Advertisement
Published: November 3rd 2015
Ook vandaag lag de proper onderbroek weer klaar en korte broek deze keer want ... goe weer!
Vandaag rijje we "iet verder"; t begon met Budoni, onderweg wijzigden onze plannen naar Posada maar we zijn met jeugdige overmoed tot in Olieni en Dorgali doorgereden (zie kaart)!
Tja, as ge ene keer bezig zijt en ge zijt al twee keer twee keer jeugdig ...
In Oliena zochten we de bron van Su Gologone, die met 300 liter per uur uit de kalkrotsen gutst. Apart sfeerke daar. Voor zover we begrijpen, komt dat water uit de aarde en als ge er in kijkt (in de bron), wilt ge daar precies toch ni invallen. God weet zitten er onderaardse Sardinese monsters die u mee richting beneden trekken, brrrrrrr ....!!!
Van Oliena, via Dorgali (een stadje dat in Katmandu zou kunnen liggen; nen helen hoop volk -"Ahaaah; hier zitten alle Sardinen!"-, hoog in de bergen & smalle straatjes, een drukke bedrijvigheid als in nen bijennest), over de bergen (en dito geiten) -en gene schrik da k hier in t slaap val, iedere 20 meter roept Carine "past op hier"- naar de marmergroeven in Orosei toe. Amai, is me da imposant! 1
hele grote blokkendoos! Prachtig! Van hieruit wordt nen hoop marmer en steen naar overal ter wereld vervoerd. De baan waarover wij rijden wordt geflankeerd met diepe steengroeven en t zou ons ni verbazen moest ie links of rechts wat uitgehold zijn, gelijk onzen Eric met mijn podding vroeger deed.
Nog in Orosei; 3 kerken op nog geen 100 meter van mekaar (maar wel met verschillende 100n jaren tussen). De oudste dateert van ergens 1400 en ge zie g het er aan (zie fotos). t Is toch allemaal wat aan t verkommeren en de klok luiden ze hier zelfs nog met een koord. Ik wou er aan trekken maar k mocht weer ni van Carine. "De Raad hout ... houd.... houtd .... heeft ons in de smiezen" zei ze.
Van den grote frustratie (ook wel wat van den honger) dan maar iet gaan eten, vooraleer het dorpke in te kuieren. Lekker jong! Lekker!
Richting huiswaarts belandden we nog tussen nen hoop geiten en bokken (en hun begeleiders; 2 mannen en een 5-tal honden en ze blaften alle 7 even luid; we moesten erdoor rijden zeiden de eerste 2, dus wij er door -spijtig genoeg geen beelden van, t
was al spannend genoeg; die geiten en honden sprongen continu voor uw wielen). k Heb ze dan achteraf maar gefimmeld, vanop veilige afstand.
Om van al die commotie te bekomen, namen we dan s avonds -na nog een st-r-andje- maar "diner op t bed", met candle light (een soort kaas, maar dan lichte).
Hop naar morgen!
Advertisement
Tot: 0.211s; Tpl: 0.011s; cc: 8; qc: 47; dbt: 0.0406s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
