Advertisement
Published: June 19th 2012
Edit Blog Post
Het eerste wat ons direct opviel in Melaka was 'amai zoveel toeristen'. Ok, onze reisgids is al enkele jaren oud en het was ook weekend. Vele Singaporesen komen in het weekend daar op 'vakantie' om te relaxen en even weg te zijn uit het businesscentrum.
Groot gelijk!
We kwamen aan in Melaka bushalte en niemand kon ons helpen welke bus we moesten nemen richting het centrum en onze bestemming. Het enige antwoord was 'neem een taxi'. Ok , dan namen we inderdaad een taxi. Gelukkig was het een vaste prijs en niet te duur. We waren ook ongelofelijk moe van de rit.
Apa Kaba was onze guesthouse. In het begin dachten we een beetje van 'oh my god, waar zijn we nu terecht gekomen'? Het zag er ver uit van het centrum en van alle bezienswaardigheden. Onze kamer was ook maar een hutje met kieren en spleten naar buiten. Ook waren er geen ramen in onze kamer. Enkel luikjes met grote spleten in. Gelukkig hadden we oordopjes om de muggen niet meer te horen...
Apa Kaba is wel een heel gezellige guesthouse. Een dag later zagen we ook Kenny (de gastheer) zijn ouders onder het gebouw komen!! Bleek, dat
Kenny en zijn familie onder onze kamers woonde! Gek hé? Hij offert zijn huis op voor toeristen en zelf wonen ze onder de kamers – half onder de grond-. Hij had net een nieuwe baby Ahmed, een schattige knul van 5 maanden oud. Ook 'opa' was nog actief op alle vlakken. Hij had al diverse keren willen contact leggen met ons zei hij de laatste dag dat we vertrokken maar we waren telkens te vroeg op pad. Hij wou ons de Chinese vallei laten zien, waar hij persoonlijk heel trots op was. Hij wou met ons de weg tonen in de stad en de andere kant van Melaka laten zien. Hij wou dat we fietsen huurden en naar het strand reden op het ander eiland. Hadden we opa maar eerder gehad dan had Melaka er helemaal anders uitgezien. Gelukkig hadden we de dag toen we vertrokken naar Kuala Lumpur nog geen busticket geboekt en geen vast uur gepland om te vertrekken. De vader van Kenny nam ons mee naar de Chinese tempel en de heuvel waar de Chinesen begraven liggen. Hoe hoger de graven hoe duurder. In de tempel kregen we een kopje 'heilig' water uit de wensput en wenste
hij ons verder een goede reis toe.
Melaka zelf is echt een mooie stad en de moeite om ernaar toe te gaan. De meeste toeristen gaan ernaar toe in het weekend, dan is het bijzonder druk en schieten de prijzen van de hostels de hoogte in. In de week is het goedkoper.
Melaka was ooit in handen van de Portugezen. Enkele jaren later was Melaka dan ook even in de handen van de Nederlanders maar dat duurde niet lang. Er is heel wat gevochten in de jaren 1600 want Melaka was ook een belangrijk havenstadje. Wat je hier nog van terugvindt is een oude Porugese katholieke kerk (een ruïne eigenlijk) en enkele kanonnen in't stad. Ook heeft de stad kanalen waar er toeristenbootjes in rondvaren. 's Avonds zijn de kerken verlicht en ook de kanalen , het was iddylisch om dit te zien. Het deed ons echt aan Nederland en aan Gent denken.
Chinatown is dé bekendste wijk in Melaka en is echt wijs! In het weekend is er een avondmarkt en dan zijn de kleine straten afgesloten voor het verkeer. Hier krioelt het van de drukte , mensen die vanalles aan het verkopen zijn op straat ,
maar het is ook supergezellig!
Chinatown heeft ook enkele speciale huizen zoals het huis van 'Baba Nyonja' -museum over hoe de rijke Chinezen trouwden met de lokale Maleisische vrouwen en hoe de culturen 'mixten'. Zo duurde het trouwfeest 12 dagen en moesten de vrouwen tot wel een meter lang haar hebben. Hun haar werd opgestoken met 13 gouden spelden (moest heel zwaar geweest zijn in die tijd) en ze droegen een trouwkostuum dat 6 kg woog in totaal. Het trouwkostuum werd doorgegeven van generatie op generatie en was heel oud en zwaar.
Ook waren er verschillende inkommen in het huis. 1 voor de mannen en 1 voor speciale gasten (vrouwen ging langs een zijdeur naar binnen). In de 'vrouwenkamer' wat boven was , was er wel een luikje waar ze konden naar beneden kijken.
In de meeste rijke gemixte families waren er 2 tot 4 bediendes in huis. Een tuin bestond er niet in die tijd, de huizen werden allemaal aan elkaar gebouwd. Straatnamen en huisnummers bestonden ook niet tot voor kort (een goeie 60 jaar geleden is dit ontstaan). Mensen vonden elkaar terug vanwege de beschilderde lampenkappen aan hun voordeur. Ook had men op de bovenverdieping een speciaal luik
om de trap toe te doen. 1 voor dieven en 2 voor hun man...als hij dronken thuis kwam, kon hij niet meer naar boven hihi.
Het museum zelf is enkel te bezoeken met een gids. Aan onze gids kon je geen vragen stellen, ze negeerde ze gewoon. Na 20 minuten zat het bezoek er op en werden we buiten gewimpeld.
In de straten zie je wel tal van antiekwinkels, die gratis te bezoeken zijn. Deze zijn echt wel de moeite hoor! Niet alleen binnenin is het speciaal om kasten en tafels , stoelen , chinese potjes enz van honderden jaren oud te zien, ook het huis zelf heeft nog een originele architectuur.
Vanuit Melaka namen we de bus naar Kuala Lumpur. Er zijn genoeg maatschappijen en ieder half uur is er een bus die naar KL vertrekt. Prijzen variëren van MR 29 tot 32. Wij betaalden MR 32 , is slechts €3 voor een superdeluxe bus! Er zaten slechts 4 mensen in de grote bus! Plaats genoeg om in slaap te vallen...
Advertisement
Tot: 0.137s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 45; dbt: 0.0831s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb