Advertisement
Published: February 8th 2005
Edit Blog Post
Daar was ik weer, eerder dan verwacht!
Heb gisteren wat aparts meegemaakt, wat ik even met jullie wil delen. Gisteren na schooltijd ben ik met een zestal studenten naar het plaatsje Zunil geweest, dat is ongeveer 30 minuten hier vandaan. Uiteraard met de chickenbus hier naartoe. De bus volgepropt met allemaal lokale mensen en een aantal blanken. Het bizarre was dat een jongen van zo geschat 12/13 jaar achter het stuur zat. Waarschijnlijk werd hij door zijn vader opgeleid tot chauffeur, aangezien zijn vader het geld inde van alle klanten. De rit koste maar liefst 25 eurocent. Het is inderdaad erg goedkoop, maar het idee dat een jongen van 12 jaar een bus, volgepropt met mensen, bestuurd is niet echt prettig, kan ik je vertellen!
Aangekomen in Zunil zag ik al vrij snel dat het een armoedig dorp betrof! Veel mensen zagen er versmeerd uit en liepen op blote voeten. De rivier was volledig versmeerd met afval van de lokale bevolking. Ik heb zelfs letterlijk gezien dat mensen een vuilniszak vol afval vanaf de brug leegden in de rivier. Nu komt het, onder deze brug zijn de vrouwen hard aan het werk om kleding te wassen in de rivier. Kortom
de een probeert iets schoon te maken en de ander maakt het gelijk weer vies, heel dubbel. Ik heb echt letterlijk met mijn mond open staan kijken. De kinderen daar waren ontzettend lief. Met een balletjes en twee lege sinaasappelkistjes maak je ze helemaal gelukkig. De kistjes fungeren dan als doel! Ik heb nog eventjes mee gevoetbalt, kon het niet laten.
Tevens zijn we bij een heilige plaats geweest. Deze plaats betreft een soort schuur, met hierin een pop wat omringd is met allemaal kaarsen. Nu ben ik de naam van deze heilige pop vergeten. Deze pop betreft een man, die eigenlijk wel een beetje op elvis lijkt met een hoed op en witte handschoenen aan. Hoe het precies in elkaar zit weet ik niet, in ieder geval deze pop wordt door veel mensen aanbeden als een ware god, heel bizar. Deze pop, verandert een keer
in het jaar van plek, anders verliest het zijn kracht/functie. Bij deze schuur stond ook een kraampje waar je heilige kaarsen kon kopen. Mijn nieuwe nederlandse huisgenootje heeft hier drie kaarsen gekocht, voor op haar kamer.
(mijn twee andere huisgenootjes zijn inmiddels vertrokken en hiervoor in de plaats zijn twee nederlandse meiden gekomen. Twee
socio's, een heeft psychologie gestudeerd en de andere SPH. Zij zijn ook van plan hier vrijwilligerswerk te doen. Liggen dus wel aardig op een lijn, erg leuk)
Nu komt het het! Tijdens het eten vroeg Romelia(onze Guatamateekse moeder) hoe onze middag was en waar we waren geweest. Ik vertelde dat we in een origineel Maya dorp waren geweest, wat veel indruk op ons had gemaakt. Romelia vroeg vervolgens de naam van het dorp, wat ik me dus niet meer kon herinneren. Vervolgens keek Romelia mij kwaad aan en vond het een schande dat ik de naam van het dorp niet wist. Ze zei dat ik dit moest weten, aangezien die andere meiden er nog maar net waren(in ieder geval zo heb ik het begrepen) Romelia was erg serieus en stak een boze vinger naar mij toe. Ik voelde me echt heel rot aangezien ik niet in de gaten had gehad dat dit zo belangrijk voor haar was. Ik zei vervolgens dat ik wel foto's had gemaakt, misschien dat ze die wilde zien, zodat ze wist welk dorp het was. Nee, dit wilde ze niet, we waren nu aan het eten en ook na het eten wilde ze het niet!
Ik kreeg sterk het gevoel dat het iets met haar afkomst te maken had. Vervolgens probeerde mijn nieuwe huisgenootje duidelijk te maken dat ze kaarsen had gekocht en dat ze die graag aan Romelia wilde laten zien. vervolgens kwam ze terug met een kaars waarop duidelijk deze heilige pop stond afgebeeld. Romelia vroeg hoe duur deze kaars was, wat mijn huisgenootje niet meer wist. Opnieuw was Romelia beledigd! Mijn huisgenootje vertelde aan mij in het nederlands dat ze er bewust drie had gekocht zodat ze zich hieraan kon warmen omdat het zo koud was op haar kamer. Ze vroeg vervolgens of ik dit kon vertalen. Zover ik kon deed ik dit dus. Heel dom dus van me ík vertelde dus in het spaans dat ze drie kaarsen had gekocht om haar handen boven te warmen. Zo dom ik kon toch wel nagaan dat deze kaarsen hoogst waarschijnlijk een belangrijke betkenis voor haar hadden. Nadat ik dit dus had gezegd had ik gelijk al spijt en had ik in de gaten dat ik iets absoluuts verkeerd had gezegd. Ik vroeg vervolgens aan Romelia in deze heilige man geloofde. Ze zei ja, waardoor ik erg schrok. Ze keek erg boos en snapte
nog steeds niet waarom ik de plaatsnaam niet wist. Ik werd gewoon persoonlijk aangevallen. Ik denk zelfs dat ze dacht dat ik grapjes over deze kaars had zitten te maken. Ik heb wel vijf keer mijn excuses aangeboden voor het feit dat ik de plaatsnaam niet wist. Op datzelfde moment kwam haar dochter in een keer binnen en werd er verder gezwegen over het onderwerp.
Wij gingen van tafel en buiten heb ik er uitgebreid met mijn huisgenootjes over het gebeuren aan tafel gepraat. Mijn ene huisgenootje voelde zich erg opgelaten over het feit dat ze nu in het bezit was van kaarsen die ze nu dat liever kwijt dan rijk was. Even later kwam Romelia naar ons toegelopen. Ze vroeg aan mij of een van de nieuwe huisgenootjes misschien van kamer wenste te ruilen. een sliep namelijk in de originle kamer van Romelia. Het was wel heel bizar dat na dit gebeuren in een keer aam haar werd gevraagd om van kamer te ruilen. Misschien dacht Romelia wel dat het ongeluk zou brengen wanneer een zo'n onheilig persoon in haar kamer zou slapen. Ze heeft dus maar toegezegd, dit te zullen doen.
De volgende dag zat ik er nog vol van en heb dit met mijn leraar besproken. Hij vertelde dat Romelia waarschijnlijk familie heeft in dit dorp of hier zelf van afkomstig is. Het feit dat wij hadden verteld dat de kaarsen fungeerden om hier warmer van te worden was een grote schande en belediging. Het feit dat ik had gevraagd of zij in deze man geloofde, was ook onbeleefd aangezien de meeste mensen dit voor zichzelf houden. Vreemd overigens aangezien ik in kerken mensen echt openlijk, kruipend naar een altaar heb zien gaan, even allemaal te verwarrend. Mijn leraar vroeg welke kleur de kaars had, ik vertelde rood. Dit was een kaars der liefde, wat het schijnbaar nog erger had gemaakt!
Ik vroeg wat we nu moesten doen en of het nodig voor ons was om te verhuizen. Mijn leraar vertelde dat we het maar een paar dagen de tijd moesten geven. Het was mogelijk om dit uit te praten dit moesten we dan heel voorzichtig aanpakken. Aangezien ik de enige ben die een kloein beetje spaans kan, lijkt me dit geen idee. Ik kan namelijk nog steeds niet goed uit mijn woorden komen.
Kortom er heerst nu een gespannen sfeertje in huis waar ik enorm van baal aangezien ik een hele goede band had met Romelia. Ik baal nu dus ook enorm van het feit dat mijn spaans nog zo slecht is. Maar goed we moeten het komende dagen maar even aankijken hoe het gaat.
Ik hou jullie op de hoogte, groetjes Marleen
Advertisement
Tot: 0.055s; Tpl: 0.011s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0327s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb