Chitwan nationaal park (Sauraha)

---

Op dit moment ben ik weer terug in Kathmandu. Het is wel weer even wennen de drukte als je vanuit de rust komt van de natuur in Sauraha. Daar ben ik in het nationaal park Chitwan geweest. Ik heb daar vooral genoten van de rust en er waren veel activiteiten zoals olifantenraces en een voedselfestival. Als je daar rondloopt dan merk je dat de lokale bevolking zo ontzettend vriendelijk is. In Pokhara en Kathmandu spreken mensen je vooral aan omdat ze iets van je willen, maar in Sauraha en de dorpjes eromheen is dat heel anders. Nu ik dit typ heb ik al weer een beetje heimwee naar de mensen daar. Ik kwam op 1e kerstdag aan en kwam engelsen tegen waar ik een tijdje mee heb gekaart en daarna met een paar mensen gegeten. Een erg leuke manier van kerstvieren. Ik ben daar vertrokken per touristenbus, wel fijn om even wat ruimte te hebben voor mijn knieen na al dat gereis met lokale nepalese bussen. De reis naar Kathmandu was wel weer een avontuur. Elke keer als ik me hier verplaats dan gebeurd er wel iets, je kunt nooit voorspellen wat, maar er gebeurd wel iets. Deze keer was er onderweg een wegblokkade. Soms duren deze blokkades wel 3 dagen. Dat betekend dat je dus 3 dagen vast zit en maar een plek moet vinden om te slapen. Met een paar anderen heb ik besloten om voorbij de blokkade te lopen en te kijken of we vervoer konden vinden aan de andere kant. Het is alleen we zo dat er meerdere wegversperringen zijn. Na 2 uur lopen langs de weg kwamen we aan bij een klein dorpje. In ieder geval deden we iets, dat gaf wel een goed gevoel. Maar in dat dorpje was eigenlijk ook niet veel vervoer te vinden. Een paar nederlanders die er ook bij waren probeerden een bus te regelen, deze moest dan wel helemaal uit Kathmandu komen. Ik vond het wel leuk om weer eens geconfronteerd te worden met Nederlanders, vooral nu ik zoveel met Nepalesen en andere nationaliteiten om ben gegaan de afgelopen tijd. Erg leerzaam om te observeren hoe nederlanders alles proberen te plannen en alleen iets geloven als ze het zien. Nepalezen zijn veel pragmatischer ingesteld en tijdens de blokkade blijven alle Napalezen lachen en proberen er iets leuks van te maken. Uiteindelijk was er een Indier die hoorde dat er een vrachtwagen richting Kathmandu ging (uiteraard tegen betaling) en die ons wel mee wilde nemen. De Nederlanders wilde eerst wel mee, daarna niet omdat ze wilde wachten op de bus waarvan het onzeker was of die uberhaupt wel zou komen. Het duurde erg lang voordat er een beslissing werd genomen of ze wel of niet mee wilden en een aantal waren bang dat er wat zou gebeuren. Het was inmiddels al donker en de kwaliteit van de chaufeur is ook niet te voorspellen. Ik had besloten om met de vrachtwagen mee te gaan. Dus in de laadbak van de vrachtwagen met een paar nepalezen, 2 japanners, 1 andere nederlander gingen we opweg naar Kathmandu. Het was echt geweldig, je kon de sterren zien vanuit de laadbak en het was niet eens zo heel erg oncomfortabel. Na drie uur in de laadbak kwamen we aan in Kathmandu. Het grappige was dat nadat ik mijn spullen had gedropt bij een hotel van iemand en we van plan waren om ergens een plek te vinden om te eten we de andere Nederlanders tegen kwamen. Die waren ongeveer tegelijkertijd met ons aangekomen met de bus die toch uiteindelijk wel was gekomen. Wel leuk dat dus de Nepalese pragmatische aanpak en de Nederlandse dus beide werkten. Maar ik had het avontuur in de vrachtwagen niet willen missen. Gisteravond heb ik nieuwjaar gevierd met een paar mensen die ik had ontmoet tijdens het avontuur. Alle Nepalezen gingen compleet uit hun dak en het was ontzettend druk. Wel een apart contrast vond ik omdat ze de westerse jaarwisseling aan het vieren zijn, hun eigen jaarwisseling is op een heel ander moment.

---