Kanchanaburi -2-

---

Ons hotel hier in Kanchnaburi is gelegen aan de river kwai. Het zijn allemaal kleine houten chalets, waar je met 2 man kan slapen. Om te eten hebben ze een klein restaurantje waar dus ook hele kleine porties worden geserveerd! Allemaal heel eenvoudig, maar wel leuk. Wel een behoorlijke tegenstelling ten opzichte van het luxe hotel in Bangkok, waar je kamer 2 maal per dag wordt schoongemaakt, het ontbijt ontzettend uitgebreid is en waar het personeel constant voor je buigt als je komt aanlopen.

Vandaag stond een bezoek aan de river kwai en het olifantenpark op het programma. Als eerste gingen we vanmorgen een bezoek brengen aan het oorlogsmuseum bij de brug over de kwai rivier. Het museum hadden we heel snel gezien, aangezien het best wel vervallen was en de kids hier niet veel zin in hadden. We moesten even wachten op de trein, en toen heeft Lisa maar even een paar kleine tijgers te eten gegeven. Die zaten in een kooi en daar mocht je dan bij om ze de fles te geven. Daarna hebben de trein genomen over de ‘spoorlijn des doods’ richting het olifantenpark. Hier mochten we eerst de olifanten te eten geven, en daarna hebben we een half uur op de rug van de olifanten door het park gereden. Ik dacht dat een olifant langzaam was, maar dat beest rende als een otter. Lisa viel bijna uit het stoeltje. Door het rennen was de olifant best wel bezweet, dus we mochten de olifanten in de rivier gaan wassen. Maar ja, die olifant spoot ons helemaal nat met zijn slurf. Toen die dit een paar keer gedaan had, zakte hij door zijn knieën en vielen we als het ware van de olifant in het water. Wie was er nu gewassen?

Bij terugkomst bij het hotel hebben we nog even gefietst door het dorp en daarna zijn we gaan eten. Toen we nog even het stadje wilden inlopen stond daar onze vaste "bromfietstaxi"-chauffeur. Voor ongeveer een euro bracht hij ons altijd waar we naartoe wilden. Even naar de avondmarkt, echter daar waren we zo uitgekeken. Onze chauffeur stond nog op ons te wachten. We wilden terug naar het hotel, maar hij zei iets wat we helemaal niet begrepen. We knikten maar zo van "ja, is goed" Die kerel begon te rijden en we wisten helemaal niet waar we naar toe gingen. Op een gegeven moment heb ik hem maar gezegd: en nu terug naar het hotel en snel een beetje!. Hij draaide onmiddellijk om en bracht ons naar het hotel. Daar aangekomen werd ons duidelijk dat hij ons graag meer van het stadje wilde laten zien! Arme kerel.

---