Chiang Saen

---

Een groot uur busrit vanuit Chiang Rai busstation naar Chiang Saen. Chiang Saen is vooral bekend vanwege de kleine dorpjes rondom zoals de Hilltribe Karen people. De Longneck people dus (de vrouwen met de Lange Nekken). We besloten wijselijk deze stam niet op te zoeken. Waarom? Omdat op deze toeristische manier de gruwelijke foltering van de vrouw in stand gehouden wordt. Het is niet de nek die langer word (wat veel mensen denken) maar het is de borst en de rug die platter gedrukt worden. Je ziet dan ook in diverse museums en foto's rondom de stad dat de vrouw bijna geen borst heeft. Ook hebben ze een erg misvormde rug want ze staan naar voren gebogen en drukken hun longen heel erg tegen hun ingewanden. Ze hebben minder ribben dan een gewoon mens. Deze gruwelijke tradtitie was oorsprongkelijk om tijgers weg te jagen wanneer men sliep. Door de gouden kettingen kon de tijger niet bijten in de hals van de mensen. Vooral de vrouwen werden beschermd omdat de mannen zich nog konden weren en de kinderen niet. Dit werd zo' n 300 jaar geleden gedaan. Daarna verdween de 'traditiie' eventjes en toen de eerste 'toeristen' voet aan wal zetten werd de traditie plots weer uit de oude doos gehaald en past men dit terug toe op de kinderen.

Kinderen worden vanaf 3 jaar oud, 3 ringen rondom hun hals gedaan. 1 ring weegt 1 kg. Dus een kleine meid van 3 loopt met 3 kg rondom haar hals. Iedere 3 jaar gaan er opnieuw 3 ringen op. De kinderen zijn misvormd en groeien nooit tot een normale grootte. Ook de 'vrouwen' = 'meisjes' die tienermoeders worden worden tegenwoordig niet meer zo oud dan vroeger. De Karen kinderen lopen school tot ze 12 zijn en de jongens worden , als ze al geluk hebben, naar de middelbare school in de stad gestuurd. Verder studeren voor de meisjes zit er niet meer in. Trouwen, kinderen krijgen en de huishoudelijke taken opnemen wel. Wat zou er gebeuren als je de ringen zou afhalen? Wel dan stuikt hun ganse ribbenkast ineen en zouden ze komen te overlijden. De Karen dorpsbewoners verlaten amper hun gemeenschap dus als er een bende toeristen komen zijn ze verplicht een tour te nemen én kadootjes mee te brengen.



We bezochten het Huis van de Opium in een kleinere gemeente verder. Het kostte ons 50 baht ingang en we hadden een heel goed overzicht van hoe het vroeger (en nog steeds) in zijn werk ging met de Opium handel. De legende gaat dat een hilltribe vrouw moest trouwen met een man en er uiteindelijk 7 kandidaten waren om met haar te trouwen. De vrouw mocht volgens één van hun traditiies niemand van de mannen weigeren en kwetsen maar mocht maar met 1 man trouwen. Ze besloot geen één van de mannen te weigeren en vervulde allemaal hun wensen. In de ogen van haar 'volk' was ze een verdorven en sleche vrouw dus moest ze dood. De 7 mannen huilden zo hard op haar graf dat er een mooie rode bloem tevoorschijn kwam. Enkele maanden later stonden er een hele hoop bloemen op haar graf en trachtten ze de gedroogde papaverbollen op te eten. Bleek dat het verslavend was en hallucinerend. In pure vorm was het niet te doen dus besloot men later er tabak aan toe te voegen en het te inhaleren. Iedereen had een pijp. Mannen, vrouwen, ja zelfs kinderen! Kinderen rookten niet alleen opium maar ook gewone tabak. Er bestond zelfs een soort pijp voor babies. In sommige van deze hilltribe mensen roken kinderen ook nog de dag van vandaag. Alweer een toeristische attractie die we absoluut wilden vermijden.



Weetje: van papaver maakt men niet alleen opium maar ook morfine en heroïne. Heroïne is echt het vuilste van het vuilste dat je kan hebben. Morfine ook! Deze 2 laatste worden in labo's gemaakt!! Geen idee waarom ziekenhuizen dan Morfine toedienen op hun patiënten! Het maakt hen alleen verslavend erdoor en je ziet de roze olifanten op de muur springen. Ziekenhuizen, dokters, apotheken, pharmaceutische bullshitindustrie draaien alleen rond GELD! Niemand kijkt naar de patiënt zelf. Je bent een nummer in de tabellenlijst!



De mensen hadden ook een bepaalde positie om hun pijp te roken. Ze lagen zijwaarts, omdat de pijp heel zwaar was en ze lagen met hun hoofd op een porseleinen 'kussen'. Zodra ze begonnen te roken werd het kussen een kussentje met pluimpjes. Vele mensen zijn hier horendol van geworden. Knettergek of werd het hun dood.

De grensgebieden hier zijn ook uiterst streng. Myanmar ligt aan de grens, China en Laos. Mensen die Thailand binnenkomen met één of andere drug bekopen het met de doodstraf.



In hetzelfde dorp is er nog een nieuwere versie van het Opiumhuis. Daar betaal je 300 baht om het museum te zien. We besloten dat 1 museum welletjes was en we geen 'hotel'budget aan een museum gingen uitgeven. Het was toch wel bijzonder interessant.

---