Advertisement
Published: March 5th 2016
Edit Blog Post
Terwijl het vliegtuig de daling inzet en onder het wolkendek zakt, is er zicht op oneindig wit landschap met bossen en meren. Een prachtige omgeving om een weekje in de sneeuw te vertoeven.
Na een dagje vermaak in het uitgestorven Kuusamo, vertrokken we de volgende dag met het lied "Kuusamo" in ons hoofd richting een rendierboerderij. Hier kregen we uitleg over de rendieren en deden we een kort ritje met de rendierslee. Het rendier stond in de maandagochtendmodus en deed het lekker rustig aan. Om even op te warmen schoven we aan bij het kampvuur met worstjes.
Die middag stond ook een rit met husky's op het programma. Alhoewel we een "diploma" hadden ontvangen voor ons eerste rendierritje, werd er meer kennis en inspanning verwacht bij het rijden met de slede achter de husky's. Na de uitleg en veiligheidsinstructies maakten we kennis met ons husky-team. Zes zeer enthousiast blaffende en springende husky's zeiden me gedag. De rit was geweldig!! Als een echt team zoefden we door het sprookjesachtige landschap. Naar boven was het met ze meerennen om te helpen en naar beneden afremmen voor de veiligheid. Soms moesten we even stoppen voor de sledes voor ons. De omkijkende blikken
van onze viervoeters spraken boekdelen: wat doe je? We willen verder rennen!! Heel bijzondere ervaring en super genoten mede doordat ik met vijf kledinglagen over elkaar het ook niet koud had.
's Avonds vertrokken we richting onze cabins in het bos. Een zeer luxe onderkomen met prive-sauna in de cabin! Uitzicht over het meer en de rust van de besneeuwde bossen! Tijd voor een relaxt avondje!
Dinsdag was het tijd voor mijn eerste langlauflesje. In het begin was het meest miniscule heuveltje nog spannend, maar na wat tips en oefening ging het eigenlijk best wel prima. Een oefenrondje van ca 4 km volgde en was heerlijk door het prachtige landschap met laagstaande zon. Na de lunch konden degenen die dat wilden ook een grotere ronde doen, maar dan zouden er wel wat serieuzere heuvels bij zitten. Een grotere ronde leek me leuk, maar de heuvels wel spannend. Het feit dat er anderhalve meter poedersneeuw lag, trok me over de streep. De strategie werd dus, dat als ik het te eng zou vinden, mezelf gewoon opzij zou laten vallen. Met wat adrenaline in m'n lijf nam ik de eerste afdaling en het ging gewoon goed en ik vond het
ook leuk! Dat gaf wat vertrouwen voor de rest van de route. Bij de volgende mezelf toch even laten vallen, omdat ik bang was dat ik in de bocht met een boom zou gaan knuffelen en ook die val ging probleemloos. Klaar voor de rest van de route! Super genoten van de rest van de tocht. Zelfs de laatste steile afdaling heb ik een poging gewaagd, terwijl ik die ochtend nog dacht: "Die heuvel ga ik sowieso niet af!". Kortom, voor herhaling vatbaar!
De volgende dag stond een tweedaagse trekking op sneeuwschoenen op het programma. Sneeuwwandelen is in Finland niet zo inspannend als in bijv de Alpen, omdat het licht heuvelachtig is en je hele stukken kunt "afsnijden" over de bevroren meren. Het is dan ook heel leuk om spoor te kunnen maken, omdat dat in dit landschap goed lang is vol te houden. Halverwege werden we getrakteerd op een heerlijke soep met zalm, aardappel en groente! Dit alles bij een heerlijk kampvuurtje. We liepen nog langs een beverdam en kwamen uit bij de wildernislodge in het bos. Eigenlijk best nog een luxe onderkomen, alleen ontbrak het aan stromend water en elektriciteit. Houtjes verzamelen voor de kacheltjes in de
kamers en vervolgens hebben we de ladiesroom zodanig opgestookt, dat we meteen het rookalarm even succesvol hebben getest. Finland en sauna gaan natuurlijk vaak samen, dus er was ook een houtgestookte sauna aanwezig. Een apart huisje, waar we eerst met de dames een uurtje de tijd kregen. Als afsluiter hebben we ons met veel gegil afgekoeld in de sneeuw. De echte lapland-ervaring.
Na een warm nachtje liepen we de volgende dag weer terug naar "Wifi-land". Het mooie van sneeuwschoenwandelen is, dat je je niet aan paden hoeft te houden en overal kan lopen. Oke, op een paar stromende riviertjes na dan, die niet helemaal bevroren waren. Nog wat dierensporen gezien, waaronder vogelpoep in een holletje in de sneeuw en verschillende pootafdrukken. Meertje na meertje te zijn overgestoken, kwamen we weer terug bij de cabins. Tijd voor wat ontspanning, voordat alle saboteurs na het avondeten weer aan de slag gingen met doodlopende weggetjes aanleggen....gelukkig was het maar een spel..al vrees ik dat de saboteurs het noorderlicht die avond ook hebben verstopt achter de wolken die weer binnentrokken, maar het blijft leuk om vol spanning even buiten te staan of er nog een lichtschouwspel zal gaan plaatsvinden.
Vrijdag was het
tijd voor een paar weer zeer andere activiteiten. Allereerst kregen we uitleg hoe we een quinzhee konden gaan bouwen. Het komt erop neer, dat je een paar uur bezig bent met sneeuw op een hoop scheppen en continue aanstampen. Vervolgens laat je dat dan een aantal uurtjes harden en dan kan er een slaapplek uitgehold worden. Langzaamaan jezelf dus naar binnen graven en de sneeuw naar buiten afvoeren. Om de tussentijd ook nuttig te vullen, volgde ook nog een cursus ijsvissen. Gat in het ijs boren, wormpie aan je haak en met veel lagen kleding en nog veel meer geduld dan op een stoeltje op het ijs zitten. De gedachten aan regenboogforel bij het avondeten bleven uiteindelijk fantasieen, want de vissen hadden er geen zin in. Het was dat we die quinzhee ook nog moesten uithollen, want anders...
's Avonds besloten we met een klein clubje onze quinzhee's ook eens echt te gaan gebruiken. We hebben ons tenslotte niet voor niets uren in het zweet gewerkt. Bewapend met de warmste slaapzakken ooit en de hardste matjes ooit vertrokken we richting de quinzhee. Kaarsje mee voor bij de ingang en het was een best knus en warm onderkomen. Na een
paar uurtjes slapen, besloot ik toch om de harde ijzige ondergrond in te ruilen voor een zacht matras in m'n cabin en kon ik nog een aantal uurtjes lekker slapen.
Ons laatste dagje in de sneeuw was vrij in te vullen. Zelf besloot ik mee te gaan met gids Joose die ons de survivalskills van winters Lapland zou bijbrengen. Kaartlezen, vuur maken, shelter bouwen, knopen leggen en vooral de kou overleven bleken de uitdagingen van de dag. Erg leuk om te doen en na terugkomst hadden we gewoon nog tijd over en besloot ik samen met Mark nog even een rondje te langlaufen. Kijken of we het na een paar dagen nog steeds konden. En dat ging goed en was een moioe afsluiter in de sneeuw!
Scandinavie is echt een prachtplek om in de winter te zijn. Ook deze reis in Finland was weer top! Tijd om ideeen op te doen voor volgend jaar, want de poolcirkel blijft trekken, al was het alleen al om toch ooit een keer dat magische noorderlicht te kunnen zien.
Advertisement
Tot: 0.053s; Tpl: 0.014s; cc: 14; qc: 33; dbt: 0.022s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Inge
non-member comment
Leuk om te lezen wat je zoal hebt gedaan. Wat een belevenissen weer. Leuk om je op de lange latten te zien. Ik zou denk ik geen oog dicht doen in zo'n quinzhee. Krijg het er al koud van als ik het lees. Xxx, inge