Advertisement
Published: April 22nd 2009
Photo 1
Schaapjes ...Het einde van ons Schotland avontuur nadert met rasse schreden en het weerbericht geeft voor deze laatste dagen droog maar 'dull' weer in onze streek. Een compleet grijze hemel dus en een koude Noordenwind. We plannen dus niet echt meer iets. Aan de westkust zou het een stukje warmer moeten zijn en vrij veel zonneschijn , maar Isle of Skye en het nabijgelegen Applecross zijn de enige nog TO DO's op mijn lijst, maar net iets te ver. Na wat ochtendvoetbal trekken we in de late namiddag richting Glen Strathpeffer. Het zou een mooie streek moeten zijn met kans op herten.
Op onze weg naar daar passeren we de Cromarty Bay en naar (bijna dagelijkse) gewoonte staren we het water af in de hoop nog eens een glimp van een zeehond op te vangen. Jackpot. Van de 1200 aanwezige zeehonden in deze streek liggen er een 10-tal op de zandbankjes niet ver van de weg. Vlug parkeren dus en al wat fotografisch is aangelegd wordt over de schouder geslagen. We vangen nu eindelijk enkele mooi beelden op van deze diertjes die toch wel zwaarder zijn dan verwacht. Dat gevoel had ik trouwens al bij de gemiddelde lokale bevolking. Zou dat
Photo 2
Niets dan schaapjes ... komen door de 'chips' die ze gewoon bij elk gerecht opdienen, zelfs bij de spaghetti !
Dan weer verder naar Glen Strathpeffer. Het is een glen die maar langs 1 kant bereikbaar is en voor de auto slechts tussen 9 am en 18 pm (19 pm in de zomer). Je moet aan een poort aanbellen en een vriendelijke dame geeft dan een entrance ticket waarmee je de glen mag inrijden. De Strathpeffer river wordt hier gebruikt om electriciteit op te wekken. We komen dus enkele hydropower stations tegen en op zo een 22 km rijden eindig je op een heuse dam. Je zou dan nog iets verder kunnen, maar zover zijn we niet geraakt.De dame laat ons weten dat er herten en wilde geiten terug te vinden zijn, onze ogen beginnen al te blinken.
De eerste miles van het traject doen maar povertjes aan en ik vermoed dat je al gauw aan terugkeren denkt indien je er te voet aan begonnen bent. Maar dan opent zich als het ware een poort naar de tuin van Eden. Je komt in een prachtig natuurgebied terecht dat ook nu weeral deels anders is dan wat we al gezien hebben. Spontaan denk
Photo 3
En uiteraard ook mijn schaapjes ... ik aan de Cambodjaanse jungle. De eerste dieren die we tegen komen zijn schapen , en het zijn niet eens wilde. Tot we op een helling langs de weg 2 mooie wilde geiten zien. Van de eerste foto maken ze geen probleem, maar voor de volgende vertonen ze toch wat streken, of beter gezegd, tonen ze vooral hun achterste.
Verder in de glen zien we ver in de hoogte , op de bergtoppen, het silhouet van 2 herten. We denken dat we hierbij onze portie herten van vandaag weeral gehad hebben maar hopen uiteraard toch stilletjes op een ietwat dichtere ontmoeting dan deze. En ja hoor , eerst merken we één hert op dat blijkbaar op wacht staat voor een kudden een eind in de verte. Al een stuk dichter, nog niet echt camera-vriendelijk weliswaar. We doen ons best om dit alles toch op de gevoelige chip vast te leggen. Veel moeite voor niks wanneer blijkt dat we over de volgende paar miles maar liefst een 200-tal herten te zien krijgen verspreidt over een 5-tal kuddes. En deze keer van zéér dichtbij. We zien er enkele een 'gevecht' aangaan en we kunnen er de mooiste geweien op uitzoeken. Een
mooie ervaring. Je moet wel voorzichtig blijven want het zijn wilde dieren en heel wat alerter en schuchtiger dan de rendieren die we reeds gezien hebben. Staat hen een beweging niet aan dan trekt de kudden spontaan naar een plaats iets verder van je weg.
Als afsluiter vinden we nog een mooi gewei terug bij de laatste kudde en trekken we met een goed gevoel terug naar de uitgang van het domein.
Op onze weg terug blijken zelfs de zeehonden nog steeds op hun zelfde plekje te liggen. Er zijn er zelfs enkele bijgekomen. Als dat geen mooie afsluiter van onze vakantie is. Het enige waar we niet in geslaagd zijn , aan deze kant van Schotland dan toch, is dolfijnen spotten.
Wat Schotland betreft hebben we nu vooral het stuk boven en onder Isle of Skye niet kunnen bezoeken. Persoonlijk hed ik echter niet verwacht om zoveel te kunnen zien en bezoeken in deze toch wel beperkte tijd en ik kijk dus tevreden terug.
We komen allsinds nog eens terug met bovenvermelde streek als doel. Isle of Skye is een toeristische trekpleister. In de buurt van Applecross bevindt zicht de hoogste bergpas van Engeland (pass of
the cattle). Dan hebben we nog Glen Afric en het toeristisch gekendere Glen Coe die beide ook mooie plaatsen beloven te zijn. Er zijn dan nog de Cairngorm mountains en de Glen Strathpeffer die we beiden veel uitgebreider willen leren kennen. En dan nog al die andere plaatsen die we nu vergeten zijn of zelfs nog niet eens kennen.
Graag had ik de nabijgelegen Ben Wyvis ook eens opgetrokken daar het op een bepaalde hoogte een afgeschermd natuurgebied is, maar het huidige weer zal dat vemoedelijk niet meer toestaan.
Nog één dag rest ons , we zien wel wat die nog brengt.
Advertisement
Tot: 0.12s; Tpl: 0.023s; cc: 10; qc: 52; dbt: 0.0532s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
