Advertisement
Published: December 29th 2012
Edit Blog Post
Over mijn 2 reisdagen van Koh Tao over Koh Samui naar Bangkok en finaal naar Hanoi valt weinig te zeggen dus daar ga ik dan ook niet over uitwijden.
Ik kwam aan in Hanoi op woensdag 19 december rond 15.00 waarna ik kon gaan aanschuiven voor mijn visa bij aankomst. Je moet hiervoor op voorhand wel al een aanvraag ingediend hebben waarna je via email 2 pagina's krijgt waarvan je er 1 invult en beiden afgeeft wanneer je aankomt.
40 minuten en 25 dollar lichter kon ik opzoek gaan naar mijn bagage en een taxirit naar mijn hostel in het oude deel van Hanoi. Daar kwam ik aan rond kwart voor vijf en eens ik ingecheckt was bleek het ook hier al snel donker te zijn.
Ik verkende de buurt rond het hostel voor ik plaats nam in eén van de vele eetplaatsen hier op straat. Men had er geen menu enkel een bord met rauwe groenten en wat vlees dat er niet te best uitzag. Je moest alles zelf koken op een bakplaat over een soort kaars. Het was met ruime voorsprong het slechtste wat ik in jaren heb gegeten. Na enkele happen hield ik het daar dan
ook snel voor bekeken. Ik betaalde de man en dronk nog enkele biertjes met wat mensen in het hostel alvorens slapen te gaan.
De volgende dag na het ontbijt ben ik de wandelroute gevolgd die ze uitstippelden op de map van het hostel. Al bij al was er weinig aan, Hanoi is als voetganger een weinig leuke plaats. Het voetpad, als dat er al is, wordt gebruikt als het verlengde van een huis, als terras of als parkeerplaats voor de vele brommertjes. Die brommertjes zijn een echte pest hier. Ze komen van overal, rijden vaak in de verkeerde rijrichting een gebruiken constant maar dan echt constant hun toeter. Het maakt wandelen in Hanoi redelijk vermoeiend.
De rest van de dag spendeerde ik aan het maken van plannen voor de komende 2 weken en het boeken van hostels & hotels, tours en vliegtuigtickets.
De dag erna trok ik naar het 'Museum of revolution' en het 'Vietnam history museum'. In het eerste komt het revolutionaire karakter van de bevolking ruim (verheerlijkt) aan bod. Hun strijd tegen de Franse troepen voor de communistische partij ontstond, de onafhankelijkheidsstrijd van de Vietnamezen onder communistisch bewind (1930-1975) & de constructie van de Sociaal republiek
Vietnam. Ook de strijd tegen de Amerikanen komt er aan bod.
Toen ik 's avonds in het hostel aankwam zag ik de Noor die ik in Bangkok had leren kennen. We wisselden over wat biertjes wat verhalen uit van de afgelopen maand. Het lokale bier hier is trouwens niet slecht maar zeker niet zo goed als het bier uit Thailand of Japan, idem met het eten trouwens.
De volgende ochtend zag ik hem opnieuw bij het ontbijt waarna we afscheid namen. Hij ging op een mountainbike tocht terwijl ik een dagtour had geboekt naar Hoa -Lu – Tam Coc. Dat laatste is gekend als de Halong bay op land, het eerste was in de 10de eeuw de hoofdstad van het oude Vietnamese koninkrijk genaamd Dai Co Viet. Hoewel de originele bouwwerken herschapen zijn tot ruïnes zijn de 17de eeuwse replicas wel nog aanwezig.
Na een rit van een 2tal uur met een minibus kwam ik samen enkele mensen aan in Hoa Lu. We verbleven hier een uurtje alvorens af te zakken naar een restaurant voor de lunch. Hierna werden we met een klein bootje over de rivier gevaren door een locale bewoonster. Deze streek staat
ook wel bekend als de Halong baai op land vanwege zijn vele kalksteenrotsen die zich naast de rivier bevinden. Onderweg vaar je ook onder een drie tal grotten heen die gecreëerd zijn door de rivier doorheen de rotsen. Het duurt ongeveer duizend jaar om 1 cm af te slijten. Na de derde grot komt de rivier abrupt tot zijn einde en gingen we in tegengestelde richting terug. Halverwege stopte onze 'local' voor ons wat souvenirs te verkopen die ze in een kistje in het bootje had liggen. Ik en de Nederlander die er samen inzaten kochten uiteraard niks maar waren beiden wat geïrriteerd in de manier waarop ze je in een hoek drijven om je dan iets te proberen te verkopen. Je kan op dat moment immers geen kant uit. In dat opzicht is Vietnam erger van Thailand. Ik weet echter wel dat veel van deze mensen arm zijn en ze toeristen zien als een makkelijke bron van inkomsten maar bij momenten is trop echt te veel. Als ze dan blijven aandringen begin je ze op de duur straal te negeren, ze maken je gewoon onbeleefd. En ik vind het allesbehalve leuk dat ze je in deze positie brengen.
Als ik tot hiertoe eén ding geleerd heb is het dit: mensen die lange tijd willen reizen moeten over heel veel geduld beschikken want alles gaat hier op het lokale tempo (uiteraard) maar je moet ook veel geduld hebben met de lokale mensen iets wat niet iedereen gegeven is. Ik heb het alleszins bij momenten al serieus moeilijk gehad om mij in te houden.
Boos en geïrriteerd raken helpen je hier echter wel geen meter vooruit.
Advertisement
Tot: 0.137s; Tpl: 0.012s; cc: 9; qc: 61; dbt: 0.0733s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb