Advertisement
Een stralend zonnetje deed ons ontwaken bij het meer. Een geweldig gevoel enerzijds, een jammer gevoel anderzijds, omdat we wegens veiligheidsredenen deze prachtige plek moeten verlaten. Na een snel ontbijt en een prachtig teamwork konden we al vroeg te camping verlaten, om naar onze volgende charmecamping 260km verder noordwaarts te trekken. Na een passage over alweer een prachtige brug, kregen we wel een serieuze koude douche te verwerken. Voor ons reed al enige tijd een vrachtwagen, plotseling sprong een klein hertje uit het struikgewas, dewelke de vrachtwagen niet meer kon ontwijken. Zo iets zien gebeuren is echt gruwelijk, we stopten even om te bekomen. Het zou ons heel de dag bezig houden.
Na een tijdje passeerden we een heel leuk stadje, Umea. Umea is uitgegroeid tot een echte studentenstad. Na een gigantische brand in de 19de eeuw is het volledig terug opgebouwd en om de stad een beetje aan te kleden planten de toenmalige bewoners allemaal berken in de straten. Resultaat honderden berken en vele huizen en verder niets.
De verdere rit en het uitzicht was behoorlijk saai. De bossen zijn minder impressionant, er is hier duidelijk veel aan houtwinning gedaan. Wat wel aangenamer was, was de weg waar
we op reden. Oorspronkelijk was de E4 een snelweg van 2x3 rijstroken, deze was ondertussen gedegradeerd tot een soort gewestweg met 2x1 rijstroken en af en toe een inhaalstrook. De maximumsnelheid was ook gedaald, zodat de waaghalzen ons niet meer voorbijvlogen.
Rond half vier arriveerden we aan de camping ter hoogte aan het stadje Anaset. Een stadje ter hoogte van de Baltische zee, iets over het midden. Ook deze camping zag er fantastisch uit, heuvelachtig tussen de bomen met een gemeentelijk openluchtzwembad, grenzend aan de camping. Door een eerste aanval van vliegende wezens was even zoeken vooraleer we onze definitieve plek gevonden hadden. Een barbequetje aangestoken werd het al snel vroeg in de avond. In de verte zagen we stelselmatig dreigende wolken op ons af komen, we spanden onze shelter op en wat we dan meemaakten was een ware muggeninvasie. Oké deze landen staan bekend om hun muggen, toch was het even schrikken. Blijkbaar dachten de muggen hetzelfde als ons om veilig onder een shelter te duiken in afwachting van de regenvlagen. De muggen hebben me trouwens al goed liggen gehad, mijn hoofd is ondertussen herschapen tot een heuvelachtig landschap, daarom loop ik tegenwoordig 's avonds gesluierd rond.
Naast ons stond een vriendelijk Zweeds echtpaar ons al heel de tijd vriendelijk toe te spreken. Tijdens de muggenaanval kwamen ze snel te hulp met een zeer efficiënte muggencreme. Wat volgde was een fijne verbroedering, waar ze vertelden van hun reizen en hun huidige trektocht naar en door het Noorden. Tot de Noordkaap gingen ze niet, wel gingen ze nog een deel van onze route doen. Enkele Belgische bieren later was het voor de kleinsten bedtijd, jammer genoeg werd hiermee ook het gesprek afgerond. Ook zij kropen al in hun camper om stilaan te gaan slapen.
Net voordat onze kindjes gingen slapen, kregen we nog een andere buurman. Een Australische Nederlander is op weg per fiets naar de Noordkaap. Een hachelijke onderneming van zo'n kleine 5000km, zeker omdat je weet dat hij niet de kortste weg heeft gekozen. Een tocht door Oost-Europa, Rusland, Finland om dan per boot richting deze contreien te trekken. Ook met deze sympathieke man werd, weliswaar iets korter, nog een fijne babbel geslagen.
Deze ochtend vroeg opgestaan voor een af en toe verplicht moment, laundry day. We hadden reeds een korte waspauze ingelast, nu was nam het bijna heel de dag in beslag. Zeker omdat de droogkast het hier liet afweten en we dus alles moesten te drogen hangen. De blikken van de mensen die voorbijkwamen spraken soms boekdelen, als je ze zag kijken naar de tientallen body's en twintigtal minisokjes. De kindjes hebben zich in elk geval niet verveeld. Rond de caravan ravotten en kattenkwaad uithalen is op zich al leuk, ook hier hebben ze een enorme speeltuin die ze helemaal voor zich hadden.
Morgen trekken we weer verder en passeren we meteen weer één van de doelen, de poolcirkel. Vanaf morgenavond gaat de zon dus niet meer onder voor een week of twee.
Advertisement
Tot: 0.105s; Tpl: 0.01s; cc: 18; qc: 35; dbt: 0.071s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb