Doi Suthap & Hmong Village

---

Vanuit Chiang Mai kan je heel gemakkelijk daguitsappen doen naar de lokale hill tribe villages (dorpjes). Wij besloten om eerst naar de Hmong Village te gaan, een hill tribe waar de locals vooral veel borduurwerk doen. Ze maken prachtige tapijten, quilt dekens, handgeweven tasjes, rugzakjes, t-shirts, en traditionele kledij. Dit alles kan je uiteraard daar goedkoper kopen dan op de avondbazaar in Chiang Mai! In Chiang Mai worden de prijzen vaak verdubbeld! We zagen het de vrouwen letterlijk met de hand maken, heel mooi om te zien. Uit respect hebben we geen foto's genomen van de mensen die aan het naaien en borduren waren. Mensen, vooral de personen van de Hill Tribes (traditionele dorpsbewoners) houden niet van foto's waar ze zelf op staan.

Vooralleer we naar de Hmong Village gingen besloten we zelf de bus (welja gemengde taxi's) te nemen naar het dorp. Goedkoper dan een tour zo bleek! We namen eerst de gemengde songtael (rode taxi) naar Chiang Mai Zoo. Aan de zoo stonden een 8 tal mensen te wachten tot ze aan het getal '10' kwamen om te vertrekken naar Doi Suthap tempel. Waarom 10? Omdat je dan maar 100 baht per persoon betaald. Anders betaal je 300 baht per persoon! Van een verschil gesproken! Er voegden zich nog enkele oude vrouwen erbij en voor dat we't wisten hingen 2 toeristen te bengelen aan de buitenkant van het autootje. De chauffeur reed alweer heel rap en het krioelde van de steile bochten. We zaten zijdelinks en moesten echt strak naar buiten kijken. Iedereen voelde zijn maag omkeren. Oef na een groot halfuur draaien en keren bereikten de eerste toeristen de Doi Suthep tempel. We keken even uit een klein open venstertje van de rode taxi en zagen dat de toeristen als mieren over elkaar heen kropen op de trappen naar de tempel toe. Een goede beslissing van ons om eerst naar Hmong Village te gaan.



Enkele uren later besloten we toch naar Doi Suthep te rijden. Het was echter niet zo gemakkelijk om een rode taxi te vinden die ons wou voeren. We zagen dat de meeste toeristen inderdaad in een tourbus arriveerden. De taxichauffeurs vroegen belachelijk hoge prijzen per persoon om slechts 15 minuten te rijden. We besloten nog even te wachten en andere chauffeurs aan te spreken. Toen we een koffietje aan het drinken waren bleek er dan toch een andere chaufeur te zijn (iemand die via via had gehoord dat we naar Doi Suthep wilden gaan) die onze prijs goed vond! Hoera! Iedereen gelukkig! De oude man begon nog wat te klagen en Karla gaf hem nog een extra centje. Opnieuw, iedereen gelukkig! Wij (Jan, Karla en ik) zijn atlijd blij als we een faire prijs krijgen. Zij (de taxichauffeurs en de locals) verdienen vaak dan nog het dubbele dan dat ze van een local zouden krijgen. We willen dat de mensen hun brood verdienen maar dan moet hun prijs ook redelijk zijn.



Doi Suthep heeft maar liefst meer dan 200 trappen omhoog naar de tempel. Hier ook voor de toeristen een aparte ingang. De locals betalen 30 baht, de toeristen 150 baht (€2,50). Waarom? Omdat het voor de locals belangrijk is dat ze meerdere keren per jaar of per maand naar de tempel komen om hun rituelen uit te voeren en de tempel moet toegangkelijk zijn voor iedereen. En omdat de toeristen sowieso meer geld hebben én ze dragen bij tot de renovaties van de tempels!!

Gelukkig was er in de late namiddag al minder druk met toeristen! De Doi Suthep tempel is inderdaad wel de moeite om te bezoeken. Het belangrijkste daar is de pelgrims die er rituelen uitvoeren rond de grootste stoepa en ook de Buddha gemaakt uit groene Jade. Mooi!

---