Advertisement
De dag nadien deed Jan dus de Lagoon wandeling opnieuw. Zwembroek en handdoek mee in de rugzak en terug de jungle in. Tot zijn grote verbazing was het eerder een vuile modderpoel dan een 'natuurlijk zwembad'. Enkele krokodillen erbij en het plaatje zou
perfect geweest zijn! We deden later in de namiddag een andere junglewandeling , eigenlijk op weg naar het andere strand maar dan moest je de jungle door om er te geraken.
We vonden een klein dorpje van enkele huizen gemaakt uit golfplaten tenmidden in het bos terug. De mensen hebben een huisje van 1 kamer groot. Een gemiddeld gezin bestaat uit 2 kinderen. Ik kon het me zeer moeilijk voorstellen. Iedereen in 1 kamer! Slapen gebeurd ook niet op een matras maar op een dun bamboematje. Ik zou nooit recht geraken, laat staan kunnen slapen op de grond. Enfin, hier besef je maar al te goed dat we luxelevens hebben in België! Slapen in een bed met een elektrisch dekentje of een dik donsdeken...iets anders dan slapen op een bamboematje onder een golfplaten dak.
Toen we voorbij de huisjes liepen zag ik opeens een slangenhuid dat lag te drogen aan de waslijn. Ook zag ik 2 hele grote
spinnen (à la Sydney cityspinnen). Ik besloot terug te keren. De weg naar het andere strand was nog lang. De sandalen brachtten me ook niet te goed voorruit in het bos. We waren het voorval in Penang nog niet vergeten met mijn enkel en de mannen die me kwamen zoeken in het midden van de jungle. Een wijselijke beslissing om terug te keren!
Jan ging door naar het andere strand. Op de terugweg richting de kamer stootte ik op een gifgroene slang! Een lang beest glipte voor mijn voeten het lange gras door. Ik kwam terug richting het resort en hoorde opeens een vrouw keihard tieren. 'A scorpion, a scorpion' riep ze vanaf haar onderste appartement. Bij een nadere kijk, was het inderdaad een schorpioen. De poetsvrouw werd erbij gehaald en met 1 mep werd het dier doodgeklopt met de bezem. Hup de vuilbak in!
Later die namiddag zag ik nog altijd de andere schorpioen liggen voor onze voordeur van onze bungalow. Het dier lag ook nog altijd niet in de vuilbak maar de mieren waren het beest aan het versleuren. Een schorpioen? Dat krijg je niet elke dag te eten als mier!
Ook waren er enkele toeristen aan
het gillen omdat er aapjes hun blikje aan het afpakken waren.
Ook in Penang had ik in de jungle te maken gehad met ambetante aapjes. Gelukkig heb ik ook soms apekuren en kon ik mijn gerief schoon terugpakken van de aap. Het beest keek me stomverbaasd aan. Een toerist die niet begint te tieren en gewoon de pet terugneemt uit zijn handjes?
Een dag later besloten we naar Kao Sok te gaan. Het vasteland. Jan wou deze keer écht naar de jungle gaan. Kao Sok is wereldwijd bekend vanwege een ongerepte natuur en beschermd natuurreservaat. De jungle daar is enorm groot. Je kan er trektochten doen van 12 dagen en meer. Kao Sok is bekend vanwege wilde en gevaarlijke dieren zoals luipaarden, verschillende apen, allerhande stekende insecten, cobras, tarantulla's en wilde olifanten. Ik had echt geen zin om de jungle in te trekken om één van deze dieren tegen te komen! Omdat het Jan zijn droom was ging ik dan toch maar mee op voorwaarde dat we in een bakstenen hutje gingen verblijven en geen bamboehut.
De weg ernaar toe was ook niet van het gemakkelijkste hoor!
Het leek ons eenvoudig volgens de reisgids: 3 1/2 uur en
2 bussen nemen. Uiteindelijk verliep onze tocht ernaar toe zo:
-een longtail boot nemen naar de haven aan Krabi peninsula (het regende onophoudelijk en werd uiteindelijk een echt stormweer)
-de locale 'bus': daar hadden de locals geen oren naar...iedereen wou ons een taxi aansmeren voor zeer veel geld. In de regen gingen we dan op zoek naar een locale bus bleek een locale bus is een halfoverdekte jeep met 2 zitbankjes in. Bijeengeplet zit je er met 8 personen in!
-De buschauffeur verzekerde ons dat we in Krabi town waren aangekomen. Bij navraag waren we helemaal niet in Krabi Town dus namen we nog eens een andere 'locale bus'.
-Voor een kleine meerprijs werden we naar het busstation gebracht. Tijdens een lunch kwam Jan aanhollen 'de bus vertrekt NU'. Met het eten nog in ons mond werden we op een bus gepropt. De rugzakken konden niet meer in de koffer en moesten we naast ons houden.
1e busrit met de 'grote' bus: 3 uur!
-we werden in een station 'afgezet' waar we een bus naar Kao Sok moesten nemen. In het station aangekomen kon niemand Engels. Een 'tolk' werd erbij gehaald – Kao Sok?- Nee hiervoor
hebben we geen bus!! Maar , je kan met de bus mee die nu vertrekt.
Dus we holden de snelweg over om de bijna vertrekkende bus te nemen. Ook hier werd het met handen en voeten onze bestemming uitleggen!
De bus deed een enorme ommetoer! 2 uur later met de andere 'grote' bus werden we tenmidden in een stadje afgedropt. Een 'locale bus' (jeep) werd tegengehouden voor ons en hij reed ons in het pikdonker nog 45 km verder naar Kao Sok!
We waren kapot toen we arriveerden in het dorp!
Zoals altijd krijgen chauffeurs commissiegeld als ze toeristen ergens bij een plekje afzetten. Onze 'man' kreeg dit ook, ook al wilden we dat niet. Onze ganse rit deze dag had ons meer dan dubbel zoveel gekost dan dat we een tour hadden geboekt op voorhand.
Amai, het was ons een dagje wel! Gelukkig vonden we nog een goedkope slaapplek zonder bamboematten. Diezelfde avond kon het restaurant maar 1 gerecht klaarmaken dat er op de menukaart stond. Niet erg, we waren verkleumd en uitgehongerd! De gietende regen goot nog wat extra water over ons heen...maar we waren al heel content om een bed te hebben en geen natte voeten.
Advertisement
Tot: 0.062s; Tpl: 0.012s; cc: 13; qc: 24; dbt: 0.0412s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb