Advertisement
Published: January 14th 2008
Edit Blog Post
Op weg naar de rivier
aan het water liggen de grote kano´s waarmee we de grens overstaken ´s Ochtends vroeg (dan heb ik het over 5 uur) verlieten we Palenque op weg naar Guatemala. Na de eerste 3 a 4 weken toch een beetje mijn tweede Heimat geworden, dus ik had er dat je zegt: zin in! Met een busje reden we door de jungle naar een rivier, onderwijl uitgezwaaid door talloze kinderen langs de weg die volgens de chauffer (waar we naast zaten, 1st row!) niets beters te doen hebben en een auto nog heel bijzonder vinden. De rivier vormde de grens tussen Mexico en Guatemala, dus nadat we de Mexicaanse douane eindelijk hadden begrepen konden we met bagage en al in een langwerpige boot (lancha) om een half uurtje de rivier op de varen en daar Guatemala in te gaan. De douanier daar was een stuk relaxter en nam afscheid met de woorden: ´tot ziens´!
In Guatemala hebben de wegen van/naar de grens niet de hoogste prioriteit qua onderhoud, dus we hobbelden nog een paar uur verder richting Flores. Het reisbureau maakte van de gelegenheid gebruik om tours naar Tikal en trips naar Belize te verkopen, wat we gelijk deden en twaalf uur na vertrek aankwamen in Flores. ´s Avonds aten we in een restaurantje
We waren niet alleen...
...met 160 anderen genoten we bovenop een tempel van het ontwaken van de jungle van hout, dat boven het water was gebouwd. Als je wat eten in het water gooide, kwamen er gelijk honderden vissen op af en ook was er een arme trage schildpad, die telkens achter het net viste...
De volgende ochtend hadden we weer een vroegertje: 3u30!
Waarom? Dan kom je nog in het donker aan in Tikal en maak je de zonsopgang mee. Na 1,5 uur in de bus en een soort snelwandeling door de pikdonkere jungle stonden we, toen om een uurtje of 6 de zon opging, boven op tempel IV. Nadat we een nieuw plekje hadden gezocht, waar we niet tegen de in een Teva sandaal gestoken tenen van een andere reiziger aan houfden te kijken, hoorde je vanuit de mist eerst een enorme brul van één brulaap die wakker werd. Dat galmde door het oerwoud en al gauw gooiden ook andere apen hun oerkreet in de strijd voor een soort brulconcert. Weer later hoorde je ook vogels krijsen en zo hoorde je als het ware de jungle ontwaken. Voor een enkeling in de groep (we stonden daar van dit unieke moment te genieten met 160 anderen) reden om in kleermakerszit en met geheven armen één te
worden met de natuur...
Langzaam trok de mist een beetje op en zagen we de eerste vogels in de bomen zitten. Daarna met een iets kleinere groep een mooie tour gemaakt over de ´site´. De gids ging op zoek naar de ´howler monkeys´ door in zijn handen te klappen, hun brul na te bootsen en aan de bomen te schudden. De apen lieten zich niet zien, daarom ging hij maar een tarantula uit zijn hol lokken met een grassprietje(!) De gids was duidelijk in zijn element, want hij gaf dit beest zelfs een kus om hem daarna weer zijn hol in te jagen. Heel gaaf om te zien op zo´n 1,5 meter afstand!
Daarna nog allerlei andere flora en fauna gezien, waaronder toekans, termietenheuvels en plantjes waarvan de blaadjes zich sloten als je ze aanraakte. Ook nog een aantal tempels beklommen, één was zo steil (Tempel V), dat ze aan de zijkant een soort hele grote ladder hadden gemaakt waarop je omhoog kon klimmen, 58 meter. Werd afgeraden voor mensen met hoogtevrees. Bovenop bleek waarom, vooral ook omdat het er nogal druk was. Je had er een mooi uitzicht over de omgeving en je kon apen zien die in
de kruinen van de bomen zaten/hingen/lagen/slingerden! Ik ging even op de rand zitten en wist wel dat ik zelf niet zou vallen, maar ik vertrouwde alle mensen die achter mij langs heen-en-weer stiefelden niet helemaal, dus hield ik het redelijk snel voor gezien. Al met al is Tikal een schitterende plek, niet alleen om de mooie tempels, maar vooral om de fraaie natuur; je loopt er echt midden in de jungle!
De volgende dag werden we weer eens om 5 uur ´s ochtends opgehaald, ik begon er bijna aan te wennen ;-) Dit keer gingen we Guatemala alweer uit, richting Belize. Dit ritje had ik een week of drie eerder ook al gemaakt, dus ik wist de weg al een beetje. Toch weer vreemd om ineens Engels te kunnen spreken en bijna alleen maar negers tegen te komen. En opnieuw was het opvallend om te zien dat veel huizen een heus groen grasveldje hebben (de eerste keer had ik ook al een aantal mensen met een grasmaaier zien lopen), van hout zijn en op palen staan. In Belize City hadden we net de boot gemist... en moesten we een uurtje wachten op de volgende. Het bleek een flink uit
de kluiten gewassen speedboot te zijn voor iets van 40 man met een dak erop, die met een noodgang en een alle conversatie verstommende dieselbrom naar onze bestemming raasde.
Anderhalf uur later stonden we op de steiger van Ambergris Caye. Iedereen heeft het over Caye Caulker, hét backpackersparadijs, dus wij kozen voor het eiland erboven. Ook al omdat er, na al die luxe hotels, toch al niet veel meer van ons backpackersimago over was (als het er sowieso al was). Ambergris Caye wordt ook wel La Isla Bonita wordt genoemd en naar verluidt gaat ook Madonna´s liedje over dit eiland (San Pedro is de enige plaats op het eiland, vandaar: ´Last night I dreamt of San Pedro...´). Inmiddels was het 31 december 2007, dus we hadden voor de zekerheid alvast een appartement geboekt op het strand. Het eiland wordt druk bezocht door Amerikanen en er was een Amerikaanse supermarkt waar we ons hebben uitgeleefd. Eénmalige actie, want bij het afrekenen bleken al die hoge prijzen ook voor een wel heel hoog totaalbedrag te zorgen. De aandachtige lezer heeft kunnen lezen dat we al vier nachten achter elkaar behoorlijk weinig slaap kregen en dus hebben we de jaarwisseling, op zijn
zachtst gezegd, niet al te uitbundig meer gevierd.
Volgende keer meer over Belize en daarna. Kijk vooral ook even op de onderstaande filmpjes!
Advertisement
Tot: 0.091s; Tpl: 0.012s; cc: 8; qc: 52; dbt: 0.0641s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
syllie
non-member comment
Goedemorgen!
Het is zo leuk om elke morgen je update te lezen. Je bent echt razendsnel aan het inhalen, he. Leuk hoor. En die filmpjes; wat leuk! Die wil ik ook op ons blog komende zomer! Doeg!