Dag 13: Cultureel Wenen

---

Kathleen en ik stonden op het gemakske op.

Met 2 gaat alles ook veel sneller.

We namen een uitgebreide douche (het douchegebouw was zo goed als volledig open, dus ijskoud. Het was dus geen makkelijke beslissing om eronder uit te komen) en aten ons ontbijt.

We hadden eindelijk eens plek op de tafel en zeer weinig afwas J

alletwee kwamen we tot de conclusie dat we ons een dag hadden misrekend.

We hadden dus nog een vrij in te plannen dag.

Er werden alvast enkele denkpistes verkend en besloten deze straks voor te leggen aan het koppeltje.

(Het zou een half dagje Zwarte Woud worden voor een boswandeling + dan moeten we zaterdag minder lang rijden naar huis)



Dan terug richting Wenen.

Het weer was slecht (regen en kou), maar het beloofde wel mooi weer te worden in de namiddag.

Onderweg gleed de auto tijdens het nemen van een bocht de gracht in.

Omdat we allemaal veilige chauffeurs zijn, was het met aangepaste snelheid en was er geen schade.

Wel heb ik Kathleen eens kunnen horen gillen J

Na dat voorval besloot Kathleen om toch eerst nieuwe banden te laten zetten voor we verder de Alpen intrekken morgen.



Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, want het zijn geen standaardbanden en ja, die zijn niet overal te vinden natuurlijk.

Kathleen zette de zoektocht in naar nieuwe banden terwijl ik al met de metro Wenen introk.

Kathleen was al veel in Wenen geweest, dus ze vond het niet zo erg.



Ik nam de metro en was in no-time bij Laura en Thomas die in een koffiebar zaten en gezellig een spelletje op de GSM speelden samen bij een lekkere kop koffie.

Thomas showde zijn nieuw gekochte horloge en we gingen op pad.

Aangezien het ondertussen al 12u30 was (en ik gewoon zin had in pizza), kocht ik eerst een groot stuk pizza aan een kraampje op het plein.

Het was wel heel lekkere pizza, dus ik had er helemaal geen spijt van!

Ik kreeg er zelfs een gratis appel bij.



Terwijl ik mijn pizza at, namen we de metro richting de nationale bibliotheek.

De bibliotheek heeft een rijke geschiedenis en is echt een aanrader als je in Wenen bent.

De toegang is 8 euro, maar wel mooi om te zien.

Als je binnenkomt in de grote zaal, is het net of je waant je in een film van Harry Potter.

Zoveel enorme boekenkasten die je effectief met ladders moet beklimmen.

Echt mooi.

Tussen de boekenkasten zitten ook verdoken geheime gangen.

Er was ook net een expositie ter ere van het 650-jarige bestaan van de bibliotheek.

Heel interessant.



Toen we buitengingen, belde Kathleen dat ze (na massa’s rondbellen naar garages) de banden gevonden had en dat ze richting Wenen centrum kwam.

Wij zetten ons in een Weense bier-bar om te wachten met een lekkere frisse cola of Almdudler.

Het gezelschap was weer verenigd en we konden weer verder.



We volgden haar richting de Heldenplatz, een plek waar je blijkbaar echt geweest moest zijn als je Wenen bezoekt.

Het was inderdaad wel mooi.

Jammer genoeg stond het er vol auto’s en bouwkranen die het mooie uitzicht van de gebouwen wat verdoezelden.



Een beetje verder was het gelukkig al een stuk minder en stelden ze alle grote werken van Pieter Bruegel tentoon.

De inkom was wat duur en de tijd was beperkt, dus we besloten deze over te slaan.



Vervolgens stapten we de metro op om verder te reizen naar het Hundertwasser Haus.

Een huis ontworpen door een knotsgekke architect met veel invloeden van Gaudi.

Het zag er allemaal wel heel speciaal uit. Je waande je echt in een fantasiewereld als je binnenstapte (op de toeristische winkeltjes na)



Tegen 17u30 begonnen onze magen te grommen en stapten we een lokaal restaurantje binnen een straat verder.

Het was alsof de tijd er had stilgestaan in de jaren ’70.

Er was een aparte kamer met tafels voor rokers en het interieur was nog origineel met stoffen banken en grote lampen.

De eigenaar was een enorme man met een grote snor en je kon er nog niet met bankkaart betalen.

Om het stereotype beeld nog meer te bevestigen, kwam een net geklede man met een bolhoed, snor en paraplu binnen.

Niet veel later stak hij binnen ook nog eens een pijp op.

Het kon er allemaal. J



Thomas bestelde er goulash, Kathleen een pompoensoep met als hoofdgerecht gefrituurde pompoenschijven en peterselieaardappelen. Laura bestelde een enorme cordon blue! Volledig zelfgemaakt en bijna zo groot als de schnitzel van gisteren!

Ik nam een knoedelsoep en een boerentoast.

Doordat het zo gezellig was, zijn we hier wel even blijven plakken en hebben we veel gebabbeld.

Tegen 20u besloten we terug naar 2018 te gaan en richting camper te vertrekken.



Eenmaal op onze kampeerplek aangekomen, verdeelden we de 2 kg snoep van gisteren zo eerlijk mogelijk over 4 afsluitbare potjes. J

We speelden nog een spelletje ‘Century: Eastern Wonders’ dat ik zonder het zelf te beseffen nog won ook en dan gingen we slapen.



Morgen slapen we nog eens goed uit en we rijden dan richting Duitsland, of specifieker, het sprookjeskasteel Neuschwanstein!

---