hiszpanskie_historie_1

---

Sevilla jest tak oszalamiajaco piekna, ze zupelnie nie wiem, gdzie mam zaczac swoja opowiesc...
Moze zatem od początku. Dlaczego tu jestem? Bo chcialam zobaczyc Andaluzje i taniej bylo sie dostac do Sevilli, niz do innego miasta. I loty byly o lepszych godzinach. Ale jednoczesnie zupelnie nie rozumiem, jak to mozliwe, ze wczesniej mnie tu nie bylo. Madryd jest w porzadku i wspaniale jest Santiago, i pimientos de padron w Galicji, ale tu jest po prostu bajkowo. Do tego stopnia, ze glupio mi robic zdjecia, bo to troche jak z fotografowaniem wiezy Eiffela - ktos juz zrobil to wczesniej i lepiej.

W niedziele wydawalo mi sie, ze idac od przystanku autobusowego do domu zobaczylam w zasadzie cale miasto: arene do corridy, rzeke, jakies bary i stary most. Wszystko w promieniach zachodzacego slonca. A potem okazalo sie, ze z tarasu widac stary kosciol i juz zupelnie czulam sie, jak bym nie musiala wiecej wychodzic - widzialam Seville. Co za nadeta glupota!

W poniedzialek szkola organizowala 'spacerek zapoznawczy' z miastem - szybka przebiezke po kilku najbardziej znanych miejscach: Plaza Nueva, labirynt uliczek dzielnicy Santa Cruz, najwieksza sredniowieczna katedra, niezliczone bary z tapas. A poza tym, moja dzielnica - Triana, ojczyzna flamenco. Carboneria, najbardziej znany bar. Fabryka tytoniu, gdzie pracowala Carmen. Architektura arabska i nowoczesna. Muzeum Sztuk pieknych i Sztuki wspolczesnej. Tapas. Paella. Tortilla. Vino de verano. Ruta de la plata. Krzysztof Kolumb. Cordoba. Granada. Italica.

Jak ja to wszystko opisze, jezeli ponad polowe kazdego dnia spedzam w szkole?!

---