Hoogste berg

---

Het was een goede nacht maar men nekpijn is nog niet weg. Er is een beetje zon. Het is weer een hele onderneming om al men bagage naar de ander over te brengen. Bij vertrek is de eerste prioriteit het vinden van drinkwater. Uiteindelijk zal het tot Stugadal duren eer da gebeurt. Bij de toeristische dienst kan ik men bussen vullen. Toevallig komt er ter sprake dat er een berg volgt, eentje met 925m als hoogste punt. Na de supermarkt ontdek ik nog Wifi en synchroniseer ik even men inbox. Voor meer is er geen tijd. Dan begin ik aan de klim, het begin gaat redelijk hevig. Op ongeveer 800m neem ik men middagpauze. Ik eet me niet propvol. Ik ga verder tot 925m en wat verder ga ik nog over de 930m. Dit zijn GPS-hoogtes en dar durft wel een variatie op zitten. Boven op de top staat een frisse, stevige wind. Ik zie er sinds weken nog eens rendieren. Na de top zakt de weg langzaam en soms klimt hij weer. Dit zou zo een 30km duren, het schiet niet op. Na afloop zak ik dan toch tot 700m. Ik kom bij de splitsing van weg 705 en 31. Rechts is naar Roros en links naar Zweden. Ik ga richting Roros. Ik ontdek ook dat ik niet echt de fietsroute gevolgd heb. Een bord kondig een rustplaats aan over 15km, stiekem hoop ik daar een kraantje met warm water te vinden. Het laatste stukje doe ik met een muziekje in de oren. Op de radio is er geen ontvangst dus dan maar iets uit de audiobib. Aangekomen op de rustplaats bekijk ik het toilet en er is stromend water en jawel warm. Het ruikt niet echt fris maar voor te wassen is dit voldoende. Er stroomt een riviertje vlakbij en ik ga op verkenning aan de overzijde of ik daar men tent kan opzetten. Bijna een uur ben ik bezig met verkennen. Het riviertje is een pak dieper als dat van gisteren en ook niet echt handig om over te steken. Uiteindelijk vind ik een plekje en sleur de ganse vracht naar daar. Er zijn nog wat bezoekers op de rustplaats waar ik me voor probeer te verstoppen. Als de tent staat, ga ik me wassen. Als ik daar klaar ben, staat alles te druiven. Terug met men voeten door de koude rivier en koken maar! Men vuurtje met pasta gaat tegen de grond maar ik kan de inhoud nog redden, ook ontvlamt er niets. ’s Avonds nog even naar de bomma gebeld. Ik voel me op deze plek toch niet helemaal veilig want je weet nooit wat voor volk er op zo’n parkeerterrein stopt. Men tent staat ook niet helemaal uit het zicht, naargelang de hoek. Hopelijk geeft de nacht me dekking.

---