitzicht over de oceaan met in de verte zicht op de Hebriden. Ons uitzicht bestond die avond vooral uit grijze wolken en regendruppels. De dolfijnen en walvissen hebben we vooral op de poster aan de muur bekeken. We waren niet de enigen die dag, want bij aankomst troffen we al een Frans stel en een Nederlandse jongen aan. Met zeven in totaal konden we nog net onze matjes uitrollen en binnen slapen.
En wat een nog grotere luxe aan zo'n bothy is, dat we 's ochtends alles lekker droog konden inpakken. De poncho's mochten wel aan en zo begonnen we aan een blubberpad door het gras en het veen. Erg fijn dat we dit jaar de gamaschen ook hadden meegenomen.
Nadat we na een uurtje lopen een dorpje achter ons lieten begon de nattigheid vooral terwijl we langs een riviertje omhoog liepen richting de beroemde Trotternish Ridge. Elke keer leek de overkant van het riviertje droger, maar dat leidde eigenlijk vooral door heen en weer gehop, terwijl de familie schaap ons schaapachtig aankeek. De hardwerkende kuitspieren brachten ons uiteindelijk bovenop de Ridge. Wow, wat een uitzicht!! Terug naar de kust met alle eilandjes ervoor en voor ons uit een partij rotsen met gras erop waar je u tegen zegt. De regen hadden we inmiddels verruild voor flink harde wind en zo veranderde de regenhoes van de rugzak van Martine in een parachute, die over Skye vloog. Wij vonden een soort van beschutte plek om te genieten van een lunch met noedels en brood. Om ons heen prachtige rotsformaties, die we over een smal paadje mochten bewonderen tijdens de route die we daarna verder liepen. Dit stuk deelden we wel met meerdere vakantiegangers, maar nadat we de parkeerplaats waren gepasseerd en daar weer de ridge aan de andere kant van de weg op klommen, was de Trotternish Ridge weer zo goed als alleen voor ons. We ploeterden ons van boven naar
beneden en weer naar boven en genoten van alle vergezichten. Tegen de tijd dat we wel een tent wilden gaan opzetten nog even wat water getapt uit een riviertje en vier Nederlanders ontmoet, die hun tent daar net in de buurt hadden opgezet. Wij besloten nog een stuk door te lopen, omdat Martine over de info bezat dat er een paar valleien verderop een muurtje zou staan op de ridge en dat leek ons wel fijn als beschutting tegen de wind. Het waren nog een paar pittige klimmetjes en bij het muurtje aangekomen een nieuw records "tent opzetten" neergezet, aangezien de regen die we al even in de verte zagen aankomen ons had bereikt. Een snelle maaltijd werd onder een zeiltje bereid en het was koud!! Nog nooit zo zitten rillen van de kou, maar lang leve de aluminium reddingsdeken...het overheerlijke verrassingstoetje maakte alles weer helemaal goed en dan met drie lagen aan de slaapzak inkruipen...
We konden het bijna niet geloven, maar de zon maakte ons die ochtend wakker en zo kon de tent goed opdrogen en we bleken echt fantastisch uitzicht te hebben. Even verderop hadden twee anderen ook een tentje geparkeerd en iedereen deed lekker z'n
ochtendhuishouden zoals dat op zo'n trekking gaat. Even water koken, ontbijtje doen, overteerbare resten ergens op de berg achter laten (sommigen onder ons schijnen echte toiletbouwers te zijn), wc-papier wegfikken, tent afbreken en alle zooi weer in de backpacks proppen. De wandeling begon zonnig en rustig, maar langzaamaan begon de wind echt te veranderen in storm. Gelukkig is de ridge vrij breed, maar sommige paadjes vlak langs de kliffen heb ik wel gemeden: we werden echt bijna omver geblazen door de wind. Toen er ook nog regen bij kwam, trok alles om ons heen helemaal dicht. En dan is het ineens niet meer zo makkelijk orienteren boven op zo'n berg. Kaart en gps brachten uiteindelijk uitkomst om bij het begin van een paadje te komen, dat ons naar The Old Man of Storr leidde. Ondertussen propten we ons vol met tussendoortjes, want een serieuze lunch ging het niet worden met deze weersomstandigheden. Blijven bewegen was nodig om het niet te koud te krijgen. Bij The Old Man of Storr aangekomen, bleken er ook nog wat dagjestoeristen dit weer te hebben getrotseerd en voelden we ons weer enigszins in een veilige omgeving. Best fascinerend ook om wolken voor de rotsformaties langs
te zien trekken die als een soort gordijn open en dicht gingen. De redding was nabij: de rondweg was onderaan de berg en die had nog een overdekte bushalte ook. Oorspronkelijk plan was om hier ergens in de buurt de tent te planten, maar door alle nattigheid en kou besloten we op de bus te stappen en ons zelf te verwennen met een nachtje extra bed en warme douche. Dat had nog wat voeten in aarde, want in Portree waren we niet de enigen, maar uiteindelijk toch een heerlijke slaapplek gevonden en het eten in de pub ging er ook erg goed in!!
De volgende ochtend pakten we de bus terug naar The Storr, maar nu met maar 1 lichte rugzak die we afwisselend droegen. Wat een luxe! Natuurlijk regende het nog wel, maar wij waren weer een soort van uitgerust en droog en vervolgden The Skye Trail over de kliffen langs de kust. Een soort mini Trotternish Ridge. Achter ons lag die Ridge echt nog steeds totaal in de wolken en we waren blij daar momenteel niet bovenop te staan. Halverwege de route kregen we mooi uitzicht op Portree en via een lieflijke baai met prachtig paadje met
veel bomen en bloemetjes kwamen we weer aan bij ons hotel. Zelfs de zon deed het laatste uur erg haar best! Helpt het eindelijk om het liedje "Here comes the sun" zo vaak gezongen te hebben. Nog meer weer even gebruik gemaakt van de comfort van een warme douche en een echte maaltijd in de pub, voordat we de volgende dag richting The Cuillins in het zuiden van Skye zouden vertrekken.
Hierbij sloegen we een traject van de Skye Trail over, wat voornamelijk over asfalt loopt en vertrokken we per bus naar Slichagan. Deze plaatsnaam kun je op heel veel manieren uitspreken en wij (oke, ik) probeerden de manier van de buschauffeur te onthouden. Vandaag was de dag van zon en weer heel goed de buien kunnen zien aankomen. Steeds weer even achterom kijken of de poncho al aan moest en dan blij zijn dat de hagelbui van achteren komt. Een aantal spannende rivieroversteekjes gemaakt via wel of niet bewegende stenen en om ons heen overal prachtige bergtoppen met ook nog wat sneeuw. De zon gunde ons ook nog twee pauzes onderweg waarbij we lekker op ons zitmatje in het gras konden gaan zitten. De vallei eindigde in een
zeer mooie baai, waar zich ook weer een Bothy bevond. Ditmaal waren we de eersten en we waren benieuwd of dat die dag zo zou blijven. Heerlijk in het zonnetje voor het huisje een soepje gemaakt en genoten van het uitzicht op strand, zee, schaapjes, lammetjes en bergen. En zo verwelkomden we achtereenvolgens een Duits stel, twee Sloveense jongens en een Tjechische jongen, die zijn vader liet zien hoe prachtig hij Skye vond. Hij had zelfs drie jaar geleden ook al eens in deze bothy geslapen. Het haardvuur ging aan en de Tjechische drank ging rond. Na het tanden poetsen buiten en een kort avondwandelingetje ook nog mogen genieten van de familie hert! Wat een prachtplek om te zijn!
's Ochtends was het druk met toileteren aangezien De schep er steeds met iemand vandoor was. Alles was weer snel ingepakt zo zonder tent en wij vervolgden na iedereen gedag gezegd te hebben onze route hoog bovenop zeekliffen richting het plaatsje Elgol. Daar was ons gebak in het vooruitzicht gesteld en wat smaakte dat heerlijk op een picknickbankje voor de bewuste winkel! Het leek inmiddels wel lente/zomer en de zonnebrand werd nog eens bijgesmeerd. Via een landweggetje staken we de
landtong over en kwamen we aan in een nieuwe baai. Koeien genoten van het uitzicht en wij hadden een afwisselend pad langs weilanden, door het bos en uiteindelijk naar een heerlijk plekje voor een pannenkoekenlunch. Vandaag namen we het ervan! Hierna moest er wat asfalt overwonnen worden en al loopt het lekker snel op de kaart, is dat voor de voeten altijd wat vermoeiender. Gelukkig was er voor de variatie nog een lekker modderig pad met omgevallen bomen en grote hekjes om overheen te klimmen en voor je het weet loop je voor je gevoel weer in the middle of nowhere. Een afdaling naar de baai bij Torrin volgde en al snel hadden we een prachtige tentplek op het oog. Het was nog steeds zonnig en droog en we hadden weer lekker maaltijdzakjes en een heerlijk toetje met chocolademousse. Om de avond helemaal top te maken kwam de kerstman ook nog even voorbij rijden in z'n bus. Echt waar!!
Na een warm nachtje liepen we de weg rondom de baai af en konden we onze waterflessen in Torrin vullen. We liepen naar een kleine baai en vanaf daar een breed pad langs allerlei resten van vroegere dorpen. Nu werd
het gebied voor schapen gebruikt en het stikte er van de lammetjes. Een mooi smal paadje bracht ons weer iets hoger en de uitzichten met dit zonnige weer waren weer adembenemend mooi! In een laatste rustige baai gingen de laatste noedelzakjes eraan (en hartkeks over datum: niet aan te raden) en werden stenen die langzaamaan door eb boven water kwamen te liggen nog voor otters aangezien. We vervolgden ons pad over de laatste bergruggen. In de verte was de baai bij Broadford al zichtbaar en onze persoonlijke gids de koekoek bracht ons nog een eind op weg, voordat hij ons gedag zei bij een mooie boom bij een hekje. Het laatste beetje asfalt deed een beetje pijn, maar in graspollen hadden we toen ook niet echt veel zin meer gehad hoor. Tegenover de bushalte bevond zich een restaurant en sloten we onze wandeltocht in stijl af met een heerlijke pizza en Skye Biertje! Cheers!
Advertisement
Tot: 0.335s; Tpl: 0.018s; cc: 13; qc: 54; dbt: 0.0994s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Anneke en Rijk
non-member comment
fabuleus
Wat weer een geweldige trip met fantastische foto's en een zeer leuk verhaal. We genoten er van. Je wordt helemaal weerbestendig zo