Advertisement
Published: August 5th 2007
Edit Blog Post
De afgelopen tijd ben ik voornamelijk in de hoofdstad geweest voor het onderzoek dat ik samen doe met een consultant van IDEAC.
Er is weer te veel gebeurd om op te noemen! Ik ben verhuisd, heb kennis gemaakt met mijn nieuwe buren, heb mijn eerste onderzoek afgemaakt en opgestuurd en niet te vergeten, ik ben getrouwd. Ik moest wel met Alexis trouwen om met hem samen te kunnen wonen. Ik heb ook kikkers uit huis gejaagd, een week zonder stromend water overleefd (dank aan buren die hier beter op voorbereid waren), ben gestoken door twee zee-egels en heb een kleine voedselvergiftiging opgelopen. Die voedselvergiftiging was het gevolg van verschillende fabrieksbezoeken en het verplicht proeven van allerlei soorten dominicaanse zoete massa's op basis van fruit, suiker en wie weet wat nog meer.
Maar om bij het begin te beginnen, ik ben begin juni allereerst naar het koffiefestival in het stadje Pólo gegaan met de werknemers van Taiguey. We zijn daar twee dagen gebleven en er was vooral veel muziek, dans en rum. Ook heb ik nog wel wat gewerkt want er waren veel standjes met allerlei artisanale producten zoals degenen die we ook willen gaan fabriceren in La Cienaga.
De week erna
ging ik naar Santiago voor mijn toefl-test, wat een fiasco was, want ik heb nog nooit zo'n rommelig examen meegemaakt. Ik moest al beginnen met mijn examen terwijl de helft nog binnen moest komen en geregistreerd moest worden. Ook deed ik mijn luisteroefening terwijl de jongen naast mij met veel gebaren zijn engelse mondelinge kunsten in mijn rechteroor deed toekomen. En de stroom viel uit waardoor het examen een half uur onderbroken werd en sommige al gemaakte onderdelen verloren waren geraakt. Maar ik heb het gehaald. Ook al heeft het helaas niet heel veel nut gehad omdat de universiteit van Amsterdam me heeft laten weten dat ik op de wachtlijst sta. En daar ga en kan ik niet op wachten! Ik heb het geprobeerd…om weer terug te komen naar Nederland….Maar later hoorde ik dat ik wel bij verschillende Franse universiteiten was aangenomen: in Parijs, Grenoble en Toulouse. Ik heb vrij snel een keuze moeten maken, maar hoop dat het de beste is: ik ga volgend jaar naar Toulouse! Ik zal daar het laatste masterjaar van de studie "geopolitiek en internationale relaties" gaan volgen. Dus boeken jullie allemaal maar alvast een reisje naar Zuid-Frankrijk vanaf eind september!
Na Santiago, wat ongeveer
anderhalve maand geleden is, is mijn leven in een stroomvaart voorbij gevlogen. Ik weet eerlijk gezegd niet meer zo goed chronologisch te vertellen wat er allemaal gebeurd is. Ik heb veel gewerkt, en heb het merendeel van de vrouwen van de projectgroep persoonlijk in hun huisjes geïnterviewd. Dit was heel leuk en interessant en ik ben zo meer te weten gekomen over wat ze bezighoudt en hoe hun leven in elkaar steekt. De vrouwen zijn allemaal heel gemotiveerd en enthousiast om te werken in het toekomstige bedrijf en ze willen er alles aan doen om hun levensstandaard te verbeteren. Ook ben ik geschrokken van de lage inkomens waarvan de meesten leven: minder dan 100 dollar per maand per familie (en over het algemeen zijn dit grote families van 6-10 personen). Wel krijgen veel inwoners ook geld toegestuurd van familieleden uit Amerika of Spanje, maar dit zullen ze niet gauw toegeven. Het merendeel heeft geen vast inkomen en leeft van de verkoop van agrarische producten of van dagjeswerk. Ze helpen elkaar veel onderling: als de ene familie geen geld heeft, zorgen anderen er voor dat ze toch genoeg te eten hebben, en de volgende keer is het dan andersom.
Verder zijn
de mensen in La Cienaga zo vriendelijk en open allemaal en beschouwen en behandelen ze mij als hun familie of beste vriendin. Dit is af en toe wel eens moeilijk, maar nu ik al een tijdje in Santo Domingo heb doorgebracht en afstand heb kunnen nemen van alles, zie ik in hoe al deze mensen mij met open armen hebben ontvangen, hoe gastvrij ze zijn en hoe goed al hun - en in mijn ogen soms overbezorgde - bedoelingen zijn.
Hier in Santo Domingo hebben we (Héctor van IDEAC en ik) feria's, hotels, resorts, restaurants, supermarkten, vliegvelden, fabrieken, onderzoeksinstituten, een soort kamer van koophandel, tientallen snoepwinkels en ontelbare giftshops bezocht. Het doorkruizen van Santo Domingo in een snikhete oude Lada is al een hele beleving op zich. Het stuur stuurt zonder te sturen naar rechts en het gaspedaal gast ook zonder te gassen. Iedere dag is er iets mis met de auto en moet 'ie weer naar de garage waar ze de onderdelen niet hebben. Je moet dan zelf met een zelf te bedenken ander vervoermiddel die onderdelen bij elkaar zien te vinden. Wél vind je dan weer op iedere hoek van de straat een persoon die iets van auto's
Festival de café Polo
Na alle koffie even heerlijk bijkomen in een ijskoude rivier afweet en die voor je onder de auto kruipt. We zijn afgelopen week een paar dagen naar de Oostkust geweest om daar onderzoek te doen in onder andre Punta Cana, Higuey, La Romana en Boca Chica. Ik heb daar kunnen zien wat de meeste toeristen zullen leren kennen van het de Dominicaanse Republiek: all inclusive resorts, mooie stranden, dure winkels, overvloed aan restaurants en bars en weinig tekens van de bestaande armoede.
Ik heb ook in mijn vrije tijd verschillende dingen gedaan en ben naar Puerto Plata geweest (toeristisch oord in het noorden van het land), naar een mambo- concert in Santo Domingo en ben een jaartje ouder geworden (bedankt voor alle belletjes en mailtjes!).
Verder kan ik geen mango meer zien (overal waar je komt krijg je een tas met 15 mango's die je vervolgens weer aan anderen probeert weg te geven en zo circuleren de mango's door La Cienaga). Het goede nieuws is dat het avocado-seizoen langzaam maar zeker begint aan te breken. Avocado's zijn nu nog een luxe goed en iedereen vecht erom, ze zijn na 9 uur 's ochtends al nergens meer te bekennen en als je er eentje hebt kunnen bemachtigen kun je hem maar
Huisje
ik heb een keuken... beter geheim houden. Maar het schijnt dat in augustus de straten net zo gevuld zullen zijn met avocado's al ze nu met mango's zijn. Dit zijn geen kleine, donkerbruine, geïmporteerde, smakeloze, maar enorme, groene, rijpe avocado's. Misschien neem ik, als mijn bagage dat toelaat, wel een paar kilootjes mee naar Nederland net als Yacine die net naar Afrika is vertrokken met 25 kilo mango's en avocado's.
Goed, ik ga er maar eens een eind aan breien anders wordt het wel een erg lang en slaapverwekkend verhaal! Veel liefs allemaal en tot gauw (5 weekjes!!).
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.013s; cc: 7; qc: 52; dbt: 0.0646s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Tekkie
non-member comment
Gefeliciteerd!
He Makkie, Gefeliciteerd he? Had je wel wat eerder mogen vertellen dat je getrouwd was, dan hadden we er misschien bij kunnen zijn. Had je een mooie jurk? hihi Ik mis je heel erg en ben blij als je weer hier in nl bent. Vooral omdat je daarna ook snel weer weg bent naar Toulouse. Wel super hoor dat je daar bent aangenomen en ook bij die andere scholen. Is ook onze inspanning niet voor niets geweest. We mailen snel en succes nog met de laatste lootjes. Liefs Tekkie