Dag 12: Pokhara

---

Bij het ontbijt werd het wel duidelijk.

Pokhara is voor Nepal wat Benidorm voor Spanje is.

Ongelooflijk veel groepen toeristen. De één al onbeleefder dan de ander. We moesten bijna vechten voor een tafeltje, want het was enorm druk, maar al bij al viel het goed mee. Het eten was verder weer niets op aan te merken.

Om 9u30 moesten we klaar staan om te vertrekken. We ontmoetten onze nieuwe gids. Een zeer vriendelijke mens die ons in de auto al heel veel over de regio kon vertellen.

Karen had het ondertussen al wel gehad met het gepamper en wou haar rugzak zelf dragen! Onze gids heeft het dus geweten. 😊 Sindsdien vraagt hij eerst of hij moet helpen. 😊 Je zou voor minder.



Onze eerste stop was de bekendste en oudste tempel (uiteraard) van Pokhara. Er zat dan ook best een cool verhaal aan vast. Vroeger waren er 28? districten elk met hun eigen koning. Eén van die koningen had Indische roots en werd dus af en toe uitgenodigd in Indië. Op één van zijn tochten kreeg hij een Standbeeld mee van een god. Op de heuvel waar nu de tempel staat, hielden ze rust en brachten ze de nacht door. De volgende ochtend kregen ze het standbeeld niet meer van zijn plek. dit moest een goddelijk teken zijn, dus bouwden ze er een tempel rond. In Die tijd was Pokhara nog gewoon heuvelland waar niemand woonde of weinig kon groeien. Doordat er nu een tempel was, moesten er monniken aanwezig zijn om dingen te offeren en de god te aanbidden. Waar mensen zijn, moet eten naartoe en waar ruilhandel naartoe komt, ontstaat er een dorp. Zo is dus volgens de verhalen Pokhara ontstaan.

In de tempel kon je blijkbaar als monnik ook Sanskriet leren. De oudste taal ter wereld.

Wij hadden er in elk geval een mooi zicht op de stad en op de Annapurna range (de bergketen).



Vervolgens gingen we richting de langste hangbrug van Pokhara. Karen overwon weer een angst, want we hebben minstens een kwartier op die brug gestaan om te kunnen genieten van het uitzicht. We zagen gieren en andere indrukwekkende vogels vliegen.



Hierna bezochten we een kloof. Hier leerde onze gids ons het verschil tussen bronwater en gletsjerwater en waarom het laatste een witte kleur heeft. (limestone oftewel kalksteen)



Dan bezochten we de oude markt. Die ondertussen al wel heel oud is en nog veel authentieke huizen staan. We gingen er zelfs eentje binnen en leerden waarom de deuren altijd klein zijn van de huizen en tempels. Dit is zodat je met een gebogen hoofd binnenkomt en dus respect toont voor de bewoners. (Ik toon wel enorm veel respect bij sommige ingangen). Er was ook een markt met allemaal groenten en fruit. Die was best indrukwekkend. Ook vis en vlees was daar zelf uit te kiezen en dan werd het voor de ogen gedood en schoongemaakt.



Na de markt, bezochten we het nationaal museum. Dit was best interessant en hier leerden we dankzij onze gids nog veel bij over de verschillende etnische groepen van Nepal. Verder lag het er vol met oude opgegraven vondsten en traditionele kledij per etnische groep.



Dan (we hadden een drukke dag met veel korte blitzbezoeken) bezochten we Devi's Fall. En dat is zeer letterlijk te nemen. 😊

Het is een zeer toeristische waterval die zijn naam kreeg doordat er bij een plotselinge gigantische stortvloed er iemand genaamd Devi werd meegesleurd door het water en het niet overleefde. De plek zelf was voor mij iets te druk en overladen met toeristen. Deze waterval ging wel verder in een grot en die bezochten we daarna. Het was ook maar gewoon de straat oversteken. 😊



De grot was nog niet zo heel lang geleden ontdekt (maar ongeveer een 50 jaar geleden). Ook dit was een toeristische drukte van jewelste, gecombineerd met pelgrims die naar de natuurlijke tempel trokken. Er stond namelijk in de grot een steen die nogal veel weghad van 1 van de 33 miljoen goden die ze er hebben (I kid you not!).

Daar mochten we ook niet filmen.

Verder was het daar precies de Meir van Antwerpen, maar dan met straatjes van 1 op 2 meter. Beeld het je in. Een vochtige, warme omgeving, waar je moet wringen om er terug uit te geraken. In het water lag ook enorm veel afval en de meeste stalagmieten en tieten waren weggehaald om de grot met betonpalen te verstevigen. Er liep namelijk een drukke straat vlak boven. Zeer jammer, maar de ingang van de grot was wel heel erg mooi.



Een klein beetje verder vonden we het vluchtelingenkamp voor Tibetanen. Aangezien we niet zo veel kenden over de situatie Tibet en China, was dit op het moment voor ons wat vreemd. Het is eigenlijk een community waar Tibetanen samenleven en waar verschillende hulporganisaties aanwezig zijn. Zij zien er vooral op toe dat de cultuur van de Tibetanen behouden blijft en geven er educatie aan de kinderen.

Korte schets van de geschiedenis: Vroeger (voor 1950) was Tibet een autonome staat, maar in 1950 annexeerde China het gebied. Hierdoor kwamen veel tibetanen in opstand en besloten ze te vluchten. Voornamelijk Nepal nam vele vluchtelingen op tot 1991. Er kwam een stop en de Tibetanen mochten officieel niet meer blijven, maar terugkeer is geen optie. Hierdoor zitten ze in een heel moeilijk economische situatie. De hulporganisaties helpen hierbij door lessen te geven en activiteiten te organiseren.

We zagen er enkele jonge vrijwilligers en Tibetanen die dingen verkochten, maar omdat het een rustdag was (zaterdag), viel er verder weinig te zien.



Onze laatste stop van de dag was aan meer Thewa. Een meer midden in de vallei aan Pokhara. Hier stapten we in een kano en vaarden we het meer af. Onze gids gaf hierbij veel informatie over de verschillende vogels en de bergen die we konden zien. Het was eindelijk eens een rustig moment waar we gewoon van de stilte konden genieten. Tot we natuurlijk aan de tempel kwamen midden op het meer. Het was best een mooie plek, maar ook weer overladen met pelgrims en toeristen.



dan gingen we terug naar ons hotel. Rustten een beetje uit en gingen met de zonsondergang (die is hier tegen 17u30) een wandeling maken langs de waterkant. In het terugkomen bezochten we enkele winkeltjes in de winkelstraat. Bij het terugkomen, schreef Karen nog wat in haar boekje en ging op tijd slapen. Ik ging toch nog avondeten in het hotel. Het was een hele ervaring, want ik was de enige klant in het restaurant. Ondertussen was er een optreden van enkele traditionele dansen van etnische groepen uit de buurt. Een privé optreden, check! Na een kwartiertje kwamen er nog enkele mensen eten, maar het was in elk geval wel eens een ervaring. 😊



Daarna bed in, want morgen doen we een lichte trekking naar Australia Camp vanuit Dhampus, een bergdorpje.



Slaapze!

Namaste.

---

Comments

[moemoe en grootva]

waar vindt ge de moed nog om te bloggen 's avonds maar het wordt hier goed gevolgd zo zyn we ook op de hoogte wa daar allemaal te zien is zonder moe te moe te worden grtjs van 't thuis front