woensdag 18 juni 2014, dag 1

---

De treinreis was een eitje, het lastigst was wakker blijven in een warme, klamme trein die zachtjes schommelend en met een hypnotiserende ruis voort draaft. Ik wist vrijwel meteen wanneer ik de grens over was; waar de natuur en de mensen niets prijs gaven, verraadde de infrastructuur alles. Eenmaal aangekomen in Antwerpen werd het spannender, wanhopig op zoek naar een pinautomaat en een kroeg om de wedstrijd tegen Australië mee te maken sprak ik iemand aan. 'Ich spreche nur Deutch.' Lekker dan. Iemand anders dan? Frans, Spaans, Italiaans en zelfs Indisch! Serieus? Ik heb de eerste helft van het voetbal gemist omdat er geen Belgen in Antwerpen te vinden zijn? Uiteindelijk dan toch een Vlaamse dame gevonden die direct over mijn schouder wees naar de muur achter me. Ben ik daar dus mooi drie keer langsgelopen! Even later was ik bij een kroeg aangekomen: 'Kelly's Irish Pub'. Eenmaal binnen dump ik mijn tas bij de eerste de beste met een oranje shirt aan en krijg nog net de tweede helft mee. Gewonnen, net aan. Gezien mijn biertje nog niet op was besloot ik nog even te blijven hangen, waardoor ik Chris ontmoette, een Australiër met een goed gevoel voor humor, die toevallig een tweepersoons hotelkamer had; ik blijf dus in Antwerpen! Wat later op de avond ben ik in gesprek geraakt met een groep acrobaten van over heel Europa, en nog wat later kwamen Chris en ik Kenny en Steve tegen, een Schot en een Ier. Hoewel ik eerst wat duizelig werd van de drie verschillende accenten, heb ik natuurlijk met ze gezongen! 'Drunken Scotsman' kenden ze nog niet, maar ze waren er zeer van gecharmeerd. Wat een avond.

---