Advertisement
Published: November 3rd 2012
Edit Blog Post
Het is inmiddels zo vertrouwd dat het voelt als thuiskomen. Een warm welkom van allerlei mensen in Holmes Places, en onze vrienden van La Pasta versterkt dat gevoel nog eens extra.
Het weer is heel anders dan vorig jaar. Meer zoals het normaal zou moeten zijn in deze tijd van het jaar, dus buien afgewisseld met zon. De temperatuur is gewoon zoals ie wezen moet, rond de 22 graden. Een beetje klammig warm door het vocht, maar dat drukt onze pret totaal niet!
De boulevard ligt bijna helemaal overhoop aan de zeekant, dat is wat minder. Vinden de mensen van hier ook, maar om andere redenen dan die de onze. Wij zijn het grootste deel van ons loopje langs zee kwijt. Daar staat tegenover dat het interessant is regelmatig te zien hoe alles daar vordert. Vooral vanaf de hoogte in het park heb je een prima overzicht van de vooruitgang van die giga klus. De bedoeling is een (echte) jachthaven te maken, met aan de buitenkant een extra kade voor de cruiseschepen (die gelukkig weer in grote getale hebben gereserveerd voor de komende periode), en aan landzijde een mooie boulevard. Verderop in de richting van het gele fort/museum komen twee
heuse strandjes met geel zand.
Die hele klus gaat twee jaar duren. Niet leuk voor de toeristen, maar het is te doen.
De Madeirensen kijken er anders tegenaan. Niemand hier is tegen meer toeristen en een mooiere kustlijn dan tot nu toe in Funchal. Maar de prijs is hoog, misschien wel te hoog. Ten eerste had Madeira vorig jaar al 20 miljard euro schuld. Dat moet natuurlijk terugbetaald, en hoe anders dan met strenge bezuinigingen links en rechts. De btw is omhoog. Voor dagelijkse behoeften van 4 naar 5 %, daar is nog overheen te komen. Maar voor al het andere zijn de twee percentages van 9 en 14, samengevoegd en naar 22 gegaan. Da’s andere koek, veel moeilijker weg te slikken.
Dus aan de ene kant zijn de toeristen hard nodig, want die vormen hun voornaamste, vrijwel enige, bron van inkomsten. Maar als er zulke enorme kosten mee gemoeid zijn om de aantrekkelijkheid van Funchal te verhogen, en je wordt als Madeirens aan alle kanten beknot en belast, is het moeilijk het goeie doel in zicht te houden en erin te blijven geloven.
De werkloosheid is hier inmiddels gestegen tot 25%, en de uitkeringen stellen ook
al niet veel voor.
Bij La Pasta merken ze het wel. De toeristen komen nog steeds, maar de Madeirens blijft grotendeels weg, vooral tijdens de lunch is het rustiger wat inboorlingen betreft. En dat is natuurlijk zorgelijk voor La Pasta, en voor alle business hier op het eiland.
En in de winkels is het ook moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen, want de toeristen geven met zijn allen toch minder uit, en de Madeirens houdt ook de hand op de knip.
Toch kreeg Paul nog korting op de twee broeken die hij in een van de winkeltjes kocht. Een levi jeans en een pierre cardin chino. Beide al veel goedkoper dan in Frankrijk of Nederland, en gratis korter gemaakt.
Ik koop alle levensmiddelen bij de Pingo Doce, erg goeie supermarkt met een steeds uitgebreider assortiment, ook buitenlandse spullen, zelfs sambal oelek! Maar geen chocolade cruesli. Die kocht ik altijd bij de Sa, ook een grote keten in Portugal, tenminste dat was altijd zo. Nu leek de crisis in die winkel wel erg hevig toegeslagen. Lege schappen alom, treurig gezicht. Opheffingsuitverkoop? Wel daar het laatste pak choco cruesli weggehaald.
Toen we anderhalve week geleden ons dorp uitreden
pastel de nata
ideal for a rainy day was het er nog steeds ongewoon warm voor de tijd van het jaar. We hebben de auto meegenomen naar Nederland en daar een paar genoeglijke dagen doorgebracht met de kinderen en kleinkinderen, en nog een paar uurtjes met vrienden hier en daar. We hadden een B&B in Den Haag uitgezocht, in het Statenkwartier, waar we ooit in het grijze verleden een lunchroom hadden op de Frederik Hendriklaan, de Fred.
De lunchroom bestaat nog, maar wordt door andere mensen gerund. De Fred is er ook nog steeds en nog even gezellig als toen. Wonderbaarlijk veel zaken die wij ons herinnerden uit dat grijze verleden. Het gaf wat nostalgische gevoelens, maar gelukkig geen heimwee.
De B&B vonden we tegenvallen. Waarschijnlijk voornamelijk doordat de eigenares de verwarming steeds uitzette als ze de gasten hoorde vertrekken. En de eerste avond bleek dat ze hem ook niet meer aangezet had! We hebben dus geklaagd, want het was berekoud in Den Haag, en wij zaten te blauwbekken op die kamer van ons. Daarna ging het iets beter, maar ze vertelde ons steeds hoe heerlijk ze dat koude weer vond. Ze zou wel in IJsland of Groenland kunnen wonen. Maar wij dus niet! Nou ja, de bedden waren goed en het ontbijt ook.
Intussen lazen we in emailtjes uit Frankrijk dat daar de eerste sneeuw was gevallen en het was er nog kouder geworden dan in Den Haag!
Al met al vonden we het heerlijk om de auto bij een van de zoons achter te laten en afgelopen maandag naar Funchal te vliegen.
Veel gegeten en gedronken in Nederland, zoals gewoonlijk (en trouwens ook de laatste weken in Frankrijk).
http://www.iens.nl/restaurant/2474/rotterdam-trattoria-a-proposito http://www.brasserienl.nl/ http://www.lunchroomtasty.nl/ Errug lekker en gezellig allemaal, en nu is het hoog tijd om weer wat rustiger aan te doen. Veel lopen en lekker fitnessen bij Holmes Place. Dan kunnen we af en toe een smakelijke hap bij La Pasta nuttigen, ja wat dacht je;-)
Meer foto's voor diegenen die niet op facebook zitten:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.544653775561527.143095.100000507281655&type=1&l=033f47ab96
Advertisement
Tot: 0.118s; Tpl: 0.011s; cc: 10; qc: 49; dbt: 0.0708s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb