Advertisement
Published: February 18th 2008
Edit Blog Post
Na het wervelende weekend waarover ik de vorige keer verhaalde, ben ik nog een week bij mijn oom en tante in El Salvador gebleven en relatief rustig aan gedaan. Highlights: beetje voor souvenirs shoppen, zwemmen, lezen, paardrijden en een verrassend mooi museum met Salvadoreense kunst (MARTE genaamd) bezocht. Daar word je toch wel moe van, dus daarom heb ik donderdag maar weer eens een vulkaan beklommen!
Vulcan de Santa Ana Ik kon aansluiten bij een groep van dertien Britten en één Schot, die op een soort bedrijfsuitje waren. Even wennen dat alles vijf keer zo lang duurt met een grote groep waarvoor alles geregeld wordt dan wanneer je de enige bent die achter een gids aan loopt. Voedselpakketjes moeten worden uitgedeeld, sanitaire stops, groepsfoto's... Maar gelukkig waren het aardige lui en kregen ze beroepshalve ook veel over koffie te horen, wat best interessant was! Ze hadden een heel gevolg mee met mensen van de natuurorganisatie, de koffiecoöperatie, chauffeurs etc.
Na een mistige klim kregen we bovenop een heel mooi kijkje in een krater zo groot als, pak-m-beet, een voetbalstadion! We stonden echt op de rand van de krater en onderin lag een turquoisekleurig meer dat stoomde en op één
Vulcaan Izalco
De top is een berg van zwart gesteente en as waar niets op groeit. plek ook borrelde! Deze Santa Ana vulkaan is wel de mooiste die ik tot nu toe beklommen heb, echt wat je je voorstelt bij een vulkaan: weinig begroeiing, een assige bodem met zwartgeblakerde planten die getuigen van de vorige uitbarsting en dan die enorme krater met rood, geel, bruin en zwart gesteente!
Op de terugweg raakte ik aan de praat met een van de bewakers die mee was voor de veiligheid (veertien toeristen met camera's, portemonnees en horloges zijn een heel aantrekkelijk doelwit voor een arme boef). Toen hij ontdekte dat ik uit Nederland kwam, ging het gesprek al gauw over voetbal(lers) (daar kon ik wel uren met hem over bomen! Ahum) en herinnerde hij zich een film over het Nederlandse drugsbeleid. Dat was toch wel iets dat zijn verbeelding bijna te boven ging en er werd hartelijk gelachen om ons kleine kikkerlandje.
De Britten (en één Schot) gingen daarna nog naar een plek waar de koffieplukkers dagelijks onder andere hun geplukte koffiebonen komen laten wegen. Dat leek me ook wel interessant en hier zag ik ineens de andere kant van El Salvador; deze mensen verdienen gemiddeld drie tot vijf dollar per dag. In het oogstseizoen meer, maar
daar buiten misschien wel niets! Ze krijgen elke dag een lunch van tortillas en frijoles (zeg maar: bruine bonenprut) en dan plukken maar! Ook de kinderen moeten zich nuttig maken en brengen mais naar de tortilla'molen' of halen water in een grote kan die ze op hun hoofd dragen.
Ze rekenen hier liever niet in dollars, maar in de oude munteenheid die al 4 jaar niet meer gebruikt wordt. Dit bleek toen een jochie me met opgestoken hand vroeg om een 'Colón' en dat terwijl ik hem niet ouder schatte dan 6 jaar. Ook was er verderop een muurschildering waarop een boer was gekruisigd op een reusachtig dollarteken. Men zegt dat alles duurder is geworden na de invoering van de dollar, dat effect kwam me vaag bekend voor...
Op de terugweg zat ik met de gidsen en begeleiders van de Britten (en één Schot) in de auto. Zij maakten een hoop grappen over deze figuren en gelukkig kon ik het meestal volgen. Als ik het niet snapte... dan lachte ik alsnog net zo hard mee :-)
In die week maakte ik ook nog kennis met de heerlijke boterkoek van mijn tante. Die was zo lekker en eenvoudig te
maken dat ik dit kunstje misschien thuis ook nog wel nadoe. Ik kreeg namelijk het recept en een workshop boterkoek maken (zodat we er gelijk nog eentje hadden voor de export naar Guatemala ;-) ). Ja mensen, Tonnie in de keuken, misschien dat mijn bezoek aan de Zwarte Christus toch nog wonderen voortbrengt! Maar aan de net zo lekkere lasagne zal ik me voorlopig nog maar niet wagen.
Verder was ik verrast toen er in de krant een artikel stond over de verjaardag van koningin Beatrix. Grappig is dat men hier alle namen ombouwt naar het Spaans. Zo werd er gerept over Beatriz, Bernardo en Guillermo Alejandro! Alleen Maxima bleef buiten schot. Overigens heeft men ook totaal geen moeite met mijn naam, dat gaat zelfs beter dan in Nederland!
Een vergelijkbare verspaansificering vind je ook in de muziek. Het is geen nieuws dat bijvoorbeeld Shakira en Enrique Iglesias hun hits zowel in het Spaans als in het Engels opnemen, maar ook andersom gebeurt het! Eerst hoorde ik Eros Ramazzotti in het Spaans ('
solo con te' was ineens '
nada sin ti'), die stap leek me nog wel logisch. Maar als je iemand als Bryan Adams in het Spaans hoort zingen kijk je toch wel
Op weg naar boven
Of: gewapende man in de mist vreemd op!
In het weekend zijn we nog naar de Puerto del diablo geweest, een indrukwekkende rotspartij die zijn naam eer aandoet. Daarna bezochten we Panchimalco, waar we terecht kwamen in een schitterend atelier en de jarige schilder ons persoonlijk ontving! En als een soort afscheidslunch aten we in La Dolce Vita op een terras boven het strand. Op het strand zelf waren wat kinderen aan het dansen, waardoor de clip van (herinnert u zich deze nog?)
Kaoma met de Lambada ineens niet meer zo onrealistisch leek als (alweer!) 19 jaar geleden. Zie filmpje!
Zondagochtend vertrok ik voor, wat later zou blijken, niet mijn laatste memorabele busrit, maar deze was toch ook het vermelden waard. Ik bevond me namelijk in de meest luxe (dubbeldeks)bus die ik ooit zag, compleet met zwartlederen stoelen, stewardess en toilet. Waar anders dan in El Salvador kom je dat tegen?! Onderweg keek ik naar Die Hard 14 (?) en met een half oog naar een romantische komedie (The Holiday) en maakte me op voor de laatste anderhalve week in Guatemala.
Advertisement
Tot: 0.103s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 59; dbt: 0.0583s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Lisette
non-member comment
onder de indruk
Wederom zijn we onder de indruk van je foto's, Tonnie! Die beklimming in de mist en dat meisje met die mais; prachtig. Een playstation is overigens inmiddels ook hier nogal "2007". Een Wii moet je hebben. Waarschijnlijk kun je daarmee dan wel weer virtueel aan een boom slingeren...