De finale: De Noordkaap

---

De zon schijnt helder en de hemel is blauw. Er hangt een zekere euforie in de lucht. Ik ontbijt samen met de Fransman: Antoine en de Waal Mathieu. Ik vertrek alvast, de anderen pakken hun spullen nog in. De weg gaat nog langs de kust met licht hellingen en pracht die ik gewend was van de voorbije dagen. Het tempo zit goed en ik tel af naar de tunnel. Net voor de tunnel ontmoet ik de 2 Polen waarvan ik in Rovaniemi afscheid had genomen. Ik was al per sms verwittigd dat ze net voor de tunnel kampeerden. Ik word uitgebreid gebrieft over de tunnel. Het gaat hard naar beneden en het is ijskous. De Waal en Fransman hebben me al ingelopen en passeren ons. Na nog een korte conversatie met de Polen, neem ik afscheid en ga verder tot de tunnel. Net voor de ingang wachten de Waal en de Fransman. We kleden ons goed aan. Ik doe een lange broek aan, kousen in de sandalen, men regenpak, een muts en handschoenen. Dit zorgt voor een mooie foto! Vervolgens duiken we de ondergrond in. Ik beperk men snelheid om ongelukken te voorkomen. De lucht is koud en kil. Naarmate ik verder daal, telt de GPS af tot -211m onder het zeeniveau. Ik bevind me nu onder de oceaan, best speciaal. Langzaam gaat de weg terug naar boven en het tempo wordt gedrukt. Al heel snel neem ik een pauze om men regenbroek, handschoenen en muts kwijt te spelen. Na nog 100m langzaam geklommen te hebben, gaat de jas er ook aan. Het is echt warm nu. Het zweet loopt me van het voorhoofd als ik de bovenwereld terug bereik. We nemen een korte pauze. De andere 2 gaan verder maar ik neem eerst men middagmaal. Ik laat ook men bezwete kledingstukken drogen onder de stralende hemel. Iets verder dan de tunnel is er een tolhuis waar ik als fiets voorbij glip. Nog 47km tot de Noordkaap. Er komt nog een tunneltje van 190m. Als er zich nog een tunnel van 4km aankondigt, ben ik verbaasd. Er stond er nog maar 1 gemarkeerd na de Noordkaaptunnel, dat kleintje telt blijkbaar niet mee. In deze tunnel is een brede vluchtstrook waarop ik kan fietsen, gelukkig stijgt het maar lichtjes. Deze tunnel uit, kom ik langs Hönningsvag, een redelijk groot dorpje dat ik voorlopig links laat liggen. Als ik verder ga, tref ik nog wat rendieren. Een bord kondigt een stijging aan van 9% en kort daarna gaat de weg voor een eerste maal flink de hoogte in, van zeeniveau tot +250m. In de zon is dit warm en het zweet stroomt weer veelvuldig. De uitzichten hier zijn nog geweldiger met kleine meertjes die voor extra schoonheid zorgen. De weg daalt weer om vervolgens weer te stijgen tot +300m. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Maar de omgeving compenseert voldoende. Het laatste stukje tot de Noordkaap, zelfs dat stijgt. Aangekomen daar mogen we van Belgische automobilisten nog voor om een ticket te kopen. Ja de Noordkaap bezoeken is niet gratis maar fietsers krijgen wen een speciale prijs. Eindelijk aangekomen gaan we eerst naar het monument van een fotoshoot. Elk apart met zijn fiets en dan nog een groepsfoto. Dit was het moment waar ik 4995,25km had gewacht. Ik sta op (toeristisch) Noordelijkste punt van het Europese vasteland. Het gevoel is dan ook buitengewoon. Dit behoort tot de grootste prestaties binnen men leven. Ik voel me oppermachtig. Na de shoot bezoeken we het bezoekerscentrum. Er speelt een film over de Noordkaap met prachtige beelden. Het geeft ook een beeld van hoe het hier tijdens de winter aan toe gaat en dat ziet er ook wel mooi uit. Na de rest bezocht te hebben en wat souvenirs gekocht te hebben, zetten we onze tent op. Deze moment is te uniek dat we nog niet kunnen vertrekken. Op een klein grasveldje waar al 2 tentjes stonden, voegen we ons bij. Vervolgens maken we pasta voor onze tent. Bij mij gaat het even mis als blijkt dat men brander niet zo stabiel staat. Al men water op de grond, gelukkig kookte het nog niet. Met wat stenen maken ik een stevige blokkade. De pasta smaakte na de tot nu tot zwaarste dag maar smaakte naar meer. De afwas doe ik in het sanitair van de Noordkaapcentrum, er is een aparte cabine waar ik me opsluit. Na de afwas, was ik mezelf een beetje. Het ganse toilet staat te drijven als ik klaar ben. Vlug ontsnappen! Ik geniet nog van de moment. Ik doe nog een praatje met een Zwitser die hier enkel met zen fiets is en zelf kampeert op de camping van Hönningsvag. Het blijkt dat hij dezelfde terugweg plant dus heb zal ik nog ontmoeten. Ik maak met Antoine nog een middernachtwandeling tot aan het monument. De zon gaat niet onder maar zorgt in combinatie met de wolken voor spectaculaire zichten. De zon geeft nog warmte maar de wind maakt het toch fris tot zelfs koud. Vervolgens probeer ik slaap te vatten na de grote overwinning van vandaag.D

---