Advertisement
Published: March 12th 2013
De cursus is voorbij en relaxeren is begonnen!
De laatste 3 dagen van de cursus zijn we voor ontspanning naar Cay Chaulker geweest. Een eiland in de Carribean met alles erop en eraan; blauwe luchten, witte stranden, palmbomen en harpoengeweren.
De 'waddeneiland'-impressie was redelijk adequaat, er is behalve luieren en stappen weinig te doen op dit eiland. De tweede dag hebben we een snorkeltour gedaan om aan het eiland te ontsnappen. Het op één na grootste rif ter wereld (the Great Barrier Reef is de grootste) ligt langs de kust van Belize. Zodra de internetconnectie het toestaat komen er filmpjes aan met schildpadden en mantas.. Geweldige duik gehad!
Vincent is na een bezoekje aan Miami bij de groep gekomen. De vrees dat er een andere “Crazy Dutchman” bij de groep kwam bleek volledig gegrond! De internationale banden tussen onze landen zijn verder verbeterd dankzij een overvloedige hoeveel grappen en andere pret ; )
De derde dag hadden we het eiland redelijk verkend en was het tijd om een harpoengeweer te huren in een poging om lunch te vangen. Aan de hoeveelheid vis te zien waren we niet de eerste die dit idee hadden en zijn uiteindelijk bij
de chinees uitgekomen voor een hapje ; )
De 23e februari was het tijd om de groep na 4 maanden vaarwel te zeggen. 15 mensen waar ik in de loop van de tijd een prima band mee heb opgebouwd. De komende zomer staat er zeker een paar tripjes naar Blighty op het menu!
Samen met Vincent mijn eerste praktijkervaring opgedaan als expeditieleider. De eerste dag hebben we na een wandeling van een paar uur door de jungle met z’n tweëen een grot verkend. Omdat ik al eerder in de grot was geweest en er net een archeologisch team aan het werk was geweest was de weg prima te vinden. Fruitbats, Mayabeelden en Mayakruiken gezien in ruim een uur onder de grond.
De volgende twee dagen is de junglenavigatie prima verlopen. Aangekomen in bij de waterval, ons volgende kamp, hebben we een prachtige val voor een kinkajou of opossum gebouwd. In tegenstelling tot alles wat ik geleerd heb, ishet gelukt een val te bouwen waarin het beest blijft leven. In theorie in ieder geval, ons aas (cruesli en later corned beef) werd zelfs door de mieren volledig genegeerd…
De derde nacht in de jungle was spectaculair.. Op
Als je bij me thuis bent geweest
weet je dat ik ook zoëen heb van de Grand Canyonvogels na hebben we niet veel aan wilde beesten gezien. Ondanks dat we maar met z’n tweëen waren en veel minder verstoring meebrachten dan een groep van 17 mensen.
Dat bleek deze nacht; rond 2200 was er opeens een hoop lawaai op minder dan 100 meter van onze hangmatten. Nieuwe geluiden en redelijk hard. Terug herrie maken en zaklampen maakten geen fluit uit, de beesten bleven vlakbij. Dus uit onze hangmat gekropen en het kampvuur opgestookt. Dat hielp beter, maar rond 2300 was de herrie terug..
De volgende ochtend bleek dat het brulapen waren die aan het fourageren waren. En dat was best een opluchting..
Na een bezoek aan Caracol, een grote Maya-ruïne, een bezoek aan de dierentuin (jaguar gezien!) en een mooie avond stappen is Vincent weer teruggegaan, helaselijk.
De reis is twee dagen later verder gegaan naar Guatemala, samen met Rosco. Na een helse busreis aangekomen in Atigua. Zonder er teveel woorden aan vuil te willen maken: sweet!
Het beklimmen van een actieve vulkaan vlakbij Antigua is gelukt: Pacaya (2552 meter hoog). Helaas geen lava gezien, maar wel een bosje takken dat na 2 minuten in een gat gelezen te hebben begon te
branden. De Fuego-vulkaan hoestte constant rook uit, de avond voordat we aankwamen zelfs lava. Maar omdat twee touristen vorig jaar de beklimming niet hebben overleefd na blootstelling aan giftige dampen was beklimming helaas geen optie.
De rit naar de Pacific coast met een “chickenbus” was een ervaring op zich. Mijn kennis van spaans is erbarmelijk en dat belemmert de communicatie toch wel ietwat. Nog nooit zoveel handen- en voetenwerk uit hoeven halen om ergens te komen. De reis voerde naar El Paredon, een stoffig klein dorpje op een schiereiland. Doel: surfen! En dat is gelukt: vijf dagen geweldige golven en daarnaast een hoop leuke mensen ontmoet!
Vandaag weer aangekomen in Belize, San Ignacio. Na een hectische tocht van 36 uur is het Rosco gelukt om zijn vlucht te halen. De komende weken staat duiken op het programma, de locatie is nog even zoeken. Mijn gopro is zijn geld in het water meer dan waard, de volgende update hopelijk met onder-water-footage!
Advertisement
Tot: 0.065s; Tpl: 0.011s; cc: 12; qc: 52; dbt: 0.0345s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Astrid
non-member comment
Petje af!
Hela Japie, wat heerlijk om te zien dat je alles eruit haalt wat erin zit :) Kan menig mens een voorbeeld aannemen. Ga lekker door, blijf lekker met volle teugen van al het moois en avontuur genieten. Nog eventjes.. Yay!