Dag 5: Syracuse-Noto-Modica-Ragusa-Syracuse

---

Na een lekker ontbijt rijden we om 10.15 richting Noto. Voor de zekerheid de zwemspullen mee, want wie weet hebben we nog tijd om aan het eind van de middag naar Cava Grande te gaan. Bij aankomst in Noto is het vinden van een parkeerplaats boven verwachting erg eenvoudig. Er is plaats genoeg op een parkeerplaats net buiten de mooie stadspoort, kost slechts 1,- per uur! De temperatuur is al aardig opgelopen dus we wandelen zo veel mogelijk aan de schaduwkant van de straat. De poort en de gebouwen bestaan voornamelijk uit een soort kalksteen, dat prachtig afsteekt tegen de blauwe lucht. Op de stadspoort staat een beeld van een pelikaan die ..... betekent. De lange hoofdstraat wordt onderbroken door drie pleinen waaraan prachtige kerken staan. Statige trappen leiden naar de ingangen en natuurlijk gaan we ook even binnen kijken. In de kerk van de Heilige Franciscus steken we wat kaarsjes op bij zijn beeltenis. Vervolgens vergapen we ons aan het prachtige interieur, soms ook ietwat kitsch. Het is inmiddels ook ruim koffietijd en voor de entree van de grootste kerk, naast het gemeentehuis, heeft een slimme ondernemer bij zijn terrasje parasols met vernevelaars aan de rand. Er staat ook een beetje wind vanuit de achterliggende straat dus dit is een prima stekje om even te zitten. We vervolgen ons wandeling daarna nog een klein stukje om dan de auto weer op te zoeken voor de tocht naar Modica. De route is prima te rijden en we arriveren al snel in de benedenstad van Modica, het is dan inmiddels 35 graden en siëstatijd. Een voordeel daarvan is dat het parkeren gratis is. Met het boek van Sicilië in de hand gaan we op zoek naar de trappen die naar de bovenstad leiden en wel direct naar de Chiesa de San Giorgio. Echter onderweg passeren we een poort die toegang geeft tot een klein binnenplaatsje met drie tafeltjes. Dit ziet er uit als een sfeervol plekje om te lunchen. We vragen de dame bij de ingang of dit mogelijk is en ze antwoord enthousiast dat dit zeker kan. Ze riedelt de nodige gerechten op en overtuigt ons meteen van het feit dat we hier lekker en biologisch kunnen eten. Op haar advies laten we verschillende gerechten brengen waar we allevier van kunnen proeven: Caponata met aubergine, bruschetta's, gegrilde courgette, arancia's en worteltjes. Op haar vraag of we er een wijntje bij willen antwoorden we overtuigd met een beleefd 'nee'. We moeten nog lopen in de hitte dus die combinatie lijkt ons niet zo'n goed idee. Na deze heerlijke maaltijd bedanken we de dame en haar man voor het heerlijke eten. Als Jaap een fooi wil geven wordt deze pertinent geweigerd. Nee, dat is echt niet nodig, ons bedankje is blijkbaar beloning genoeg. Twee deuren verder wordt ons gevraagd of we chocolade willen proeven, dat is tenslotte de specialiteit in Modica, maar dat is zo kort op de lunch en zelfs voor mij als chocoladeliefhebber te veel. We gaan weer verder op zoek naar de trappen en ik besluit in mijn beste Italiaans een oudere heer er naar te vragen. Blijkbaar denkt hij dat ik vloeiend Italiaans spreek, want hij legt in Italiaans tempo uit hoe we moeten lopen. De strekking van het verhaal is dat het niet ver is en dat de trap vanaf de straat aan de rechterkant direct omhoog loopt naar de kerk. We vinden de trap al vrij snel en lopen de 300 treden naar boven. Onderweg staat een bord met uitleg over een filmscène, waarbij wij meteen aan Al Capone denken en Lex de scène zoals omschreven even naspeelt. Later komen we erachter dat het om een scène uit een politieserie gaat ?. Afijn, bij de kerk aangekomen hebben we mooi uitzicht op een deel van de stad die tussen twee bergkammen ligt. Ook de kerk zelf is erg mooi, er staan bloemen vanwege een bruiloft dus dat geeft extra sfeer. Voor bij het altaar is een zonnewijzer uit de 16e eeuw in het marmer uitgebeeld. Volgens Lex moeten we Dan Brown even een mail sturen, want dit is vast weer een mysterieuze aanwijzing voor professor Langdon?. Ondertussen lopen bij ons de zweetdruppeltjes gestaag vanuit de nek over de rug, want zelfs in de kerk is het best nog warm. Na dit bezoek is het tijd om richting Ragusa te rijden, dat is niet zo ver, dus daar zijn we al snel. De toegangsweg geeft een adembenemend mooi gezicht op deze stad, die ook weer uit twee delen bestaat. Na de aardbeving in 1693 is ook deze stad weer opgebouwd. Echter de ene helft van de bevolking wilde meer tegen de heuvel nieuw bouwen, terwijl de andere helft de huizen liever op dezelfde plek op de rand van de rotswand wilde herbouwen. Hoe hebben die mensen dat toch gedaan, het is echt ongelooflijk! We bezoeken hier de kathedraal van Sint Joris en de draak, deze kerk is van binnen aangekleed met zware rode velours gordijnen. De verschillen van kerkinterieurs zijn erg groot; van goud en kitsch, tot strak en wit of rood en oubollig. Op het plein eten we een wijnijsje, voor Ingrid een uitkomst om zo onopvallend toch wat alcohol te gebruiken?. Grapje natuurlijk. Daarna nemen we nog een kijkje in een kerk waar Benedictijner nonnen continu gebeden prevelen en waar absolute stilte heerst. Wat een opgave om zo je leven in dienst van het geloof te stellen. Na dit bezoek is het tijd om ons hotel weer op te zoeken, waar we om 19.15 arriveren. Na een aperitief nemen we allemaal een douche om het kleffe zweet af te spoelen. Om 20.30 schuiven we aan tafel voor een compleet menu. Heerlijke voorgerechten, 2 pasta prima piatti, voor de rest zonder vis, en voor mij een met Congolese, heerlijke gekruide venusschelpjes. nooit gegeten, maar echt overheerlijk. Onze secondo piatti kunne er bijna niet bij, maar het vlees en voor mij een complete vis, gaan er toch nog in. Na twee flessen wijn verlaten we dan als laatste gasten de tafel, zodat onze muziekmanager ook zijn spullen op kan ruimen. We vallen als een blok in slaap na deze mooie dag.

---