Advertisement
Published: October 26th 2008
Als klein ventje was het bezoeken van de supermarkt samen met moeke een van de hoogtepunten van de dag. De Spar zat in een jaren 50 gallerijgebouwachtig iets en was erg klein. De dames van de vleeswaren waren dol op me. Ze probeerden me vaak een stuk kaas of worst te geven. Mijn voorkeur ging altijd naar de verse broodkorstjes in de snijmachine. Moeke kocht ook wel eens voor pa een soort ingelegde worst. Zo van gelatine en stukken lever. Ik moest er aan denken toen ik mijn hutje voor het eerst betrad. De tegels op de vloer zien er exact zo uit als die worst! Er was ook weinig veel meer te doen dan de vloer bekijken vanwege de regen. Ok, het is regenseizoen, alleen de hele dag door flinke plensbuien is vrij uitzonderlijk. Flink aan het lezen geslagen en een beetje internotten dus.
Ok. Alleen op Ko Chang. Toch altijd weer een feest om te merken hoe snel je hier contact legt. Nog geen minuut alleen doorgebracht. Ik kwam al vrij snel in contact met Keith en Heather. Een vrolijk Iers/Engels koppel dat elkaar anderhalf jaar geleden was tegengekomen in Angkor en maar zijn gaan samenwonen in Australie.
Hij is profvoetballer en heeft zelfs een tijdje bij Dundee United gespeeld. Ik vertelde hem dat je goed op je slippers moest letten in de tent waar we zaten omdat dronken mensen hun flip-flops niet meer herkenden na teveel emmers vol drank. 3 Keer raden; zijn slippers waren al weg. Keith is groot en werd nog groter toen hij boos werd. Uiteindelijk maar een grote bier neergezet en hij werd weer wat rustiger. De volgende dag met deze groep (een slome Amerikaan was erbij gekomen) naar de pier van Ban Bao gegaan om te shoppen en te eten. Na veel afdingen 2 "Chairman Mioa" gekocht, megagrote garnalen gegeten en Dave opgewacht.
Dave, zie eerdere blogs, is tijdens een feestje door het bovendek gevallen van de Treehut. Een grote schaafwond was het resultaat. Een lokale medicijnman gaf hem een flink aantal rode, blauwe en gele pillen en toen zijn we naar Koh Mak vertrokken. Ik vond de wond en de zwellingen er niet fijn uitzien. Ik ben teruggegaan naar Koh Chang maar Dave wilde nog even op Koh Wai zijn. Daar werd zijn hiel steeds donkerder en kreeg hij veel pijn. Evelien, geflipte stewardess, sms'te me dat hij naar Koh
Chang zou komen. Ik wachtte hem op en eenmaal in het ziekenhuis was er snel geconstateerd dat het gangreen was dat in de wond zat. Ik zal de verdere details besparen. Gelukkig waren we op tijd. Hij zal er nog wel een tijdje zoet mee zijn en moet iedere dag terug om de wond te laten uitlepelen... kan me leukere ' uitjes' voorstellen. Hopelijk komt het allemaal goed met hem. Hij zou tot maart blijven reizen en dat staat nu op het spel.
Morgen naar Bangkok op jacht naar souveniers en de 30ste weer vroeg richting Nederland. Ik zal de regen hierlaten.
Groeten en kussen,
Xander
Advertisement
Tot: 0.101s; Tpl: 0.01s; cc: 10; qc: 46; dbt: 0.0752s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
TJ
non-member comment
Rust
Heb hier hetzelfde proberen te doen als jij, maar het lukt inderdaad niet! Volgende keer ga ik mee! Geniet nog van je laatste dagen daar en bereid je maar voor op de herfst. Die is hier op volle kracht binnen komen zeilen. Dus nog even lekker zonnen, de toerist uithangen, afdingen, drinken en eten! Dikke kus: Tjar