Pieszo na ryby wilkolaki.

---

Nie jestesmy z tych, ktorzy latwo dadza sie zlamac pokusie podjechania gdzies miejskim transportem lub innym wechikulem. Zawsze fajniej jest, jesli jest taka mozliwosc, przejsc dystans do celu na wlasnych nogach i przy okazji zobaczyc rozne bardziej lub mniej reprezentacyjne rejony miasta. To lubie w backpackingu. Pani Kinga z hostelu bardzo sie zdziwila, ze do Akwarium i na pobliski punkt widokowy zamierzamy dojsc pieszo. Jednak w zapewnieniach, ze zawsze tak robimy , bylismy tak przekonujacy,ze skapitulowala.

Wiec wyruszylismy z zamiarem obiegniecia dalszej okolicy ''z buta'' o 9 rano. Pogoda znow nam dopisala, co jest w Alesund ponoc niczym dar niebios. Wyposazeni w bardzo prymitywny plan okolicy, ktorego z pewnoscia nie mozna nazwac mapa, szlismy, szlismy i szlismy. Do podnoza gory, ktora byla jednym z naszych dzisiejszych celow dotarlismy, zasiegajac porady miejscowych, okolo 10.30. Patrzymy w gore a tam dobre 2-3 godziny marszu na szczyt. No coz... pani Kinga doradzala autobus... Postanowilismy zawrocic i udac sie do pobliskiego akwarium bo o 11.15 mieli tam karmic wielkie ryby, czego przegapic nie moglismy. Trudno, jeden punkt dnia odpadl, jednak nasz wypad w ten rejon nie byl tak do konca pozbawiony sensu. Basia uratowala usychajaca na chodniku norweska dzdzownice, za co Ministerstwo Ochrony Srodowiska i Ministerstwo Rolnictwa z pewnoscia da jej jakas nagrode. Nie dosc ze wrzucila ja na trawe to jeszcze uprzednio pozadnie namoczyla w kaluzy ''...bo jakas taka sucha skorke miala...''. Teraz jak gdziekolwiek na Swiecie wpadniemy w tarapaty,wystarczy zagwizdac i na pomoc wynurzy sie z gleby milion dzdzownic wlazac do skarpetek i pod spodnie przesladowcy. Abysmy byli juz calkiem bezpieczni przydaloby sie jeszcze tylko uratowac jakiegos chrabaszcza majowego. Ok wracajmy do naszego dnia.



Akwarium. Opisywane jak jedno z najwiekszych w Europie. Hmmm jest bardzo ladne, swietnie zorganizowane, ale czy jedno z najwiekszych. Widocznie w Europie nie buduje sie duzych Oceanariow. W kazdym badz razie w Gdyni jest chyba wieksze. Choc z pewnoscia nie tak ladne. Pare rzeczy w tym alesundzkim robi wrazenie. Pierwsza z nich jest to, ze cale oceanarium obsluguja pod kazdym wzgledem 3 osoby. Jedna pani z niezdejmowalnym z twarzy usmiechem uprawiala chod sportowy pomiedzy kasa a kawiarnia i sklepikiem. Wiec wstawila nam parowy na hotdogi i zniknela na 5 min w sklepie. Po czym wrocila i stwierdzila, ze jeszcze sa zimne. Ktos zadzwonil na nia z kasy itd. Hot dogi dostalismy po 45 minutach:😊. Byla jednak przesymaptyczna. Drugi, rownie sympatyczny pan zajmuje sie karmieniem ryb i obsluga gosci. Oprowadza, odpowiada w dwoch jezykach na pytania, po czym o 13 przebiera sie w stroj nurka i skacze do najwiekszego akwarium karmic ryby ku uciesze ogladajacych gosci. Druga z rzeczy robiacych wrazenie sa czajace sie w zbiorniku przy wejsciu ogromne Wolffish. Gdy ktokolwiek pochyli sie nad ich akwarium wynurzaja lby (a sa pokaznych rozmiarow bo dorosle sztuki maja ponad metr dlugosci i waza z 30 kg) i szczerza wielkie zeby. Jak sie okazalo, robia to dlatego, ze codziennie o 11.15 sa karmione przez pana nurka surowymi rybami. Karmione w ten sposob, ze wyrywaja ryby z reki wystawiajac glowy ponad powierzchnie wody. Trzecia rzecz robiaca wrazenie to najwiekszy w tym oceanarium zbiornik wodny. Jako, ze osrodek lezy przy samym brzegu oceanu, zbiornik jest na stale zasilany woda pompowana zza lini brzegowej. Pan konserwator wskakuje do niego przebrany za nurka i otoczony wielkimi rybami karmi je bezposrednio do paszczy. To w zasadzie byloby na tyle. O 14.30 karmia pingwiny ale na ta atrakcje juz nie zostalismy bo trzeba bylo zmykac aby zobaczyc Muzeum Rybolostwa i Muzeum Historii Alesund, otwarte do 16.

Zobaczyc by sie chcialo i pewnie udalo gdyby oba miejsca byly otwarte. Jak sie okazalo, pierwsze z nich otwieraja na sezon w czerwcu, drugie zamkniete jest w poniedzialki. Moglismy pluc sobie w brode, ze zamiast spieszyc sie do centrum nie zostalismy nad pieknym brzegiem Atlantyku, gdzie usytuowana jest Oceanarium, aby pochodzic i porobic troche zdjec. Na powrot bylo juz za pozno.

Jednak po zjedzeniu obiadu w miescie stwierdzilismy, ze mamy jeszcze troche czasu do zmroku wiec postanowilem, ze przejdziemy sie na pobliski stadion. Wyczytalem, ze w miescinie liczacej okolo 40 tys mieszkancow, jest landara pilkarska na kilkanasie tysiecy kibicow. Chcialem to zobaczyc na wlasne oczy. Jak sie okazalo stadion rzeczywiscie jest zaraz za miastem, przepieknie usytuowany nad samym brzegiem i rzeczywiscie jest dosc duzy. Ma jednak jeden mankament. Nie prowadzi do niego zaden chodnik i nie mozna ot tak sobie na niego wejsc. Musielismy wiec w obie strony maszerowac poboczem drogi ekspresowej, bedacej glownym wylotem z miasta, podczas godzin szczytu i powrotu ludzi z pracy. Miny Basi chyba nie musze opisywac...

Jutro powtorzymy probe odwiedzenia Muzeum Historii Alesund i o 16.05 odlatujemy spowrotem do Gdanska.

---

Photos

Nasza droga do Akwarium.
Alesund to przede wszystkim port rybacki i przeladunkowy. Jest tu takze fabryka silnikow Rolce-Royce'a do statkow.

Basia ratuje dzdzownice.
Zaraz zanurzy ja w odzywczej wodzie z kaluzy...

Akwarium jest usytuowane w pieknym punkcie
na obrzezach miasta i przy brzegu oceanu wsrod wrzosowisk.

Przy jednym z mostow w centrum
ludzie zapinaja klodki ludzac sie, ze zepnie ich serca na zawsze ;]. Naiwniaki.

Kosciol w Alesund
tu takze cmoknelismy klamke. Bez jezyczka.

Latarnia morska
tez zamknieta. Przynajmniej nabrzeze przy niej otwarte...