Advertisement
Sabai dii!, dat is laos.
met tranen schrijven wij onze laatste blog... want ja, de boerenkool wacht. of nee het is bijna zomer.. wat eet je dan in nederland? hmmm dat gaan we dus bijna uitvinden. Wij kiezen voor rijst.
Waar we gebleven zijn. De walkingtour. Wat een idee! We hebben dus lekker de hele dag door de stad geslenterd. Het hoogtepunt was de tempel die eigenlijk een kunstacadeie was. Allemaal monniken die buddha' s aan het maken waren. En een lol da ze hadden, ze bleven maar praten over sunshine en smile.... (Want, Fien, ik moet iets opbiechten, ik heb per ongeluk jouw t shirt meegenomen.. Ik draag em met liefde hoor, en daarom hebben we nu weer een goed verhaal, dus bedankt! ) Toen we wegliepen viel het kwartje..Anne' s t-shirt: Sunshine makes me smile! Ahhhh. De volgende dag zijn we vroeg opgestaan 05.15 om precies te zijn. om de monniken te zien die alms kwamen halen. Zodra we de deur uitkwamen werden we bestormd door allemaal mensen die ons dingen wilden laten uitdelen. Daar zaten we dan, met bananen en sticky rice " Eh hoe werkt dit?" Maargoed dankzij ons hadden de monniken toch weer bananen als ontbijt.HEt
was ook wel bijzonder om te zien. Het was heel stil, maar op straat zaten allemaal mensen te wachten met eten tot de monniken langskwamen. Die dag hebben we niet echt wat gedaan behalve lekker bekvechten. Maar 's avonds.... ' s avonds was erhet feestje van Big brother mouse. Wie? Big brother mouse. Dat is echt een goeie organisatie.. Laos is niet echt bekend met het fenomeen boeken en het grootste deel van de kinderen heeft er geen. Er zijn ook ongeveer geen boeken gepubliceerd in Laos. Dus wat deze organisatie doet, boeken publiceren! Voornamlijk voor kinderen, voornamelijk gemaakt door jongeren.. Die avond was er dus een feestje omdat er een nieuw boek was uitgekomen. We werden met de auto naar ergens in de middle of nowhere gebracht. Daar hebben we met de jongeren gegeten, gedronken en vooral veel gepraat. En na het eten was het tijd voor spelletjes! Dat was namelijk het thema van het boek. Echt heel leuk.. Een van de beste dingen die we gedaan hebben. Dat was het echte Laos.
Okay, de volgende dag. Mountain bike gehuurd.. We wilden naar de grot fietsen. 30 km verderop. We dachten 26.. Eitje. Dus we wilden eigenlijk het leifst
een stadsfiets meenemen. Gelukkig kon de meneer praten als een brugman en zijn we toch met volle overtuiging voor de mountainbike gegaan. Dus, eenmaal de stad uit, waren we al blij. Je hebt hier best wat heuveltjes. En tis trouwens ook heel heet.. Kwamen we achter.. Al dat zweet, jonge, je kan er teilen mee vullen. Hebben we niet geprobeerd hoor... Goed, echt een supermooie fietstocht langs de Mekong gedaan.. Er was ook wat modder, we dachten, schijt, daar raggen wij gewoon doorheen, want die remmen die piepen zo, is vervelend.. Dus na luttele minuten waren we dan eindelijk bruin.. En glibberig.. Eenmaal in het dorp vond iedereen ons interessant.. En stinkerig waarschijnlijk. De grot was niet echt bijzonder, weer een grot.. We zien zoveel hier, joh, dat doet ons niks meer.. En toen moesten we weer terug. Het eerste stuk was nog steeds vet.. Het tweede stuk was bikkelen.. We zijn er bijna bij neer gevallen maar net niet helemaal.. Gelukkig zijn we bikkels. Die avond hebben we lekker gechild en film gekeken. De meest slechte amerikaanse film ooit, maar hij was nog net niet zo slecht als de film in Chaing Mai.. Alhoewel, deze is slechter voor je
hoofd denk ik, manipulatief enzo..
Goed, volgende dag richting Vang Vieng. Supermooie bustocht. Hoog in de bergen, tussen de wolken, door de armste dorpjes die we ooit gezien hebben. Vang Vieng.. Eerste indruk, touristen! Maar we vonden een leuk guesthouse aan de andere kant van de brug met een nog leukere eigenaar. Wat anne het meest mist is nog bijna Leon(!)ard Cohen en deze lieve Ier had dat wel.. Dus we hebben gezellig bier gedronken en muziek geluisterd.. Daarna naar DE touristenbar van Vang Vieng waar we een leuke avond hebben gehad..
De volgende dag was anne brak. Maar daar kon ze niks aan doen, want we hadden geen water snachts. Als je iets niet moet doen hier is het wel naar bed gaan zonder water.. Dan wordt je in elke situatie wel brak.. Behalve Loes. Maar Anne wel. Volgende dag zaten we rustig ons tweede ontbijtje te nuttigen om 2 uur, dus eigenlijk was het lunch toen we onze ouwe vriend Feline tegenkwamen. Met nog een vriend genaamd Tony. We besloten DE attractie van de stad te gaan doen, namelijk Tuben. Klinkt best avontuurlijk als je het zo hoort. Goed, laten we het principe uitleggen. Men neme een grote
band, tube, en een rivier. Men gaan lekker in de band zitten om langzaam de rivier af te drijven. Na 2 meter echter, wat zien we daar? De eerste hindernis. Een bar! Krijg nou wat! En kijk verder, ik zie alleen maar barren.. Goed, de bedoeling is dus, drink een biertje in elke bar, spring van schommels en slingerdingen. Ben geen zware Amsterdammer want dan gaat meteen de eerste de beste schommel kapot en lijkt de amsterdammer ineens een baksteen. Bij de derde bar hebben we het grootste moddergevecht ooit gehad.. Dat hebben we de dagen daarna nog geweten, OVERAL zand.. Wel heel leuk om door vreemden gewoon helemaal ingepeperd en op de grond gesmeten te worden.. Nouja, enkele barren verder kwamen we bij de laatste.. The Last Bar. Inmiddels begon het te schemeren, en we moesten eigenlijk al een half uur lang terug zijn. Maarja, schijt. Dus een paar uur later moesten we met de boot terug. Dat was nogal een gedoe, aangezien Loes en Anne de meest nuchtere personen waren, en dat zei wat... Dat was dus de ervaring, tuben, heel leuk voor een keertje, maar om het nou 11 keer te doen, zoals sommige die hards...
Volgende
dag hebben we s' iochtends een trek gedaan. We hebben weliswaar 4 grotten bezocht, was best leuk.. Loes had geluk, Anne pech, volgens Buddha. Dat bleek al snel, want, anne zat nog niet in de tube met de zaklamp om dr nek, of boem, rook, en bijna geelktrocuteerd. En maar lachen, iedereen aan de kant.. En de gids had niks door, was lekker aan het varen in zn bootje.. Ook toen ik zei dat er iets niet goed was zei hij, maakt niet uit.. Maar uiteindelijk bleek, kwam het allemaal goed.
Die middag hebben we fietsen gehuurd en lekker rondgefietst hobbeldebobbel op het platteland. Keivet..
Goed, volgende dag, de bus naar Vientiane. De bus, dat wil zeggen song thauw, soort uit de kluiten gewassen pickup waar ze zo veel mogelijk mensen in stoppen. Maar we kunnen het niet vaak genoeg zeggen, wij zijn bikkels. 5 uur later hadden we nergens last van en kwamen we fris en fruitig in Vientiane, de hoofdstad. Daar zullen we verder niet over uitwijden, maar het was vrij saai. Zelfs de rooftop bar. Dus de dag erna meteen weer vertrokken. Om lekker een busreis van zo'n beetje 18 uur te doen. Kleine kinderen zijn erg
leuk, vooral hun irritante speelgoed.. Maar ook dat hebben we overleefd. ergens tussendoor zijn we ook nog in een heel vet beeldenpark geweest. Moderne kunst buddhas.. Maargoed.. we krijgen honger, dus vaart erin.
Nu zitten we op Ko Chang. Gister hebben we een gezellige israelier ontmoet en vandaag hebben we in de zon gelegen. Bikkelen, once again. Aangezien we zulke eigenwijze meisjes zijn, zijn we alweer verband.. Dus ook vannacht, bikkelen. We meoten nog iets doen aan de mierenplaag op onze veranda, dus voor tips, bel ons. Oja, en Loes heeft nieuwe slippers.
Nou willen we eten.
Tot gauw allemaal..
en tot ziens.
doei
Advertisement
Tot: 0.07s; Tpl: 0.012s; cc: 8; qc: 47; dbt: 0.0443s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb