Advertisement
Published: February 28th 2015
Edit Blog Post
Het is 2015 en ik heb voor dit jaar weer een paar doelen van m'n bucketlist, die ik graag wil behalen. Een van die doelen luidt: het noorderlicht (aurora borealis) zien! Dus vandaar dat ik een tour naar IJsland boekte met de toepasselijke naam "Aurora Challenge". en het werd een challenge...
Na een korte kennismaking met Reykjavik kwam het niet in ons op om diezelfde avond een noorderlichttour te boeken met een bus vanuit Reykjavik. We zouden tenslotte naar een van de mooiste plekken in IJsland gaan om het noorderlicht daar te bewonderen en we hadden nog een hele week de tijd en kans om het noorderlicht te mogen bewonderen. En eerlijk is eerlijk: ik vind het ook een stuk mooier als je op een prachtige plek in de natuur staat en er in alle rust van kan genieten, dan wanneer je met 60 mensen in een bus zit en rondrijdt bij de hoofdstad om dit natuurverschijnsel te zoeken. Kortom, totaal geen urgentie om die eerste avond al een poging te wagen.
De weersgoden waren ons de volgende dag goed gezind en we konden genieten van een mooie witte wereld met blauwe lucht erboven. Redelijk uitzonderlijk voor IJsland. Een
behoorlijk harde wind, maakte de gevoelstemperatuur wel richting de -20, maar wij hadden een warm onderkomen in de bus, die ons via wat bezienswaardigheden naar de noordelijk gelegen stad Akureyri bracht. Een naam die niet uit te spreken was voor onze Amerikaamse reisgenoten, dus die noemden het 'A-town'. Daar stonden we vervolgens 's avonds in de botanische tuin met 5 lagen kleding aan de prachtige sterrenhemel te bewonderen, maar helaas was de noorderlichtactiviteit die avond erg laag en na anderhalf uur ijsberen besloot de natuur voor ons, dat we richting ons warme bed konden, want de binnenkomende bewolking maakte de kans op noorderlicht daarna 0,0.
De daaropvolgende dagen werd onze reis vooral bepaald door de weergoeden of misschien wel zoals vele ijslanders geloven door de trollen of elfen. Dreiging van wegafsluitingen in verband met de zeer krachtige storm en sneeuwval. Zo sjeesden we nog snel naar een haringsstadje en proefden we nog wat bier in een lokaal, klein brouwerijtje. Dit alles op een zeer afgelegen schiereiland dat in ieder geval iets bereikbaarder was geworden de afgelopen decennia door de nogal handmatig uitgehakte tunnels. Via de Godafoss (waterval van de goden) bereikten we uiteindelijk toch Lake Myvatn, waar we 3
dagen zouden verblijven. "Een winterwonderland waar het prachtig is om het noorderlicht te aanschouwen". Nou het eerste deel van deze zin kan ik zeker beamen, maar of het geluk ook aan onze zijde zou zijn voor het tweede deel? Aangekomen in onze hotelkamer met uitzicht op enkele grote pseudokraters, zijn we vrijwel direct naar buiten gegaan om dit van dichtbij te bewonderen. Pseudokraters zijn zoals het woord het al zegt, geen echte kraters, maar ontstaan door de lavastroom, die op vele plekken rond dit meer af en toe het heet geworden water onder de aarde flink liet opborrelen en zo een soort schijnkraters zich vormden. We werden er nog net niet afgeblazen en later die avond spookte het rondom het hotel qua storm en sneeuw. Wij konden rustig gaan slapen en zetten ons voor de vorm nog op de lijst voor een 'noorderlicht wake up call'.
Er stond van alles op het programma voor de volgende dag, maar door de sneeuwstorm die in deze omgeving raasde was weinig mogelijk. Toen ik even buiten liep, trok zelfs ik de conclusie dat het echt geen wandelweer was en dat terwijl ik me eigenlijk zo goed als nooit door weersomstandigheden laat tegenhouden,
maar het enige dat je zag en voelde was een wervelwind van sneeuw. Dan maar naar opgezette vogels in het vogelmuseum gaan kijken en dobberen in het natuurbad van Myvatn, de 'Blue Lagoon' van het noorden. De IJslanders hebben een soort beroemd gezegde dat zoiets betekent als: "kan het niet linksom, dan gaan we rechtsom" en ik kan me voorstellen dat het in deze regio zeer toepasbaar is.
Hoera, de wind was enigszins gaan liggen en het sneeuwde niet tot nauwelijks. Dus vandaag gingen we in sneltreinvaart van alles doen, wat het weer nu toeliet: wandelen langs het meer, sneeuwschoenwandelen in een vallei met versteende 'trollen' en de zeer actief spuitende hotsprings bezoeken. Zeer bizar om in een ijskoud sneeuwlandschap te staan tussen pruttelende poelen en spuitend heet water uit steenmassa's.
Dagelijks werd de noorderlichtverwachting gevolgd en voor het eerst in dagen werd er activiteit voorspeld met gaten in de bewolking! We hadden direct een strijdplan bedacht om zo niet alleen afhankelijk te zijn van de wake up call service van het hotel en zo onze kansen te vergroten. We zouden dus een aantal keren die nacht de wekker gaan zetten en kijken. Wij hadden een kamer op
het noorden, dus beter kan je het niet treffen op deze breedtegraad in de winter. Vlak voordat we in bed stapten belde de receptie: "Hello, this is the reception. We would like to tell you that right now we see some small activity of northern lights". Onze overenthousiaste reactie resulteerde in het aankleden van 5 lagen kleding binnen 3 minuten en achteraf bedachten we ook, dat dat een beetje overdreven haast was. We zagen wat vage witte banden en besloten na een tijdje om te gaan slapen en om 3 uur verder te kijken. Toen was er nog steeds niet veel meer te zien. Doordat ik nogal alert in bed lag, dacht ik een half uur later in de kamer onder ons de telefoon te horen overgaan en jahoor, niet veel later hing de receptie ook weer met ons aan de lijn. Dezelfde zin, maar nu hadden ze het echt over 'northern lights' en niet over 'small activity'. Aan de horizon achter de pseudokrater zagen we een lichtroze vlek en daarboven een brede witte band. Mensen met een goede camera konden zien dat dit uiteindelijk groen licht was, maar met het blote oog was dat niet waar te nemen. Sowieso
schijnt het noorderlicht er wit uit te zien met een vage gloed erin van meestal de groene kleur en niet zo spectaculair als je wel eens op foto's of filmpjes ziet. Wij besloten na een tijdje weer in bed te gaan liggen en de wekker nog een keer om 6 uur te zetten, maar vanuit ons raam zagen we op dat moment geen toegenomen activiteit, dus besloten we nog anderhalf uur te gaan slapen.
We vertokken weer vroeg richting Akureyri, want er werd wederom spookweer voorspeld en de chauffeur wilde voor die tijd de pas bij de elfenberg over. Jaja, er wonen daar dus elfen op die berg en ze willen niet dat er een tunnel doorheen gegraven wordt en daarom laten ze al jaren voor straf heet water door het gat stromen, waar wegwerkers ooit een poging waagden om een tunnel te graven. Dus al die forensen die in Akureyri werken, krijgen maar geen kortere reistijd van de elfen. Het is duidelijk wie er in IJsland de baas zijn.
Zo werd op de laatste dag ook de weg afgesloten onderweg naar Reykjavik, omdat die veranderd was in een ijsbaan en het verschrikkelijk stormde. En zo ontdek je,
dat een mens zich ook best een ruime twee uur in een wegrestaurant kan vermaken. Ach ja, wij waren inmiddels veranderd in zeer flexibele wezens gedurende de week en hoopten stiekem nog dat we door de latere aankomst in Reykjavik het ineens in het donker heel erg zou opklaren en we dan tenslotte alsnog echt het noorderlicht in volle glorie mochten bewonderen, maar helaas..
Misschien moet ik mijn doelen op m'n bucketlist eens wat concreter formuleren. Tja, 'het noorderlicht zien'. Op zich heb ik het wel gezien, maar dan wel in de meest minimale vorm. Dus mijn nieuwe doel wordt: "Voor 1 maart 2016 het noorderlicht zien dansen van de horizon tot boven mijn hoofd met mooie lichtgroene en lichtpaarse tinten erin." Een goede reden om voor die tijd een leuk reisje naar Lapland of de Lofoten te boeken of zo...
Advertisement
Tot: 0.068s; Tpl: 0.012s; cc: 12; qc: 28; dbt: 0.0388s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Fraukje
non-member comment
ijsland!
geweldig, ik herken Myvatn met de pseudo kraters en t.o een parkeerterrein met hotel waar jullie geslapen hebben. En het opgezette eendenmuseum zijn we ook geweest!! Haha nou Lofoten hou ik me aanbevolen!!