Bristol

---

Jedziemy z Glorią do Bristolu na jednodniową wycieczkę. Rano byłam zmęczona i niezbyt chciało mi się wstawać, ale po dwóch silnych kawach wróciłam do normy. Na St James Park Station byłyśmy 15 min przed 9- tą. Autobus już był prawie zapełniony, tak że nie było wolnych miejsc obok siebie. Jednak miła pani ustąpiła nam miejsca i siedziałam razem z Glorią, a Sylwia siedziała tuż za nami.



Przejazd do Bristolu zajął dwie i pół godziny. Długa droga, ale szybko minęła. Autobus zatrzymał się na ulicy Canons Way tuż obok Milenium Square - było to miejsce naszych spotkań. Miałyśmy półtorej godziny czasu wolnego. Poszłyśmy zwiedzić Katedrę Bristolską - katedra wzniesiona została w XII wieku, w miejscu, gdzie według tradycji w 603 roku doszło do spotkania Św. Augustyna z celtyckimi chrześcijanami. W 1539 roku kościół podniesiono do rangi katedry. W ciągu ostatnich wieków budynek był wielokrotnie przebudowywany. Charakterystycznymi elementami świątyni są znajdujące się po zachodniej stronie dwie XIX wieczne wieże.



Następnie, za namową Glorii, poszłyśmy coś zjeść. Znalazłyśmy TORO Noodle Bar, który miał odznakę excellence of TripAdvisor. Postanowiłyśmy coś zamówić. Gloria zapytała o czas oczekiwania, powiedzieli że 15 min. Zamówiła sobie wołowinę z makaronem a ja kurczaka z krewetkami i z makaronem. Do tego zamówiłyśmy po dużej lampce wina, które było bardzo tanie (£2.60 za 250ml) i nie było złe! Minuta za minutą mijały a naszego jedzenia jak nie ma tak nie ma. W końcu Gloria dostała swoją porcję jako pierwsza a ja dopiero po 5 minutach. Nie miałabym z tym problemu, ale musiałysmy już wychodzić by zdążyć na autobus. Nie miałam zamiaru rezygnować z jedzenia więc kiedy przynieśli moją porcję to zaczęłam szybko jeść co było utrudnione ponieważ było bardzo gorące. Próbowałam to ostudzić rozciągając makaron po całym talerzu i dmuchajac. Jadłam szybko jak głodny i zachlanny pies. Gloria zapłaciła rachunek gdy ja kończyłam mój posiłek.

Miałyśmy 10 min do autobusu. Nie pozostało nic innego jak biec. Nie było to łatwe, bo ciężko się biega z pełnym brzuchem, a do tego musiałysmy biec po stromej ulicy w dół, a później po schodach. Zdążylyśmy na styk.

Autobus ruszył parę minut po naszym przybyciu. Był to godzinny objazd po Bristolu z możliwością zrobienia kilku widokowych zdjęć np. słynnego mostu wiszącego.



Clifton Suspension Bridge - to symbol miasta Bristol, pomiędzy dzielnicą Bristolu - Clifton, a hrabstwem Somerset. Położony w malowniczej okolicy zapewnia piękne widoki dla zwiedzających. Jego długość, od kotwicy do kotwicy wynosi 414 m, wznosi się 76 m nad lustrem rzeki Avon George i jest szeroki na 9,5 m. Wieże wznoszą się 26 m nad powierzchnią mostu.

Za pieniądze pozostawione w testamencie przez bristolskiego kupca winnego, zmarłego w XVIII w., postanowiono urządzić konkurs na projekt mostu, a później sfinansować jego budowę. Pierwsze szranki projektantów odbyły się w 1829 r. Sędzia Thomas Telford, uznany inżynier wybrał wówczas swój własny projekt, odrzucając wszystkie inne. Nie spodobało się to opinii publicznej, więc rok później urządzono kolejny konkurs, który wygrał młody inżynier Isambard Kingdom Brunel, który inspirował się architekturą Egiptu. Dlatego też most składa się z dwóch wież, pomiędzy którymi rozpostarta jest wisząca konstrukcja. Budowa szła jednak jak po grudzie, ze względów politycznych i finansowych. Brunel zmarł przedwcześnie w 1859 r. a projekt dokończył jego kolega inżynier.

Most został otwarty w 1864 r. i od czasu jego otwarcia, skrupulatnie wykonane podpory zapewniły, że most nie został nigdy zamknięty. Trudno sobie wyobrazić, że ta struktura, która została zaprojektowana w latach 30 XIX wieku, a wybudowana w latach 60 tego samego wieku i przeznaczona początkowo do transportu dla wozów i koni, teraz przenosi łącznie ponad 4 miliony samochodów rocznie.

Wieże mostu zostały wykonane z lokalnego kamienia, a łańcuchy i pręty to kute żelazo. Molo stoi na czerwonym piaskowcu, a pokład mostu pierwotnie był drewniany, a od 1899 r. jest pokryty asfaltem. W 1979 r. na Clifton Bridge oddano pierwszy udokumentowany skok ze spadochronu. Miejsce to słynie z wielu samobójstw, w latach 1974 - 1983 skacząc z mostu odebrało sobie życie 127 osób. Z mostu oddano pierwszy w historii udokumentowany skok na bangee w 1979r.



Przewodnik opowiedział krótko historię Bristolu i kilka ciekawostek o mijanych atrakcjach. Po godzinie wróciłysmy na Canons Way parking skąd rozpoczęła się druga część zwiedzania po mieście i pływającym porcie. Po godzinie zwiedzania z przewodnikiem dostałyśmy trochę wolnego, bo aż do 17.20.

Poszłyśmy z Glorią do Bristol Museum & Art Gallery. Jest raczej małe, tylko trzy piętra a sale są niewielkie. Jednak wystrój, zwłaszcza na wejściu, jest ujmujący. Znajdują się tu wystawy poświęcone kulturze, archeologii, historii naturalnej geologii i wynalazkom z różnych części świata.

Z muzeum poszliśmy do Victoria Rooms należące do Uniwersytetu w Bristolu oddziału muzycznego, gdzie zrobiłam parę zdjęć a Gloria odpoczywała sobie na ławeczce. Nadszedł czas by wracać. Sprawdziłyśmy na mapie gdzie jesteśmy i jak najlepiej dojść do autobusu- dzięki Google😊 Wybrałyśmy drogę przez Brandon Hill Park, z piękną wieżą Cabot Tower, na którą można było wejść za darmo i podziwiać niewątpliwie piękną panoramę Bristolu, jednak my musiałysmy lecieć dalej by zdążyć na czas. Wróciłyśmy drogą wzdłuż rzeki Avon, później Millennium Promenade do Millennium Square a stąd były dwa kroki do naszego autobusu.





Niewątpliwie był to udany dzień i pełen wrażeń i dobrego czasu z Glorią. Szkoda tylko że nie miałyśmy wystarczająco dużo czasu by zobaczyć miasto dokładniej. Jest tam wiele atrakcji które były warte obejrzenia np Radcliffe katedra, ale i tak jestem zadowolona, że tam pojechałam i miałam okazję osobiście poczuć atmosferę Bristolu.

---