In plaats van continu de metro nemen, doe ik wat de aanplakbiljetten van de burgemeester aanraadt; lopen. Er zitten al behoorlijk wat kilometers in mijn kuiten. Het mooie van lopen is dat je veel meer ziet en, schijnbaar, gezond is. Gisteren vanuit Brooklyn over de brug Manhattan ingelopen. Het is een tocht van een half uurtje en je krijgt een mooi uitzicht op de stad. Had ik al vermeld dat alles hier gigantisch is? Ook gigantisch was de drukte in een outletwinkel vlakbij ground zero. Het koopvirus wilde maar niet toeslaan. Ik liep wat verdwaasd rond om na 'n uur mezelf toch een flesje Allure kado te doen; eindelijk iets gekocht! Door te lopen en veel te lopen leer je ook af om als toerist alleen maar omhoog te kijken naar de grote gebouwen. Als je ... read more

Ok. Tweede dag New York. Nog katerig van de avond stap ik in de trein. Lekkere muziek op (dankjewel Judith!) en een boek van Grunberg in mijn handen "Grunberg rond de Wereld". Een verzameling van zijn columns uit de NRC. Vooral erg goed en grappig geschreven. Goed gemutst lees ik dit alles en proest het uit van het lachen. Mensen om me heen gaan langzaam van me wegschuiven. Mij goede zin vertaalde zich ook in een enorme glimlach op mijn smoel. Achteraf leerde Liane me dat ik dus de "Crazy Man on the Train" was. Het is hier ten strengste verboden te lachen laat staan glimlachen in de trein! Weer iets geleerd van de folklore! New York is toch niet groter dan je denkt. Gisteren liep ik tegen Elke aan, een dame uit Leuven die ik ... read more

Ok, waar was ik gebleven... dus Cambodja. Erg mooi en wat moest ik wennen aan al de bedelende mensen daar van jong tot oud, was niet gemakkelijk. Maar goed, terug in Thailand weer richting Bangkok om heel snel deze kokende stad te ontwijken richting noorden naar Ayuthaya. Feitjes: Ayuthaya was de hoofdstad van Siam tot 178(en nog iets) totdat de Nederlandse marine het vakkundig barricadeerden. Hiervoor hadden de Burmezen er al goed huis gehouden en elk boedhabeeld van hoofd en romp gescheiden. Genoeg ruïnes dus voor de liefhebbers. Nu had ik na Angkor de smaak te pakken dus vanuit Tony's guesthouse al fietsend Ayuthaya in samen met een Zwitser (naam ben ik alweer vergeten, ook niet echt interessant alleen raar om te merken hoeveel mensen je wel niet spreekt in zo'n korte tijd en hoe snel ... read more

Okay, Long time, no entry. Niets aan de hand, gewoon lekker rondgetrokken. Toch besloten richting Cambodja te gaan. Dit alles zonder Lonely Planet, ik dacht die hier wel te kunnen kopen. Misschien toch wel handig geweest deze eerst even door te lezen. Op bladzijde 294 staat een leuk verhaaltje over "The Scam Bus". In het kort komt het erop neer dat je voor een prikkie kan reizen tussen Bangkok en Siem Reap, maar uiteindelijk zwaar genaaid wordt in de prijs voor je visum, overnachtingen, eten onderweg etc. etc. Gelukkig is de start geweest aan de grens en niet al in Bangkok, maar toch. Uitleg: 'de weg' tussen Poipet (smerigste stad die ik tot nu toe heb gezien) en Siem Reap bestaat uit... tsja, stenen, gaten, verzakte bruggen en nog meer onduidelijkheden. De rit van 154 kilometer ... read more

Gisteren met een club zwáár gestoorde Canadezen dingen meegemaakt die in Laos gecensureerd worden, dus een ander verhaaltje: "FADE IN: INT. LOG LADY’S CABIN - DAY MUSIC: CALL OF THE BLACK LODGE Seated at a dining table beside a tea set we see a woman, ‘LOG LADY’ MARGARET LANTERMEN. In her arms she carries a wooden log. She is speaking to us. LOG LADY As above, so below. The human being finds himself, or herself, in the middle. There is as much space outside the human, proportionately, as inside. Stars, moons and planets remind us of protons, neutrons and electrons. Is there a bigger being walking with all the stars within? Does our thinking affect what goes on outside us and what goes on inside us? I think it does. Where does creamed corn figure into ... read more