NOORWEGEN; ZWEDEN; FINLAND juli- aug 1990

---

NOORWEGEN; ZWEDEN; FINLAND juli- aug 1990.
zaterdag, 21 juli 1990.

Wij staan om 9.00 uur op en brengen alle kostbare spullen ( i.v.m. ons tijdelijk onderkomen vertrouwen we dit niet)
bij Jan’s ouders. Al snel hebben we een natte rug want het is erg warm.
Dan de auto inruimen, wat een bende, douchen, omkieden en een bakkie doen bij ma Pronk, de sleutel en laatste aanwijzigingen geven en op naar Amsterdam.
De douane en het inschepen gaat redelijk snel.
Dan is het tijd om de boot te verkennen, Tor Britannia.
Er is een bios, zwembad, casino, bar en diverse restaurants.
Na een biertje en een juice met een pakje Pennywafels (lunch) kopen we kaartjes voor de film “Bom on the fouth of July”.
Een half uur later dan geplannend varen we weg (14.30 uur).
We passeren “ons” pontje bij IJmuiden waar we ieder jaar over moeten als we Den—Haag/Den—Helder fietsen.
Verder op bij IJmuiden (na 1.45 uur varen) leggen we aan in de sluis.
Na verlies in het casino gaan we om 23.00 uur naar bed.

zondag, 22 juli 1990.

Ik heb een onrustige nacht gehad, de boot ging flink te keer en helemaal beneden in de hut, onder de waterspiegel voelde ik me niet helemaal veilig.
Bij het ontbijt werd ik misselijk van al dat eten, zelfs de koffie smaakt niet meer.
Buiten in een ligstoel kom ik weer bij.
Om ongeveer 13.00 uur komt Zweden in zicht, het is mooi weer en de zon schijnt
De eerste aanblik is rotsig en ik zie een hoge brug de Alvsborgbron”
We zijn snel van boord maar moeten een poosje wachten bij de douane.
Gotaholm was aan het eind van de 14e eeuw al een flinke stad, vooral dankzij de gunstige ligging aan het Kattegat en aan de Gotarivier In 1611 werd de stad verwoest, koning Gustav II Adolf liet in 1621 de nieuwe stad Göteborg bouwen, waartoe hij o.m. Nederlandse architecten liet komen. De nieuwe stad kreeg iets van de allure van Amsterdam, met grachten Vestingwerken moesten de stad tegen Deense aanvallen beschermen, hieraan herinneren nog div. forten en het Carolus Rex bastion. Vele kooplieden vestigden zich er, in de 18e eeuw profiteerde Göteburg van de winstgevende handel op Oost- en West-Indië. Het is de grootste havenstad van Zweden, van groot belang voor de invoer van grondstoffen en de uitvoer van Zweedse industrieproducten.
Onze 1e stop in Göteborg is een mooie driemaster in de haven. We vergeten de lichten van de auto uit te doen want overdag is dit verplicht.
Verder het centrum in ontdekken we dat Göteborg een leuke stad is met statige gebouwen en fantastische winkels.
Het is erg warm maar het waait hard.
Na een uur af wat gelopen te hebben rijden we verder richting Boras.
Onze le indruk op de “grote weg” is een klein vergelijk met Alaska.

Alleen zie je hier geen Amerikaanse auto’s rijden maar uitsluitend
Volvo’ s.
We tanken maar de benzineprijs valt tegen (ca, f1. 2,00 per liter).
Ondanks de blauwe lucht en de zon vallen er bij Jönköping grote druppels uit de hemel.
De eerste file is op 9 km. voor de eindbestemming Norrköping en heeft 1 1/2 uur geduurd.

Norrköping: Gelegen aan de Motala Ström die hier in de Braviken zeearm uitmondt. De Nederlandse Bankier Louis de Geer gaf in de 17e eeuw de
stoot tot het stichten van industrieën, w. o. koperwinning en textielfabricage. Norrköpirig groeide uit tot een belangrijke industriestad, nu de vierde stad van Zweden.
De tent staat en het druppelt weer.
maandag, 23 juli 1990.

Vanmorgen hoost het.
Vlug de tent in een vuilniszak gedaan en op naar Stockholm.
Stockholm is verspreid over een 14- ta 1 eilanden. Er wonen 650. 000 mensen maar wanneer we de voorsteden meerekenen komen we op ca. 1,4 miljoen d. i. 12% van de Zweedse bevolking.
Al in 1180 liet koning Knut Eriksson op een eiland in het Malarmeer een vestingtoren bouwen. Graaf Birger Jarl liet die versterking in 1252 uitbouwen tot het kasteel ‘Drie Kronen’ om de handelsvaart op de binnenmeren te beschermen en te beheersen. Alle goederen uit het Malargebied moesten in Stockholm gewogen en gecontroleerd worden. Belangrijk was de overslag van ijzererts. Het handelsmonopolie veroorzaakte grote rijkdom. In 1634 werd Stockholm officieel de hoofdstad van het Zweedse rijk. Vooral de Vasa-koningen lieten de stad door grote gebouwen verfraa ien.
Grote bloei in de 17e eeuw, in die t ijd werden de eerste sluizen gebouwd (open verbinding met de oostzee). De handelsvloot van de stad telde 220 schepen met in totaal 4000 koppen bemanning. In de 18e eeuw werd de stad het centrum van wetenschap en cultuur. De mislukte oorlogen van koning Karl XII gaven een economische terugsiag, in 1710 ging 1/3 deel van de bevolking aan de pest ten gronde maar in de tweede helft van de 18e eeuw bloeide de stad weer
op. De laatste 50 jaar is de bevolking verdrievoudigd.

Bij de McDonald hebben we een bakkie gedaan, af en toe is het droog maar de lucht blijft donker.
We rijden langs bossen ( de le herten gezien) en meren, het is heuvelachtig en de huizen zijn van hout in de vorm van een oma
Duckschuur. Dat ziet er gezellig uit.
Minder gezellig zijn de dode dassen langs de weg.
Stockholm schittert van oude statige gebouwen, rommelig van opzet en de trein rijdt dwars door het centrum.
We bezoeken wat kerken en het paleis, we treffen het, er is net wisseling van de wacht.
Het weer klaart nu op en de jassen kunnen uit.
Door de vele bruggen die Stockholm bezit rijden wij we ook prompt verkeerd als we het WASA-schip zoeken.
De WASA is een schip gebouwd in 1625 en gezonken in 1628. Het is boven water gehaald. In juni 1990 is het museum geopend dit museum is om het schip heen gebouwd.
Het houten vikingschip is verfraaid met uit hout gesneden beelden. Om het schip waren alle voorwerpen uit het schip tentoongesteld. Door middel van verschillende verdiepingen om het schip kun je er zowel in als op kijken. Schitterend.
We hebben wat moeite om Stockholm uit te komen maar zijn nu op weg naar Sundvall; nog 380 km en het is al 16.30 uur.
Als we over een paar bobbels rijden begeeft de kilometerteller het dus dat wordt gokken, je mag hier maar 90 km. p.u. rijden.
Ik hoop dat dit het eerste en laatste ding wat kapot gaat aan de auto.
We belanden in een origineel oud dorpje Lögdö Bruk, waar we in de auto slapen. Want het is weer hondeweer.
Deze oude huizen hebben een vreemde houtlucht dat Jan aan zijn padvinderstijd doet denken.

dinsdag, 24 juli 1990.

J is jarig vandaag.
Na een goede nachtrust maken we een ochtendwandeling door het “dorp”.
De houthakkers zijn al aan het werk.
Het is droog en we hebben een lange rit voor de boeg.
Tegen tienen is het schitterend weer.
We stoppen in Ornsköldsvik (gelegen aan de Botnische Golf) en lopen door het stadje.
Bij een meer met picknicktafels zetten we een bakkie. We rijden door en genieten van het vele water en de bossen.
Als lunch verorberen we witte bonen in tomatensaus met cordon blue.
Vlak voor Lulea staan er twee rendieren langs de weg.
Lulea is gelegen aan verschillende eilandjes in de monding van de Lulea lv. Het is de grootste havenstad van Noord-Zweden, waar houtproducten en ertsen uit Lappiand worden verscheept. In 1890 telde de stad nog maar 4800 inwoners, nu zijn het er ca. 70.000.

De tent staat in Lulea op een camping met een zwembad, We kregen vrijkaartjes voor het zwembad maar dit ging om 18.00 uur dicht.
(het is nu 18.30 uur).
Dan bewaren we de kaartjes maar voor morgen.
We gaan nog even Lulea in.

woensdag, 25 juli 1990.

Heerlijk geslapen, om 7.00 uur zijn we wakker.
Het was zo warm en de zon scheen al dat jk mijn luchtbed naar buiten heb gelegd en in mijn bikini een uurtje heb liggen zonnen.
Rustig een ontbijtje gemaakt want om 10.00 uur gaat het zwembad pas open.
De campings zijn schoon en luxe en er zijn keukentjes waar je kan koken en kan zitten.
Het zwembad (golfslagbad) zou je eerder verwachten in een erg duur hotel ipv op een camping.
o jee, pas om half 10 schiet mij te binnen dat Jan jarig is. Hij was het zelf ook vergeten.
Na het zwemmen gaan we op weg en wijzigen de route en gaan bij Töre de ‘grote’ weg af verder naar het noorden.
We volgen borden PDC= Polar Dog Camp en komen bij een huskycamp. De eigenaar is erg vriendelijk en leidt ons rond.
De honden zijn rustig en je kan ze allemaal aaien, sommigen zaten aan de ketting anderen in een hok.
Hij had Alaskahusky’s (blauwe ogen), Siberischehusky’s en Leonbergers.
Hij verkoopt de honden niet maar laat ze ‘s-winters voor de slee lopen.
Jan is al gestoken door de muggen, ik nog niet.
De rendieren steken de weg over en het is een prachtig gezicht maar ook schrikken.
Om 15.00 uur rijden we Finland in.
De huizen zijn hier ook van hout maar niet roodbruin maar geel.
Finland is veel ruimer en de rendieren springen maar voor de auto heen en weer.
We stoppen voor een picknick maar we werden meteen bestormd door de muggen. Verschikkelijk!
Als Jan de auto start om weer verder rijden geeft de motor een vreemd gillend geluid.
De starterkrans, gelukkig na 2x startte hij weer.
Hoe noordelijker we gaan hoe slechter de weg, het is nu een zandpad met grind.
Overal zie je Lada’s en geen Volvo’s meer.
De tent staat in Inari.
En het is 1 uur later.
donderdag, 26 juli 1990.

Na een regenachtige nacht is het droog en bezoeken we het Lappen— museum van 400 en 200 jaar geleden..
Hutten, goudzoekers— en vissersdorpjes en nomaden tenten zoals ze nu nog leven zijn hier te bezichtigen.
Finse valuta heet Markka.
We hebben nog 16.55 markka over (ca. 8,25) en kopen hier een brood
en 3 kleine yoghurts voor.
Brood 10 markka (dit was het goedkoopste brood).
We rijden richting Noorse grens naar Karigasniemi.
Het is bewolkt hier.
Van radio ontvangsten hebben ze hier ook nog nooit gehoord.
13.00 uur en we rijden Noorwegen in.
In de verte zie ik de sneeuw op de bergen.
Rendieren zien we niet meer maar nu lopen er schapen van links naar rechts over de weg.
We zitten 75 km. van de Noordkaap, de weg is “redelijk” maar het waait ontzettend hard en het is niet koud.
Een paar dappere fietsers vervolgen hun weg.
Links hebben we rotsen en rechts alleen maar water.
Bij Kofjord moeten we met de boot 3/4 uur overvaren , dan nog 30 km naar de Noordkaap.

Bij fotostops krijg ik de deur bijna niet meer open door de wind.
Hier op de Noordkaap tussen de sneeuw en kou doet de
kilometerteller het in eens weer. Na 5 km. nokt het ding weer.
De klok moet weer 1 uur terug.
De Noordkaap, het noordelijkste eindpunt van het Europese wegennet.
Ontdekt door pioniers (1555 door kapitein Chancellor).
De weg loopt door een onbewoond, onherbergzaam gebied.
De middernachtzon schijnt hier van 12 mei tot 1 augustus
We halen de Noordkaap, soms door dichte mist dan weer heldere hemel. Op de kaap zelf zit het potdicht.
Binnen zijn er film, musea, bars, shops en het noordelijkste postkantoor.
We eten voor het eerst “buiten de deur” een hamburger en friet.
Het weer wordt slechter en het gaat regenen.
We hebben de kaap droog gezien maar dat is dan ook alles. ( Ado denhaag plakkertje op het monument van de Kaap )
Door de dichte mist moeten we terug rijden naar Honningsvag ca. 30
km. door de middle of nowhere.
Honningsvag is de hoofdplaats van de gemeente Nordkapp en met 3500
inwoners de noordelijkse op een stad gelijkende plaats van Noorwegen.
(geen officiele stadsrechten).
Het wordt vannacht weer niet donker.
We rijden tot 0.30 uur door, zetten de auto aan een meer en slapen in de auto.

vrijdag, 27 juli 1990.

Bakkie zetten, tanken en op naar Hammerfest.
Het miezert maar het is niet koud.
Marga is jarig vandaag.
Hammerfest is de noordelijkste stad ter wereld (6800 inwoners), die in 1989 haar 200-jarig bestaan vierde.
In 1890 kreeg Hammerfest als eerste stad in Europa elektrische stadsverlichting, zeer praktisch in een plaats waar weliswaar de middernachtzon tweeëneenhalve maand lang onafgebroken schijnt, maar waar ‘s-winters evenlang absolute duisternis heerst.
Na de Tweede Wereldoorlog moest Hammerfest van. de grond af aan herbouwd worden.
Een bijzondere attractie is hier de Ijsberen-club die in het stadhuis haar onderkomen heeft.
Inmiddels telt de club zo’n 100.000 leden, afkomstig uit de hele wereld.
Hammerfest is touristisch maar heel gezellig.
Houten huisjes en knusse winkeltjes.
We wandelen hier een paar uurtjes.
Ik ben lid geworden van de ijsberen-club, één maal per jaar word
je uitgenodigd voor de jaarvergadering.
Ik heb een pin-up, kaart, pas en certificaat gekregen.
Na een hamburger gaan we verder naar Alta.
Langs bergen met sneeuwplaten en woeste rivieren komt een koude wind opzetten. Ruig landschap!
Alta is de grooste stad van Finnmark, ook al bezit ze offieël geen s tadsrechten.
In A lta was reeds 7000 jaar voor Christus, in de steentijd, sprake van menselijke bewoning.
Beroemd zijn de 2000 tot 6000 jaar oude rotstekeningen.
Alta, uitgestrekte stad, het museum was al dicht.
Even buiten Alta zijn oude rotstekeningen, mooi om te zien.
De tent zetten we in de bossen.
We maken kampvuur en eten bami met een gebakken eitje.
Best lekker!

zaterdag, 28 juli 1990.
6.00 uur op. ( we lagen er tenslotte om 20.00 uur in). Ik heb onrustig geslapen, raar gedroomd dat er allemaal vreemde dingen gebeurden.
De voortent zat helemaal vol met muggen.
Om 6.10 uur is de tent al weer opgeruimd en het gaat gelijk zachtjes regenen. Mazzel, hebben we lekker een droge tent. We gaan naar Tromso met aan de rechterzijde een schitterend meer met de zon tussen de wolken.
Bij een koffiestop aan het fjord zoeken we een uurtje naar mooie stenen.
Het leverde uitzonderlijke exemplaren voor de plantenbak op maar ook natte voeten.
De zon breekt door.
We nemen de pont naar Lijngseidel (3/4 uur) en rijden een paar kilometer, dan moeten we de pont naar Breivkeidet nemen van een half uur.
Dit alles scheelt meer dan 100 km. rijden naar Tromso.
Aan de picknicktafels, vlak voor Tromso hebben we hutspot met knakworst op.
Tromso, waar we via de 1036 meter lange en 38 meter hoge Tromso-brug in het centrum terechtkomen. Tromso is onbetwist favoriet onder de Noord-Noorse steden. Dat bewijzen reeds de reeks bijnamen die de stad in de loop der tijden werden toegekend:
Parijs en Venetië van het Noorden, de Poort tot de IJzee Hier bevinden zich de noordelijkste universiteit en de noordelijkste brouwerij ter wereld.
Tromso was (en is nog steeds) van grote betekenis voor het P00 londerzoek.
Hier begonnen meerdere expedities. De IJszeekathedraal is waarschijnlijk wel het meest markante bouwwerk van Noord-Noorwegen (driehoekige architectuur 1965).

De winkels waren al dicht, we zijn over de brug gelopen en zagen in de haven fregatten liggen uit diverse landen.
Ook “de Kinsbergen’ uit Nederland.
Na een uurtje of twee gewandeld te hebben in fantastisch weer rijden we naar Nordkjosbotn en zetten de tent op een camping, op de achtergrond sneeuw op de bergen.
In het dorp is een voetbalwedstrijd bezig en er wordt goed gebald. Bij het voetbalveld stond een hele oude mercedes. (1958)
Jan moest natuurlijk naar binnen gluren en de eigenaar kwam erbij. Aardige man, Jan mocht zelfs een stukje rijden, maar dat wilde Jan toch niet doen.
Na een half uurtje met die man te hebben gesproken (over de auto uiteraard) gaan we weer. ( de man had vorig jaar een hert tegen de (oude) auto en veel schade
De muggen laten het ook hier afweten, we zetten koffie en drinken het buiten op met speculaas erbij
Het is een mooi dorp met huizen (voor onze begrippen allemaal villa’s)
Het blijft licht maar we gaan toch maar slapen.

zondag, 29 juli 1990.

Heerlijk geslapen om 8.00 uur is het al 22 graden.
Bikini aan en ontbijt maken.
We doen lekker sloom vanochtend en Jan is aan het golfen.
Hij slaat het balletje in de bosjes en weg is het balletje.
We gaan nu weer naar Zweden.
Bij een fantastische waterval lig ik even te zonnen, Jan kan niet
stoppen met foto’s maken. Er is een regenboog.
11.30 uur zijn we in Finland. We dachten Zweden in te rijden maar de weg loopt precies op de grens.
Hier hebben we met een watervliegtuig gevlogen. Te gekke ervaring. Het is trouwens weer een uur later.
16.00 uur rijden we toch nog Zweden in.
Wij stuiten op een markt en kermis en nemen een kijkje.
Kleden, zelfgemaakte schommelstoelen en kasten zijn er te koop.
We proberen Kiruna vandaag te halen.
Dat lukt en de tent staat weer.
Kiruna is de noordelijkste stad van Zweden aan het Luossajarvi (meer).
De gemeente beslaat een oppervlak van ca. 20.000 km. in de Kiruna Kommun liggen 6 Samen-nederzettingen, in totaal zijn ca. 700 Samen bij de rendierfokkerij betrokken.
Er wordt hier hoogwaardig ijzererts gedolven. Omdat de havens aan de Botnische Golf plegen dicht te vriezen legde men dwars door het bergland een spoorlijn aan naar Narvik, omdat de haven daar dankzij de Warme Golfstroom niet dicht vriest en de erts verscheping dus ook ‘s-winters door kan gaan.
We slenteren 1,5 uur door de ‘stad” en bezichten een houten kerk (1912) de twaalf beelden op het dak symboliseren de menselijke gevoelens zoals zachtheid, medelijden, liefde ed.
Ook bekijken wij de het stadhuis, torens en hebben uitzicht op de ijzermijn.
‘s-Avonds loeren we bij de mensen naar binnen om een indruk te krijgen van hun interieur.
De dorpelingen komen op het plein te samen om honkbal te spelen. De muggen hebben ons aardig gepest.
maandag, 30 juli 1990.

9.00 uur rijden we van de camping weg om nog lx naar het dorp te gaan.
Het is weer bloedheet vandaag zonder een zuchtje wind.
We zijn om 12.00 uur in Abisko Nat. Park (7500 ha.) Met de kabelbaan gaan de naar ca. 800 meter en lopen dan verder naar de top (1169).
Dit ging stijl omhoog, boven de bomengrens en door de sneeuw. We nemen een trail naar een ophangbrug.
6 uur hebben we gelopen over rotsen, door moerassen, over bergbeken en geteisterd door muggen.
Maar ik heb geen ophangbrug gezien.
Terug bij het visitercenter gaat het omweren en we besluiten om verder richting Narvik te rijden hoewel we gepland hadden om hier nog een dag te lopen maar we zijn gesloopt.
We rijden naar het mooie weer toe.
20.45 uur Noorwegen weer in.
We zoeken een plekje om te slapen.
Het wordt weer de auto vanavond.
dinsdag, 31 juli 1990.

Het is gaan Stormen vannacht
Dan hebben we in ieder geval geen last van de muggen,
We gaan naar Narvik, ca. 40 kin, rijden.
Ondanks de sterke wind Schijnt de zon.
Je ziet duidelijk het verschil tussen Zweden en Noorwegen.
Noorwegen is veel ruiger.
Jan ging een foto van bloemetje maken en kwam terug met twee
blubber voeten,
Marvik, met haar Ijsvrije haven was In de Tweede Wereldoorlog een
strategisch belangrijk punt, er is dan ook hard om gevochten, In Narvjk viel niet veel te beleven
twee musea hebben we vluchtig in gekeken.
Om 11.30 Uur rijden we verder naar het zuiden over diverse bruggen en een slingerweg berg op en berg af moeten we bij Skarberget weer een veerboot nemen.
Heerlijk fris windje aan boord want inmiddels was het weer wind stil en bloed heet.
Aan een meer heeft Jan pannenkoeken gebakken zonder muggen, en ze waren nog lekker ook.
Het is inmiddels al 16.00 uur; we zijn weer traag vandaag.
Een kwartiertje lang giet het ineens maar we rijden door de bui heen.
De kilometerteller doet het weer.
Na 141 km. geeft ie weer de geest. Ik geef het op.
De tent staat in Fauske op de camping,
We gaan weer in het dorp wandelen,
Op de camping ontdekken we een TV-kamer en hebben een engelse film gekeken met Noorse ondertiteling
Bij de tent nog een bakkie gezet, Het was ineens 23.00 uur. En nog licht.

woensdag, 1 augustus 1990.

De tent is weer nat en het regent nog steeds. De was is doornat en de auto schoon.
We ontbijten in de keuken van de camping en rijden om 10.00 uur richting Mosjoen. (industriestad, aluminiumfabriek)
Na ca. 20 kin, verlaten we de fjorden en rijden land inwaarts. Harder dan 50 a 60 km. komen we niet want het landschap is zo rustiek dat je moet genieten.
Om 12.00 uur rijden we de poolcirkel over (6633’O’’).
We lopen een uurtje rond er staan diverse gedenktekens voor
Russische en Joegoslavische soldaten. (2e WO).

Er staat ook een restaurant, in de vorm van een iglo, een
museum(een zeer commerciele bende in dit schitterende landschap).
Zo, we zijn nat maar niet van de regen, het is stralend weer en we
hebben een tocht over een hangbrug in een Nat. Park gemaakt.
Nat van het zweet dus.
Het ging er weer pittig aan toe berg op en berg af.
Onderweg stoppen we bij een zilversmederij; er was prachtig handwerk te zien.
Later op de dag bezichtigen we de grotten van Gronli met een ondergrondse waterval en een daling van 40 meter (glibber!) Om bij de ingang van de grot te komen moesten we 20 a 25 minuten steil omhoog klimmen.
Toen we uit de grot kwamen was het erg warm buiten.
De tent staat in Mosjoen.
Natuurlijk zijn we weer het dorp ingelopen en de schattige oude huisjes bekeken.
donderdag, 2 augustus 1990.

Heerlijk geslapen en gewekt door de zon.
We gaan nog even het dorp in, dat was zo leuk dat Jan hier wel wil wonen maar we rijden toch verder naar Trondheim.
Bij een stroomversnelling “Laksforsen’t zitten we op de rotsen onder de verstuiving van het opspattende water te genieten.
Van de hoofdweg de 763 op bij Snasa, een leuk kerkje bekeken dat uit de middeleeuwen stamt.
De toeter doet het ook niet meer.
Bij de Bolarivier staat een tekening afgebeeld van een rendier op ware grootte, die zo’n 6000 jaar geleden in de rotsen werd gekrast. We lopen wat af want voor iedere bezienswaardigheid moet je een eind lopen.
Meestal berg op en af.
Hoe zuidelijker we komen hoe drukker het wordt. Dit zijn we niet meer gewend.

Trondheim, oude domstad (135.000 mw.).
Op twee na de grootste stad van Noorwegen.
Vele goed onderhouden, oude gebouwen in de oude stadswijk en de rivier de Nidelv.

Lekker PIZZA gegeten!
Je stuikelde over de honden want er waren 2 hondeshows bezig. Een hindernissenshow en een politiehondenshow, gewichthalters oprapen en daarna een rauw ei naar de “baas’ brengen.
We gaan een slaapplaatsje zoeken en vinden een camping aan de rand van een draversbaan.
Misschien zien we ze morgenochtend nog trainen.
vrijdag, 3 augustus 1990.

Ja hoor, om 8.00 uur steek ik mijn neus in de stallen en daar wordt net een draver voor de sulki gezet.
Deze dravers lijken meer op pony’s en hebben een andere bouw dan de dravers bij ons.
Maar later op de “baan” moest ik toegeven dat er een goede gang en een goed tempo in zit.
We hebben trouwens goedkoop geslapen want toen we aankwamen was de receptie al dicht en toen we weggingen was de receptie nog niet open.
We gaan naar Oppdal en rijden door naar Kongsvoli, daar starten we een looproute door het Dovrefjell Nat. Park (265xn2) op zoek naar de Musk Ox.
Musk Ox is een prachtig groot dier, we kwamen ook een kudde wilde paarden tegen.
We hebben ze gevonden maar daar hebben we wel wat voor moeten doen. Om ze goed op de foto te krijgen hebben natuurlijk weer blubber voeten op gelopen want de “pronk—route” loopt zoals we weten niet over het pad.
Met het zonnetje weg en met regen terug.
Zware trip, tegen de berg op en 5 uur later waren we weer terug bij de auto.
Nu eerst droge kleren aan (Jan is erg verkouden en heeft het in z’n rug) en dan zien we wel verder.
Op de terugweg tijdens de trail kwamen we 2 dames tegen met een hond die zelf een rugzak om had.
Zo te zien bleven ze een paar dagen in de Dovrefjell kamperen.
We staan op een camping in IJombas.
zaterdag, 4 augustus 1990.

Heerlijk uitgeslapen.
Vannacht hebben we veel regen gehad maar nu is het weer droog en
bewolkt maar niet koud.
Jan heeft het erg in z’n rug, hij kan geen kant op.
Vandaag gaan we naar Andaisnes, ijsje gegeten en wat gelopen.
Nu rijden we op het trollenpad; parkeren de auto op een mooi stukje bij een brug en bakken een eitje en als toetje wilde aardbeien en frambozen, die pluk je hier volop.
Trolistigen, de weg naar de op 850 meter hoogte gelegen pas, zorgt voor een onvergetelijke ervaring.
De in 1936 in gebruik genomen Troilstigen bestaat uit 11 opeenvolgende haarspeidbochten, en biedt een schitterend uitzicht over de imposante bergwereld.
Het trollenpad gaat steil omhoog me.t haarspeidbochten en is nauw. Een schitterend uitzicht met veel watervallen.
Bovenop de top kun je diep in het dal kijken, maar er is ook een groot restaurant neergezet en souvenierswinkels.
We rijden van het trollenpad af en Jan maakt nog een foto van het uitzicht.
Hij komt tot de ontdekking dan zijn teller al op 14 foto’s staat maar dat het rolletje niet door draait.
Dus 0,0 foto’s van het trollenpad wat juist zo fantastisch was. We besluiten een stuk terug te gaan, helemaal het pad weer af is onmogelijk want dan moet je het ook weer terug omhoog rijden en het is al 17.00 uur.
Terwijl ik dit schrijf loopt Jan een paar kilometer een pad op waar je in de diepte kan kijken (dit pad hebben we daarnet ook gelopen). Maar goed, wie mooie plaatjes wil moet pijn lijden).
We rijden door naar Linge en moeten weer met de pont over naar Eidsdal en willen dan verder naar Geiranger.
Bij Geirangerfjord hebben we friet en salade met een hamburger op. (een hele traktatie).
De weg zigzagt weer omhoog (10% stijging).
Met een mooi uitzicht over de Geirangerfjord.
We vinden een camping aan een waterval in Geiranger en zetten ca.
15 meter daarvan de tent op.
Want hoe dichterbij de waterval hoe kouder het is.
Het maakt een hoop herrie maar het is toch rustgevend.

zondag, 5 augustus 1990.
Het regent en dit is geen bui.
De geplande wandeling geven we nu op want Jan is niet in orde.
Dan heeft het ook geen zin om je nat te laten regenen.
Zonder warming—up moet ons oude blesje (de Benz) steil omhoog klimmen totdat we uiteindelijk in de sneeuw belanden. Er zijn plekken sneeuw bij van een paar meter hoog en het weer blijft slecht.
Lom: 13.00 uur, de zon schijnt.
Oud kerkje bezocht en een kledingmuseum bekeken en nu verder naar Jotunheimen Nat. Park.
Onderweg hebben we de kaplaarzen aangetrokken en zijn over de sneeuwvelden naar een meer gelopen.
Jan is op z’n kont van de sneeuwberg afgeroetst. De gek! Het was niet koud in de sneeuw ofschoon het wel koud was bij het uitstappen van de auto.
Het gaat weer regenen.
O ja, bij de lunch hebben we gezelschap gehad van een kudde geiten die wilden mee eten.
Toch klaart het af en toe op en komt de zon er door. Het ligt maar net aan welke kant van de berg je zit.
In Sogndal, in het Songdal Hotel (poep duur)hebben we in het zwembad gezwommen en van de sauna gebruik gemaakt.
Het heeft niet echt geholpen voor Jan’s rug maar het was wel lekker.
In de receptie stond de TV aan en draaide de nederlandse film Vincent van Gogh.
We zoeken nu een plekje om wild te kamperen en komen uit in een weiland.
maandag, 6 augustus 1990
Ton E is jarig
Gewekt door een koeienbel,de zon en afgezien van een paar spinnen
was het erg rustig
We lopen Sogndal in en doen een paar boodschappen
Het gaat nog steeds niet goed met Jan z’n rug
We rijden naar Hella en pakken de pont naar Vangsnes (half uur varen).
Na de sneeuw en koude vlakten rijden we nu door een zeer groen
Noorwegen.
Nog steeds langs de fjorden.
In dit deel staan veel fruitbomen.
Frambozen kun je volop plukken
We slingeren weer verder naar boven tot we weer in de sneeuw zitten.
Bij een tafeltje stoppen we en daar zitten twee schapen, ze zijn zo brutaal dat ze in de auto springen
We geven ze brood en ineens zijn we helemaal met schapen omgeven
We gaan verder naar Gudvangen
Onderweg maken we soep naast de rivier op de stenen
Met naar beneden lopen brak ik m’n nek bijna en ik dacht dat mijn
hand gebroken was.
Gelukkig viel het achteraf allemaal nogal mee.
Vanaf Gudvanger rijden we over een piepklein weggetje, langs koeien en waar ook steeds hekken open en dicht moeten doen
We vinden een mooi plekje voor de tent en zetten hem op, als we klaar zijn komt er een boer zeuren dat we hier niet mogen staan. Toen hebben we de tent maar weer opgebroken.
De tent staat nu op de camping in Gudvanger.
Morgen nemen we de veerboot naar Revsnes ca. 2 uur varen over één
van de mooiste en smalste fjorden.
De camping ligt aan de haven.

dinsdag, 7 augustus 1990.
Het is droog gebleven en we wachten nu totdat we de boot opkunnen.
We varen er 2 uur over en komen dan in Revsnes.
Midden op het fjord komt er een andere veerboot langszij en er stappen
een paar mensen met fietsen op onze boot.
Bij Borgund bekijken we een kerkje uit de 12e eeuw.
De stafkerk van Borgund is omstreeks 1150 gebouwd en geldt als één van de best bewaard gebleven kerken in zijn soort. De uit hout gesneden drakekoppen zijn typisch voor de Noorse architectuur uit de tijd vlak voor de kerstening. In de bizar aandoende diermotieven van het houtsnijwerk zijn nog duidelijk heidense invloeden te herkennen (12e eeuw)
Onderweg naar Gol hebben we weer een waanzinnig bergavontuur achter de rug.
Bij een berghut (Breistolen) zouden we twee uurtje rustig gaan wandelen.
Komen we bij een waterval (na 1 uur) wil Jan ineens weten waar de waterval vandaan komt, dus wij klauteren die berg op en volgen de waterval.
Puntje bij paaltje staan we helemaal boven op die berg (geen pad te vinden) en ook niet echt de oorspong van die waterval.
Jan zegt:”Als je bij die sneeuw naar rechts gaat komen we er wel”. We zijn er uiteindelijk gekomen maar vraag niet hoel!!!!!!

We gaan weer op weg.
Nog maar net halen we een benzinepomp, anders hadden we moeten duwen.
De tent staat op een camping bij Gol.
Gol is een wintersportplaats met pub’s en restaurants, dancings & disco’ s
Vanavond gaan we “stappen” want zomers is er ook van alles te beleven.
woensdag, 8 augustus 1990.
Vandaag wordt het een dagje Geiloo.
We gaan met de kabelbaan naar boven en zijn 3 uur over de bergen gehobbeld.
We blijven in Geiloo en zetten de tent op de camping.
In een super de luxe hotel gaan we weer zwemmen, de sauna en het 30 graden bubbelbad in (alleen deden de bubbels het niet).
Jan bakt staks weer overheerlijke pannenkoeken. Jippie!! Lekker rustig dagje gehad.
Donderdag 9 augustus 1990
IJzig koud gehad vannacht, maar we staan op met stralend mooi weer.
Jan heeft een nieuwe hobby erbij; hij zoekt overal stenen.
Gisteren heeft hij tijdens de wandeling zeker voor 7 kilo aan stenen meegezeuld.
En vanochtend kwam hij er ook weer met 3 aan.
De stenen worden steeds groter (we zijn met de auto en niet met het vliegtuig)

We gaan richting Odda, afslag Tinnholenmeer genomen.
Na 11 km op een kiezel met gatenweg omen we bij een meer,
Vanuit hier zijn we over de Hardangervidda gelopen, wel rotsig maar geen klimpartijen.
Dit is Noord Europa’s grootste hoogvlakte (7500 km2),

Rustig doorgereden , vaak gestopt, want het is bets heet in de auto ( nog geen airco )
In een heerlijk gezellig dorpje in het gras gelegen en een ijsje gesnoept.
In Odda de tent op een camping gezet en het dorpje doogewandeld
Odda is een industriestad(je), waar de fabrieksgebouwen ( smelterijen) fraai afsteken tegen een schitterend fjordenlandschap


vrijdag, 10 augustus 1990.

Vroeg opgestaan om een ochtendwandeling te maken naar Buargletcher van 2 uur.
De zon schijnt alweer.
De tocht was ruig, steil omhoog.
We moesten 3 keer met een touw tegen de rotsen op en diverse malen over gammele bruggetjes en over stoompjes.
Boven was het uitzicht verpletterend, ijs, sneeuw, zon en water. De weg terug was niet minder inspannend want over hele grote rotsen kun je alleen op je kont naar beneden.
Maar het was zeker de moeite waard.
We hebben met rust er 3 uur in plaats van 2 uur overgelopen.
De route gaat verder naar Jondal.
Even voorbij Utne gaan we op een ‘strandje” waar we in bikini en
zwembroek stenen zoeken en bruine bonen eten.
We klungelen hier zo’n 2 uurtjes aan.
Bij Jondal moeten we een kwartiertje met de boot naar Torvikbygd.
Iedere auto die op de boot staat te wachten heeft ski’s op het dak.
We vragen waar je kan skieen en of het nog goed te doen is.
Het was perfekt kregen we te horen maar we hebben jammer genoeg
geen tijd meer.
Voor een volgende keer weten we dit.
Er staan kraampjes met fruit en een blikje waar je geld in moet doen verder is er niemand te zien.
Zelfbediening dus.
De tent staat op een camping in Norheimsund.
We keuvelen nog wat en gaan dan lekker slapen.
zaterdag, 11 augustus 1990.
Nadat de weersverwachting regen aangaf schijnt de zon gelukkig weer.
Vandaag gaan we naar Bergen.
Gewinkeld, op een terras naar een live—band geluisterd en lekker gegeten in het goedkoopste restaurant van Bergen.
Het is ‘goedkoop’ winkelen hier want ik heb niets gekocht omdat de uitverkoop spullen nog duurder zijn dan bij ons.

17.00 uur rijden we Bergen weer uit.
o ja, de verwachte bui hebben we in Bergen gehad.
Wij rijden een gehucht binnen tot aan de kade en zetten daar een bakkie.
Ik dacht dat er een poes overstak maar het was een hermelijn.
De tent staat in Telavag op de camping aan de kust met een schitterend uitzicht op zee.
zondag, 12 augustus 1990.
We slapen lekker lang uit.
De tent is droog het waait maar het is warm. Voor de laatste keer breken we de tent af.
Jan raakt in gesprek met een jongen van een oude kever van 1964.
Om 11.00 uur rijden we richting Bergen om de boot van 15.00 uur te halen.
ca 1 1/2 uur van te voren aanwezig zijn.
Na ingescheept te hebben gaan we nog een ijsje halen in één van de leuke winkeltjes aan de kade van Bergen.
We gaan varen en leggen nog aan in stavanger.
Op de boot komen we die kever-jongen met zijn vrouw weer tegen (Ab & Heleen).
De avond brengen we met z’n vieren door in de bar. Om 1.00 uur gaan we naar onze kooi.

Maandag, 13 augustus 1990.

Ik ben pas om 10.00 uur wakker.
Jan was allang op.
We gaan aan dek in de zwakke zon zitten maar er kwam wel veel wind
opzetten,
Gisteren hoorden we dat we pas om 20.00 uur in Amsterdam aankomen.
Wij hadden 15.00 uur gedacht, dat was even slikken.
Maar ja, ik benut de tijd om ons dagboek uit te werken.
Dat scheelt mij thuis weer heel wat uurtjes.
We ontmoeten .Ab en Heleen weer en gaan klaverjassen om de tijd door te komen.
Het eten was puur slecht aan boord.
We zien nog een paar zeilboten terugkomen van Sail Amsterdam 1990. Uiteindelijk waren we om ca. 22.00 uur in Amsterdam.

We moeten bij Pa & Ma Pronk eerst mijn sleutels ophalen en daarna
hebben we de tent en kampeerspullen en de stenen bij Pa & Ma
Schaaij in de kelder gelegd.
Pa heeft nog lekker een kopje koffie gezet.
We waren om 23.30 uur “thuis” en hebben gelijk alle rommel
opgeruimd en de was in de douche gelegd.
Om 1.00 uur lagen we in bed en om 6.30 uur loopt de wekker weer af.
Ik moet werken en Jan plakt er nog een vrije dag aanvast.

Saturday, July 21, 1990.

We are at 9.00 and bring any valuables (due to our temporary home we do not trust)
with Jan's parents. Soon we have a wet back because it is very hot.
Then the car make room, what a mess, shower, and a cup omkieden do at Sun Pronk, the last key and give directions and on to Amsterdam.
The customs and boarding goes fairly quickly.
Then it's time to explore the boat, Tor Britannia.
There is a cinema, swimming pool, casino, bars and restaurants.
After a beer and a juice pack with Penny Wafers (lunch) we buy tickets for the film "Bomb on the fouth of July."
Half an hour later than geplannend sail away (14:30).
We pass "our" ferry at Ijmuiden where we have every year when we Den-Haag/Den-Helder bikes.
Further on in IJmuiden (after 1.45 hours of sailing) we put in the lock.
After losing in the casino we go to bed at 23.00.

Sunday, July 22, 1990.

I had a restless night, the boat went to considerable time and way down in the hut, under the water I did not feel completely safe.
At breakfast I was sick of all that food, even the coffee tastes anymore.
Outside in a deckchair I come back.
At about 13.00 hours Sweden is in sight, it's beautiful weather and the sun shines
The first appearance was rocky and I see a high bridge Alvsborgbron "
We quickly board a while but have to wait at customs.
Gotaholm was at the end of the 14th century, a big city, thanks to the convenient location of the Kattegat and the Gotarivier In 1611 the town was destroyed, King Gustav II Adolf in 1621 had built the new city of Göteborg, which he at Dutch architects had come. The new city was something of the allure of Amsterdam, with canals, the city fortifications were attacks against Danish protect this reminder div. forts and bastions Carolus Rex. Many merchants settled there, in the 18th century benefited from Gothenburg of the profitable trade in East and West Indies. It is the largest port in Sweden, is of great importance for the import of raw materials and export of Swedish industrial products.
Our first stop in Gothenburg is a beautiful three-master in the harbor. We forget the lights of the car to do during the day because this is required.
Furthermore, we discover that the center in Gothenburg is a nice city with stately buildings and great shopping.
It is very hot but it blows hard.
After one hour walking on what we drive on towards Boras.
Our le impression on the "highway" is small compared to Alaska.

Just do not see here but only drive American cars
Volvo 's.
But we fill the petrol price is disappointing (ca f1. 2.00 per liter).
Despite the blue sky and the sun fall in Jonkoping large drops from the sky.
The first file is 9 km. the final destination Norrköping and has 1 1 / 2 an hour.

Norrkoping: Located at the Motala Ström here in the Braviken estuary flows. The Dutch Banker Louis de Geer in the 17th century gave the
impulse to the founding of industries, w. o. copper mining and textile manufacturing. Norrköpirig grew into a major industrial city, now the fourth largest city in Sweden.
The tent and drips back.
Monday, July 23, 1990.

Pouring the morning.
Soon the tent in a garbage bag and taken to Stockholm.
Stockholm is spread over a 14 - ta an island. Live 650. 000 people but when we suburbs inclusion we reach approximately 1.4 million d. i. 12% of the Swedish population.
Already in 1180, King Knut Eriksson on an island in Lake Mälaren a fortress tower. Earl Birger Jarl in 1252 showed that reinforcement to build the castle 'Three Crowns' to commercial vessels on the lakes to protect and manage. All the goods from the Stockholm Malargebied were weighed and monitored. Important was the handling of iron ore. The trade monopoly caused widespread wealth. Stockholm in 1634 was officially the capital of the Swedish empire. Especially the Vasa kings left the city by large buildings verfraa ien.
Flourished in the 17th century, in which t ime the first locks were built (open to the Baltic Sea). The merchant fleet of the city had a total of 220 ships with 4000 crew heads. In the 18th century the city became the center of science and culture. The failed wars of King Karl XII gave an economic terugsiag, in 1710 went 1 / 3 of the population to the plague in substance but in the second half of the 18th century the city flourished again
on. The last 50 years the population tripled.

In McDonald, we made a cup, sometimes it is dry but the sky remains dark.
We drive along the forests (the le deer seen) and lakes, it is hilly and the houses are of wood in the form of a grandmother
Barn duck. It looks cozy.
Less pleasant are the dead badger on the road.
Stockholm shines from grand old buildings, cluttered design of the train and through the center.
We visit some churches and the palace, we find it, it's just changing of the guard.
Now the weather clears and the jackets can come from.
The many bridges that we drive, we also hold Stockholm prompt wrong if we seek WASA ship.
The WASA is a ship built in 1625 and sunk in 1628. It is taken above water. In June 1990 the museum opened this museum is built around the ship.
The wooden Viking ship is decorated with carved wooden statues. The ship, all objects from the ship on display. Through various levels to the ship you can look at as well. Brilliant.
We have some difficulties to come to Stockholm, but are now heading for Sundvall, still 380 km and it is already 16.30.
If we have a few bumps driving the speedometer goes So it is gambling, you can here only 90 km. p.u. driving.
I hope this is the first and last thing that breaks on the car.
We end up in an original old village Lögdö Bruk, where we sleep in the car. Because the dog is back again.
These old houses have a strange wood air in January that his time reminds scouts.

Tuesday, July 24, 1990.

J's birthday today.
After a good night's sleep, we take a morning walk through the "village".
The loggers were already at work.
It's dry and we have a long drive ahead.
By ten o'clock, the beautiful weather.
We stop in Ornskoldsvik (located on the Gulf of Bothnia) and walk through town.
In a lake with picnic tables we set up a cup. We drive through and enjoy the many water and forests.
For lunch we eat baked beans with cordon bleu.
Just before Lulea, two reindeer on the road.
Lulea is located on several islands in the mouth of the Lulea lv. It is the largest port in northern Sweden, where wood and ore are shipped from Lappiand. In 1890 the town had only 4800 inhabitants, now there are about 70,000.

The tent stands in Lulea at a campsite with a swimming pool, we got free tickets for the pool but was closed at 18.00.
(It's now 18.30).
Then we keep the tickets for tomorrow.
We're going to Lulea.

Wednesday, July 25, 1990.

Slept, we woke up at 7:00 am.
It was so warm and the sun shone all that jk my air mattress and have laid out in my bikini one hour to sunbathe.
Made for a quiet breakfast at 10.00 hours the pool is not open.
The campsites are clean and luxurious and there are kitchens where you can cook and can sit.
The pool (wave) you would expect in a more expensive hotel instead of camping.
whoops, just to 9:30 it occurs to me that John's birthday. He had forgotten himself.
After swimming, we go and change the route and go with Töre the 'big' road further north.
We follow signs PDC = Polar Dog Camp and arrive at a Husky camp. The owner is very friendly and guides us.
The dogs are quiet and you can pet them all, some were chained others in a loft.
He Alaskan huskies (blue eyes), Siberian Huskies and Leonberger.
He sells the dogs but do not let them In winter, the sled run.
Jan has been stung by mosquitoes, I did not.
The reindeer stabbing the road and it's a beautiful sight, but also scared.
At 15.00 hours we drive in Finland.
The houses are also made of wood but not brown but yellow.
Finland is much broader and the reindeer jump but the car back and forth.
We stop for a picnic but we were immediately besieged by mosquitoes. Terrible!
If the car starts in January to continue riding the bike gives a strange screaming sound.
The ring gear, 2x happy after he started again.
The further north we go the worse the road, it is now a dirt road with gravel.
Everywhere you see Ladas and no more Volvos.
The tent is in Inari.
And it is one hour later.
Thursday, July 26, 1990.

After a rainy night was dry and we visit the Museum of flaps 400 and 200 years ago ..
Cabins, prospectors and fishing villages and nomad tents as they are still living can be visited.
Finnish Markka currency is called.
We have about 16.55 markka (about 8.25) and buy a loaf here
and 3 for small yoghurts.
Bread 10 markka (this was the cheapest bread).
We drive to Karigasniemi Norwegian border.
It's cloudy here.
Radio revenues, they are never heard.
13.00 and we're driving in Norway.
In the distance I see the snow on the mountains.
Reindeer, we are no longer sheep, but now are running from left to right across the road.
We are 75 km. the North Cape, the road is "reasonable" but it blows very hard and it is not cold.
A few brave cyclists continue their way.
Rocks left and right, we just water.
At the boat we Kofjord 3 / 4 hour pass over, then 30 km to the North Cape.

With photo stops, I get the door hardly opened by the wind.
Here on the North Cape between the snow and cold, the
odometer in once again. After 5 km. nokt the thing again.
The clock one hour back to back.
North Cape, the northernmost terminus of the road network.
Discovered by pioneers (1555 by Captain Chancellor).
The road runs through an uninhabited, inhospitable area.
The midnight sun shines from May 12 to August 1
We get the North Cape, sometimes through thick fog or clear skies again. At the cape itself about closed.
Inside there are movies, museums, bars, shops and the northernmost post office.
We eat for the first time "outside the door," a burger and fries.
The weather is worse and it starts to rain.
We have seen the cape dry but that's all. (Ado denhaag sticker on the monument of the Cape)
Through the thick fog, we drive back to about 30 Honningsvag
km. by the middle of nowhere.
Honningsvag is the capital of the municipality of Nordkapp and 3500
residents in the northern city a place like Norway.
(No official city rights).
It is not dark tonight.
We drive through until 0:30, put the car on a lake and sleeping in the car.

Friday, July 27, 1990.

Cup up, refuel and to Hammerfest.
It drizzles, but it's not cold.
Marga's birthday today.
Hammerfest is the northernmost city in the world (6800 inhabitants), in 1989 its 200th anniversary.
In 1890, Hammerfest was the first city in Europe, urban electric lighting, very practical in a place where the midnight sun, while two and a half month of continuous shines, but where's winter as long-absolute darkness reigns.
After the Second World War, from Hammerfest. scratch rebuilt.
A special attraction is the Polar Bears Club in the City's shelter has.
The club now has about 100,000 members from around the world.
Hammerfest is touristy but very nice.
Wooden houses and cozy shops.
We walk here a few hours.
I joined the polar bear club, once a year
you are invited to the annual meeting.
I have a pin-up card, and pass certification.
After a burger we continue to Alta.
Along with snow mountains and raging rivers plate is a cold wind up. Rugged landscape!
Alta is the largest town in Finnmark, even though they hold no offieël s tadsrechten.
In A lta was already 7000 years BC, in the Stone Age, human habitation there.
Famous are the 2000 to 6000 year old petroglyphs.
Alta, sprawling city, the museum was closed.
Just outside the old Alta rock carvings, beautiful to see.
We put the tent in the woods.
We make camp fire and eat noodles with a fried egg.
Pretty good!

Saturday, July 28, 1990.
6.00 hours. (We were finally at 20.00 pm). I have restless sleep, weird dreams all that strange things happened.
The awning was covered with mosquitoes.
At 6.10 hours the tent is already cleared and the same goes gently rain. Lucky, we have a nice dry tent. We're going to Tromso on the right with a beautiful lake with the sun between the clouds.
At a coffee stop at the fjord we look for an hour of beautiful stones.
It provided exceptional specimens of the flower but also on their feet wet.
The sun breaks through.
We take the ferry to Lijngseidel (3 / 4 hours) and drive a few miles, we must take the ferry to Breivkeidet half hours.
All this saves more than 100 km. drive to Tromso.
At the picnic, just before we Tromso stew with sausage on.
Tromso, where we are through the 1036 meters long and 38 meters high Tromso bridge in the center stream. Tromso is the undisputed favorite among North Norwegian towns. Prove that the series is already the city nicknames in the course of time were granted:
Paris and Venice of the North, the Gateway to the IJzee Here are the northernmost northernmost university and brewery in the world.
Tromso was (and still is) of great significance to the P00 londerzoek.
Here began several expeditions. The IJszeekathedraal is probably the most striking building in northern Norway (triangular architecture, 1965).

The shops were already closed, we walked over the bridge and saw frigates in the harbor are from different countries.
Also "The Kinsbergen" from the Netherlands.
After an hour or two walk to have great weather we drive to Nordkjosbotn and pitch our tent on a campsite in the background, snow on the mountains.
The village has a football and it is working properly clenched. When football was a very old Mercedes. (1958)
Jan had to peek inside, and of course the owner was there. Nice man, even if a drive in January, but that did not do it in January.
After half an hour with the man talking to (the car of course) we go again. (The man had a deer last year at the (old) car, and much damage
The mosquitoes have it fail here, we put out coffee and drinking it with biscuit there
It is a beautiful village with houses (by our standards all villas)
It remains light but we still go to sleep.

Sunday, July 29, 1990.

Slept at 8.00 am it's already 22 degrees.
Bikini and breakfast.
We do nice slow morning in January and is playing golf.
He hits the ball into the bushes and off the ball.
Now we are going back to Sweden.
In an amazing waterfall I lie just to sunbathe, January can not
stop shooting. There's a rainbow.
11.30 hours we are in Finland. We thought driving in Sweden, but the road runs right on the border.
Here we have flown a seaplane. Great experience. Besides, it is again one hour later.
16.00 hour we were still in Sweden.
We encounter a market and fair and take a look.
Rugs, handmade rocking chairs and cabinets are for sale.
We try to get Kiruna today.
This works and the tent again.
Kiruna is the northernmost city in Sweden at the Luossajarvi (more).
The municipality covers an area of ​​about 20,000 km. in Kiruna Kommun are 6 settlements together, in total about 700, together with the reindeer breeding question.
High quality iron ore is mined here. Because the ports on the Gulf of Bothnia tend to freeze put it through the mountains on a railroad to Narvik, because the port there with the warm Gulf Stream does not freeze and thus ore shipping In winter, can proceed.
We stroll through the 1.5 hours 'city' and go and see a wooden church (1912) the twelve images on the roof symbolize human emotions such as tenderness, compassion, love, etc.
Also we look at the town hall, towers and a view of the iron mine.
In the evening we lurk in the people inside to get an impression of their interior.
The villagers arrive at the square together to play baseball. The mosquitoes have teased us nicely.
Monday, July 30, 1990.

9.00 hours drive from the campsite to reap even lx to the village to go.
It's sweltering hot day without a breeze.
We are at 12.00 in Abisko Nat. Park (7500 ha.) With the cable car going to the approximately 800 meters and then walk to the summit (1169).
It was steep, above tree line and through the snow. We take a trail to a suspension bridge.
6 hours, we walked over rocks, through swamps, over mountain streams and plagued by mosquitoes.
But I have not seen suspension bridge.
Back when the thunderstorm hit Aruba visitercenter comes and we decide to continue towards Narvik to drive even though we had planned to one day run here but we have been demolished.
We drive to the beautiful again.
20.45 hours back in Norway.
We are looking for a place to sleep.
It is again the car tonight.
Tuesday, July 31, 1990.

It's going Storms Tonight
In any case we have not bothered by the mosquitoes,
We go to Narvik, about 40 children, driving.
Despite the strong winds Seems the Sun
You can clearly see the difference between Sweden and Norway.
Norway is much rougher.
January was a picture of flowers and came back with two
mud feet,
Marvik, with its ice-free harbor was in World War II
strategically important, it is therefore hard to fight, in Narvjk was not much to do
two museums we've looked at briefly.
At 11.30 hours we drive further south on several bridges and a winding uphill and downhill, we Skarberget to another ferry.
Delicious fresh breeze on board now because the weather was calm and hot.
John has a more pancakes without mosquitoes, and they were good too.
It's already 16:00 and we are slow again today.
Fifteen minutes long, but we suddenly cast away by the storm over.
The odometer does it again.
After 141 km. he gives back the spirit. I give up.
Fauske the tent at the campsite,
We go walking in the village,
At the campsite we find a TV room and looked to have an English movie subtitles Norwegian
When the tent is put a cup, it was once 23.00. And still light.

Wednesday, August 1, 1990.

The tent is wet again and it's still raining. The wax is soaked and the car clean.
We have breakfast in the kitchen of the camp at 10.00 and drive towards Mosjoen. (Industrial city, aluminum factory)
After about 20 children, we leave the fjords and drive land inwards. Harder than 50 to 60 km. we do not because the landscape is so rustic that you should enjoy.
At 12.00 we drive on the Arctic Circle (6633'O''😉.
We walk around an hour there are various memorials to
Russian and Yugoslav soldiers. (2nd WW).

There is also a restaurant, in the shape of an igloo, a
museum (a very commercial band in this beautiful landscape).
So, we're not wet from the rain, the weather is great and we
have a ride on a suspension bridge in a Nat. Park.
So wet with sweat.
It was again tough to it uphill and downhill.
We stop at a blacksmith, was there to see beautiful handicrafts.
Later that day we visit the caves with an underground waterfall Gronli and a decrease of 40 meters (glibber!) To get to the entrance of the cave we had 20 to 25 minutes steep climb.
When we came out of the cave was very hot outside.
The tent is in Mosjoen.
Of course we crept back to the village and the lovely old houses looked.
Thursday, August 2, 1990.

Slept and awakened by the Sun
We're going into town, it was so great that John wants to live here but we still drive on to Trondheim.
With momentum "Laksforsen't we sit on the rocks below the atomization of the spray to enjoy.
Of the 763 on the main road at Snåsa, looked a little church that dates from the Middle Ages.
The horn does not make it anymore.
When Bolarivier is a drawing of a reindeer depicted full-size, some 6000 years ago in the mountains, was scratched. We walk away because for every attraction you have a long walk.
Mostly uphill and down.
The further south we get busier it gets. That we are no longer used.

Trondheim, ancient cathedral city (135 000 ms.).
Third largest city of Norway.
Many well-maintained old buildings in the old town and the river Nidelv.

Delicious pizza!
Stuikelde you about the dogs because there were two dog shows in progress. Obstacles a show and a police dog show, weight dumbbells and then pick up a raw egg to the "boss" bring.
We will seek and find a sleeping spot a campsite on the edge of a trotting track.
Maybe we will see them tomorrow morning train.
Friday, August 3, 1990.

Sure enough, at 8:00 am I put my nose in the stables and there is just a trotter for Sulki put.
These trotters are more like ponies and have a different construction than the trotters with us.
But later on the "job" I had to admit that a great pace and a good pace in it.
We also have cheap slept because when we arrived the reception was closed and when we left the reception was not open yet.
We go to Oppdal and drive to Kongsvoli as we start a walking route through the Dovrefjell Nat. Park (265xn2) seeking the Musk Ox.
Musk Ox is a beautiful big animal, we came to a herd of wild horses.
We have found them but we have what to do. Them well on the picture to get back of course mud feet walked on as the "ceremonial route" is not as we know the path.
With the sun and rain away again.
Heavy trip up the mountain and 5 hours later we were back at the car.
But first some dry clothes (in January is very cold and has it in his back) and then we'll go.
On the way back on the trail we met two women at a dog who was himself a backpack.
Looks like they stayed a few days in the camp Dovrefjell.
We're at a campsite in IJombas.
Saturday, August 4, 1990.

Slept wonderfully.
Last night we had a lot of rain but now it's dry
cloudy but not cold.
January has much in his back, he can not move.
Today we visit Andaisnes, ate ice cream and some walked.
Now we drive on the trollenpad, park the car on a nice piece of a bridge and bake an egg and wild strawberries and raspberries for dessert, which you find plenty of pluck.
Trolistigen, the road to the pass at 850 meters altitude, creates an unforgettable experience.
Into use in 1936 consists of 11 consecutive Troilstigen haarspeidbochten, and offers stunning views of the majestic mountains.
It is steep trollenpad me.t haarspeidbochten and narrow. A beautiful view with lots of waterfalls.
On top of the top you can look deep into the valley, but there is also a large restaurant and souvenir shops put down.
We drive off and trollenpad Bill creates a picture of the view.
He then discovers his counter is already 14 pictures but the roll does not rotate.
0.0 So what trollenpad pictures of it so wonderful. We decide to go back a bit, all the way back down is impossible because then you should also back up drive and it's already 17:00.
As I write this in January is a few miles on a trail where you can look in depth (this path we just walked too). Anyway, who wants beautiful pictures to suffer).
We drive to Linge and must again take the ferry over to Eidsdal and want to continue to Geiranger.
In Geiranger Fjord, we have a burger with fries and salad on. (A great treat).
The road zigzags up again (10% increase).
With a beautiful view of the Geiranger Fjord.
We find a campsite near a waterfall in Geiranger and turn around
15 meters of the tent.
Because the closer the colder it is the waterfall.
It makes a lot of noise but it's still relaxing.

Sunday, August 5, 1990.
It's raining and this is not a mood.
The planned hike in January because we are on is not right.
Then it does not make sense for you to wet rain.
Without warm-up to our old blaze (the Benz) steep climb until we finally end up in the snow. There are patches of snow at a few meters high and the weather is bad.
Lom: 13.00 hours, the sun shines.
Old church and visited a museum dress looked and now continue to Jotunheimen Nat. Park.
The way we and jackboots are attracted to the snow fields to a more run.
January is the ass of the snow mountain afgeroetst. The crazy! It was not cold in the snow even though it was cold when you get off the car.
It's raining again.
Oh yes, the lunch we had joined a herd of goats would eat them.
Yet sometimes the sky clears and the sun breaks through. It is just which side of the mountain to you.
In Sogndal in the Songdal Hotel (expensive shit) we swam in the pool and sauna use.
It has not really helped to John's back but it was nice.
The reception was on the TV and turned the Dutch film Vincent van Gogh.
We are looking for a place to wild camp and come out in a pasture.
Monday, August 6, 1990
E Ton's birthday
Awakened by a cowbell, and the sun apart from a few spiders
it was very quiet
Sogndal we walk in and do some shopping
It's still not good with his back in January
We drive to catch the ferry to Hella and Vangsnes (half hour boat ride).
After the snow and cold plains we ride through a very green
Norway.
Still along the fjords.
This section contains many fruit trees.
Raspberries can fully reap
We roll again until we come up in the snow.
We stop at a small table and there are two sheep, they are so bold that they jump in the car
We give them bread and suddenly we are completely surrounded by sheep
Continue to Gudvangen
Along the way we make soup beside the river on the rocks
To walk down I broke my neck and I almost thought my
hand was broken.
Luckily it all afterwards too bad.
From Gudvanger we drive on a tiny road, past cows and which are also constantly open and close gates to do
We find a nice spot for the tent and put it on, when we've finished there will be a farmer complain that we are not allowed to stand. When we have broken up the tent again.
The tent is now at the campsite in Gudvanger.
Tomorrow we take the ferry to sail Revsnes approximately 2 hours on a
the narrowest and most beautiful fjords.
The campsite is situated on the harbor.

Tuesday, August 7, 1990.
It has remained dry and now we wait until we opkunnen boat.
We sail in 2 hours and arrive in Revsnes.
Middle of the fjord is another ferry alongside and steps
a few people with bikes on our boat.
When we look Borgund a church from the 12th century.
The staff is Borgund church built around 1150 is considered one of the best preserved churches of its kind. The carved dragon heads are typical of Norwegian architecture from the period just before the christening. The bizarre-looking animal motifs of the carvings are still clearly recognizable pagan influences (12th century)
On the way to Gol we have another crazy adventure mountain behind us.
In a mountain hut (Stolen Work) we would calm two hour walk.
We come to a waterfall (after 1 hour) wants to know where the waterfall once January comes, so we climb the hill and follow the waterfall.
Crunch we are at the top of the mountain (no path found) and not really the origin of the waterfall.
Jan says: "When you get that snow will come to the right we have." We have finally come but do not ask Hoel !!!!!!

We go back on the road.
Just like we get a gas station, otherwise we have to push.
The tent at a campsite near Gol.
Gol is a resort with pubs and restaurants, dance halls and discos
Tonight we "steps" because summer is too much to do.
Wednesday, August 8, 1990.
Today is a day Geiloo.
We take the gondola up and 3 hours over the mountains gehobbeld.
We continue to Geiloo and pitch our tent at the campsite.
In a super luxury hotel, we go swimming, sauna and hot tub 30 degrees (not only did the bubbles).
January bakes pancakes stuck again. Yippee! Had nice quiet day.
Thursday, August 9, 1990
Icy cold last night, but we're beaming with good weather.
Jan has a new hobby there, he looks around rocks.
Yesterday he certainly during the walk for 7 pounds of rocks meegezeuld.
And this morning he came again with three on.
The rocks are getting bigger (we are with the car and not by plane)

We go towards Odda, exit Tinnholenmeer taken.
After 11 km on a gravel gatenweg away with us to a lake,
From here we walked on the Hardangervidda, is rocky but not climbing.
This is northern Europe's largest mountain plateau (7500 km2),

Quietly driven, often stopped, because it's hot bets in the car (no AC)
In a delightful cozy village situated in the grass and an ice cream gesnoept.
Odda in the tent at a campsite and put the village doogewandeld
Odda is an industrial town (you), where the factory buildings (smelters) beautifully silhouetted against a magnificent fjord landscape


Friday, August 10, 1990.

Up early for a morning walk to Buargletcher of 2 hours.
The sun shines again.
The trip was rough, steep.
We had three times with a rope to the rocks and over rickety bridges and several times over stoompjes.
Above the view was overwhelming, ice, snow, sun and water. The way back was no less strenuous because of huge rocks can only be on your butt down.
But it was definitely worth it.
We have to rest after three hours instead of 2 hours of walking.
The route continues to Jondal.
Just past Utne we go on a "beach" where we are in bikinis and
Search and stone swimsuit eating beans.
Here we fumble around for 2 hours.
When we Jondal fifteen minutes by boat to Torvikbygd.
Every car on the boat waiting has skis on the roof.
We ask you to skiing and whether it's good to do.
It was perfect we were told but we have unfortunately
of time.
For next time, we know this.
There are stalls with vegetables and a can of money that you need to do is continue to see no one.
So self.
The tent at a campsite in Norheimsund.
We chat a bit and then go sleep.
Saturday, August 11, 1990.
Once the weather forecast said rain, the sun shines again happy.
Today we are going to Bergen.
Shopping, on a terrace to a live band and listened to good food in the cheapest restaurant in Bergen.
It's 'cheap' shopping here because I have not bought anything since the sale items are more expensive than ours.

17.00 hours we drive back from Bergen.
oh, and the expected storm we had in Bergen.
We drive up in a hamlet on the quay and put a cup there.
I thought there was a cat crossed but it was an ermine.
The tent is in Telavåg at the campsite on the coast with stunning sea views.
Sunday, August 12, 1990.
We sleep good last long.
The tent is dry it's windy but it's hot. For the last time we break the tent.
January gets into conversation with a boy from an old beetle 1964.
At 11.00 hours we drive the boat from Bergen to 15.00 hours to reach.
approx 1 1 / 2 hours before present.
After having embarked, we have an ice cream in one of the quaint shops along the wharf of Bergen.
We will go and lay still in stavanger.
On the boat we are beetle-boy with his wife again (Ab & Helen).
The evening four of us by the bar. At 1:00 we go to our cage.

Monday, August 13, 1990.

I'm only awake at 10.00.
John was already on.
We go on deck in the Sun are weak but there was a lot of wind
up,
Yesterday we heard that we only arrive at 20.00 in Amsterdam.
15.00 hours we had thought that was a shock.
But yes, I used the time to work out diary.
It saves me many hours back home.
We meet. Heleen Ab and go back and play cards to pass the time to come.
The food was pure evil on board.
We see a few boats back of Sail Amsterdam 1990. Eventually we were at about 22.00 in Amsterdam.

We need to get my Mom & Dad Pronk collect keys and then
We have the tent and camping gear and stones at Mom & Dad
Schaaij placed in the basement.
Dad has a nice cup of coffee put.
We were at 23.30 "home" and have all the right stuff
cleaned up and was in the shower down.
At 1.00 hours we lay in bed and at 6:30 the alarm goes off again.

Wilma.

---