Advertisement
Published: September 23rd 2008
Namaste!
Mijn start in Nepal was een beetje stroef, want ik kon gewoon niet terecht in het hostel dat ik had geboekt. Stond ik daar om half elf 's avonds in het donker op straat midden in Kathmandu, gelukkig in gezelschap van een Israelische meid, die ik in het vliegtuig had ontmoet. Beetje vreemd was het wel, want die jongen bevestigde dat ik geboekt had, maar kon niet meer bij de sleutels, omdat het aangrenzende restaurant dicht was..(?)
Natuurlijk lag het hotel wat we daarna op de bonnefooi binnenliepen aan de meest lawaaige straat van Thamel, de toeristenwijk in Kathmandu. De volgende ochtend dus vroeg uitgecheckt en een leuk hotel gezocht en gevonden!
Toen kon het verkennen van de Kathamandu-vallei beginnen. In de vallei liggen buiten Kathmandu meerdere stadjes, die een soort openlucht museum zijn. Samen met een andere Nederlandse meid, die ik had ontmoet, zijn we Patan, Bhaktapur en Bodnath gaan verkennen.
Een hoogtepunt was een dorpje ten zuiden van Patan, waar de meeste toeristen niet komen en het leven nog erg authentiek is. Hier konden we ongestoord foto's maken van het straatbeeld en kinderen zonder dat ze er een roepie voor vroegen. Iedereen was druk bezig met het
drogen van rijst en mais. Ook hebben we een primary school bezocht. Ik gluurde even om de hoek van het schoolplein, maar hoopte natuurlijk dat ik binnen uitgenodigd werd, wat ook nog gebeurde. De directeur toonde trots de hele school en nam ons mee elke klas in. Alle kinderen stonden dan tegelijk op en zeiden ons goedenmiddag. Primary school is hier t/m 15 jaar, dus wat anders dan in Nederland. Er wordt wel wat Engels onderwezen, maar veel verder dan begroeten komen ze nog niet. Het gebouw was net wat opgeknapt met geld uit Italie. Verder zagen de lokalen er erg kaal uit met alleen een enkele poster of beschreven vel papier. Ik heb wat foto's gemaakt en die de volgende dag in Kathmandu afgedrukt en opgestuurd, wat ze erg graag wilden.
Een tweede hoogtepunt was Bodnath. In dit dorp wonen heel veel gevluchte Tibetanen. Er zijn meerdere gompas, waar honderden monniken leven. Wat een mooi en gastvrij volk! Toen we langs een gompa liepen en vroegen of we binnen mochten kijken, waren we meer dan welkom. Dit keer geen mannetjes die iets wilden verkopen of geld van je wilden, gewoon oprechte gastvrijheid! In de gompa woonden we een 'dienst'
bij. Gebeden worden uitgesproken en tijdens het gebed wordt er af en toe ook gerinkeld met belletjes en gebruiken ze bepaalde attributen, die dan worden uitgedeeld. Tussen de gebeden door wordt af en toe op een grote trom geslagen en een soort trompet gespeeld. Heel rustgevend allemaal en zo hebben we daar anderhalf uur bij gezeten. Halverwege werden nog frisdranken uitgedeeld. Ik moest echt lachen: die monniken (en wij) aan de cola tijdens het mediteren. Buiten de gompa nog wat met ze gekletst en toen gingen we verder. Midden in het dorp staat een enorm grote stoepa, waar continu boedhisten omheen lopen en de gebedsmolens draaiende houden. Ongelooflijk dat dit volk verjaagd is uit Tibet, omdat ze daar niet vrij hun geloof kunnen uitoefenen. Het is eigenlijk niet echt een geloof, meer een levenswijze. Het spreekt me erg aan en ik ben ook maar begonnen in een boek van de Daila Lama. Het is maar goed, dat ik niet meer naar China reis vanaf hier, anders was ik er nooit meer ingekomen met m'n Daila Lama-boek en Tibetaanse gebedsvlaggetjes.
De meeste Nepalezen zijn trouwens Hindoe, dus het is hier heel normaal dat je de straat deelt met koeien, die zij
als heilig beschouwen. Een bepaalde hindoe-god zou in de gedaante van een koe verschijnen of zo. Nou lopen de koeien best wel als een soort koninginnen hier in de straten, dus misschien is het nog waar ook..:-)
Het leuke aan Nepal is wel dat de twee geloven prima samen kunnen gaan, want veel religieuze plaatsen zijn een combi van Hindoeisme en Boedisme. Zelfs de Boedhabeelden worden besmeurd met rijst en bloemenzooi door de hindoes.
Ik ben nu in Pokhara, weg uit de smog van de Kathamandu-vallei, gelegen aan een prachtig meer. Vanaf hier ga ik het Annapurna Circuit lopen in de Himalaya!
Groetjes Afke
Advertisement
Tot: 0.28s; Tpl: 0.013s; cc: 9; qc: 61; dbt: 0.0856s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 2;
; mem: 1.2mb
Inge
non-member comment
he af, wat een geweldige ervaringen heb je weer opgedaan. als ik dit allemaal lees, word ik soms best een beetje jaloers op je. het een is nog indrukwekkender dan het ander. wat een verschil met als je weer in nederland bent, maar gelukkig voor jou duurt dat nog een hele tijd. even kort over mezelf, zodat je weet wat hier gebeurt: ik werk in de catering tot ik werk heb gevonden bij het maatschappelijk werk, ik ben nu alleen met de kinderen, want dick is een paar dagen op vakantie en vrijdag komen een koreaanse zus en haar man. liefs, inge