Dag 7: Poros-Athene

---

Verslag dag 7: Poros-Athene

Op onze laatste zeildag zorgt de zon al weer vroeg voor de nodige warmte in de boot. Even wassen en in luchtige kleding hijsen om ons om 9.00 te melden voor het pallaver. Vandaag hebben we de mogelijkheid om aan de zuid- of oostkust van het eiland Aegina te ankeren. Volgens de informatie zal de wind in de middag opkomen vanuit het noorden. I.v.m. de hitte in de haven varen we meteen na het pallaver uit, we zijn de eersten. Inmiddels zitten we weer in ons dagelijkse tenue op de boot, bikini cq. zwembroek dus. Na het verlaten van de haven starten Ingrid en ik het ontbijt op en als we Poros net voorbij gevaren zijn zitten we aan een heerlijk ontbijt met supervers brood en verse croissantjes. We hebben het ontbijt nog niet achter onze kiezen of we krijgen in de gaten dat het best lekker waait, dus alles naar binnen en de zeilen in top. Een prima wind die ons naar de zuidkant van Aegina zo een baai in blaast. De laatste keer zwemmen en relaxen, en na een kopje koffie of fris en later nog een watermeloentje, is het tijd voor het laatste deel van onze zeilweek. Helaas is de wind afgezwakt en moeten we de motor het werk laten doen. Zo kunnen we wel op ons gemak nog even lekker zonnen. Om half vijf varen we de haven van Kalamaki binnen en gaan we op zoek naar onze plaats aan de steiger, want we moeten de boot op exact dezelfde plek terugleggen als waar we hem opgehaald hebben. Tot onze verbazing ligt er al een andere boot en we besluiten die van ons er maar naast te leggen. Wanneer we met veel moeite de boot met de stevige zijwind aan de mooringlijnen hebben gelegd, besluit de andere boot weg te gaan. Lekkere snelle reactie; wij besluiten om onze boot te laten liggen, dat regelt onze Dimitri morgen maar. We bellen hem met de mededeling dat we gearriveerd zijn en hij belooft langs te komen. Hij heeft natuurlijk weer de nodige babbels als hij arriveert, maar wanneer hij iets ziet aan de zijkant van de boot ziet, zegt hij ineens: "I hope those aren't scratches." We bedoelen maar, precies wat we dachten, als je arriveert is het de gezelligste Griek van Griekenland, maar als je terugkomt...... Het is alleen maar vuil van de mooringlijnen, dus met een poetsbeurtje ziet de boot er weer prima uit. Bovendien wenst Dimitri wel dat wij de boot op de goede plek leggen, wij beloven dat te doen als de wind is gaan liggen. De Griekse buurman op de boot naast ons lijkt ons in de smiezen te houden, hij zit namelijk continu te bellen en hij blijkt Dimitri te kennen. Wanneer we hem vragen of hij wil helpen om de boot te verplaatsen zegt hij wel even te bellen met Dimitri. Blijkbaar vertrouwt hij ons niet met onze stuurmanskunsten en heeft hij liever dat we blijven liggen waar we liggen. En inderdaad hij krijgt het voor elkaar, hij blij, wij blij?.

We pakken alvast onze tassen zover in en nemen allemaal een koude douche achter op de boot alvorens we gezamenlijk met de flottielje een afsluitend diner bij de Kitchenbar hebben. De bestellingen worden per boot opgenomen, dus tot zover geen probleem. Echter wanneer de maaltijden klaar zijn hebben de obers ietwat probleempjes met het verdelen, aangezien ouders en kinderen door elkaar zitten. Desalniettemin is het een gezellige avond, met vriendelijke bediening en lekker eten. Afsluitend nog een drankje en dan afscheid nemen van iedereen. Morgen gaat ieder weer zijns weegs. Om kwart voor twee, na het nog even afspoelen van het kleffe zweet, gaat het laatste lichtje op onze boot uit. Morgen om zeven uur op, want we hebben begrepen van Dimitri dat de duiker om acht uur voor onze neus zal staan, hij zal er zelf om negen uur zijn.

---