Dag 1: Charleroi-Athene

---

Zaterdag 25 juli: van Heythuysen/Echt via Charleroi naar Athene.

Het is zover, de wekker op 4.00 uur en dan om 4.45 richting de familie in Echt. De taxibus komt daar stipt om 5.15 aanrijden en we installeren ons in de bus. Gelukkig is Lex al goed wakker en komt er snel achter dat de chauffeur de afslag richting Brussel neemt i.p.v. Richting Luik-Charleroi. Dus even keren en de goede kant dan maar op, onderweg rijden we een heel stuk onder hevige wind- en regenomstandigheden en de lucht ziet er dreigend uit. Uiteindelijk staan we om 7.00 op Charleroi, waar we wat drinken alvorens we ons settelen in de Boeing 737-800 van EasyJet. Met een vertraging van een kwartiertje, volgens de piloot natuurlijk veroorzaakt door air traffic Control, stijgen we op. Even een beetje hobbelen door het wolkendek, maar al snel zien we de zo'n en gelukkig blijft het een rustige vlucht. Om 13.20 landen we op Athene AirPort bij een temperatuur van 30 graden. De bus is al snel gevonden en deze brengt ons in een uurtje naar de haven van Kalamaki. Ook de boot ligt al klaar aan pier 6 en Dimitri, de verhuurder van onze boot, legt alles even aan de mannen uit, wel met hier en daar een hintje naar het romantische blauwe ledlicht in zijn boot (misschien willen we er nog een paar dochters bij????) Jaja, het is me er eentje die Dimitri. Ondertussen vertelt hij van alles over zijn zoon, dochter en zijn vader van 103 die de vrouwtjes nog wel ziet zitten. Het is allemaal wel heel gezellig, maar voor nu wel even genoeg. We willen nog wel even weten hoe het zit met het duikrapport enzo, nou dat moest hij toch nog wel even regelen en via de telefoon ratelt hij in snel Grieks het een en ander aan opdrachten door. Terwijl de mannen wachten op het gewenste rapport gaan de dames 'even' boodschappen doen. Er is een Carrefour in de buurt dus dat moet geen probleem zijn. Maar Carrefour in België is geen Carrefour in Griekenland. De ingang is ook de uitgang, er zijn karretjes te weinig en van de ene naar de andere afdeling moet via de lift. Super efficiënt allemaal, ahum. Maar goed, 3 kwartier na ons vertrek van de boot staan we dan bij de, eveneens niet-efficiënte, kassa. Onze Lidl cassière wordt al gillend gek bij de gedachte aan het werken in deze winkel! Superdruk tijdstip, volle karren cq tassen op wieltjes, en maar 2 kassa's met chagrijnige medewerkers open. We snappen dat hier niet de regel geldt: "4e in een rij, boodschappen gratis". Dat zou binnen enkeltje zomerse weken tot een gegarandeerd faillissement leiden. Voor 7 uur zouden de boodschappen gratis naar de boot gebracht worden, maar dit blijkt niet helemaal te kloppen. Enkele Nederlanders voor ons hebben een overvolle kar a 185.- en helaas gaat deze Griekse vlieger voor hen niet op. Vanwege een oneerlijk verhaal van de manager ontstaat er een discussie en dan zegt de manager boos dat ze door hen meer belasting moeten betalen. Dat viel niet in goede aarde bij onze medelanders. Om het leed ietwat te verzachten bieden wij onze hulp aan, maar dat is niet nodig. De Nederlandse mevrouw vindt dat ze gelijk heeft, volgens ons is dat ook zo, en hoopt het toch nog voor elkaar te krijgen. Of ze hun gelijk nog hebben gekregen weten we helaas niet. Uiteindelijk arriveren we door alle akkefietjes tegen 19.30 weer bij de boot, en dan snel omkleden voor het gezamenlijk diner bij restaurant Edem op het strand. We blijken in een flottielje van 49 personen te zitten waarvan 25 jongelui in de leeftijd van 12 t/m 21. Het is al snel een gezellige boel en na het eten gaan ze dan ook met zijn allen naar een cocktailbar in de haven, the . De volwassenen zoeken allemaal hun boot op, want morgenvroeg om 9 uur pallaver (vrij vertaald 'briefing' of 'gewauwel' ;-) in het restaurantje bij pier 8. Voor vandaag hebben we weer genoeg meegemaakt, dus voor nu welterusten.

---