Advertisement
Published: September 3rd 2012
Edit Blog Post
graffiti
slechts een van de vele muurschilderingen Stinkend, druk, vies, warm, boordevol graffiti, dat is Marseille. Ik zou hier nooit willen wonen, maar het is een boeiende stad om te bezoeken.
Waarom zaten we hier? Deze herfst moesten wij allebei ons paspoort vernieuwen. Deden we dat tot nog toe steeds in Nederland, nu kwam het helemaal niet uit om dat daar te doen, en dat betekende een consulaat in Frankrijk opzoeken. Die zitten in een aantal steden, waaronder Marseille. Jaren geleden zijn we er wel eens een dagje geweest met Engelse vrienden, en het stinkend drukke hadden we onthouden. Ook dat we het niet echt geweldig vonden. Maar we wilden de stad best nog een kans geven en besloten om onze paspoorten hier bij het consulaat te verlengen.
Dus hadden we een onderdak nodig voor een paar nachten. Allerlei hotels bekeken, daar zaten best een paar aardige, redelijk geprijsde bij. Maar Paul zag een advertentie van airbnb.com en toen we daar keken vonden we een hartstikke leuk loft, midden in een volksbuurt van Marseille, met een schitterend uitzicht..
https://nl.airbnb.com/rooms/203436 Het minimum was drie nachten, zo hadden we wat extra tijd voor verkenning van Marseille. De auto konden we vlakbij in een parkeergarage zetten. De eigenares werkte, maar
zou de sleutel bij de apotheek in dezelfde straat achterlaten. En daar lag hij ook klaar voor ons, compleet met instructies hoe de sleutel heen en weer te wiebelen om de deur open te krijgen! De straat was waarschijnlijk ooit een buurt geweest voor de gegoede burgerij met personeel. Het personeel sliep in die tijd uiteraard helemaal boven op zolder, waar nu de loft gemaakt was.
De loft had alles wat de website beloofde en het uitzicht was werkelijk fantastisch. En het was er heerlijk rustig, omdat het terras aan de tuinkant lag, op het zuidwesten, dus ideaal voor de ondergaande zon. Goeie keuken, prima badkamer. Alleen had het toilet een broyeur (een papier- en drollenvermaler), omdat er slechts een dunne leiding naar beneden liep. In vroeger jaren moest het behoeftige personeel het waarschijnlijk met een emmer doen. Nu is een broyeur niet erg, maar deze maakte een enorme perstherrie, en als je dan dacht dat hij klaar was, gaf hij 10 seconden later nog een riedel.
En er waren geen gordijnen, alleen jalouzieluiken, die niet helemaal sloten. Wij zijn dat niet zo gewend, daarom vroeg wakker.
Het trappenhuis had nog originele “tomettes”: zeshoekige rode tegeltjes. Er was een
minilift waar je net met zijn tweeën inkon, maar geen ruimte voor hanky panky!
We hebben onze spullen achtergelaten en zijn op zoek gegaan naar de cours Julien, een gezellig plein boordevol eettentjes. En al lopend hebben we de omgeving verkend. Gezellig buurtje, met veel vertier. Misschien niet voor ‘s avonds laat als vrouw alleen, maar ik heb gelukkig altijd mijn eigen bodyguard bij me;-)
De volgende dag namen we de trappen vanaf de cours Julien naar de beneden stad, om de fotograaf te zoeken. Laat nou de rue Paradis, waar zowel het consulaat zit als de fotograaf, zo’n beetje de langste straat van Marseille zijn. En natuurlijk moesten wij helemaal naar het eind lopen. Heuvel af, heuvel op, en stinkend heet. Een maand geleden had ik nog niet gered, denk ik, met mijn nieuwe heup, maar nu ging het goed, al liep ik op het laatst wel een beetje scheef.
De fotograaf bleek zowat een dagtaak te hebben aan het maken van pasfoto’s voor Nederlanders. Vóór ons waren er al zes geweest die ochtend, zei hij, en na ons kwamen er nog meer de winkel in. Big business!
Of ze in één pochetje mochten, vroeg hij, die
foto’s. Natuurlijk mag dat, we slapen tenslotte ook in één bed, dus waarom niet samen in een mapje.
Daarna die hele rue Paradis - waar niets paradijselijks aan is, behalve voor iemand die dol is op shoppen en merkkleding - weer afgelopen naar beneden om in de buurt van de haven een hapje te eten. We hebben een Italiaans restaurant gekozen, le Grand Latin, waar we een enthousiast onthaal kregen, en het eten erg lekker was. Gevonden op Tripadvisor, zoals meer tentjes waar we later aten.
Gesterkt door de hap en een fles onvolprezen Orvieto, begonnen we aan de klim naar het consulaat. De rue Paradis hoeven we voorlopig niet meer te zien!
Het consulaat wordt gedreven door een honorair consul en zijn eerbare vrouw, allebei Fransozen, die geen woord Nederlands spreken.
Nederlands vlaggetje - zonder oranje wimpel - en tulpen op de balie, koningin en delftsblauw aan de muur. Vriendelijke dame die ons lekker snel hielp. De formulieren met foto en vingerafdrukken worden doorgestuurd naar de ambassade in Parijs en vandaar krijgen wij de nieuwe paspoorten binnen drie weken thuisgestuurd in de door onszelf geadresseerde envelop.
De volgende ochtend goot het van de regen. We hebben
rustig aan gedaan en zijn er rond 11 uur toch maar op uit gegaan om in ieder geval een leuke eettent te zoeken. Ik had weer wat mogelijkheden bekeken op tripadvisor, en we zijn op ons gemak aan de loop gegaan richting oude haven, en het oudste deel van Marseille aan de overkant van de haven. Die wijk heet Le Panier, de mand, genoemd naar een herberg met die naam. Deze wijk is de plek waar de Grieken in 600 vC hun kolonie Massalia stichtten. De wijk is bezig trendy te worden, dus zitten er veel restaurantjes en eetcafé’s. De eerste waar we op afgingen had alleen quiche op het menu staan en daar hadden we eigenlijk niet zo’n trek in. De tweede was het Café des épices, een heel leuk tentje aan een groot plein pal achter de oude haven. Op het plein staan enorme potten met olijfbomen en bij goed weer heeft het café daar een groot terras. Nu moesten we het doen met het zaakje binnen, en een overdekt terras. Op het menu stond een assiette gourmande (lekkerbek-schotel), met allerlei lekkernijen. Dat leek ons wel wat, maar dan om te delen. Of dat mocht, vroegen we. Natuurlijk,
zonsondergang
gezien vanaf het terras van de loft geen probleem. Erbij een karafje smakelijke witte coteaux de provence, en lekker brood met krokante korst, helemaal goed.
Het ging inmiddels steeds harder regenen, maar op dat moment kon het ons niet deren.
Na de lunch werd de regen iets minder en besloten we met de (gratis) ferry over te varen naar de andere kant van de haven, een grappig tochtje van twee minuten. We hadden op zich best om de haven heen willen lopen, maar aan de kop was een grote bouwput, dit was handiger en wel leuk ook.
Tegen de avond klaarde het wat op en konden we zelfs even op het terras van uitzicht en zonsondergang genieten.
Daarna voor het laatst over de cours Julien geslenterd om te beslissen waar we de laatste hap zouden nuttigen. Het werd Kim Ba, aziatisch eten. Leuke tent met veel ikea accenten, op eigen wijze gecombineerd.
http://www.facebook.com/pages/Kim-Ba/104311746299008 We werden bediend door een hele lieve, goed uitziende Boliviaanse jongeman, die hier was om zijn Masters microbiologie te halen, omdat dat veel minder tijd in beslag nam dan in zijn eigen land.
Als amuse bouche kregen we een glaasje fijngesneden kool en wortel met een pittig sausje en een
accra de morue (visballetje) erop. Goeie smaakmaker.
Terwijl we daaraan bezig waren, begon iedereen met stoelen en tafels te slepen naar de mezzanine. Er werd een gezelschap verwacht van een man of 30. Niet lang daarna kwam het gezelschap langslopen. Allerlei nationaliteiten. Onze lieve jongen vertelde dat dit de organisatoren waren van de gay pride 2013. De gay pride wordt hier ieder jaar in juli gehouden.
http://www.youropi.com/nl/marseille/evenementen/marseilles-pride-8091 Daarna zagen we hem niet meer terug, want hij was erg in trek op de mezzanine;-)
‘s Nachts begon het enorm te waaien, een hevige mistral. De volgende ochtend was het weer een stuk opgeknapt, maar de mistral was er nog en je waaide uit je hemd op het terras, bovendien was de temperatuur minstens 10 graden gezakt. Niet zo erg, want ons uitstapje zat erop en we gingen weer naar huis. Jammer alleen dat we geen laatste ontbijt op het terras konden hebben.
Thuisgekomen was het bewolkt en bleek de temperatuur nog meer gezakt te zijn en Paul heeft zijn dekbed weer tevoorschijn gehaald. De herfst is begonnen.
Advertisement
Tot: 0.072s; Tpl: 0.01s; cc: 12; qc: 28; dbt: 0.0291s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb