Advertisement
Published: July 23rd 2010
Edit Blog Post
Het regent nog steeds als ik ontwaak. Ik spurt naar het toiletgebouw waarna ik ontbijt en inpak. Ik had de verwarming in men hutje ’s nachts geminderd en in de morgend was nog niet alles droog, nog eventjes wat hoger. Ik de keuken tref ik Dennis en Tom (=Oostenrijker) nog, elk van ons ziet er wat tegenop om te vertrekken. Ik maak met Tom nog vage afspraken om eventueel ’s avonds op een camping een hut te delen. 10min na de andere, zit ik ook in het zadel. Het regent nog en er is ook nog meer wind. De eerste 10km gaan vlot en de regen mindert zelfs. In Burfjord doe ik incoopen. Een Noor spreekt me aan en stelt de gebruikelijke vragen. Hij weet me te zeggen dat het vannacht gesneeuwd heeft zoals je kan zien op de bergtoppen. Ik was in het gedacht dat dit er altijd lag. Op zondag zou het weer beter moeten zijn. Kort na dit dorpje klim ik tot 280m, geen pretje met dat regenpak aan. Ik de verte zie ik een aantal bergen met een mooi sneeuwtapijt op hun top. Ik zoef verder naar beneden. In een baai schuil ik in een bushokje voor
het middageten. De wind is ijzig koud. Ik zet men voeten op de bank omdat de wind langs onder doorwaait in het hokje. Vandaag ben ik heel modieus met kousen in de sandalen. Na nog wat op en neer gerij langs de zee mag ik weer wat hoogtemeters maken. Dit wordt geen pretje. De wind brengt koude polaire lucht. De vermoeidheid kondigt zich aan. Halverwege neem ik nog een snoeppauze. Het gaat tergend traag vooruit. Naarmate ik de top nader, neemt de wind ook toe. Het wordt heviger en heviger. Ik zie in de verte wat sneeuw binnen wandelafstand. Daar moet ik naartoe. Ik parkeer men fiets en loop de berg op. Ondertussen waait men fiets om en men voorlicht verwrongen. Ik leg men had in de sneeuw en maak foto als bewijs. Ik beklim de laatste meters tot de top en eindig op 400m, het hoogste punt tot hiertoe. De wind is echt extreem. Op een bepaald moment word ik verrast en de fiets gaat neer tegen de vangrail. Ikzelf bevind me ergens tussen staande en liggende positie. Ik trek de fiets recht en het voorlicht is nog meer verwrongen! Ik strompel verder. Soms fietsend, soms waggelend. Soms moet ik gewoon stoppen en de remmen indrukken en wachten tot er een vlaag gepasseerd is. Ik probeer snel af te dalen maar dit lukt niet echt. Uiteindelijk kom ik terug op zeeniveau maar het waait hier nog even hard. Beneden aangekomen sms ik met Tom om te weten waar hij zit. Moeizaam doe ik de laatste 12km tot de camping. De vermoeiendheid zit helemaal in de benen en ik heb met moeite 70km gedaan. Aangekomen op de camping, geen bericht van Tom. Ik neem een hut voor mij alleen. Gisteren ging ik op de vlucht voor de regen, vandaag voor de koude. Via de receptie krijg ik nog toegang tot de Wifi te pakken. Het wordt weer een lange avond.
Advertisement
Tot: 0.405s; Tpl: 0.011s; cc: 6; qc: 52; dbt: 0.0997s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb